“Ano?” Iyon lang ang nasabi ko matapos mag-sink in sa utak ko ang sinabi niya. Oo keen ako, pero hindi gumagana ang utak ko sa ganitong sitwasyon. Napahawak na lamang ako sa dibdib ko dahil sa sobrang bilis ng pagtibok noon.
“Let’s talk some other time. 'Yung tayong dalawa lang.” Sabi nito habang nakatingin sa ibang direksyon. Sinundan ko kung saan siya nakatitig at nang lumingon ako, nakababa na ulit si Thunder. May hawak siyang papel at ballpen.“Rain tara.” Aya niya sa akin at agad naman akong lumapit doon kung saan sila nakapwesto. Nagkumpulan kaming anim na para bang isa kaming team ng basketball at ang nagsisilbing coach ay si Thunder.“Ganoon ba talaga kaseryoso ang gagawin natin?” Hindi ko naiwasang itanong, dahilan para bigla na lang akong pitikin ni Matthew sa ilong “Aw! Ang sakit no'n, ah!”“Saglit, kausapin ko lang si Rain,” Sabi nito at bigla na lang niya akong hinatak palayo doon sa apat.“Bakit?” Tanong ko nang sa wakas ay kami na la“Thunder,” Tawag ko at saka marahang tinanggal ang mga kamay niyang nakapulupot sa baywang ko. Mabuti na lang ay hindi pa sinagot ni Ayesha ang phone kaya kinansel ko muna iyon. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko sa mga oras na ito ngunit kahit ganoon ay dahan-dahan ko pa rin siyang hinarap."Why?" Mahinang tanong niya nang magtama ang paningin namin. Nakakatunaw ang tingin na binibigay niya sa akin.“Hindi ko alam kung pinagtitripan mo lang ako o ano pero gusto kong magpasalamat. Salamat sa tulong na ginagawa mo para sa'kin. Masaya ako kasi nakikita kong unti-unti kang nagbabago, pero ayoko kasing umasa. I mean ayokong maniwala sa sinabi mo ngayon lang at isa pa, may girlfriend ka.”“I understand...but I really mean it, and Rain. Wala akong girlfriend, Emerald is just a past time, that's it.” Sabi nito at bahagya lang akong ngumiti at saka ipinagpatuloy ang pagtawag kay Ayesha. Hindi ko na alam ang gagawin kay Thunder. Hindi ko alam
Sabado ngayon, mabuti na lang at naiintindihan ako ni Ayesha. Gustong gusto kong sabihin sa kanya ang mga nangyayari pero sa ngayon, ako at ang dark lang muna ang pwedeng makaalam sa nangyayaring misteryo rito sa Monstrous.“Beb, saan ka tutuloy ngayong weekend? Gusto mo sa bahay ka na lang?” Tanong ni Ayesha habang iniimpake ko ang pang-dalawang araw kong gamit. Hindi ako pwedemg mag-stay sa dorm ngayong weekend dahil kailangan kong magdoble ingat.“Hindi na Beb. May kakilala naman akong mapagtutuluyan,eh.” Sabi ko nang buhatin ko ang bag ko at iiwas ang tingin sa kanya. Nagsinungaling na naman ako.“Sig, Beb. Mauna na akong umalis, ah? Mag-ingat ka." Hinatak ko siya para yakapin at saka bumeso sa isa't isa. Matapos noon ay nagmadali na akong lumabas papunta sa gate ng campus kung saan naghihintay si Thunder ngayon.Katulad ko, nagdodoble ingat din ang Keen’s org kaya hindi nila ako pwedeng basta-basta kunin o huntingin dahil masiyado ng obvious iyon.
