U.S.APresent time:"Ilayo nyo sakin yan!!!!" sigaw niya habang pinapaalis ang mga nurse na nakapaligid sa kanya "hindi ko kayo kailangan mga letse!""Sir.. kailangan nyo na pong inumin ang gamot nyo" pakiusap ng isang nurse sa kanya."Wag nyo na akong pilitin! lalo akong hindi gumagaling!" inis na inis siya sa mga ito. Lagi siyang pinapainom ng gamot pero ang pakiramdam niya, lalo siyang nalulumpo."Nasaan si Ellie?!""Labas lang po si madam para mag grocery.." sagot ng isa pang nurse."Iniwan niya ko sa inyo ha? bakit hindi niya ko isinama?!""Marami po kasing lakad si madam.. mahihirapan po siya kapag kasama kayo" sagot ng isa pang nurse."So, nahihirapan na pala siya sakin ngayon?""Hindi naman po sa ganon sir" nakayuko ang nirse nung sumagot "baka po mapagod lang kayo sir..""Umalis na kayo dito , bago ko ibato sa inyo ang lahat ng gamit dito!" sigaw niya. Walang nagawa ang mga ito kundi lumabas.Ni hindi siya makapunta sa banyo upang umihi. Nililiguan pa siya ng asawa niya bago
Ang alam niya, si Ellie lang talaga ang nakakaunawa sa kanya. Malaki ang pasasalamat niya sa babae, ng minsang kailanganin niyang humingi ng dugo nito, para kay Marie. Mafaming dugo ang nawala dito, at sinisisi niya ang sarili, na kung hindi sana siya nagpatakbo ng mabilis, hindi sana sila hahantong sa ganito.Tandang tanda pa niya ang panahong iyon....*****"Sige mahal, matulog ka muna," sabi niya kay Marie, na halatang inaantok."Okay lang ba?" tanong ng babae."Oo naman.."Natulog nga ito. At dahil napapansin niyang nahihirapan ito sa posisyon, nagmadali siya pagpapatakbo ng sasakyan. Nag overtake siya sa isang truck. Pero ang hindi niya napansin, ay ang isang yruck na kasalubong niya. Kinabig niya pakanan ang sasakyan, subalit huli na ang lahat.. Mabangga sila sa poste ng kuryente. Naipit nito ang kanyang mga paa, subalit si Marie, halos wala ng buhay. Kinakabahan siya habang ginigising ang pinakamamahal.Hindi niya maigalaw ang mga paa. Nais sana niyang tulungan si Marie, na sa
Noong pinili niya si Ellie, labis na nasaktan ang kanyang mga magulang lalo na ang kapatid niyang si Dulce. Hindi niya sukat akalain na hindi maiintindihan ng mga ito ang ginawa niya. Subalit alam niyang nagkamali siya, kaya siguro kinalimutan na siya ng mga ito. Nasa kasunduan kasi nila ni Ellie na wala silang babanggitin tungkol sa pagsasalin ng dugo kay Marie. Na kailangan ang iisipin ng mga magulang niya ay natatakot siya sa nangyari sa babaeng minamahal. Hindi naman siya magawang ipakulong ng mga ito, dahil nga sa injured din siya at nakita nila na nahihirapan din siya.Ang labis na ikinagalit ng mga ito ay ang sekretong pagpapakasal nila ni Ellie. Sinampal siya ng ina, kasunod ang pagsambulat ng galit ng kapatid. Hindi na siya kinausap ng mga ito hanggang umalis na siya ng bahay.*****"Ngayon mo pa naisipang gawin ang kalokohang yan? sa gitna ng pagdurusa ni Marie? anong kagaguhan ang naisipan mi, Bernard?" galit na tanong ng ina."Ma.. m--mah--hal ko si-- si Ellie" mahina niya
Umaasa pa rin siya araw araw na maaalala siya ng mga magulang at kapatid. Ang mga kaibigan niya ay isa sa pinaiwasan ni Ellie sa kanya. Sigurado siyang may alam na rin ang mga ito tungkol sa nangyari sa kanila ni Ellie.Masakit isipin, na mukhang tama nga ang sinabi ng babae sa kanya, kinalimutan na siya ng mga mahal niya sa buhay. Sino ba naman ang matutuwa sa ginawa niya?Ang huling balita niya tungkol kay Marie ay ang paglabas nito ng ospital. Nakahinga siya ng maluwag nung malaman niyang maayos ito, subalit ang pagkawala ng memorya nito ay parang ikinagiguilty niya.Nabura na siya sa isipan ng babae, at sana, hindi na siya maalala nito. Maayos nito ang sariling buhay na hindi na siya kasali.Sa araw araw na nagdaan, inaatake siya ng lungkot at pagsisi. Inaamin niyang kasalanan niya ang lahat ,kaya tatanggapin niya ang lahat ng consequences. Tama si Ellie, ito na lang ang nakakaunawa sa kanya. Gigising siyang parang zombie. Gustong gusto na niyang makalakad ulit. Ilang buwan na ba
