Lahat naman nangangarap na sana ganito o ganiyan.
WARNING!!!! Slight SPG Ahead! Katarina's POV Kasabay ko si Sebastian sa hapag kainan. Hindi ko maiwasan ang hindi siya tignan. Hanggang sa mahuli niya ako. Wala paring emosyon ang mga mata niya at kasing lamig ng yelo ang pakiramdam ng magtama ang aming mga mata. Tumigil siya sa pagsubo kaya bumalik ako sa aking plato. "May gusto kabang sabihin?" tanong niya sa sakin pero umiling ako dahil wala naman akong nasa isip na itanong o i-open sa kanya. "W-Wala" dugtong ko. "Kung may kailangan ka huwag kang mahiya sa kanila" binaling niya ang kanyang mga mata sa mga katulong na nakatayo sa gilid. "Sa-Salamat" "Sino ang nagluto?" tanong niya sa mga katulong. "Si Lady Rina po" sagot ng isa. "I see iba nga.. hindi ganito ka sarap ang luto mo manang" hindi mo maintindihan kung nagbibiro ba siya o seryosong pinupuna ang mga katulong niya. Kaya lumapit ang matandang nagluto at lumuhod sa gilid niya. Nagulat ako dahil hindi ko inaasahan na ganun siya sa mga kasama niya sa bahay. "M-Master S
WARNING SPG AHEAD! Not suitable for young readers!!!Ng sabihin niya sa akin na lumabas na ako ng opisina niya ay dali-dali akong sumunod. Nakaramdam ako ng pagkababa sa aking sarili at mula roon ay tumigil ang aking sensualidad. Naging estranghero ang bawat haplos na binibigay niya. Naramdaman din niya iyon kaya hinayaan niya akong lumayo sa kanya. Or mas tamang sabihin na bigla siyang nandiri sa gusto niyang gawin sa isang bayarang babaeng katulad ko. Bahagya akong natawa sa kinahinatnan kong buhay. Hindi kaya mas maganda na lang na namatay ng gabing iyon at hindi na gumising pa.Ngunit sa aking pagpikit ay nakita ko ang mukha ng kambal. Ayokong maramdaman nila ang sakit na naranasan ko ngayon. Siguro hindi ko nanaising tumawid sa kabilang panig kung alam kong mahihirapan sila. Hindi ako perpektong kapatid sa kanila at alam kong habang buhay nila akong kamumuhian. Napaupo ako sa kama at pinagmasdan ang aking kasuotan na may mga bahid ng dugo. Hinubad ko ito ng tuluyan at pumasok sa
Katerina POV Kasal? Ikakasal na siya bukas at kailangan kong pakisamahan ang tunay niyang asawa. Siguro hindi narin siya mapapadalas sa kwarto ko. Pinagpatuloy namin ang aming pagkain at aalis naman na siya after nito kaya makakagalaw narin ako ng maayos. Ilang minuto pa ang lumipas natapos ang aming umagahan subalit hindi parin siya tumayo upang umalis bagkos nakatingin parin siya sa akin na para bang napakasaya niyang pinagmamasdan ang mukha kong puno ng takot at pagkailang. Buong akala ko may asawa na nga siya pero wala naman pala. Napaniwala ako sa kasinungalingan na para lang sa asawa niya ang mga labi niya pero hinalikan niya rin naman ako. "Am, Master Sev mauuna na ako" sabi ko sa lalaking nakatitig parin sa akin. Tumayo ako at akma ng aalis ng higitin niya ang aking kamay. Siya ang amo ko. Siya ang nagbibigay sa akin ng suweldo upang may ipang-tustos ako sa kambal. Nilingon ko siya. "Be ready may pupuntahan tayo," sabi ni Sebastian. Ang tanging nagawa ko ay tumango. Sino ba