Kasalukuyan akong nakatunganga sa classroom. Mabilis lang lumipas ang araw kaya naman balik pag-aaral na ulit kami. Wala rin naman masiyadong kaganapan habang naroon ako sa apartment ni Thunder. Kain, tulog, basa ng libro at nuod ng T.V, iyon lang ang ginawa namin noong weekend.“Tymee. Okay ka lang?” Tanong ko nang mapansing tahimik ito. Kagrupo ko siya ngayon sa activity kasama si Jasper, Matthew at Axel.“Ah oo, may iniisip lang ako. Sorry.” Paghingi niya ng tawad. Magsasalita pa sana ako ngunit bigla na lang siyang tumakbo palabas ng classroom, dahil doon ay nagkatinginan kaming apat nila Matthew.“Anong nangyari do'n?" Tanong ni Matthew sa amin. Nagkibit balikat lamang ako at saka ibinaling ang atensyon sa papel na hawak ko.“Apat na lang tayo ngayon, wag niyong sabihin na sa akin niyo iaasa ‘tong paggawa ng essay?” Tanong ko sa tatlo pero parang nananandya sila dahil bigla bigla na lang silang nag-usap
“Paano mo nasabi na hindi suicide ang nangyari?” Tanong ni Axel habang naglalakad kami papunta sa likod girl’s dormitory. Agad ko namang inabot sa kanya ang telang hawak ko.“Napulot ko ‘yan kanina malapit sa kama ko. Hindi ka ba nagtataka? Malapit sa balkonahe ng kwarto namin 'yung pagkakatali ng lubid sa sanga ng puno. Alangan naman gumapang pa si Devon papunta roon. Eh di sana sa mismong balkonahe na lang niya sinandal 'yung hagdan.” Paliwanag ko at mukhang nagegets naman ni Axel ang sinasabi ko.Pagdating namin sa likod, nasa ibaba na ang katawan ni Devon. Sinusuri na ring maigi ang katawan niya.“Bawal kayo rito” Sabi ng isang pulis nang harangan niya ang daan namin.“Kailangan kong makita 'yung katawan. Baka may maitulong ako.” Sabi ko pero hindi pa rin ako pinadaan noong pulis.“Sinabing hindi pwede.” Balak pa sana akong hawakan ng lalaking iyon ngunit mabilis akong nahatak ni Axel palayo.“Don’t touch her.” Madiin nitong saad. Hinawakan ni
Ayesha’s POVBreaktime na at wala na naman si Rain. Pakiramdam ko talaga ay nalalayo na ako sa kanya. Madalas siyang busy nitong mga nakaraang araw at hindi rin niya sinasabi sa akin kung saan siya nagpupunta.Napabuntong hininga na lamang ako at pinagpatuloy ang pagkain ng mag-isa. I miss the old days.“Alone?” Tanong ni Jin nang maupo ito sa harapan ko. Kapansin-pansin naman ang pasa sa mata niya kaya hindi maiwasang magsalubong ang pareho kong kilay.“Anong nangyari? Bakit may black eye ka?” Balik tanong ko habang pilit niyang itinatago ang mukha niya. Seriously? I already saw it.“Napaaway lang ako.” Tipid na sagot nito kaya tumango na lamang ako but I didn't expect na darating din si Liam na may sugat sa gilid ng labi.Gusto ko sana siyang tanungin ngunit hindi ko nagawa dahil tumayo si Jin at nagharapan silang dalawa na tila magsusuntukan pa yata. Are they serious? Right in front of me?“Yesha. Una na ko.” Biglang paalam ni Jin at saka na
Hawak-hawak pa rin ni Thunder ang kamay ko habang nakikipagsiksikan kami sa subway. Nakahawak siya sa bakal habang nakaharap sa akin, halos masubsob na rin ang mukha ko sa dibdib niya dahil sa sobrang siksikan.“Saan ba talaga tayo pupunta?” Tanong ko nang tumingala ako sa kanya. Kagaya kanina, wala akong nakuhang sagot, nakakainis na.Binitawan niya ang kamay ko at pinulupot sa baywang ko ang free hand niya. Nagulat ako sa ginawa niyang iyon kaya nakatitig lamang ako sa kanya. Kakaiba rin ang galawan ng lalaking ito.“Kumapit ka sa damit ko.” Utos niya ngunit hindi ko ginawa....kaso wrong move dahil biglaang huminto iyong tren, dahilan para ma-out of balance ako. Mabuti na lang ay nakaalalay ang kamay ni Thunder sa likuran ko.“Ayaw kasi makinig eh.” Iritang reklamo niya, ngumuso lang ako at hindi na kumibo.Maya-maya lang ay bumaba na kami ng tren. Hindi ako pamilyar sa lugar kaya wala akong ideya kung saan ba talaga kami pupunta not until makita
