Kabanata 1

Chapter 1: Simula

"Okay, class. Dismiss." Simpleng sabi ng aming Physics teacher nang marinig namin ang malakas na bell na naghuhudyat na oras na para sa aming uwian. Simpleng inayos niya ang kanyang mga gamit at muling tumingin sa aming lahat na may ngiti sa kaniyang pulang labi.

"Goodbye and thank you, Mrs. Gonzales."

Lahat kami ay tumayo upang magpaalam sa aming guro maliban sa isang lalaki na may hinihigaang unan sa kanyang desk. Napailing ako nang makita ko itong nagmulat ng mata at humikab.

"Mr. Jordin. Wala ka bang balak na batiin ako upang magpaalam?" nakangiting sabi ni Mrs. Gonzales habang inaayos niya ang kaniyang salamin sa mata. Naghikab siya muli at tinatamad na tumayo. Walang emosyon siyang tumingin sa aming guro.

"Goodbye and thank you." mahinahong sabi niya kaya naman kaming lahat ay naghanda na ng gamit para makauwi na sa mga sarili naming mga bahay.

Mga ilang minuto lang ang nakalipas, tumayo ako sa harapan ng lalaking sinita ni Mrs. Gonzales at sinamaan siya ng tingin. Tumingin-tingin naman ako sa paligid. Mabuti naman at wala na ang mga tao sa room.

Muli ko siyang tiningnan na may kunot sa aking noo. Mayroon itong kulay brown na mata na mas ikinabagay sa buhok niyang ganoon din ang kulay. Matangos din ang ilong nito at may kaputian ang kaniyang balat.

"Hi, sis! Miss mo agad ang bro mo?"

Nakapamewang ko naman siyang tiningnan at kinuha ko ang unan na dinala niya galing sa sofa namin sa bahay.

"Talagang nagdala ka pa dito ng unan, Zack? Nandito tayo sa eskwelahan para mag-aral. Hindi para matulog!"

Nakanguso niya lang akong tiningnan na parang wala lang ang sinasabi ko sa kanya. Tumayo ito sa kanyang kinauupuan at kinuha ang backpack na nakasabit sa upuan ng unahan niya.

"Ayan ka na naman sa kakadakdak mo. Zaylee, quiet ka nalang ha? Wala kasi talaga akong tulog."

Aalis na sana siya pero hinila ko ang bag niya dahilan ng pagkakahulog ng mga gamit niya doon. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa mga nahulog na gamit niya. Mga maliliit na kutsilyo at isang baril ang nahulog sa bag niya.

Agad niya itong pinulot na wala man lang halong kaba sa kaniyang mukha. Napakalakas ng kabog ng dibdib ko habang nakatitig sa mga armas na nahulog.

"B-bakit mo dala 'yan?" nauutal kong tanong sa kakambal ko.

"It's not my fault kung hinila mo 'yung bag ko at nahulog 'yan. Matagal ko na namang sinasabi sa'yo na huwag mo na ako pakialaman 'di ba? Mind your own business. Niyaya na kita dati pero lagi mo nalang pinapamukha sa akin na isa akong kriminal kaya ako nararapat doon. At isa ka namang inosente na puro sunod sa ama natin kaya nararapat ka rito sa syudad na 'to." mahinahong sabi niya pero nakikita mo ang mga mata niyang seryosong nakatingin sa akin.

"Zack."

Hindi na niya ako muling nilingon. Nakita ko na lamang sa bintana ang pag-alis niya gamit ang itim na motor na paboritong-paborito niyang gamitin kaysa sa mga sasakyan na mamahalin na bigay sa kanya ni Dad.

"Ms. Zaylee, kailangan n'yo na pong umuwi. Uuwi po ang inyong ama mamayang gabi." Magalang na sabi ni Mang Rico. Isa sa mga driver namin na pinagkakatiwalaan ng pamilyang Jordin.

Tumango nalang ako dito bilang tugon. Napatingin ako sa paligid habang naglalakad palabas. Napakatahimik ng building at wala man lang kaguluhan na nangyayari. Walang nag-aaway o magkakaibigang nagkwekwentuhan.

May ibang estudyante akong nakakasalubong ngunit hindi sila nagpapansinan at dala-dala lang nila ang mga gamit nila na may lamang mga mabibigat na libro.

Napabuntong-hininga ako dahil sa labing walong taon na pananatili ko sa mundong ito, wala pa akong nagiging kaibigan o kahit kaaway man lang. Parang araw-araw nalang akong nakaharap sa libro, nanonood lang ng pelikula, kumain at pakikinig sa mga musika ang routine ko.

"Ms. Zaylee, nandito na po tayo."

Tinanggal ko ang earphones na nakalagay sa magkabila kong tenga. Nakita ko ang mamahaling itim na kotse ang nakapark sa bahay namin. Nandito na pala si Dad.

Napailing na lamang ako nang maisip kong wala nga pala si Zack kaya paniguradong magtatanong si Dad about sa kanya.

