DRAKE: Umuwi ako sa bahay ng parents ko. Balak ko ng ipakilala sa kanila si Justone, bilang opisyal kong girlfriend. Excited ako, dahil alam ko, na gusto rin siya ng parents ko. Malambing at maasikaso si Justine. Kaya gustong gusto ko talaga siya. Pagkatapos dito, aayain ko naman siyang puntahan si tita Bernadeth, at ang puntod ng kanyang kapatid at tatay. Nakailang tawag na ko kay Justine, hindi pa siya sumasagot. Mag uumpisa ng mag init ang aking ulo! "Sabi nito, may bibilhin lang sa mall. Ang tagal naman.." sabi ko sa aking sarili. "Anak," nagulat ako sa boses ng mommy ko, "bakit hindi ka pumapasok?" "Hinihintay ko si Justine, mom.." sagot ko sa kanya. "Napakahalaga naman ata ng araw na ito para sayo at naisipan mo pang hintayin si Justine?" wika niya sa akin. "Mom.. gusto ko kasing magkasama kami na--" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko, dahil naunahan na niya ako. "Na may relasyon kayo?" tanong niya. "Ho- how did you know?" napatingin ako sa kanya. "Halata na
Nakatingin lang ako sa labas ng taxi, matapos kong makipag usap kay Drake, hindi ako makapaniwala sa sinabi sa akin ni Janella. Tandang tanda ko pa kung paano idinetalye sa akin ni Janella ang lahat. Ikinuwento niya kung paano siya na fell out of love kay Drake. ********** Janella: "Crush ko si Drake, at sinubaybayan sa TV. kaya natuwa ako ng maging P.A niya ako. Pero bago ako nakapunta sa kanya, nakipaghiwalay muna ako, sa aking ex na si Benedict. Mahal na mahal ako ni Benedict, to the point na umakyat na lang siya ng Baguio, to isolate himself. Benedict is my first, in everything. Itinuring niya akong prinsesa, until, yun nga, magkacrush ako kay Drake. Nagresign ako sa trabaho, para sa kanya. Iniwan ko ang negosyo namin for him..Hinayaan lang ako ng aking mga magulang. Okay naman kami noong una, until, unti unti siyang naging possessive! Minsan, nakita niya lang akong kausap ang isang P.A din na lalaki, nagalit siya. Yung P.A na yun, pinaalis nung artistang boss, k
Huminga ako ng malalim, bago ko binuksan ang seradura ng unit ni Drake. Mukhang wala pa siya doon. Pumunta ako sa closet ko, at tiningnan ang mga damit na ibinigay niya sa akin. Ayon kay Janella, mahilig si Drake sa plain at stripe color, lalo na ang combination ng gray at white. Yung mga examples na ipinakita niya sa akin,ang siyang nasa loob ng aking closet. (Nagkataon lang kaya?) sabi ko sa aking sarili. Nagcheck ako ng buong closet na iyon, halos wala na akong orihinal na pag aari. Nagtingin ako sa kanyang lagayan ng gamit, nagbuklat buklat ako doon. Natagpuan ko ang isang phone. Binuksan ko iyon, mukha ni Janella ang wall paper! Binuksan ko ang photos noon. Mga larawan nilang magkasama, kuha sa mga lugar kung saan ako dinadala ni Drake. Pati ang mga damit namin, magkatulad! May mga screenshot pa doon, kung paano sila magmahalan. Biglang may kumirot sa aking puso. Nasasaktan ako. Sakit na para akong ginawang panakip butas. Minabuti ko ng itago iyon, at baka madatnan pa