KATARINA’s POV NANG oras na iyon ay nais ko nalang din ipikit ang aking mga mata. Para saan ba kasi ang walang kwenta kong buhay? Sa aking pagpikit muli kong naalala ang kambal. Gusto ko narin naman makatakas o makaalis sa buhay na ito. Kung mamatay ako sa mga kamay ni Sebastian Del Castillo ay tatanggapin ko na. Matuto silang mabuhay ng wala ako. Kaya naiusal ko sa kanya ito “Kill me please.” Nauubusan na ako ng hangin at pakiramdam ko ay sagad hanggang buto ang galit sa akin ng lalaking ito. Pero ilang saglit pa ay pinakawalan niya ako. Nanghina ang tuhod ko at napasalampak ako sa lapag. Hawak-hawak ko ang aking leeg. Nagkanda-ubo ako sa higpit ‘non. Hindi ko na siya nilingon pa dahil unti-unti na namang bumabalik sa akin ang pagkatakot. “Si Mikael Guererro ay kapatid ng mapapangasawa ko. Kaya ayokong nakikipagtinginan ka sa kanya. Rina, remember our deal. You are mine!” sabi niya habang nagsisindi ng sigarilyo. “Opo, Master Sev,” mahina kong tugon. Of course hindi naman pero ‘
Katarina POVInikot ko ang aking paningin sa lugar habang lumalakad papalapit sa naka-talagang lamesa para sa amin. Dito kasi magaganap ang dinner kasama ang magkapatid na Guerrero. Nagliliwanag ang lugar at nakapaikot ang mga body guards nila. Medyo mahangin ng gabing iyon kaya napagdaop ko ang aking mga kamay at napansin ko lang si Master Sev na napangisi. Bakit ba kasi ito ang pinili niya’ng suutin ko? Hindi ko nalang siya pinansin at ipinagpatuloy ang aming paglalakad. Tumayo ang magkapatid ng tumapat na kami sa kanila. Napatingin ako kay Cecilia, napakaganda nito sa suot na manipis na puting dress. Gayundin ang kutis nito na parang ipinaglihi sa labanos. Halatang galing sila sa mayamang pamilya at hindi na nakapagtataka kung bakit nila gustong makipag-alyansa kay Master Sev, simple lang dahil sa proteksyon at kapangyarihan.Bahagya kong iniwas ang tingin ng mapansin kong sa akin nakatingin si Mr. Guererro. Wala silang maraming salitaan, tulad ng mga karaniwang nasa isang hapunan.
TRIGGER Warning!!! This following scene may not suitable for other sensitive readers. Read at your on risks.. Katarina POV Lumakad ng marahan ang babaeng nakasuot ng puting gown papunta sa maliit na altar. Halos mga nasa alta sa syudad ang mga taong naroon. Kaiba sa akin na nakasuot din ng puti ngunit alam ko naman na hindi na ganito ang dalisay ng aking pagkatao. Napapikit ako at sa bawat aking pagpikit ay nakita ko ang mukha ni Sebastian habang pinaliligaya ang kanyang sarili habang walang humpay ng pagulos sa akin kagabi. Bawat haplos na nagdadala sa akin sa alapaap. Ang halik na nais pumagot sa aming hininga. Napapikit ako at napailing hanggang sa kamuntikan na akong mabuwal buti nalang ay nasuportahan ko ang aking sarili. Ayokong gumawa ng isang eksena at ilagay sa kahihiyan lalo ang aking sarili. Isa lamang akong upahan ni Sebastian at kahit kailan ay walang dahilan para mahalin. He was just using me to fill his needs ngayon siguro ay nanaisin niyang makasama ang kaniyang asaw
ILANG araw matapos ang kasal ay bumalik kami ng Villa. Halos lahat ng mga katulong ay sobrang natuwa kay Cecilia. Mabait sila sa totoong asawa ni Master Sev. Hindi ako ang asawa ni Sebastian wala akong karapatan sa Villa na ito ngayon pa na narito na si Cecilia hindi na ako magtataka kung biglang magbago ang pakikitungo ng lahat sa akin. Hindi naman sila ang nagpapasuweldo sa akin kaya bakit naman ako maapektuhan lalo na ang mga katulong na ang tingin sa akin ay isang maruming babae.Isang araw bigla akong ipinatawag ni Sebastian sa kanyang opisina. Tulad ng mga nakaraang buwan bigla-bigla nalang siyang nawawala at mga body guards lang ang natitira sa Villa.“Master Sev,” anas ko ng makita ko siyang nakasandal sa kanyang swivel chair. Medyo mahaba na naman ang kanyang buhok at parang pagod na pagod siya.“Come Here.. tanggalin mo ang pagod ko…” sabi niya ng napakalambing. Lumapit naman ako at sinimulan kong i-massage ang kanyang balikat.Si Sebastian ay parang nanunudyo ng mga oras na
