Halos mapako ako sa hospital bed nang marinig mula sa doctor na ako ay 2 weeks pregnant. Iba ang naramdaman ko... Masaya dahil nag bunga ang pagmamahalan namin ni Raven pero nangingibabaw parin ang lungkot sa aking puso. Tumayo ako at hinanap muli si Raven. Tinawagan ko si mommy Luticia ngunit ang sabi niya ay maghintay ako rito dahil bukas ay lalabas na ako ng hospital. Tinanong ko siya kung saan si Raven ngunit hindi ito agad sumagot. Sabi niya lang ay nasa bahay niya at hinintay na ako. Pagbaba ko ng tawag ay kinausap ko sila ni Evan kung totoo ba na hinintay ako ni Raven sa bahay niya."Basta magpagaling ka muna, okay?" tugon ni Evan. "Ang operasyon niya? Paano? Okay lang ako, huwag na niya akong alalahanin dapat matuloy ang operasyon niya." Nilapitan ako ni Jenica at hinawakan ang aking kamay. "Kalma! Inhale... Exhale... magpagaling ka dahil iyon ang gusto ni sir Raven ayaw niyang nakikita kang nagkakasakit lalo na ngayon nagdadalang tao kana. I'm sure maging masaya 'yon kapa
Napaisip ako sa mga sinabi nila sa akin. Panahon naba talaga para pakawalan ko siya? Panahon naba para ligpitin ko na ang mga paborito niyang damit? Mga sapatos na lagi niyang sinosout? Panahon naba na palitan ko na ang picture frame namin na kami nalang ni Princess? Umalis rin sila dahil may event pa bukas sa kompanya. We have modeling event mismo sa loob ng company building sa may 1st floor kung saan ang mini-mall ng L&A Fashion Clothing Company. Naging open narin ang kompanya sa mga investors kaya alam kong masaya si Raven ngayon na nakikita niyang tumataas narin ang sales at maganda ang performance ng kompanya. Minsan ay hindi ko maiwasang umiiyak sa loob ng aking opisina pero Oo, tama nga sila dapat tatagan ko ang aking sarili. May anak akong uuwian at siya ngayon ang buhay ko. May tagapag alaga sa kaniya kapag nasa trabaho ako ngunit kapag nakakauwi na ako kay sinisigurado kong makapagbigay oras ako sa kaniya lalo na't malapit na siyang mag 3 years old. She is 2 years and 8 mon
Naalala ko pa noong naglalakad kami sa gilid ng kalsada. Napansin kong maraming tao nagkagulo sa unahan kay bumitaw ako kay Mommy at sumingit para tingnan kung anong nangyari. Nagulat ako dahil may car accident pala, isang may edad na lalaki at isang may edad ni babae. Aalis na sana ako kaso nakuha ang atensyon ko sa batang babae na nakahiga, nakapikit at duguan. Umiiyak ito habang yakap yakap ang brown na teddy bear. Sumukip ang dibdib ko naawa ako sa batang babae.Sabi ko sa sarili ko, mag investigate ako kung sinong nag bangga sa kanila noon. Hindi ko man sila kilala peru ang iyak ng batang babae ang hindi ko makakalimutan, deserve rin nila makamit ang hustisya. Sumasakit ang dibdib ko sa tuwing naalala ko. Kumusta na kaya siya? Magkikita pa kaya kami ulit? ----- (15 Years ago) Raven Chua's Pov: Galing kami sa bahay nila tita sa Quezon City. Sabi ni Mommy sa pay parking niya iniwan ang kotse dahil wala na raw space doon sa labas ng bahay nila tita, marami kasi silang bisita. N
