Guia POVKinakabahan ako. Sa sobrang tutok ko sa trabaho, nakalimutan ko na tumawag kay Mang Pedring para kumustahin si Mama Guada. Sa bilis ng mga pangyayari sa buhay naming mag-ina sa nakaraang dalawang araw ay may dapat pa pala kong isipin; ang aking pamilya.“Who was calling you?” Kung hindi pa nagsalita si Sir JJ ay hindi ko naalala na naroon pa rin kami sa library kasama ang kambal.Tumikhim muna ako bago nagsalita. “Si Mang Pedring ang tumawag pero naputol ang linya. Kinakabahan ako para kay Mama. Pupunta muna ako sa ospital baka nagising na si Mama. Pwede ko bang iwan muna ang kambal sa inyo, Sir--?”“I told you to call me Jacob or John, not Sir. And I won’t let you go to the hospital alone. Look at you! You don’t look okay.” Binaba na ni Sir JJ si Vivienne bago hinugot ang kanyang cellphone at tinipa ito. Kaagad naman na nag-ring ang kanyang cell phone at dinig sa kabuuan ng library ang tunog nito. “Randy, prepare the car. Babalik tayo sa ospital,” utos pa nito. Kaagad nama
Guia POVNapaawang ang labi ko nang masdan ang kahuli-hulihang tao na nais kong makita sa araw na ito--- si Papa. Napansin ko kaagad ang pagkahulog ng kanyang katawan. The mighty Armando Cordero is now in a wheelchair and looks not so fine.“Papa,” Halos pabulong ko na lang na naisambit. Biglang nag-iba ang emosyon ko. Kung kanina ay naghihinagpis ako, ngayon ay para akong binuhusan ng malamig na tubig. Hindi ko pa rin matingnan sa mata ang aking ama. Sabihin pa ay natatakot pa rin ako sa kanya. Magsasalita na sana ako nang dumating sina Jacob kasama ang mga anak ko.“Mommy, why were you running?” usisa kaagad ni Vivienne pagkatapos na hawakan ang laylayan ng aking damit. Lumingon siya kay Papa Armando. “Are you Nanay Jo’s brother, Lolo Armando? Oh, hi there my name is Vivienne Rae Cordero. That young man is my Kuya Giovanni Race Cordero. And also our daddy, John Jacob Larsen. It’s nice to meet you po.” Ngumiti ng pagkatamis ni Vivienne pagkatapos ay lumapit kay Papa para magmano. Wal
Guia POV “But, Mommy tonight I want us all four to sleep in a big bed. Me, Kuya Gio, Daddy and you will sleep all together, please?”Napaubo ako at muntik pa mabulunan sa isdang kinakain ko. Dali-daling lumapit si Aling Nelia sa akin para iabot ang tubig sa akin. Hinimas ko muna ang aking dibdib at lalamunan para hindi ako mahirapan lunukin ang tubig. Kahit kailan talaga ay pahamak ang bibig ng anak kong mahadera!“Chill, Guia. Is sleeping in one room with me and the kids that frightening to you?”Kung nakakamatay lang ang tingin na ipinukol ko sa amused na si Jacob ay malamang ay bumagsak na ito sa sahig. Kung pwede lang magmura sa harapan ng mga anak ko ay ginawa ko na. I don’t wanna be questioned in front of my kids. But my brat daughter is really testing my limits. Nakailang buntonghininga ako bago nagsalita dahil baka ano pa ang masabi ko at pagsisihan ko pa sa bandang huli.“Vivienne, we can
