Nagulat ang dalawang tao sa loob sa sinabi ng katulong. Tumingin si Noah at nakita si Solene na nakatayo sa pintuan, at agad na binitawan si Iris. Nang matuklasan si Solene, medyo nabigla siya, ibinaba ang ulo sa pag-iwas, at muling nag-walk out. Nang makita siyang umalis, mabilis siyang hinabol ni Noah."Solene!"Naglakad nang napakabilis si Solene, hindi alam kung paano haharapin si Noah. Ngunit naabutan ni Noah at hinawakan ang kaniyang kamay. Lumingon si Solene, namumula ang kaniyang mga mata, at tumingin siya kay Noah na may blangkong mga mata. Iniunat ni Noah ang kaniyang kamay upang punasan ang mga luha sa gilid ng kaniyang mga mata. Lumingon si Solene at sinabing, "Alagaan mo si Iris at huwag kang mag-alala sa akin.""Bakit ka nasa ospital?" Hindi sumagot si Noah sa kaniyang mga salita, ngunit nagtanong."Masama ba ang pakiramdam mo? O mas malala ba ang pantal sa iyong katawan?"Binuksan niya ang manggas nito para makita ang mga braso nito. Lalong nalungkot si Solene tun
Paano niya nasabi ang mga ganoong salita? Nagulat si Iris at tumigil sa pag-iyak. Tinitigan niya si Noah ng walang laman, lubos na hindi makapaniwala. Iba ito sa taong kilala niya. Dati, siya ang pinakamamahal niya at hinding-hindi niya ito makikitang dumaranas ng anumang mga hinaing. Ngayon ay nagbago na siya. Hindi siya naaawa sa kaniya at hindi man lang siya ma-comfort. Hindi siya naniniwalang si Noah ito. Dapat may mga dahilan siya.Binitawan ni Iris ang kaniyang kamay at sinubukang ngumiti, ngunit hindi niya magawang ngumiti.“Walang utang na loob, paano ito mangyayari?”Sinabi ni Noah, "Pagalingin mo ang iyong mga tainga." "Ayoko, baka mamatay din ako!" Mas naging emosyonal si Iris at kinuha ang fruit knife sa tabi niya para putulin ang kaniyang pulso. Nakita ito ng assistant at mabilis siyang pinigilan."Huwag mong gawin ito, Ate Iris..." Namumula ang mga mata ni Iris "Noah, lahat ng ginawa ko ay para sa iyo, mahal na mahal kita, kaya kong ipagsapalaran ang buhay
Pagkatapos ng graduation, naging abala ako sa trabaho at nagkaroon ng sariling pamilya. Ayaw siyang abalahin ng mga magulang niya at bihira siyang tawagan. Naging abala siya sa ibang bagay at napabayaan ang kaniyang mga magulang. Pag-uwi niya, si Gabriel ang nagbukas ng pinto para sa kaniya. May hawak siyang dyaryo at nakasuot ng reading glasses. Nang makita niya si Solene, ang kaniyang walang ngiti na mukha ay agad na humagalpak ng tawa."Nakabalik na si Sol, pumasok ka kaagad." Pumasok si Solene, at sinuot ni Gabriel ang kaniyang tsinelas."Alam ng nanay mo na nakabalik ka na at pinaghahandaan ka na ng pagkain. Paborito mo silang lahat. Ngayon, handa ka na. Ikaw ay nasa para sa isang treat. ""Sige, gusto kong kainin ang matamis at maasim na tadyang ng baboy na ginawa ni nanay." Hinawakan ni Solene ang braso ni Gabriel. "Gusto ko ring kainin ang ligaw na isda na nahuli ni tatay."Ngumiti si Gabriel at sinabing, "Ikaw ay isang matakaw na babae."Hinubad ni Solene ang kani
Hinimok sila ni Stella na bigyan sila ng pagkakataong mapag-isa. Tinulak niya si Solene papunta sa kusina. Sa oras na ito, hindi tumigil si Noah sa kaniyang ginagawa at nilinis ang lahat ng sangkap. Sa kaniyang impresyon, hindi gagawin ni Noah ang mga bagay na ito."Bakit ka nandito?”Sinabi ni Noah, "Kung hindi mo sasagutin ang aking tawag, siyempre pupunta ka at tatanungin si Nanay kung saan ka nanggaling."Naghugas ng gulay si Solene kasama niya."Naaalala ko na hindi mo ginawa ito dati."Nilingon ni Noah ang kaniyang ulo at nang-aasar na sinabi, "Pakiusap ang aking biyenan." "Halika kaunti.""Bakit hindi mo sinasagot ang tawag ko?" tanong muli ni Noah.Tumigil sandali si Solene."Natatakot akong maistorbo ko kayo ni Iris.”Tumawa ng malakas si Noah.Tanong ni Solene, "Bakit ka tumatawa?""Nagseselos?""Hindi, hindi isang beses o dalawang beses. Kung kakainin ko ito sa bawat oras, hindi ako mamamatay sa sakit.” Tanggi ni Solene.Napaka-focus at napakaamo niya sa sand
