SS007

SS007: Pagtingin by Ben&Ben
        
         
   

Maaga akong gumising nitong sabado. Walang pasok kaya naman agad akong naghanda para sa unang date namin kuno ni Xyvier. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nagsi-sink in sa isip ko ang mga nangyari kagabi. Talaga bang pinayagan ko siya sa gusto niya? Aish!

Pagtapos kong maligo ay agad akong dumiretso sa harap ng cabinet ko at nilabas lahat ng pang-alis ko. Hindi ako makapili ng susuotin dahil halos lahat naman ay okay. Kaya sa huli ay pinili ko na lang suotin ang black crop top, ripped jeans at white tennis. Pinaliguan ko na rin ang sarili ko ng pabango.

Nagbaon na rin ako ng pulbo, cologne, tissue at extrang pera atsaka ko kinuha ang cellphone ko.

Tinignan ko ang wrist watch ko at nakitang 8:30 pa naman ng umaga. Medyo matagal-tagal pa akong maghihintay dahil 9:00 AM ang usapan namin. Hindi naman ako excited 'di ba? Talagang maaga lang akong gumising. Oo, ganon nga.

Sa huli ay napagdesisyonan kong magluto muna para sa sarili ko ng pangkaraniwang kinakain ng mga Pilipino. Hotdog, sunny side up egg at fried rice.

Nasa kalagitnaan na ako ng pagkain nang may kumatok sa pinto. Umangat ang tingin ko ron at inisip na baka nandiyan na nga si Xyvier. Agad akong tumayo at dumiretso sa pinto at nang buksan ko ay hindi naman ako nabigo.

Standing in front of me is Xyvier Montefierro with his jolly and a little bit kagaguhan aura. Nakasandal siya sa pinto na akala mo'y isang model na nakaharap sa camera.

"Hi," bati niya.

I smiled at him. "Hi."

Namula ang pisngi ni Xyvier sa hindi ko malamang dahilan at tumayo ng maayos. "Aalis na ba tayo?"

Dun lang ako natauhan. Oo nga pala, may lakad kami.

"Oo, sana. Pero kumakain pa ako, e. Ayos lang ba kung kumain muna ako?" nag-aalanganing tanong ko.

Mukha namang nagulat si Xyvier don at muntik pang mawala ang lakas ng dating dahil sa kaniyang porma pero kahit ganoon ay madali niya pa ring nadala ang sarili niya.

"Ayos lang naman. Walang problema." ngumiti siya.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko, nagpipigil ng kumakawalang ngiti at tumango. "Kumain ka na ba? Kain ka na lang din."

Maagap naman siyang umiling at iwinasiwas pa ang kaniyang kamay sa harapan ko. "Hindi na. Gusto ko kasing kumain kasama mo sa unang date natin pero dahil kumain ka na lang din dito, ayos lang."

Napaawang ang labi ko d'on. Talaga bang sinabi niya 'yon? Nakakahiya naman pala na kumain na ako agad. Sa huli'y tinanguan ko na lang siya at mas lalong nilakihan ang pagbukas ng pinto ng apartment.

Yumuko si Xyvier at akmang tatanggalin ang kaniyang sapatos nang pinigilan ko siya. Nakakahiya na hindi ko na nga siya nasabayan kumain para sa unang date namin tapos ganito pa?

"Hindi na. Pumasok ka na."

Umayos naman siya nang tayo at tuluyang pumasok. Habang iniikot ni Xyvier ang tingin niya sa maliit na apartment ko ay dumiretso na ako kaagad sa kusina upang tapusin ang kinakain ko. Halos mabulon-bulunan pa ako dahil sa pagmamadali.

"Ikaw lang ba mag-isa rito?" tanong niya habang nasa sala.

"Hindi. Kasama ko talaga rito si Mama pero umuwi siya sa tunay naming bahay. Malayo rito sa Manila." sagot ko habang umiinom ng tubig. Madali kong nilagay ang plato ko sa lababo at mabilis na nag-toothbrush. Hindi naman na umimik si Xyvier kaya naisip ko na baka naghihintay na siya d'on.

Pagtapos ay naabutan ko si Xyvier na may hawak na frame sa kaniyang kamay. Lumapit naman ako sa kaniya at nakitang ang unang litrato ko pala iyon na kumakanta sa R&D. My friend, Luella, had to frame it. She said that it's a remembrance noong umalis siya patungong ibang bansa.

"Andito ka pala," wika ko nang nakalapit.

Lumingon naman agad sa akin si Xyvier at ipinakita ang picture frame. "You look like a rock star here." Xyvier chuckled.

Umiling na lang ako at kinuha sa kaniya ang frame at ibinalik ito sa pagkakalagay sa lamesa.

Xyvier's face fell. Wait, na-offend ko ba siya? Hindi ko alam kung anong sasabihin kaya naman binuksan ko na lang ang topic tungkol sa pag-alis namin.

"So, saan tayo ngayon?" tanong ko sa kaniya, pinagagaan ang tensyon.