"Drake!!! a-anong ginagawa mo?" sita ko sa kanya matapos niya akong kubabangan. "Ano bang problema mo?" tanong niya sa akin habang hawak hawak ang aking mga kamay, "dumating ka ditong galing sa pag iyak, ngayon naman, ayaw mong pumayag na kasiping ako!" "Drake, ano ba! umalis---" hindi ko na naituloy ang aking sasabihin. Sinakop niya ang aking labi. Gusto kong tumutol, pero mukhang seryoso siya sa nais niyang gawin. Marahas ang kanyang paghalik, parang nagpaparusa. Ibinaba niya sa aking likuran ang aking mga kamay, kaya hindi ko iyon maigalaw. Lumayo siya saglit sa akin at naghubad ng pang itaas niyang damit, bago niya hilahin ang aking damit na nagtalsikan ang mga butones. Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang ginawa, ngunit bago pa ako makapagreact, muli niyang sinakop ang aking labi. "Akin ka lang!" bulong niya sa aking tenga habang pinapagapang ang kanyang labi sa aking leeg. Tumulo ang luha ko sa magkabilang gilid ng aking mga mata. Hindi ko akalaing lahat ng sinabi ni Jane
"Hindi ganyan magluto ng adobo si Janella!" mataas ang tinig ni Drake, matapos makita kung paano ko haluin ang ipinapaluto niya."Iisa naman ang lasa ng mga adobo!" inis kong tugon sa kanya."Magkakaiba, depende kung paano mo hinalo!" nakikipag gigilan talaga siya sa akin."Naku Drake! ke lalaki mong tao, napakaarte mo!" inis na inis na naman ako sa pinagsasasabi niya."Hey! no one talks to me that way!" tumayo siya at hinarap ako."Wala akong paki alam! Namimihasa ka na Drake!" inis kong ibinagsak ang hawak kong sandok."Justine!" sigaw niya sa akin, habang ako ay umalis sa harap ng kalan, "si Janella nga, hindi ako napagdabugan kahit minsan!""Janella! Janella! Janella! puro ka na lang Janella! hindi ganyan si Janella, ganito si Janella. Magaling si Janella! peste!" pumasok na ako sa kwarto.Narinig ko ng patayin niya ang kalan, saka sumunod sa akin sa kwarto."Kinakausap pa kita!" hinablot niya ang aking braso."Ano ba Drake?" pilit kong hinihila sa kanya ang aking braso."Ayusin m
DRAKE: Nagising akong masakit na masakit ang katawan, dahil sa nagdaang gabi, na nangyari sa amin ni Justine! Halos magdamag ko siyang inangkin, at lahat ng posisyong ay ginawa naming dalawa. Marahas ang aking paraan ng pagbayo sa kanya, Pumayag siyang subukan naming mag anal sex.. At yun ang pinaka the best na sex na aking naranasan. Bigla kong narealized na, mali ako.. Tama siya. Napangiti na lang ako sa ala ala ng nagdaang gabi. Ang mga ungol namin at umaalingawngaw sa buong kwarto. Kung sa mga p**n site, hard core ang aming love scene kagabi. Tumagilid ako, upang yakapin ang aking katabi, ngunit wala na siya doon. Napabalikwas ako ng bangon at inalis ang kumot sa kanyang higaan, wala nga talaga siya. Napatingin ako sa relo, alas diyes na. Marahil nasa baba na iyon at nakikipagkwentuhan sa mga magulang niya. Hindi kasi namin nakita ang parents ko kagabi. Lumabas na ako ng kwarto. Walang tao sa salas. Tinungo ko ang kusina, upang tanungin ang isang kawaksi. "Nag out of town po
After 5 years..."Pack up na!!! bukas ulit!" sigaw ko sa aking mga artista."Direct, magaling ba ako," si Jhoanna iyon, na akala mo, nagpapacute sa kanyang crush."Yeeeah, of course my dear," hinalikan ko siya sa labi, "nagugutom ka na ba?""Sana.. anong pagkain mong dala?" tanong niya sa akin, na umabrisiyete pa sa aking braso."Katawan ko, gusto mo?" biro ko sa kanya."Ump.. ikaw talaga, pilyo ka!" kinurot niya ako sa tagiliran."May dala akong salad at bacon, alam kong paborito mo iyon..." inalalayan ko siyang makasakay ng aking van. Tuling kaming naghanda ng aming kaakinin.Isang taon na, simula ng maging opisyal ang relasyon namin ni Jhoanna. Ginawa ko ang tama. Niligawan ko siya. Ilang buwan din. Ipinakita ko kung paano ko siya inalagaan at iginalang.Natuto na ako sa dalawang failed relationship ko. Simula noong umalis si Justine, hindi na ako nag abala pa na hanapin siya, dahil alam ko, na hindi ko na naman siya makikita. Sumuko na lang ako agad. Nalungkot ako, at nagmukmok sa