KATARINA POV‘I’m still scared of him now lalo ng makita ko ang itsura ni Cecilia after that night. She was confined in her room. Pinilit kong pumasok kahit pinagbawalan niya ang mga katulong na umakyat sa kwarto nila at alam kong walang mangangahas na pumasok o magdala man lang ng pagkain sa kawawang asawa niya.“Anong ginawa mo dito?” bungad niya sa akin. Nakita ko ang kalunos-lunos na itsura ni Cecilia lalo na ng lumapit ako sa kama.May mga pasa ang kaniyang paa at kamay. Mga marka ng handcuffs. Nakahubad siya at ang buong kuwarto ay amoy s*x at ang paborito nitong alak. Umupo ako sa gilid ng kama at hinawi ko ang kaniyang buhok nakita ko ang ilang pasa sa gilid ng nguso niya. She was crying in pain and I know that she’s sor*.“Nagdala ako ng lugaw at ang juice na pinaiinom sa akin ni Mira,” marahan kong sabi.“A-Akala mo ba kakainin ko iyan?” sabi niya.“H-Hindi ko naman interes na pilitin ka. Sabihin nalang natin na mabait ako saiyo dahil niligtas ninyo ni Mr. Guerrero ang buha
KATARINA POV Dinala ako ni Sebastian sa isang Pier. Pinandilatan ko siya ng mata at mataray kong inilipat ang tingin ko sa malawak na karagatan. Narinig ko siyang naglabas ng isang stick ng sigarilyo at sinindihan iyon.“A-akala ko ba sa probinsya mo ako dadalhin? Bakit dito?” preskong tanong sa kaniya. Nakailang hitit at buga bago muna niya itinuro ang isang isla na halos hindi na matanaw mula sa kinatatayuan namin.“Gusto ko sanang dalhin ka sa probinsya pero mas safe ka do’n. Doon sa Isla Nuevo.”“Gusto ko nang kabahan sa babagsakan kong lugar.”“Kapag nandoon ka na just find this address. Nandito na rin ang pangalan ng taong hahanapin mo.” Iniabot niya ang isang pirasong papel kasama ang aking ticket.Kasalukuyang nagdadagundungan sa kabog ang dibdib ko dahil ilang oras na lang at maghihiwalay na kami. Hindi ko na siya kaya pang titigan dahil baka hindi ako sumakay patawid sa kabilang isla. Hindi ko na kayang mahiwalay sa kaniya. Para sa kaniya balewala lang lahat hindi ko manlang
KATARINA POVHindi ako naniniwala sa isang magandang panaginip pero ang maramdaman ang maiinit niyang halik at pag-angkin niya sa akin kagabi ay dinala ako sa magandang panaginip na parang ayaw ko ng magising pa. Ang lalaking kinasuklaman ko ay mahalaga sa akin.Mahalaga si Sebastian sa akin at pinigilan ko lang ang sarili kong mahalin ang tulad niya dahil naghihiganti lamang siya at kasal siya. Pagbalik niya sa Villa ay hindi ko siguradong magkikita kami ulit. Paulit-ulit niyang binubulong sa akin ang magandang buhay na naghihintay sa akin kapag pumayag akong pumunta sa lugar na sinasabi niya pero hindi ko kayang pumunta ‘don hanggang hindi ko siguradong ligtas siya at magkikita kami ulit.Naramdaman ko ang mainit na likidong lumandas mula sa aking mga mata. Hindi ko napigilan dahil parang ina-alo- alo ko lang ang sarili ko. I know he’s lying last night. Lalo kong isiniksik ang mukha ko sa kaniyang dibdib. Patuloy kong pinigilan ang paghikbi ko pero mukhang kanina pa yata gising ang