Rain’s POVHindi ako mapakali, hindi ko alam kung bakit.“Beb, kanina ka pa paikot-ikot, nahihilo ako sa’yo. What’s going on?” Tanong ni Ayesha at ngumiti lang ako ng pilit. Thursday na ngayon at bukas na namin isasagawa iyong oplan: patalsikin ang keen’s org.“Hindi ka pa ba papasok? Mauuna na ako.” Hinawakan ni Ayesha ang balikat ko at dahil doon ay naalala ko ang pinag-usapan namin ni Liam.“Ah Beb. Galit ka ba kay Liam? Gusto mo bang i-set up ko kayong dalawa para magkausap kayo?” Tanong ko pero mabilis siyang umiling. Mukhang nasaktan talaga siya dahil doon sa sinabi sa kanya ni Liam.“Ayoko muna siyang kausapin,” Tumango na lang ako at sabay kaming lumabas ng dorm. Nakabalik na rin pala si Tymee. Medyo okay na siya, muntik ko nang makalimutan na robust nga pala siya kaya malakas siya at hindi basta-basta napanghihinaan.“Tymee. Sabay na tayong pumasok.” Aya ko at agad naman niya kaming sinabayan sa paglalakad ni Ayesha.“Ah Beb...Si Ty
Para akong binugbog sa sakit ng buong katawan ko. Halos hindi ko maigalaw ang kahit anong parte ng katawan ko. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko. Maliwanag. Nasa keen’s lab pa rin ba ako?“Gising na siya.” sabi ng pamilyar na boses.“Rain. Si Tymee ‘to. Anong nararamdaman mo?” Tanong niya pero may isang tao ang bigla na lang pumasok sa isipan ko.“S-si Thunder?” Tanong ko at para bang nagkaroon ako bigla ng lakas dahil nagawa kong makabangon. Naluha ako nang maalala ko kung paano niyang sinalo ang bala na dapat ay para sa akin.“Si Thunder nasaan?” Tanong ko ulit dahil hindi nila ako sinagot. Tanging si Matthew at Tymee lang ang kasama ko rito sa loob ng kwarto.“Alam kong hindi ka maniniwala pero.... wala na siya.” para bang huminto ang pagtibok ng puso ko matapos iyong marinig kay Matthew.“Baluga!” Nanggigigil na sabi ni Tymee habang sinasabunutan nito si Matthew. “Nagbibiro lang siya. Kakatapos lang matanggal ng bala sa braso niya kaya
Malapit ko nang marating ang kinarorooanan ni Yb ngunit isang kalabog ang pumaalinlang sa apat na sulok ng kwarto. Sa isang iglap ay tumumba si Yb dahil sa pagbato sa kanya ni Thunder.Kinuha ko na ang pagkakataong iyon para kunin si Erin, kasabay noon ay ang pag-abot sa akin ni Thunder ng hawak niyang shotgun.“Ilabas mo na si Erin.” Bilin ko at mabilis niya akong hinalikan sa labi bago lumabas kasama si Erin na ngayon ay hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak.Nang tuluyan silang makalabas ay nilingon ko si Yb. Nakita kong inaabot nito ang baril niya na tumalsik kanina.“Isang maling galaw Yb. Kakalat ‘yang utak mo rito.” Banta ko nang itutok ko sa kanya ang baril na ibinigay sa akin ni Thunder.Mabilis siyang humarap sa akin at bago pa niya makalabit ang gatilyo ay inunahan ko na siya. Isang malakas na putok ng baril ang umalingawngaw kasabay ng pagtalsik ni Yb sa pader. Hindi ako nakuntento at pinaputukan pa siya ng isang beses, sa sobrang la
Mabilis lumipas ang taon, at first day na ngayon ni Erin sa elementary. Natutuwa naman ako dahil namana niya ang katalinuhan ko pero at some point nadidismaya ako dahil sa dinami-rami ng pwedeng niyang manahin sa Daddy niya ay ‘yung ugali pa.“Ano ba! Sabi ko akin ‘to, eh.” Rinig kong sigaw ni Erin kay Zero. Sinilip ko silang dalawa sa living room at nakitang pinag-aagawan nila ang robot ni Xian.“Anong iyo? Kay Xian nga ‘yan eh, bigay niya ‘yan sa’kin!” Reklamo pabalik ni Zero kaya lumapit na ako sa dalawa, lagi na lang silang nag-aaway tuwing magkasama. Lagi kasing busy sila Jiro at Zea kaya ako na ang naghahatid kay Zero sa school. Magkaklase naman kasi sila ni Erin kaya wala na iyong kaso sa akin.“Anak Erin, ibigay mo na ‘yan kay Zero. Panglalaki ‘to eh.” Kinuha ko ang pinag-aagaan nilang robot at saka iyon inabot kay Zero, sakto naman dahil dumating si Ayesha kasama ang anak niyang si Xian.“Beb, si Liam? Hindi mo kasama?” Tanong ko nang