JUSTINE:"D-Drake?" hindi siya makapaniwalang makikita doon ang dating nobyo. Liblib na lugar iyon. Anong ginagawa ng isang artista doon."Justine?" nalukot ang mukha niya ng makita ako. Maya maya, bigla itong nagkaroon ng blank expression, "Jhepoy!""Bakit po sir?" bumaba si Jhepoy mula sa van, "Justine? kumusta ka na?""Naku, okay naman.." sagot ko dito."Pakitingnan mo ang kotse niya, hihintayin na lang kita sa van," tinalikuran na niya ako."Nag overheat ang kotse mo," sabi ni Jhepoy sa akin, habang ako ay nakatingin sa van na pinasukan ni Drake."Ang ganda ng van niyo ngayon ah.." sabi ko kay Jhepoy."Regalo yan ni mam Jhoanna kay sir noong anniversary nila," sagot niya sa akin."Ah.. hehehe" alangani kong ngiti sa kanya, "ma-mabuti naman at okay naman pala siya.""Ngayon, oo.. pero matagal ding nagmukmok yan nung iwanan mo," sabi niya sa akin, saka tumalikod at kumuha ng tubig sa van, "pero dahil kay mam Jhoanna, okay na siya. Bakit ka kasi nawala?""Ah-- eh--" hindi ko na nasab
"Aalisin na natin ang iyong benda," narinig ko ang tinig ni doc, habang ako ay nakapikit. "Justine, handa ka na ba?" "Opo doc, handa na po ako," sagot ko sa kanya. Nakaambang sa amin sina Blake at ang iba pang taong malalapit sa amin. Unti unti ng inaalis ni doc ang benda sa aking mukha. Parang ang pagkakapulupot noon sa akin ay napakatagal alisin. Naiinip ako sa bawat Segundo na lumilipas. Sa wakas, natapos na ang aming paghihintay. Ang lahat ay namamangha, na nakatingin sa akin. Napalunok na lang ako. Ang tinging iyon ba ay nagagandahan? o tinging masama ang nakikita? Napalunok ang doctor sa pagkakatitig sa akin. "Doc?" medyo kinakabahan na ako sa naging resulta. Inabutan niya ako ng salamin. Dahan dahan ko iyong tinanggap. Nanginginig ang aking mga kamay habang inilalapit ko ang salamin sa aking mukha. Habang papalapit ang salamin sa aking mukha, ramdam ko ang kabog ng aking dibdib. Hindi ko alam kung handa na akong makita ang resulta ng operasyon. Unti-unting lumi
"Ooperahan ka na daw, narinig mo?" masaya kong sabi kay Justine. Napapasaya ko, dahil pagkatapos nito, mapapakasalan ko na siya. Ang babaeng aking pinakamamahal. Ngumiti si Justine, kahit may bahid ng kaba sa kanyang mga mata. “Oo, narinig ko,” sagot niya, mahina pero puno ng pag-asa ang boses. "Sana nga matapos na ito nang maayos." Hinawakan ko ang kanyang kamay nang mahigpit, pinipilit ipakita ang lakas ng loob at pagmamahal. “Maging matapang ka lang, mahal. Alam kong makakayanan mo ito. At pagkatapos ng lahat ng ito, magkasama nating haharapin ang bagong yugto ng ating buhay.” Napangiti siya, kahit halata ang pag-aalala sa kanyang mukha. “Drake, natatakot pa rin ako… sa resulta, sa kung anong mangyayari pagkatapos ng operasyon.” “Huwag kang mag-alala, Justine,” sabi ko, inilapit ang kanyang kamay sa aking mga labi at hinalikan ito. “Ano man ang mangyari, nandito ako. Hindi magbabago ang pagmamahal ko sa'yo. At kapag naging maayos ang lahat, matutupad ang pangako ko—ikakasal