Guia POVBiglang nanuyo ang lalamunan ko sa hindi maipaliwanag na dahilan. Feeling ko ay tumataas din ang temperatura ko kahit malakas naman ang buga ng centralized aircon.“Daddy, I want the Elsa dress you bought earlier,” request pa ni Vivienne kay Jacob. Halos dumikit na ang pisngi niya at wagas makayakap sa ama nito na tila takot itong bitawan ni Jacob.“What color do you like, baby? The purple or the blue one?” tanong nito habang pinapasadahan ang mga nakahanger ng mga damit pantulog na pambata. Kinindatan pa ako ni Jacob nang gumawi ang tingin niya sa akin. Sumikdo ang tibok ng puso ko at feeling ko ay umakyat ang lahat ng dugo ko sa ulo. Uminit ang aking buong mukha at matay mang isipin ay kinikilig ako pero ayaw kong magpahalata.“Look daddy, mommy is blushing,” komento pa ni Vivienne. Humagikgik ang anak kong nakatingin sa akin matapos takpan ang labi nito at tinuro pa ako. Kung pwede lang sanang bumuka ang lupa at lamunin ako nito ay ginawa ko na. Namumuro na talaga ang ana
Jacob POVI feel like smiling at Vivienne's words. Nang tingnan ko si Guia ay nakasimangot siya but her eyes tell otherwise. Like, why is it hard for her to give into her feelings? “Yes, baby. Do you think mommy and I will look good together on the photoshoot?” tanong ko pa sa anak ko. Sinuklay ko ang buhok niya na amoy lavender. Kaninang busy si Guia sa trabaho ay busy naman kami ni Viviene at Gio na mamili ng mga gamit nila. I have a personal shopper na ang tanging trabaho ay bumili ng mga damit ko.“Of course, daddy. I am pretty and Kuya Gio is pogi because I have gorgeous parents!” puri pa ni Vivienne sa amin. “Vie, aren’t you just blowing daddy’s horn?” singit naman ni Gio.“Of course not, Kuya Gio, we both look pretty because of mommy and daddy! Not unless you don’t wanna be called a pogi because you act like an old man!”Gio’s eyes rolled and put his palms on his ears. “Aren’t we sleeping yet, mommy? Vivienne is so talkative and she is hurting my ears!” reklamo pa ni Gio kay
Guia POVIsang mahinang pagtapik sa aking pisngi ang nagpabalik sa aking huwisyo. Nang imulat ko ang aking mata ay sandali pa akong napapikit muli dahil sa nakakasilaw na liwanag sa buong silid.“Thank God, you are awake.”Si Jacob ‘yon na nakatunghay sa akin. Malamlam ang kanyang mata at para siyang natalo sa sugal. Doon ko lang naalala na narito pala kami sa ospital dahil sa tawag na natanggap mula kay Mang Pedring. Bumangon ako at binaba na ang paa sa lapag.“Okay ka na siguro, Guia. Sabi ng nurse ay dahil sa sobrang emosyonal mo kaya ka nawalan ng malay. Halika na at puntahan mo na ang mama mo.” Hindi ko gusto ang nahihimigang lungkot sa kanyang tinig. Bumundol ang kaba sa aking dibdib at nag-umpisa na naman na manubig ang aking mga mata. Hindi ko alam kung bakit parang humilab ang tiyan ko. Inangat ko ang aking kamay dahil pakiramdam ko ay anumang sandali ay mabubuway ako papunta sa kung saan ako dadalhin ni Jacob.“Dahan-dahan, Guia,” paalala ni Jacob sa akin. Kahit na halos ka
Guia POV“Anong tawag mo sa Papa Armando? Papa?” Sumulak talaga ang dugo ko nang tingnan ang babaeng sumira sa pagtitiwala ko sa mga lalaki, si Melinda!“Yes. Papa Armando also happens to be my dad!” Proud pa na sinabi ‘yon ni Melinda sa pagmumukha ko. May kayabangan pa siyang tumingin sa akin habang nakapamewang. Naningkit kaagad ang mga mata ko nang tingnan ang nakayukong si Papa Armando.“Papa, please tell me that she is lying, please!” pagsusumamo ko. Hindi ko matatanggap na isang mababang uri na babae ay kapatid ko pala sa ama. “Sagutin n’yo ako!” pasigaw ko ng sumbat.Isang pagtango lang ang naging sagot ni Papa Armando. Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Pakiramdam ko ay nabibingi ako sa lakas ng tibok ng puso ko. Hindi maaari! Hindi ko matatanggap si Melinda bilang kapatid. Gusto kong sumigaw pero wala akong lakas para isatinig ang pagrerebelde sa ideyang iisa ang ama namin ng naging bestfriend ko noon na umagaw kay Renz!“Tanggapin mo na kasi na isa rin akong Cor--”Isan