[1 and half year later]“Rain, matagal pa ba kayo?” Tanong ni Zea mula sa labas ng apartment ni Thunder. Nagmadali naman akong kunin ang gamit ko habang si Thunder ay halos hindi magkanda ugaga sa pag-alalay sa akin habang bumababa ng hagdan.“Ulan naman, eh. Sabi ko tawagin mo ako kapag bababa ka ng hagdan, mamaya n’yan mahulog ka.” Suway niya habang nakahawak sa kamay at baywang ko. Naiintindihan ko na concern siya sa amin ng anak niya pero helloㅡhindi naman ako clumsy ‘no.Oo, siyam na buwan na akong buntis at anytime pwede na akong manganak. Mas’yadong mabilis ang panahon kaya ito at todo alaga sa akin ang asawa ko.“Oh, nasaan si Jiro?” Tanong ko kay Zea, kung hindi niyo na itatanong ay buntis na rin siya. Baka nga sabay pa kaming manganak dahil kabuwanan na rin niya ngayon.“Nandito ako, bakit? Ang kulit kasi ni Matthew, hindi makapaghintay. Excited na excited sa kasal nila.” Napapakamot na reklamo ni Jiro. Sa magbabarkada kasi ay si Matthew
Ilang buwan ang lumipas ng mawala si Cloud sa amin. I know he’s okay, kasama na niya si Lord and I know that he’s watching us everyday.Kahit na puno ng galit sa akin si Sunny dahil nawala ang lalaking pinakamamahal niya, tinanggap ko iyon at alam kong mapapatawad din niya ako.“Rain, bilisan mo naman.” Reklamo ni Thunder mula sa ibaba. Kasalukuyan akong nag-aayos kasama si Ayesha dahil graduation na namin ngayon.“Maghintay ka!” Sigaw ko habang nasa harap ng salamin. Nilapitan naman ako ni Ayesha para izipper ang dress ko sa likod.“Beb, tara na.” Aya niya nang kunin niya ang toga niya. Kinuha ko na rin ‘yung akin at sumilip sa balkonahe kung saan doon naghihintay ang mainipin kong boyfriend.“Kulog. Pababa na kami.” Sabi ko at nag-okay sign lang siya bago umalis doon. Paglabas naman namin ng kwarto ni Ayesha ay nakasalubong namin sila Tymee, Zea, Amethyst, Pink at Emerald.“Oh my god. I can’t believe na gagraduate na tayo. Ang bilis ng pan
“Nasaan siya?” Tanong ko nang makarating ako sa hospital. Pagtapos ng nangyari sa hideout kanina ay sinubukan kong habulin si Yb pero bullshit! Nakatakas na naman siya. Hindi ko na alam gagawin ko, napakahirap niyang tapusin.Humingi na rin ako ng tulong sa mga pulis dahil sa nangyari at sa ngayon ay restricted muna ang sa mga estudyante sa hell’s gate.“Bakit ayaw niyo sumagot?” Tanong ko kila Axel na nasa tapat ng emergency room. Tahimik lang sila, ang iba ay nakaupo at ang iba ay nakasandal sa pader na tila ba namatayan sila.“Rain, wala na siya. D-dead on arrival.” Napalingon ako nang sabihin iyon ni Matthew sa seryosong paraan.“Pwede ba Matthew, hindi ‘to oras para magbiro.” Tinignan ko si Axel at nakatingin lamang siya sa sahig.“Nagsasabi ng totoo si Matthew. Hindi na siya umabot.” Hindi ko alam pero biglang nangilid ang luha ko nang magsalita si Jasper. Tila nanghina ang tuhod ko at napaupo na lamang sa sahig. Impo
Thunder’s POVPagpasok na pagpasok ko sa kwarto ay agad kong sinubsob ang mukha ko sa unan. Kung hindi ko pa makikita ang picture sa wallet ni Sunny, hindi ko malalaman na si Cloud pala ang ikinikwento niya sa akin. Masaya ako na hindi talaga sila engaged ni Rain pero bigla akong nakaramdam ng takot nang malamang may taning ang buhay niya.Sinubukan kong matulog pero biglang dumating si Jiro at padabog na sinara ang pinto.“Anong problema?” Tanong ko at napansin ko na lang na may mga sugat siya sa mukha.“Nakasuntukan ko ‘yung grupo ng ex ni Zea, ‘yung nanggulo noon sa reception. Fuck that guy!” Galit na galit na sabi niya nang sipain niya ang upuan. Dahil doon ay nagkaroon ako bigla ng idea.“Want some revenge? Gusto ko ng mapaglalabasan ng sama ng loob, eh.” Sabi ko at tipid siyang ngumisi. Hindi na ako nagsalita pa at tinawagan na agad ang tatlo. Matagal na rin no’ng huli kaming nakipag gangfight, mukhang magadang exercise ito.