Isang linggo na kaming nanatili sa ospital, kasama si Blake. Kahit maayos na ang lagay namin, hindi pa rin mapanatag ang loob ko na iwan si Justine. Alam kong kailangan niya ng suporta at pagmamahal ngayon higit kailanman, kaya’t pinili naming manatili sa ospital upang alalayan siya. Si Blake ay palaging nasa tabi ko, tahimik ngunit bakas sa kanyang mga mata ang pag-aalala sa kanyang ina. Minsan ay hinahawakan niya ang kamay ni Justine, para bang nais iparamdam na nandito lang kami para sa kanya. "Mommy, andito lang kami ni daddy," bulong ni Blake sa kanya isang araw, habang nakaupo siya sa gilid ng kama ni Justine. "Magiging okay ka rin." Napangiti si Justine kahit halata ang hirap sa kanyang mukha. "Salamat, anak," mahinang sabi niya, hinahaplos ang buhok ni Blake gamit ang natitirang lakas. "Lahat ng ito... lahat ng sakit, kakayanin ko... para sa inyo." Araw-araw, binibisita kami ng doktor at mga nars, inaalam kung paano ang kondisyon ni Justine. May mga araw na tila may pag-
Iyak ng iyak si Justine ng dumating sa ospital. Nagpilit akong bumangon upang makita siya. "Anak, kaya mo na ba?" tanong ni mommy sa akin. Nasa tabi siya ng aking anak na mahimbing na natutulog. “Oo, mommy,” sagot ko, pinipilit ang sarili na bumangon mula sa kama. Mahapdi pa ang mga sugat ko, pero hindi ko kayang magpahinga nang hindi nakikita si Justine. Kailangan kong malaman kung ayos lang siya, kung ligtas na siya mula sa kamay ni Jhoanna. Nang makarating ako sa pintuan ng kwarto, nakita ko si Justine na nakahiga habang nilalapatan ng paunang lunas. "Drake, lumabas ka muna, baka hindi mo kayanin ang makikita mo," pigil sa akin ni kuya Luis. "Nais ko siyang masilayan kahit ano pa ang nangyari sa kanya.." malungkot kong sabi. 'Binuhusan ni JHoanna ng asido ang kanyang mukha, nasira iyon, at sunog na sunog. Iba na ang hitsura niya ngayon." paliwanag ni Luis sa akin. "Kuya, kahit ano pa ang kanyang hitsura, alam ko sa sarili ko na iniibig ko siya. Marami namang procedure na maa
Hinahanap ni Devon ang cord na maaaring putulin upang matanggap ang Bomba sa katawan ng paslit na si Blake. "Kuya Cris, parang walang cord na maliit ito, mukhang hindi ito Bomba,' sabi niya sa akin. Agad ko iyong tiningnan. Tama nga siya, wala iyong cord na may mga kulay, parang isang cable cord lang iyon. "Patingin nga," sabi ni Luis. Sinipat niya ang buong katawan ng bata. "Hindi po ako sasaktan ni mommy.." sabi ni Blake sa amin. "mabait po siya. Nangunot naman ang aking noo, "hindi ka talaga kayang saktan ng mommy mo, kaya nga hinanap ka niya, hindi ba?" 'HIndi siya.. si mommy Jhoanna, mabait po siya.. " sagot ng bata. "Ano ba itong inilagay niya sayo?" tanong ni Luis habang iniikot ikot ang bata. "Wala lang daw po itong suot ko kaya wag daw po akong matakot. Humingi siya ng sorry sa akin," humihikbing sabi ni Blake, "nasaktan lang daw po siya." "Kung ganoon, cord lang ito?" napatingin pa si Devon. Eksaktong pag alis nila ng cord, biglang sumabog ang kotse kung saa
"Oo naman, ano ang kailangan kong gawin upang pakawalang mo ang anak ko?" tanong ko sa kanya, habang patuloy ang umakyat na pag aalala sa aking puso. "Ikaw ang pumalit sa pwesto ng anak mo," nakangiting sagot ni Jhoanna, "halika dito.. para mapaalis na natin ang anak mo." "Sige.. sige, gagawin ko!" Sagot ko sa kanya. "Justine.. mag iingat ka," bulong ni Luis sa akin, "mukhang nahihibang na si Jhoanna. "Ano pang ipinagbubulungan niyo diyan! bilisan mo!" sigaw naman ni Jhoanna sa amin. Napalunok ako ng malalim at tumingin sa mga mata ni Jhoanna. Nakita ko ang galit na tila apoy na naglalagablab, pero may bahid din ng kirot at takot. Hindi ko alam kung anong balak niya sa akin, pero alam kong kailangan kong iligtas si Blake, kahit pa ang kapalit ay ang sarili kong buhay. Dahan-dahan akong lumapit kay Jhoanna, itinaas ang aking mga kamay bilang tanda ng pagsuko. "O, heto na ako," sabi ko, pilit pinapakalma ang sarili kahit pakiramdam ko'y parang may malaking bato sa dibdib ko. "Pakaw