Interview ko na ngayon sa dami ba namang pinasahan kong resume ay ni isa wala man lang nag reply. Mabuti nalang nitong umaga ay may notification akong natanggap sa email ko, hiring raw ng admin assistant sa L&E Fashion Company, sakto rin na ito ang gusto kong mapasukan na kumpanya. Mahilig rin kasi ako sa mga damit dahil Local model ako sa probinsya namin sa Camiguin. Bago lang ako dito sa Manila kaya hindi ko rin masyado alam ang pasikot sikot dito. Pagkakita ko na hiring ng admin assistant ay hindi na ako nagdadalawang isip pa dahil kailangan ko rin talaga makahanap ng full time job, ayaw ko na ng part time job. Meron akong mga experiences pero tumatagal lang ng tatlong buwan dahil narin sa dinadala kong sakit. Bigla bigla nalang kasi akong nahihilo pero sabi nila, ako raw 'yong tipong babaeng may dinadala na karamdaman pero hindi nagpapatalo kahit kanino man saka palatawa at makulit rin talaga ako at kapag may nang-aasar sa akin ay ayaw ko rin magpatalo. Papunta na ako sa kumpanya
"May I have your resume?" Inabot ko agad ang aking resume sa kanya. Halos hindi ako makatingin ng diretso sa mga mata niya. Grabi, nakakahiya ang nangyari kanina. "Alexis Dela Cruz and you are 24 years old. Ah, so, ito ang dahilan bakit ka nakikipag unahan kanina?" Lord, ano ba ito? gusto ko lang naman mag apply bakit may ganito pa. Hindi naman ito kasali sa mga hiningi ko. "Pasensya na po sir kanina. Gustong gusto ko lang talaga makapag trabaho na kaya gano'n na lamang ang aking pagmamadali." Hindi ito sumagot at nagpatuloy lang sa pag tanong. "So, you are applying for an admin assistant position? I want to know what qualifies you for this position over other candidates?" Seryusong tanong naman na siguro to ano? Hindi ba iba ang templa ng kanyang pagtanong? sige susubukan kong sumagot sa abot ng aking makakaya. "I can say that I am qualified for this role because I have knowledge when it comes to fashion. My job experience and skills can be a good contribution to the company.
Mr. Raven Chua's Pov: I thought ma badtrip ako sa araw na ito. Nasiraan kasi ako ng sasakyan kaya nag commute ako kanina. I met this pikon girl na nakipag agawan sa taxi, I never expect na applicante pala siya ng kumpanya ko. Ewan ko ba sa daming babaeng nakausap at naka asaran ko siya lang talaga itong pikon at parang hindi interesado sa akin. Simula ng tinayo ko itong kumpanya ngayon lang ulit ako nakaramdam ng excitement. Yes, I admit it na maganda siya, sexy at matangkad peru there's something sa babaeng to.I was 24 years old ng tinayo ko itong kumpanya. I was inspired that girl I saw in the accident 15 years ago. Kinuha ko kasi ang teddy bear niya noon at hindi ko inaasahan na may zipper pala 'yon sa likod, may isang boung papel at nakasulat roon ang mga goals niya sa buhay. Siya ang nag push sa akin para maging matatag at lalong maging matapang sa buhay kaso 15 years na ang nakalipas hindi ko parin siya mahanap ulit. I don't even know her name saka lumipad kasi kami papuntang
After sa nangyari sa akin ay naging okay rin ang pakiramdam ko, nagsimula na agad akong mag trabaho pagkalabas ng clinic. Finally, masasabi ko talagang masaya na ako ngayon dahil full time na ang trabaho ko, sana nga hindi umepal itong sakit ko. Nabigla naman akong nagpatawag ng meeting si Mr. Raven. "Ms. Alexis you will be assigned for the minutes of meeting, wala si Ms. Jenica ngayon umalis kaya for the meantime ikaw muna," pagmamadaling saad ni Mr. Raven sa akin. Ako talaga napili niyang gumawa nito hindi nga man lang nangumusta kung okay naba ako, grabi wala man lang concern sa empleyado itong CEO na 'to. Naghihintay nalang kaming magsimula, medyo kabado rin ako kasi hindi ako masyadong magaling sa minutes of meeting pero sige bahala na, baka lagot pa ako nito sa mabait naming Ceo, alam nyo sa sobrang bait nito hindi na niya tinanggap ang kamay ko sa interview imbes na makipag shake hands ako. Pinunasan pa niya ito ng panyo, bilib ako sa kabaitan nito."Good morning everyone, I s
