Kabanata 1

MABILIS na kumaripas ng takbo ang minamanehong sasakyan ni Rebecca. She needs to rushed herself, along with another vehicles.

Paano ba naman kasi. Higit na nakaka-frustrate ang mga challenges na ibinibigay ni Garry sa kanya—ang kanyang ama.

"You have to attend an important meeting. Convince the CEO to invest in our company."

Hindi ni Rebecca maintindihan. Wala naman sa posisyong bankruptcy ang ari-arian nila, so why would her father push her to do things na involve ang kanilang kompanya? After she left the province, mas nahasa nang husto ang paniniwala niya na hindi pala ganoon ka simple ang mabuhay.

Half of her life, most importantly noong disi-otso anyos pa lang siya. Mas pinagtutuonan lamang niya nang pansin ang sarili niya. Ang sarili niyang interes. But now that she's already twenty-five years old. She can now understand how difficult is it to live.

"No! No! Thirty minutes!"

She almost drove her car faster in the waves of other vehicles. Lintik lang at talagang naabutan pa siya ng rush hour. Kung hindi ba naman siya isa't-kalahating tanga, hindi niya susundin ang gusto ng kanyang ama. Ngayon, heto siya at nakikipagkarerahan kung kailan uusad itong alon ng mga sasakyan.

"Shit!"

Masyado na siyang late para dumalo pa sa meeting. But then again, Rebecca doesn't like to disappoint her father. Kaya go with the flow na lamang siya. Until she arrive at the meeting venue. Nagtaka pa siya kung bakit walang kahit na sinong tao.

"Did I missed something? The location maybe?"

Ngunit kahit anong sipat niya sa notepad kung saan nakalathala lahat ng mga importanteng dokumento at impormasyon, tugma naman lahat nang naroon.

"...I'm sorry, but I can't accept your proposal. Alam mo naman na busy akong tao. In fact, may international movie pa nga akong dadaluhan in which ako ang top star."

Ha?

"I understand that, Yvette. But I already reached at the calendar age. I want to settle down with you. I want to have my own family now,"

"I'm sorry, but please not now."

Then Rebecca guess, she must be mistaken the venue, dahil halatang nakakahiya sa dalawang couple na nagmo-moment privately. Will she get out and leave?

No!

Kaya imbes na umalis, hayun at hinawi niya pa ang kurtinang nakaharang upang pumuslit. Shocked to see who it was, it was Yvette Wilson! Ang sikat at kilalang artista sa buong mundo. May sikretong relasyon pala ito sa Isang low-key na personalidad na lalaki kaya pala ni minsan ay hindi ni Rebecca nabalitaan sa telebisyon o kahit saang lathala nang magazine ang tungkol sa lovelife nito.

But on the other hand, Kabiguan. Iyon ang nabatid ni Rebecca. Mukhang ma tu-turn down ang lalaki dahil halatang mas importante naman kasi sa babae ang career nito kaysa sa lovelife nito.

"...I really can't do it. But after this movie. Promise, babalik ako. Just wait for me."

"Waiting is like I'm investing myself for nothing, Yvette. Kilala mo ako."

"Just wait okay?"

Hindi na nakaimik pa ang lalaki kaya nang nag-angat nang tingin ang babae, binalak sanang magtago ni Rebecca subalit huli na. Nakita na siya ni Yvette. "And who are you?"

Crap!

Mabilis na nakatalikod si Rebecca. Panandaliang kinonsola ang sarili. Ngunit sa kabilang banda, bakit naman siya magtatago?

Ahh! Oo nga pala.

She was there for the very important meeting, not to be the audience of these immoral people who always broke their promises!

"I'm sorry ma'am and sir,"

"No, it doesn't matter." Ano 'raw? It doesn't matter?

Doesn't matter gayong may nakaalam sa sikreto ng mga ito?

"...I will go to the conference now. See you next time," saka ito naglakad paalis at mukhang hangin lang siyang dinaanan ni Yvette. Just like that! No other time for consolation.

Iniwan nito ang nabigong nobyo. Kung si Rebecca man ang nasa posisyon ng lalaki. Wanting to settle down and build her own family, ganoong-ganoon din ang mararamdaman niya. Moving on is a little bit harder to do. Lalo at mahal na mahal mo talaga iyong tao.

"Get out." Malumanay ngunit may pambabanta sa mala-awtoridad na boses nang lalaki.

Nang hindi agad si Rebecca nakakilos ay malakas pa sa sirena nang ambulansya kung umalingawngaw ang boses nito. "Get out now!"

Shotanghinams! Wala nang pake si Rebecca kung broken ang lalaki, bigo o kahit na ano pa man iyon. Total ay mukhang kanselado na naman ang importanteng meeting na kanyang dadaluhan, at nasagad nang lalaking bigo na ito ang pasensya niya. Sige at nang magkaalaman na kung sino talaga ang tunay na api.