Nilapitan niya si Ellie. Nakahiga ito sa kabilang side ng kama. Umakyat siya sa kama at niyakap ang babae."I'm sorry.. Hindi ko sinasadya Ellie" bulong niya dito. Nanatiling nakahiga ang babae. Wala soyang narinig na sagot mula dito. "Sige na.. sorry na"Bumuntong hininga ang asawa, saka siya hinarap "mahal mo pa ba siya?" soya naman ang hindi nakasagot "saan ako nakalagay sa puso mo, Bernard? hinagawa ko naman ang lahat para sayo. May kulang pa ba?""Alam kong nagkamali ako, pasensiya ka na..""Hindi mo sinagot ang tanong ko, Bernard, mahal mo pa ba siya?""Ellie.. please""Anong Ellie please? ganoon ba kahirap ang tanong ko sayo?""Oo""A--anong oo?""Yan ang sagot ko sa tanong mo" naisagot na lang niya dito.Bigla itong bumangon, saka umagos ang luhang malayang dumadaloy sa mga pisngi nito."All this years, Bernard, ako ang nasa tabi mo. Lalo na nung iwanan ka ng lahat! pero hindi pala ako ang nilalaman ng puso mo?""Ellie.. makinig ka sakin" pinapakalma niya ang babae "tinanong m
Iba talaga ang nararamdaman niya sa katawan niya, kaya hindi niya nilulunok ang mga gamot na ipinaiinom ng nurse sa kanya. Ang pakiramdam niya, lalo lamang siyang nilulumpo ng mga ito.Nag iimbestiga siya araw araw sa ginagawa ng mga ito. Madalas niyang mapansin na parang may inihahalo ang mga ito sa kanyang pagkain at inumin. Ayaw niyang mag isip ng masama ngunit iba ang kanyang kutob. Kaya minsan, hindi niya kinakain ang mga i ihahanda ng mga ito. Kay Miles siya nagpapaluto kapag nagpapahinga ang mga nurse.Isang linggo pa lang ang nakakaraan, mula ng mapansin niya ito, at maiwasang lunukin lahat ng ibinibigay ng mga ito sa kanya, nawawala ang pamamanhid ng kanyang binti. Nagkakaroon na ito ng pakiramdam.Ngunit nagkukunwari lamang siyang walang improvement, para hindi masira ang kanyang plano. Parang pinipigilan siyang gumaling ni Ellie, hindi niya mabatid kung bakit.Pinapanood niya ang mga kasama kung paano kumilos, yung pagtulog nila at day off nila, inobserbahan niya rin.Isan
"Sir.. kakain na po ba kayo?" tanong ng nurse sa kanya habang nanonood siya ng T.V."Hindi pa. Pwede kayong mag off ng sabay sabay. Nandiyan naman si Miles. Para makapahinga naman kayo" nilingon niya ito na nakangiti."Talaga po sir?" gulat na gulat ito."Oo naman. Matagal tagal na rin kayong na stress sakin. Panahon na para ako naman ang bumawi sa inyo." kinuha niya ang wallet at kumuha ng tatlong tig 1000 dollars "bonus niyo ito.""Naku sir.. maraming salamat po sa inyo" sabi ng nurse. Nagmamadali itong pumunta sa kwarto nila. Paglabas nito, kasama na nito ang dalawa pang nurse. Nagpasalamat silang lahat sa kanya.Plano niya pag alis ng kanyang mga nurse, maghahanap siya ng mga ebidensya na nagpapatunay sa kanyang hinala na pinapainom siya ng mga ito ng gamot na mas nagpapalala ng kanyang kundisyon.Masayang nagpaalam ang mga ito sa kanya. Pinanood niya ito hanggang sa makalayo, noong masiguro niya na nakaalis na ang mga ito, saka siya pumasok sa silid na tinutuluyan ng mga nurse. U
Dating routine; nagpaalam sa kanya si Ellie na papasok na sa trabaho. Kunwari ay nagbabasa siya ng libro, ngunit sa sulok ng kanyang mga mata, nakita niya ang babae na may ibinubulong sa mga nurse.Saka siya nito binalikan."Baby, aalis na ko ha? kumain ka." hinalikan siya nito sa noo."Sige, ingat ka.." tinanguan niya pa ito saka kinawayan.Paglabas nito ng pinto, naglabasan na ang mga nurse sa kwarto ng mga ito, dala ang mga gamot niya."Pwede ko ba kayong panoorin habang nag aayos kayo ng pagkain ko?" tanong niya."Ah.. eh.. sir.. wag na po" ngumiti si Juls sa kanya ng alanganin. "baka pp mapaso lang kayo.""Bakit mo naman ako papasuin?" pinaghawak noya ang kanyang mga kamay.Napatingin si Juls sa mga kasama na umiiling. Napalingon siya sa mga ito, nagkanya kanyang lingunan sina Mark at Enzo."Bweno, kung ayaw mo naman, okay lang naman. Pero gutom ako eh. Pakidamihan na lang" bilin niya.Waring nakahinga ng maluwag si Juls sa sinabi niya."Okay po sir," sagot ni Juls. Saka siya tina