Hindi ako maka move on kung anong nangyari sa amin ni Mr. Raven kanina, nakakabigla na ewan hindi ko maipalawanag. Mabuti narin siguro na dumating si Ms. Nica Illustre kun'di ay baka nawala na ang iniingatan ko peru bakit kaya gano'n ang pinakita ni Mr. Raven na parang kunwari galit siya sa akin? Kung talagang hindi totoo na nasa mutual understanding sila sana man lang hindi pasigaw ang boses niya sa akin kanina. Bahala na, gusto kong makalimutan lahat ang nangyari kanina, Alexis naman bakit kasi nadala ka, okay sige, hindi na nga iisipin.Palabas na ako ng building at ayon na nga si Kiko hinintay talaga ako. "Girl ang tagal mo naman, may nangyari bang hindi dapat mangyari?" Napalunok ako sa hindi tamang oras, ayaw ko na nga maalala eh. "Girl, ito parang tanga, ba't napalunok ka? Ibig kong sabihin kong may nangyari ba na hindi dapat like pinagalitan kaba, sinigawan kaba. Ang dumi ng utak nito," sambit ni Kiko habang abala sa paghahanap ng aming masakyan.Hindi na ako nakapagsalita p
Napaisip ako sa mga sinabi nila sa akin. Panahon naba talaga para pakawalan ko siya? Panahon naba para ligpitin ko na ang mga paborito niyang damit? Mga sapatos na lagi niyang sinosout? Panahon naba na palitan ko na ang picture frame namin na kami nalang ni Princess? Umalis rin sila dahil may event pa bukas sa kompanya. We have modeling event mismo sa loob ng company building sa may 1st floor kung saan ang mini-mall ng L&A Fashion Clothing Company. Naging open narin ang kompanya sa mga investors kaya alam kong masaya si Raven ngayon na nakikita niyang tumataas narin ang sales at maganda ang performance ng kompanya. Minsan ay hindi ko maiwasang umiiyak sa loob ng aking opisina pero Oo, tama nga sila dapat tatagan ko ang aking sarili. May anak akong uuwian at siya ngayon ang buhay ko. May tagapag alaga sa kaniya kapag nasa trabaho ako ngunit kapag nakakauwi na ako kay sinisigurado kong makapagbigay oras ako sa kaniya lalo na't malapit na siyang mag 3 years old. She is 2 years and 8 mon
Halos mapako ako sa hospital bed nang marinig mula sa doctor na ako ay 2 weeks pregnant. Iba ang naramdaman ko... Masaya dahil nag bunga ang pagmamahalan namin ni Raven pero nangingibabaw parin ang lungkot sa aking puso. Tumayo ako at hinanap muli si Raven. Tinawagan ko si mommy Luticia ngunit ang sabi niya ay maghintay ako rito dahil bukas ay lalabas na ako ng hospital. Tinanong ko siya kung saan si Raven ngunit hindi ito agad sumagot. Sabi niya lang ay nasa bahay niya at hinintay na ako. Pagbaba ko ng tawag ay kinausap ko sila ni Evan kung totoo ba na hinintay ako ni Raven sa bahay niya."Basta magpagaling ka muna, okay?" tugon ni Evan. "Ang operasyon niya? Paano? Okay lang ako, huwag na niya akong alalahanin dapat matuloy ang operasyon niya." Nilapitan ako ni Jenica at hinawakan ang aking kamay. "Kalma! Inhale... Exhale... magpagaling ka dahil iyon ang gusto ni sir Raven ayaw niyang nakikita kang nagkakasakit lalo na ngayon nagdadalang tao kana. I'm sure maging masaya 'yon kapa