Nagulat si Shun at nagtanong, "Nandito rin si Mr. McClinton?"Napatingin silang lahat kay Noah.Hindi ko alam kung paano sasagutin ang tanong na ito nang ilang sandali.Agad na sinabi ni Solene, "Si Noah ay bumibisita sa aming bahay ngayon. Shun, maaari ka ring umupo."Pagkatapos ay sinabi ni Stella, "Shun, nagluluto ako, at kumakain ka rin sa aming bahay. Bawal kang umalis.""Sige po, salamat po Tita." Magalang na sabi ni ShunButi na lang at malaki ang sofa para sa iilan sa kanila. Umupo si Shun nang pahilis sa tapat ni Noah. Nag-uusap sina Gabriel at Shun tungkol sa kanilang nakaraan. Noon lang nalaman ni Solene na si Shun ay nakatira sa hindi kalayuan sa kanila noong siya ay nag-aaral, at pamilyar na pamilyar siya sa kaniyang mga magulang. Paanong hindi niya alam. Ang kakaibang relasyon na ito.Nang marinig ito ni Noah, agad na nanlamig ang kaniyang mukha at hindi siya masyadong natuwa. Nakaupo dito, nakikinig sa usapan nila tungkol sa nakaraan, para siyang outsider.Sa hap
Ang kaniyang mga salita ay mapagpasyahan at nagtataglay. Paanong hindi niya nakikita na ang lalaking ito na nagngangalang Shun ay may gusto kay Solene at palaging lumalabas sa kaniyang harapan. Pagkatapos ay dapat niyang ipaalam sa kaniya na wala siyang pagkakataon. Tumingin ng diretso si Shun kay Noah. Naging solemne ang kanilang mga mata sa hangin. Pagkatapos ng mahabang pagkapatas, sinabi ni Shun, "Noah, laging masyadong maaga para sabihin ito."Siya ay napaka disente at hindi galit. Sa halip, humigop siya ng tubig at makahulugang sinabi, "Walang makakahula kung ano ang mangyayari sa hinaharap. Kapag dumating ang tadhana, ano ang mangyayari? Hindi ito mapigilan."Nang marinig ito, labis na nalungkot si Noah, ngunit sinasadya niyang hinawakan ang kamay ni Sol. Naramdaman din ni Solene ang kaniyang emosyon. Simula nang dumating si Shun, may mali sa kaniya at pinupuntirya niya siya kung saan-saan.Ngunit si Solene ay makatuwiran at hindi mayabang. Inalis niya ang kaniyang kamay at
Hindi na kailangang sabihin, nakilala niya ito sa paglipas ng panahon. Napanatili niya ang kaniyang maginoong pag-uugali at hindi masyadong nagpaliwanag.“Wala lang, kumain ka na.”Medyo nahihiya si Solene. Para sa kaniya, matandang kaklase lang si Shun, hindi man lang kaibigan, ngunit napakaasikaso nito sa kaniya. Kinuha ni Solene ang chopsticks at kinuha ang karne sa bowl. Sa ilang kadahilanan, nakaamoy siya ng hindi kasiya-siyang amoy ng malansa at medyo naduduwal. Nawalan siya ng gana."Anong? Hindi ka na makakain?" tanong ni Shun.Ibinaba ni Solene ang kaniyang mga chopstick. Mahirap sabihin na hindi siya makakain, kaya sinabi niya, "Ang aking tiyan ay napakaliit at ako ay busog na."Tumayo si Noah, “Dahil busog ka na, huwag ka nang kumain."Ramdam ni Solene ang kaniyang sama ng loob mula sa kaniyang mga salita. Itinaas niya ang kaniyang mga mata at sumulyap kay Noah, para lamang makita na siya ay napakalamig.Si Stella ang nag-aalaga kay Gabriel. Nakikita ni Shun na hind
Napahawak siya sa dingding, nakaramdam ng sobrang hindi komportable, napakaputla ng kaniyang mukha, at patuloy siyang nagsusuka. Pero wala siyang maisuka. Nang makita ito, kinakabahang humakbang si Noah para hawakan siya."Ano ang nangyayari sa iyo? Saan ka ba hindi komportable?" Itinulak ni Solene ang kaniyang kamay, basa ang kaniyang mga mata sa luha."Hindi mo man lang sinabi na gusto mo ng hiwalayan? Bakit sinasabi mo pa rin ang lahat ng ito?" Nang makita ang kaniyang maputlang mukha, malamang na hindi komportable si Noah, at pinalambot ang kaniyang tono."Umuwi ka muna, at huwag mo nang pag-usapan pa ito." Hinawakan niya ang baywang niya at inakay palabas. Hindi naman tumanggi si Solene. Ayaw niyang makipagtalo kay Noah sa gate. Kung nakita ito ng kaniyang mga magulang, mag-aalala sila sa kaniya. Ang kaniyang kasal ay hindi masaya, ngunit hindi niya maaaring hayaan ang kaniyang mga magulang na mag-alala ng labis. Habang naglalakad papunta sa harapan ng kotse, tiniti