"At ang Lagay, magiging masaya kayo?" asik ni Jhoanna sa akin, "walang ganoong magaganap, ano yan? si snow white ka at ako ang witch?" "Jhoanna! maawa ka sa anak ko.." sigaw ko sa kanya, naglulumuhod ako at nagmamakaawa. "pakawalang mo ang aking anak!" pagsusumamo ko. "Jhoanna, sumuko ka na!' sigaw ni Cris, "wala ka ng ibang mapupuntahan!" "Huh!" ikinasal nito ang baril," okay lang, magsasama na lang kami ng batang ito sa impiyerno!" "Mommy.. bakit po?" nilingon si Jhoanna ni Blake, "akala ko ba, bati tayo?" Hindi sinagot ni Jhoanna ang bata, subalit ang kanyang hawak na baril ay nakatutok dito. Naguguluhan din ako, bakit mommy ang tawag ni Blake kay Jhoanna. "Anak, ako ang mommy mo.." tawag ko kay Blake. Malungkot niya akong tiningnan, saka tumingin ulit kay Jhoanna, "mommy.." ang kanyang mga mata ay basang basa na sa luha na dulot ng labis na pag iyak. "Tumigil ka na, Jhoanna! hindi namin akalaing magagawa mo ito!" sigaw ni Luis, "wala kang awa! pati bata, idinadamay m
"Ayun," wika ng isang pulis naming kasama, natanaw niya ang isang kotse sa di kalayuan. "Sssh, magdahan dahan tayo, hawak pa ni Jhoanna ang bata. baka kung ano pa ang gawin niya kay Blake," warning ni Cris sa amin. Halos gumapang na lang kami paglapit doon. Pinalibutan namin ang sasakyan, kung saan naroroon iyon sa may gilid ng puno. Binuksan nila ang pinto ng kotse, walang tao sa loob. Nakita pa namin ang mga balat ng candies at chocolates sa lapag. "Naunahan niya tayo, nakatungo agad siya," wika ni Luis sa amin, "halughugin ang paligid, naririyan lang iyon." Parang gumuho ang aking mundo, ng marealized na hindi ko na naman makikita ang aking anak. Sobrang sakit sa puso na ang aking pag aalala ay nagpatung patong pa. Napaupo na lang ako sa isang tabi. Nanlulumo ako at nanlalambot. Masakit para sa akin ang umaasa ng umaasa tapos ako ay mabibigo lang. Sinubukan kong igala ang aking mga mata, baka sakaling may mapapansin akong bakas ni Jhoanna. Nagtungo ako sa sasakyan, at
Habang pinagmamasdan ko si Blake na mahimbing na natutulog, hindi ko maiwasang mapabuntong-hininga. Napakaamo ng kanyang mukha, tila ba walang kamuwang-muwang sa lahat ng gulong nagaganap sa aming paligid. Ang liit ng kanyang katawan, halos magkasya sa upuan ng sasakyan. Napakasimple ng kanyang mundo, walang iniintinding problema, walang iniisip na hinanakit. Sinulyapan ko ang gauge ng gas, kaunting-kaunti na lang. Malapit na itong maubos, at hindi ko alam kung saan kami tutuloy pagkatapos. Wala na akong ibang plano kundi manatili rito, sa loob ng sasakyan na tila ba nagsisilbing tanggulan namin mula sa magulong mundong ito. Pero gaano pa katagal? Hanggang kailan ko kakayanin? Iniisip ko si Justine. Puno ng galit at hinanakit ang puso ko. Sa tuwing naiisip ko siya, parang apoy na gustong lumabas mula sa aking dibdib. Siya ang dahilan kung bakit nagkaganito ang lahat. Siya ang pumasok sa buhay namin ni Drake, ang sumira sa lahat ng plano, sa lahat ng pangarap. Isang nakakapason