Nasa bahay kami ni Raven ngayon dahil naglinis kami at niligpit ang mga kalat. Limang araw nalang ay operation niya na ngunit sabi raw ng doctor ay 50 percent niyon ay baka hindi na siya magising. Masakit makita siyang nililigpit ang kaniyang mga gamit. Hindi ko kayang tingnan ang ginagawa niya. Pinaupo ko nalang muna siya at sinabing magpahinga muna. Klarong-klaro na ang kaniyang pamumutla. Ilang beses ko siyang sinabihan na huwag ng pagurin ang sarili ngunit gusto parin niyan pumunta sa kompanya. Sa totoo lang ay hindi ko rin alam kung saan ang patutungohan ko kung iiwan ako ni Raven. I love him so much. He take my breath away! Siya ang mundo ko pero bakit ang unfair ng buhay? Limang araw nalang at lilipad na siya papuntang Canada dahil doon isagawa ang kaniyang operasyon. Nakausap ko narin ang kaniyang Ina, pormal na akong pinakilala ni Raven sa kaniyang Ina at sabi niya ay magkita raw kami pero sa ngayon nakiusap muna ito na ako muna ang hahawak ng kompanya.------Dalawang araw
Lumapit si Raven sa akin at kinuha ang cellphone ko. Nanlaki ang mata at nagkatitigan kami. Halos mapako kami sa aming pwesto dahil hindi naman namin ito inaasahan na mangyari. Nang natauhan si Raven ay agad itong sumakay ng kaniyang kotse at nagpaharurot. Agad naman akong sumunod sa kaniya. Alam kong pupunta siya sa bahay niya dahil naroon si Alexis ngayon... Sa totoo lang ay nagaalala ako para sa kanilang dalawa. Hindi pa ako handa na mangyari to at alam kong hindi rin handa si Raven para dito. Paano na si Alexis? Pagdating namin sa bahay ni Raven ay dali-daling pumasok ito at binuksan ang kuwarto ngunit wala na rito si Alexis. Halos hindi ko na maipinta ang mukha ni Raven sa puntong ito. Pabalik-balik ang kaniyang paglakad rito sa loob tila'y malalim ang kaniyang iniisip. "Tol, tara! Baka nasa condo iyon nila ni Doc Luticia," pagmamadaling saad ko sa kaniya. Iniwan na niya ang kotse at nagmamadaling sumakay rito sa kotse ko. Binilisan ko na ang aking takbo baka aalis nanaman iy
Paglabas ko ng banyo ay bakas sa mukha ni Alexis ang kaniyang pag-alala. Hindi ko napigilan ang sarili ko na maitulak siya habang hinahawakan niya ako. ------ Alexis Dela Cruz Hindi ko alam bakit sa ilang segundo ay bigla nalang nagbago ang ihip ng hangin. Masaya pa kami kanina pero ngayon mukhang irritable si Raven pagkalabas niya ng c.r. Tinanong ko lang naman kung okay siya. Nangingilid ang aking mga luha dahil hindi ko alam saan ako nagkamali. Na offend ko ba siya? Hindi ko alam. Nagmamadaling kinuha ni Raven ang susi ng kotse niya at iniwan ako dito sa bahay niya. Napaupo na lamang ako sa sofa at sinubsob ang aking mukha sa unan. Pilit kong iniisip kung may nasabi ba akong hindi tama ngunit kahit baliktarin ko ang mga salita paniguradong wala naman akong nasabing masama. Hindi ako mapakali dahil hindi ko alam saan siya pupunta. Sinubukan kong tawagan si Evan ngunit hindi sumasagot. Si Jenica naman ay busy sa kompanya. Tinawagan ko si Raven ngunit hindi niya rin sinasagot. Unt
Nakahanda na ang lahat at binuksan narin ni Evan ang wine. "Cheers for Raven," saad ni Evan habang itinataas namin ang aming wine glass. Sabay naming ininom pagkatapos ay pumunta ako sa harapan para magsalita. "Thank you for spending your time with me. Alam kong busy rin kayo sa kaniya-kaniyang buhay pero I appreciate it so much na nandito kayo ngayong gabi. To my one and only love, thank you dahil kahit nakalimot ka sa ating nakaraan pero still nandito ka parin sa tabi ko. Mahal kita at palagi mo yang tandaan, my Alexis. Nandito lang ako at kahit saan man ako magpunta gagabayan kita sa pag-abot ng mga pangarap mo." ---------- ALEXIS DELA CRUZ Napansin kong nagpupunas ng luha si Evan at Jenica sa kabilang table. Ako din naman na appreciate ko ang mensahe ni Raven pero hindi ko lang maintindihan bakit parang sila pa ang girlfriend kaysa sakin. Pagkatapos niyang magsalita ay lumapit siya sa akin at nilahad ang kaniyang kamay. "Can we have a dance?" tanong niya habang nakangiting h