Jacob POV Nasasaktan ako sa pinagdadaanan ni Guia. I knew how it felt like being betrayed by your own father. Ginawa rin ng ama niya ang ginawa ng ama ko sa aking ina. And it brought pain to my mom. Pain that slowly killed her being. Pain that robbed her of happiness. Naging mitsa ng pagkakaroon ng anak sa labas ni Papa ang pagkasira ng pamilya namin. And I swore to my mom’s grave that I will not take after my dad. I will not make the same mistake as he did. Naiisip ko pa lang na masasaktan ang kambal kung sakaling gagawin ko ‘yon kay Guia ay parang pinipiga na ang puso ko. Napailing ako at pilit na tinataboy ang mge eksena. “Bossing, narito na tayo,” paalam ni Randy sa akin. “Ako na po ang bubuhat kay Ma’am Guia paakyat.” I smirked from his statement. Napakamot na lang si Randy nang hindi ako umimik. “Really, Randy? Aagawan mo pa ako ng role sa buhay ni Guia.” “Sorry, bossing.” Pinagbuksan na ako ni Michael ng pinto ng sasakyan. Nak
Epilogue Nanganak si Guia ng isang malusog na batang lalaki at Jonas Frederic Larsen ang pangalan ng sanggol. Hango ang pangalan mula sa mga yumaong abuelo na sina Jonas at Federico. Walang pagsidlan ang tuwa ni Jacob lalo at tulad ng kambal, siya pa rin ang kamukha ng bagong silang na anak. "Malay mo, Guia sa susunod na anak natin kamukha mo na," natatawang saad ni Jacob habang kalong ang anak. Kaagad namang umasim ang mukha ni Guia sa sinabi ni Jacob. Hindi sa ayaw na niyang pagbigyan ang asawa sa hiling nito na dagdagan ang anak nila pero natatawa na lang siya sa mukha ni Jacob habang nanganganak siya. "Talaga ba? Kapapanganak ko lang tapos ngayon hihirit ka ng bagong anak? Shame on you, John Jacob Larsen! Nakakatawa kaya ang mukha mo sa delivery room." Imbes na mainis natatawa na lang si Guia sa sinabi niya lalo at ni-record pala ni Dylan ang panganganak niya . At doon nga sa recording ay kitang kita kung paano halos mawalan ng malay si Jacob dahil sa sob
Guia POV "Jacob, what's the meaning of these?" Minuwestra ko ang kamay ko paturo sa naka set up ng wedding venue. Para namang eksena sa pelikula kung lumapit sa akin si Jacob. Literal na pakiramdam kong tumigil ang ikot ng mundo. Gusto ko lang naman sanang kumain ng steak at ano itong may sorpresa pang nalalaman? Tatayo sana ako pero pinigilan ako ni Jacob. "Just stay put, Guia. Hindi ka pa pwede ma-stress. Yes, your guess is as right as it is. Ikakasal tayo ngayon. I can't wait to spend my life with you. Ayoko ng palampasin ang pagkakataon na ito. We both have peace with our past and our family issues are almost solved. Wala ng makakapigil pa sa tuluyan mong maging isang Mrs. John Jacob Larsen." Napantastikuhan ako sa sinabi ni Jacob. Why does he sound so unromantic and yet his action speaks otherwise? Lalo pang lumapit ang violinist sa amin at doon ko lang napansin na napapalibutan na pala kami ng mga tao. Hindi ko sila namalayan kanina dahil abala akong ip