Composing herself. Rebecca slowly turned around and ready to throw bad words. Pero naudlot iyon nang makita ang lalaking kaharap. Kilala niya ang lalaki. Kilalang-kilala.

"Ralph?"

Kinusot ni Rebecca ang mga mata. Pero si Ralph pa rin ang nakikita nya. Maraming nagbago sa kaanyuan nito lalong-lalo na sa features ng kabuuang mukha. Rebecca would not mistook him for someone, si Ralph nga!

Ang pakialamerong lalaki noong disi-otso anyos pa lang siya!

Muling nanumbalik ang kakatwang pakiramdam ni Rebecca noong disi-otso anyos pa lamang siya. Kakatwang pakiramdam na tanging si Ralph lang mismo ang bumuhay niyon sa kanyang kabuuan.

Ang labis na iritasyon at inis!

"You know me?" Ahuh! What a very good question.

"Know you ba kamo? Kilala kitang ungas ka no?! Kilalang-kilala?" Halos manggalaiti na siya.

"Sorry?"

"Ikaw iyong kaibigan ni P—"

"Mister De Lumen, may problema ba dito?"

"Yeah, I guess." Sabay baling muli nang tingin ni Ralph sa kanya. From the looks of it, mukha ngang hindi siya nito namumukhaan. "Will you please let this woman out in my office nang sa ganoon ay masimulan na ang meeting?"

"M-meeting?" Napanting ang tainga ni Rebecca roon. "May meeting?"

"Why do you ask me? Are you an important person to attend the meeting?"

Binuklat ni Rebecca ang hawak na notepad. Inikot niya ang paningin, doon lamang napansin ng dalaga ang pangalan nito sa lamesa na yari sa mahogany.

"R-Rafaelito De Lumen? Ikaw ang...Ikaw ang—"

"Out."

"P-pero teka! Teka! Sandali nga," hindi niya sadyang bulyawan ang security guard na agad hinawakan siya sa braso.

No, Rebecca cannot let it go. She should have attend the meeting. Nakapangako na siya sa kanyang ama. "I am one of the Alastre's volunteer to join the meeting,"

"Look, miss. Wala akong pakialam kung saang kompanya ka nanggaling. What I want you to do now is to get out in my office!"

Bardagulan pala ang gusto mo ha!

"Sige!" Saglit siyang tumigil bago nagpatuloy, "ipapaalam ko sa buong Pilipinas ang patagong relasyon ninyo ni Yvette Wilson. Ayaw mo no'n diba?"

Jackpot!

Mukhang nakuha ng binata ang kanyang atensyon. Nanlaki kasi ang mga mata nito. "You can't do that!"

"What if I can? Bet me?"

Lumagpas ang tingin ni Ralph sa guwardiya at pagkatapos ay umiling. Indikasyon iyon na hindi na siya nito papalabasin. Good choice! Takot naman pala e.

Kagaya nang kanyang plano ay nakadalo nga si Rebecca sa naturang pagtitipon. She will bring a very good news to her father, kaya lang nang matapos ang meeting ay nagtaka siya kung bakit kailangan siyang bumalik sa office room ni Ralph.

"B-Bakit daw po kuya?"

"Hindi ko rin alam roon kay sir, Miss. Basta nagpatawag lang siya nang mga staff upang ipaalam iyon sa intercom na huwag ka 'raw muna pong papalabasin."

"What if ayaw ko?"

"Delikado 'ho iyan, Miss. Iyong si sir kasi ay masyadong mainipin, ayaw niyon na hindi natutupad ang gusto. Iinit lalo ang ulo niyon."

"Kasi broken-hearted ang amo ninyo kaya mainit ang ulo."

"Ano 'ho?"

"Wala. Sige po. Aakyat lang po ako sa opisina nang dakilang amo ninyo."

Nag-isip muna siya kung dapat ba siyang bumalik sa office room ni Ralph o hindi nalang. Pero sa bandang huli, napapayag rin niya ang sarili.

Broken iyong tao kaya dapat ay pagbigyan nalang niya.

"Pinapatawag mo 'raw ako ulit?"

"Pangalan mo nga ulit, miss?" Namilog ang mga mata niya.

"Bakit ko naman sasabihin?"

"Dahil utos ko."

"Pakialam ko naman,"

"Gusto ko lang kumpirmahin na ayaw kong maagrabyado. Hinayaan kita sa gusto mong dumalo sa pagtitipon, sana naman ay mananahimik ka rin sa nalaman mo tungkol sa Amin ni Yvette."

Rebecca won't promise. But she will try. Kaya lihim siyang umismid.

"Iyan lang ba ang sasabihin mo sa'kin? Nakakahiya naman 'ho kasi sa iyo, sir," she emphasized the word 'sir'. "—nagsayang pa kayo nang effort para lang ipaalam sa mga staff—"

"You want me to invest in your company right?"

Natigilan si Rebecca. Now that he mentioned it.