Nakita ko ang pagliwanag ng kaniyang mukha at ang pag-angat ng gilid ng kaniyang labi kaya naman nakahinga ako ng maluwag.

"About that, I have a lot of ideas on where we'll go. Gumawa ako ng listahan." pagmamalaki niya sa akin.

Umiling na lang ako habang nakangiti at inaya siyang umalis na. Agad naman siyang sumunod. Paglabas namin ng apartment ko ay nakita kong napapatingin pa sa aming dalawa ang mga kapitbahay. Ano? Chismis na naman?

Sa labas ng gate ay natanaw ko ang kaniyang black chevrolet at agad niya akong inalalayan papasok don. Nginitian ko naman siya at nagpasalamat.

"Anything for Cyrelle." he winked at me.

Nailing na lang ako ulit at ginawang komportable ang sarili nang makasakay si Xyvier sa driver's seat. This isn't the first time na nakasakay ako sa kaniyang kotse ngunit ito ata ang unang beses na magiging matagal ang pagsakay ko.

"So, saan ang unang destination natin?" tanong ko sa kaniya.

Nagulat pa ako nang makita kong kinuha niya ang cellphone niya at may binuksang note d'on.

Kumunot ang noo ko nang binasa niya ang unang pupuntahan namin.

"Circle."

Gusto kong matawa. Sa QC Circle lang pala. Akala ko ang mga mayayaman ay mas gugustuhin pang kumain sa mga fancy restaurant. But Xyvier's another story.

Mabilis lang ang naging byahe namin papuntang circle at nakitang marami na ring tao ang nagkalat. Sabagay, saturday is for family day.

Sabay kaming bumaba ni Xyvier sa kaniyang kotse at dumiretso siya sa akin. Naramdaman ko na lang ang kamay niyang gumagap sa palad ko at ipinagsalikop ito.

"Ready?"

I nodded. "I was born ready, Xy."

Sabay kaming pumasok ni Xyvier at nagsimula nang magikot ikot. Kahit saan ay may nakikita kaming mga bata at magpamilya.

"Hindi ko naranasan 'yan," panimula niya.

Tinignan ko siya at sinundan ang kaniyang pinagmamasdan. Nandon siya nakatutok sa magpamilya. He has this bitter smile on his face at umiling.

Nakaramdam naman ako ng awa para kay Xyvier kahit hindi ko alam kung ano nga bang mayroon sa kaniyang pamilya. I mean, bente silang magkakapatid at kagabi lang ay natuklasan ko kung paano sila mag-away. Hindi ko maintindihan pero ayoko na ring manghimasok pa.

I squeezed our hands and smiled at him. "Date natin 'to diba? Pwedeng 'wag ka na lang muna mag-isip ng negative things. I want us to be happy."

Nanlambot ang tingin sa akin ni Xyvier at ngumiti. "Okay..."
  

Una naming ginawa ay nag-bike. Magkahiwalay ang bike na nirentahan namin dahil masiyadong cheesy kung parehas kaming nasa isang bike.

Nagri-racing pa kaming dalawa at nagtatapikan habang mabilis na nagpepedal.

"Xyvier!" saway ko sa kaniya nang bumibilis ang kaniyang pagbabike. Pwede siyang madisgrasya sa ginagawa niya!

Sa huli ay tinawanan niya lang ako at tinapos na namin ang time namin.

"Damn. That was fun." masayang sambit niya.

"Paanong hindi magiging masaya kung sobrang bilis mong mag-pedal?"

Tumingin lang siya sa akin at ngumiti. Hinawakan niya ang ilong ko at kinurot ito kaya hinampas ko siya. "Xyvier!"

"Oh, Cy... Gustong-gusto ko talaga 'yang pagsusungit mo." tumawa siyang muli.

Baliw na nga yata 'to.

Muli kaming nag-ikot ni Xyvier at marami pa kaming nagawa. Bumili kami ng ice cream. Kumain kami ng fishball at kikiam at masasabi kong Xyvier is really genuine.

Wala siyang arte sa kaniyang katawan at nakikita kong sobrang saya niya talaga sa ginagawa namin. Inabot kaming dalawa sa circle at nag-end up kaming tumambay sa may Luneta Park.

Katulad namin ay marami ring mga kasing edaran namin ang tumambay d'on. Ibinigay sa akin ni Xyvier ang earphones niya at pumalinlang ang isang pamilyar na kanta sa aking tainga.
    

Pagnilahad ang damdamin
Sana di magbago ang pagtingin
Aminin ang mga lihim
Sana di magbago ang pagtingin
     

Natahimik kaming dalawa ni Xyvier at pinagmasdan lang ang langit. Nagulat na lang ako nang may fireworks na sa mga ito.
    
And it says, 'I really like you, Cyrelle'.

Napatingin ako kay Xyvier, nakaawang ang mga labi. Gulat na gulat ako sa mga pangyayari pero mukha pa ring wala lang sa kanya.

He looked at me and smiled. "I really like you, Cyrelle..."