MGuia POV "Mommy, is your dad dying?" tanong ni Vivienne. At dahil sa sinabi ng anak ko, pumatak ang aking luha. Hindi ko mapigil ang sarili na tingnan si Tita Jo na impit ang pag-iyak. Sinenyasan ko siya na dalhin ang mga anak ko sa labas. Tumango siya at niyakag ang kambal na lumabas. "Let's give your mom and your grandpa some privacy," saad pa ni Tita Jo. Tumalima naman ang mga anak ko. Pero, hindi ako iniwan ni Jacob. Tiningnan ko siya at saka tiningnan ang kamay ni papa na hawak niya pa rin. "Gusto kong h-humingi nang patawad sa lahat ng pagkukulang ko sa 'yo, anak." Mahina at pautal na bumigkas si papa. Lalong sumakit ang lalamunan ko sa sinabi niya. Gusto ko siyang yakapin pero puno ng mga swero at tubo ang kanyang katawan. Hirap din ako na yumuko lalo at mabigat na rin ang aking maumbok na tiyan. Ramdam ko ang paghaplos ni Jacob sa aking braso at minuwestra niya ako na ilapit ang aking tainga kay papa. "Gusto mong yumuko para marinig mo pa lalo ang
Guia POV Matapos ang komprontasyon sa living room at pagpapalayas ni Jacob kay papa, hindi na ito nagtangka pang bumalik pa. Nabalitaan ko na lang na naubos na pala ng mag-ina niya ang kanyang pera. Masyadong tinutukan ng mga ito ang pagkuha ng abogado para maabswelto lang si Melinda. But, there is nothing they can do about it. Masyadong malakas ang ebidensya laban sa kanya. Tadtad ng CCTV ang buong resort kaya talagang madidiin siya. "You can give the case a rest, Jacob," suggestion ko pa sa kanya. Isang malalim na paghinga ang narinig ko mula kay Jacob. Nasa library kami habang busy siya na tapusin ang mga gabundok na papeles na kailangan niyan pirmahan. "You are asking me as i wasted Jacques effort to save me, Guia." Hindi man lang nag-aksaya ng panahon si Jacob na tungnan ako. Nahihimigan ko ang lungkot sa boses ni Jacob. Is it regret? Regret that after all they've been through, Jacques chose to save him when in fact he could have let Jacob die. Nagsisis
Guia "Ano kayo 'yon, tita?" tanong ko pa. Nanlalamig na ang aking kamay at iniisip pa lang na baka mapahamak ang kambal ay tila gusto kong mabaliw. "Kumalma ka nga, Guia. Isipin mo na buntis ka. Magtiwala ka naman kay Jacob," sita pa ni tita sa akin. Hinuli niya ang kamay ko at kaagad na umasim ang kanyang mukha. "Malalampasan din natin ang lahat ng ito. Ikakasal ka kay Jacob bago ka manganak." Tumayo ako at nagpumilit na lumabas ng silid. "Kita mo itong buntis na ito. Ang kulit mo talaga! Mananagot ako kay Jacob 'pag may nangyaring masama sa 'yo!" yamot na saad pa ni Tita Josephine habang hinihila ako pabalik. Nakahawak na ako sa seradura ng pinto pero malakas si tita. "Puputi yata lahat ng buhok sa katawan ko sa tigas ng ulo mo!" asik na niya sa akin. "Hindi ninyo ako maintindihan eh!" naiinis ko na ring sagot. Papadyak akong humakbang pabalik sa upuan. Tumulis ang nguso ko sabay halukipkip. Hmp! "Hindi naman ako takot na hindi matuloy ang kasal nga
Jacob Mabuti na lang talaga at naisipan kong i-check si Guia sa dressing room. kinulong ko na talaga si Alberta. Nagtataka ako lalo at hindi pamilyar sa akin ang kasama niyang assistant. Tama nga ang sinabi ni Randy sa akin. Pupuslit ang kapatid ni Guia para manggulo. "Bossing, kinulong na namin si Alberta at papunta na rito ang kakilala kong pulis," pagbibigay alam sa akin ni Michael. "Hindi pa ba dumarating si Randy?" tanong ko. Kanina pa dumating sina Guia at hindi ko mahagilap ang tauhan ko. Nang tingnan ko si Michael, may gumuhit na pag-aalala sa kanyang mukha. "Bossing, nasalisihan tayo. Nasa mansyon pa si Randy at kakagising lang. May 'di kilalang tao ang tinambangan siya sa garahe at nagpanggap na siya," mahinang usal ni Michael habang binabasa ang isang text message mula sa kanyang cellphone na hawak. Dumagundong kaagad ang kaba sa aking dibdib. Sino ang pangahas na nagpanggap na si Randy? Hinamig ko ang sarili ko at kaagad na pinindot ang