"Oh, God!" Tutop ng dalaga ang bibig. Sa dami kasing nangyari ngayong araw ay nakalimutan ni Rebecca ang pinaka-main goal.

"Convince the CEO to invest in our company." Saulo pa niya ang expression ng kanyang ama ng sabihin nito iyon.

"Well, miss. Do you want me to invest in your comp—"

"Yes, sir. Yes I do!"

Kumunot ang noo ni Ralph. Mali pa yata ang naging sagot ni Rebecca roon. "I mean, yes sir. Opo!"

"Alright," may kung anong kinuha ang lalaki sa ilalim ng drawer. "Here."

Kumunot ang noo ni Rebecca. "Ano ang gagawin ko sa papel at ballpen?"

"Kausapin mo. Baka sakaling sumagot."

Anak nang... alright. Kalma lang Rebecca. Dapat maging mabait ka sa future investor ng Alastre empire. Kaya kahit gustong-gusto nang bugahan ng apoy ni Rebecca si Ralph. Nanatili ang kanyang matamis na ngiti.

Pakitang-taong ngiti. Magaling yata siya roon.

"Ano nga ulit ang gagawin ko sa papel at ballpen sir? Pasensya na 'ho? Napagod yata siguro ako sa meeting kani-kanina lang."

"Ahuh!" Tse. Umbagin ko iyang Mukha mo e. "Write down your cellphone number."

Imbes na magtanong. Yumukod na lamang siya at basta nalang isinulat ang landline nang kanilang telepono.

"Cellphone number, miss. Hindi telephone number." Pag-uulit ng binata.

Kagat ni Rebecca ang labi.

Masyadong makamandag ang mga mata ng kumag. Dukutin niya kaya iyan?

"Heto po," sabay lapag ng ballpen nang matapos na siya.

"Good. Pwede ka nang umalis."

"H-ho?" Ganoon lang iyon? "Ano ang gagawin mo sa numero ko?" Napansin ni Rebecca kung paanong idiniposito muli ni Ralph ang papel at ballpen sa drawer nito bago siya pinagtuonan ng pansin.

"I assumed that's none of your business right, Miss?"

"It is my business kasi numero ko ang naroon at—"

"Don't think too much, Miss. I don't find you attractive anyway. Kinuha ko lang ang number mo just in case hindi ka tutupad sa pangako. One call away then, you'll be out of reach."

Kung kanina ay naiirita siya. Ngayon ay nadadagdagan na rin ng pagkaasar. Masyadong mayabang ang Ralph na iyon upang diktahan siya.

"...at ano? Kinuha-kuha niya pa ang numero ko e napakadali nga lang namang magpalit ng bagong sim card. Hah!" Napabuga si Rebecca ng hangin. "Kung akala mo ay maiisahan mo ako. Hoy! Nagkamali ka yata nang hinamon, boy!"

Para siyang tangang kinakausap ang building na nakatingala sa office room ni Ralph, gayong hindi naman sasagot ang isang markadong establisyemento. But She doesn't care!

All along. Super productive rin naman ang araw niya. Rebecca hitted two birds with one stone. Kung kaya'y nang makauwi, iyon agad ang ibinalita niya sa ama. Detalyado niya lahat. Wala siyang nilagpasang Isang pahina.

"I wonder why he agreed that fast being an investor in our company, Rebecca."

"Papa. You shouldn't think anything. Iyon pa bang hindi na natin kailangan pang pilitin ang taong iyon. Dahil kusang-loob siyang tinanggap ang alok. Edi naka-jockpot na tayo."

Nanatiling tahimik lamang ang kanyang ama. Titig na titig sa kanya.

"Papa naman e...pinapakaba mo ako sa paninitig mo e."

Then Garry smiled.

"Wala lang. Parang noon lang kasi, Isa kang batang suwail. Mahilig tumakas para puntahan ang kaibigan mong si Prince. Ohh, speaking of who. Nasaan na kaya ang batang iyon ano? Have you still in connection?"

Great! Wala palang alam ang kanyang ama tungkol sa nangyari noon. Kaya tumango nalang siya. Ang magsinungaling ang pinakamainam na gawin.

"Well, that's good. Have you eat dinner?"

"Yes 'pa. Nag cross over nalang ako sa fairview. Nakakagutom pala ang maabutan ng rush hour."

When she got up on her bed. Rebecca checked her I*******m. Matagal-tagal na rin nang huli siyang nag photo update and this time. Parang ginanahan siyang mag post ng story.

She captured herself. Readying in front of camera then she's off to go. Tatlong sunod-sunod na mug shots ang kanyang idineposito. After that, she posted three of her photos as story of the day.

When she was about to see the recent picture, an unknown number sent her a message.

"Meet me at the EV Bucks tomorrow. This is important and urgent." Basa ni Rebecca sa text message.

Sino naman kayang masamang espirito na ito ang mag-me-message sa kanya ng ganoon?

She typed something on her keyboard then she hit the send button, then back to her I*******m update to check.