Pagkatapos namin mag-usap ni Evan ay agad akong bumalik sa kusina na parang walang nangyari. I told Evan na may magaganap na party mamayang gabi at sagot ko lahat ang expenses. "Tapos kana maghugas ng plato?" "Yes, pwede na tayong manood ng movie," tugon nito habang nakangiting nakatingin sa akin. "How about going to cinema?" "Sure, game ako!" Agad akong nag book online ng dalawang tickets para siguradong hindi kami maubusan. Hindi ko muna sinabi kay Alexis but I bought all the tickets for one cinema para kami lang dalawa ang manonood. Gusto kong i-solo siya sa araw na ito. Gusto kong maramdaman niya ang pagmamahal ko sa kaniya habang nandito pa ako sa kaniyang tabi. Umuwi muna kami sa bahay kung saan dating nag stay si Alexis pagkalabas niya ng hospital. Dinala narin namin lahat ng gamit namin dito sa hotel at sinabi ko narin sa kaniya na we need to go home muna para doon na kami magbihis papuntang cinema.Pagkarating sa bahay ay nagmamadali na kaming nag prepare ng sosoutin. N
Nagtaka man kung bakit naiyak si Raven ngunit hinayaan ko nalang marahil masaya lang siya na ngayon ay nagkita kaming muli. Ilang minuto ring natahimik kami, hinayaan ko ang moment na ito para mas maramdaman namin ang bawat isa. Kumalas siya sa kaniyang pagyakap sa akin... Hinarap niya ako at hinawakan sa mukha... "I'm s-sorry..." Taimtim niyang pagkasabi sakin habang nangingilid ang kaniyang mga luha. "Sorry for what? Dahil ngayon ka lang nakauwi? Dahil natagalan ka? Okay lang, ang importante ngayon ay nandito kana sa tabi ko." Pumapatak ang kaniyang mga luha... Slowly, he kissed me again on my lips. Mas ramdam ko ang pananabik at pagmamahal ngunit bakit may kirot sa aking dibdib? Bakit naramdaman kong may bumabagabag sa kaniyang puso't-isip? May problema ba siya? Sumabay ako sa pananabik ng aming katawan hanggang sa nawalan kami ng lakas at nakahiga habang magkayakap sa isat-isa. ------- Pag-gising ko ay wala si Raven sa aking tabi. Agad akong nakaramdam ng kaba siguro'y may
Alexis Pov: Pinaghandaan ko ang araw na ito. Halos hindi ako mapakali kung ano ang sosoutin ko. Finally, Uuwi na si Raven. Gusto ko sana siyang salubungin sa airport pero sabi niya ay maghintay lang raw ako sa office niya. Kanina pa kumakatok si mommy sa kuwarto ko. Hanggang ngayon hindi parin ako makapag desisyon kung anong sosoutin ko, pang office attire lang naman sana ito. Mostly, skirt at mga long sleeve lang naman itong mga sinosout ko pero parang hindi talaga ako mapakali. Pinagbuksan ko narin si mommy para tanungin kung ano ang dapat sosoutin ko. "Excited?" nakangiting tugon ni mommy habang papalapit sa akin. Sinuklian ko siya ng matamis na ngiti habang bitbit ko ang dalawang terno office attire na naka hanger pa. "This one! Maganda ito," ani niya. "Really? Bagay po ba?" "Yes, tapos soutin mo 'yang white heels mo. Maganda i-pair diyan sa light pink mo na outfit." Tumakbo palabas si mommy. "Wait, may kukunin lang ako. Magbihis kana diyan muna." After kong magbihis ay h