"Good evening, anak. Nakakain ka na ba?" nakangiting tanong ni Dad sa akin habang inaayos niya ang kaniyang necktie. Halata mong pagod siya ngayon dahil sa kaiyang trabaho sa isang malaking kumpanya.

"Busog pa po ako, Dad. Punta na po ako sa taas. Mag-aaral po ako para sa darating na exam namin."

Napakunot naman ang noo niya habang tinitingnan ang tabihan ko. Binaba niya ang itim na bag na nilalagyan ng mga papel para sa kanyang trabaho. Lumunok ito at tiningnan ang wrist watch na nasa kaliwang kamay niya.

"Mag-aalasais na ah? Bakit wala pa ang iyong kakambal?" nagtatakang tanong ni Dad kaya naman agad akong nagpalusot.

"Nagpapaturo po siya sa kaibigan niya ng Math. Alam n'yo naman pong tamad si Zack sa pag-aaral."

Napatango naman si Dad sa aking palusot kahit alam ko namang hindi siya ganon kakumbinsido sa dahilan ko. Umakyat na lamang ako sa kwarto ko at inilapag ang mga mabibigat kong dala.

Lumakad ako papunta sa bintana. Nakangiti kong binuksan ang bintana habang humampas sa balat ko ang malamig na simoy ng hangin kaya't lumipad ang kulay itim at mahaba kong buhok.

Napakatahimik ng paligid at kitang-kita sa bintana ko ang magandang tanawin kung saan makikita mo ang palubog na araw.

"Pst."

Napatingin ako sa baba at nakita ko doon ang aking kakambal na umaakyat para makarating siya dito sa taas. Nanlaki naman ang mata ko nang nagawa niyang akyatin ang aming bahay papunta sa tatlong palapag kung saan nandon ang kwarto ko.

"Pakiabot naman nung ID ko, Zaylee." nakangiti niyang sabi sa akin habang nakaupo sa may bintana ko.

Gulo-gulo ang buhok ni Zack at nakaturo ito sa table kung saan may ID nga siya doon. "Pinagtakpan na nga kita kay Dad tapos uutusan mo pa ako?"

Nakita ko naman ang pagkalungkot ng mukha niya. Nakokonsensya ako. Wala naman akong magawa kundi kunin ang ID niya sa table. Pero bago ko ito ibigay ay nagulat ako sa nakasulat dito.

Valle, Nicholas Troy D.

Pinagmasdan ko pa lalo ang ID nito at nakalagay pa sa lace nito ay Mort Ville High. Hindi ako nagkakamali na kay Zack ito dahil mukha niya ang nakalagay dito.

Ibig sabihin ba nito ay nag-iiba siya ng pangalan sa Mort Ville? Siya si Nicholas sa City B at siya si Zack sa City A? At isa pa, may eskwelahan din doo-

"Akin na nga 'yan. Curious ka? Edi sumama ka sa'kin." Nakangisi niyang sabi habang pinapaikot-ikot niya ang ID sa harapan ko. Agad naman akong umiling sa sinabi niya.

Ayoko pumunta sa Mort Ville. Delikado ang mga tao don dahil puro sila kriminal. Masasama ang mga nandoon at maaaring mapahamak ako sa lugar na 'yon. Hindi ko maintindihan kung bakit nakakapunta doon ang kapatid ko. 'Pag nalaman ito ni Dad, malamang sobrang magagalit ito kay Zack.

"Come on, sis. 'Di ka magsisisi. Promise! Hindi mo alam kung gaano ka magsasaya doon."

"Umalis ka na nga! 'Wag mo akong idamay sa mga kahibangan mo!"

Natawa naman si Zack sa sinabi ko. Nagulat ako nang naglabas siya ng isang maliit na kutsilyo kaya agad akong lumayo habang nakahawak sa dibdib ko dahil sa takot. "Tingnan mo nga. Simpleng kutsilyo natatakot ka. Huwag kang magpapaniwala sa sinasabi ng iba dahil hindi mo alam kung ano ba talaga ang tunay na nangyayari sa syudad."

Nagulat ako nang tumalon si Zack pababa na wala man lang sugat o sakit na natamo. Paano niya nagawang tumalon pababa sa tatlong palapag?! Pero sa bagay ang cool tingnan. Try ko kaya?

Tinanggal ko ang medyas ko at umupo sa may bintana. Lalong lumakas ang ihip ng hangin. Hinawakan ko ang magkabilang gilid ng bintana tulad ng ginawa ni Zack kanina at ready na akong tumalon nang biglang nagbukas ang pinto ng aking kwarto. Napahawak sa bibig si Dad habang nanlalaki ang kanyang mga mata.

Nako! baka akalain niya na nagpapakamatay ako?

"What are you doing?"

Umiling naman ako kay Dad at agad na bumaba sa kinauupuan ko. "Wala, Dad. Nagpapahangin lang." Mahinang sabi ko habang nakasulyap sa may labas ng bintana at nakita ko ang likod ni Zack na unti-unting lumalayo dahil sa kanyang pagtakbo.

Mag-iingat ka, Zack.