Guia "No, kasalanan mo ang lahat ng mga malas sa buhay ko!" nangagalaiti ng sigaw ni Melinda sa akin. "Simula nang mapilitan ang papa na pakasalan ang malandi mong ina, nagkanda letse-letse na ang buhay naming mag-ina!" "Hindi malandi ang mama! Alam ni Gracia sa umpisa pa lang na ikakasal ang papa sa mama. Kaya kasalanan ng nanay mong haliparot kung bakit naging magulo ang buhay niya," sagot ko pa. Biglang nawala ang takot ko lalo at nanginginig na si Melinda sa harap ko. "No! Kayo talaga ni Guada ang may kasalanan! Pati si Kuya Daryl, sa inyo kumakampi. Kaya dapat lang sa walang kuwenta mong ina na namatay na!" tila nahihibang na sigaw ni Melinda. Nagpanting ang tainga ko sa mga salitang nagmumula sa bibig ni Melinda. Walang babala kong nilamukos ang bibig ni Melinda pagkatapos ay sinampal ko nang ubod ng lakas ang magkabila niyang pisngi. Pakiramdam ko umakyat na yata sa ulo ko ang dugo ko sa mga kalapastanganan na sinasabi ni Melinda patungkol kay Mama Guada
Guia "Dalian na natin, Guia. Baka mainip na si Jacob at hindi ka na pakasalan." Umasim ang itsura ko sa sinabing iyon ni Tita Josephine. Pasakay na ako ng bridal car na magdadala sa akin sa resort. Nakatunghay sa akin ang sampung bodyguard na magiging escort namin ni Tita Josephine at Tito David. Dinaig ko pa ang isang artista na may dadaluhang awards night. Nagtataka nga ako kung bakit puro mga foreigner ang mga ito, maliban lang kay Randy na nag-iisang pinoy sa lahat. Ayaw naman akong bigyan ng paliwanag ni Tita Josephine kung saang security agency nila ito kinuha ni Tito David. Kahit anong pilit ko kay Jacob na dapat tatlong bodyguard lang ay ayaw niyang pumayag. "Huwag ka ngang sumimangot, Guia. Malas sa ikakasal ang nakasimangot," dagdag pa niya. Nilingon ko si Tita Josephine at nangunot ang noo ko nang makita siyang namumula na ang kanyang mga mata. “Akala ko ba malas ang sumimangot?” tanong ko sabay dukot ng tissue na nasa tabi ko lang. “
Jacob "Makinig ka kay Tita Josephine, Guia. Why are you avoiding the wedding?" may halong iritasyon ang boses ko. I am not doubting Guia's intention. I know her well. But, I can't blame Tita Josephine's words. "Tapos ang usapan, Guia. Ikakasal ka sa nakatakdang petsa na napag-usapan na namin ni Alberta. Nakakapagod na rin ang mag-postpone ng event. I want you to hear me out. I only want the best for you. Kung ayaw mo makinig, I will take it as you being an ungrateful niece and an uncaring mother to your children." Umasim na ang mukha ni Tita Josephine sa mga sinabi niya. Tumayo na siya at hinila na si Dylan para umalis sa living room. Tikom ang bibig ni Guia. Para lang siyang isang teenager na sinermunan ng kanyang magulang dahil na rin sa katigasan ng kanyang ulo. "Please don't give me that look, Jacob. Nakakarindi ang mga sinabi ni Tita Josephine and yet you seem to enjoy every minute of it," saad pa ni Guia. "Well, I can't blame her, Guia. Pwede