Rain’s POV“You still love me?” Tanong ni Thunder at bahagya akong tumango, hindi ko alam na ganito ako karupok pagdating sa kanya. Lahat ng plano ko na ipamukha sa kanya na nagbago ako ay nawala na parang bula.“Hindi naman nawala ang pagmamahal ko sa’yo.” Pagsasabi ko ng totoo. Kahit na may ginawa siya sa akin na hindi ko nagustuhan, sa huli. Hindi ko pa rin maitatanggi na mahal ko siya.Kitang-kita ko sa mga mata ni Thunder kung gaano siya kasaya ngayon, tulad ko ay marami rin siyang napagdaanan at ayokong maging selfish. Tinignan ko siya ng diretso sa mata at hinawakan ng mahigpit ang mga kamay niya.“But it’s not right, ayokong lokohin si Cloud.” Kumunot ang noo niya kaya bumuntong hininga ako, “Give me a favor, Thunder. Please, makipag-ayos ka na sa kanya.”“No. I can’t, why would I do that?” Iniwas niya sa akin ang tingin niya kaya naman hinawakan ko siya sa pisngi para maibalik sa akin ang tingin.“Listen Thunder, hi
Rain’s POV“Beb, tara na.” Aya ni Ayesha. Mukhang excited na excited siya sa team building ngayon. Hindi kasi siya nakasama noon kaya para siyang bata na first time sumama sa fieldtrip.“Oo Beb, wait lang.” Natatawang sabi ko at saka lumabas ng banyo. Kinuha ko na ang mga gamit ko at sabay na kaming lumabas, nakasalubong pa namin ang ibang girls sa lobby na halatang excited na rin.“Sabay-sabay na tayo.” Aya ni Zea kaya naman sabay na kaming nagpunta kung saan naroon ang mga bus. This time, malaya kaming mamili kung saang bus kami sasakay. Nagkita-kita kami nila Cloud sa tapat ng isang bus at sasakay na sana kami ngunit huminto siya ng makita niyang naglalakad si Thunder papunta sa direksyon namin.Sa hindi malamang dahilan, biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang ngitian niya ako bago sumakay sa bus.“What was that? Hindi niya ba ako nakita?” Tanong ni Cloud at sa totoo lang ay hindi naman siya galit kay Thunder. Gustong gus
Isang linggo ang nakalipas mula noong isayaw ako ni Thunder. Mula rin noong gabing iyon ay hindi ko na siya nakita pa. Hindi siya pumapasok sa klase at ni anino niya ay hindi ko makita, aaminin ko nag-aalala ako pero alam kong magiging okay rin ang lahat.[Flashback]“Rain, alam kong mali ang ginawa ko sa’yo 1 year ago, but believe me. Hindi ko ginusto ‘yon. ‘Yung microchip na kagaya ng kay Amanda, meron ako no’n.” Paliwanag niya at bigla na lang niyang kinuha ang kamay ko para ilagay sa bandang batok niya.Agad ko iyong kinapa at naramdaman na may peklat doon. Tinignan ko siya ulit at mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko.“Tinanggal nila ‘yung microchip sa katawan ko noong gabing ‘yon. Rain, maniwala ka sa’kin hindi ko talaga ginustongㅡ”“Thunder. Okay na, naiintindihan ko pero hindi na no’n maibabalik ang dati.” Seryosong sabi ko habang marahang nakipagsasayaw sa kanya. Totoo namang naiintindihan ko pero mahirap pa sa akin ang pakisama