Dinala siya ni Sev sa dalampasigan. Sa unang pagkakataon nakita niya kung paano ngumiti si Katarina. Mula ng dumating ito sa buhay niya ay larawan na ito ng takot at ngayon naman ay pagka-desperado. Subalit ng makita nito ang malawak na karagatan ay para itong naging bata ulit dahil sabik na sabik itong naghubad para makapagsaya sa tubig. Hinayaan lang niya itong gawin ang nais nito dahil ngayon araw ay mga normal silang tao. Malayo sa gulo at maramdaman ang kapirasong langit.Sa Reception ng Resort ay nagpakilala sila bilang Mr. and Mrs. Dela Fuente. Kumuha ng isang kuwarto at parang bagong kasal na nagha-honeymoon.Naupo si Sebastian sa dalampasigan. Takim-silim na at katatapos lang nila maghapunan. Si Katarina naman ay nakapaang naglalaro sa tubig. Inilabas ni Sebastian ang kaniyang dalang alak nagiisang kopita. Nagsalin siya at itinago sa kaniyang gilid ang alak. Nagsindi siya ng sigarilyo habang pinagmamasdan ang madilim na kalangitan.Naging pangarap niya rin ito dati at kung h
SEBASTIAN DEL CASTILLOI was stupid and ass*ole. I dragged her into this…Pinagmasdan ko si Rina na tumakbo at dahil sa nangyari hindi niya ako matignan ng diretso. Huminto kami matapos ang 30 minutong pagtakbo. Narinig ko ang paghingal niya at iniabot ko sa kaniya ang isang bote ng tubig. Tinanggap naman niya ito pero inirapan lang niya ako. Malamang lahat ng ininom niyang alak ay naipawis na niya."Malawak ba ang kakahuyan?" tanong ni Rina."Hmm Oo. Pero kung gusto mong ikutin natin, why not?" hamon ko sa kaniya. Alam kong bored na bored na siya. Ako at ang maliit na bahay lang naman ang nakikita niya.Iniabot ko sa kaniya ang dala kong baril. "Glock 43? para saan ito?" may pagtataka niyang tanong sa akin. "... for your protection-- from me." Nginitian ko siya. Matapos ay itinitutok niya sa akin ang baril. Hindi na ako natatakot kapag may nanutok sa akin ng baril. Kung mamatay ako ngayon atleast wala akong maiiwang anak..."Try me. Sev." Hindi ko maintindihan ang naramdaman kong
Sebastian Del CastilloSa huli, napagdesisyunan kong ginisingin si Rina mula sa bangungot na iyon. Niyakap niya ako at pawis na pawis siya. Narinig ko ang bawat pitik ng kaniyang dibdib.“Kukunin nila kami! Kukunin nila ang mga kapatid ko!” sigaw niya. Nang magkita sila ulit ng matandang lalaki na iyon bumalik ang lahat.Nahimasmasan siya at humiwalay sa akin.“Ikukuha kita ng tubig,” alok ko.Ngunit nang muli siya magsalita ay bumalik ako sa tabi niya.“N-Nakokonsensya ka na ba sa mga ginawa mo sa akin?” tanong niya. Napalunok ako ng mga oras na iyon, kay Primo siya galit bakit sa akin na naman niya binubunton.“H-Hindi! Gusto lang kitang bigyan ng tubig,” sagot ko sa kaniya.Nais ko pa siyang kausapin pero parang sa tingin ko ay hindi parin siya convince sa ginagawa kong tulong.Bago ako tumayo ay pakunyari akong nagmura para hindi niya bigyan ng kung anong kahulugan ang ginagawa ko. Iniwan ko siyang sapo-sapo ang mukha niya. Masaya akong makita siya na suot na niya ang mga damit na
Sebastian POV“I call you back, Bro!” ani ko kay Marco ng may nakita akong lalaking umaaligid. Dali-dali kong isinilid sa aking bulsa ang telepono ko at nagpanggap na parang wala alam. Naglakad ako ng paunti-unti hanggang makompirma ko ang lalaking sumusunod sa akin. Matapos ay bigla akong lumiko sa mga puno at nagtago. Madilim sa kakahuyan at kabisado ko ito.Ilang araw narin kami ni Rina dito at matapos siyang gumaling ay medyo nagbago naman, nabawasan ang duda sa akin. Akala niya kasi ikukulong ko parin siya.Kinagat naman niya ang pain ko. Mukhang naghahanap na siya sa akin. Narinig ko na ang pagkasa ng kaniyang baril. Hinuli ko siya at sinigurado kong sa sipa ko’y titilapon ang baril sa malayo kung saan hindi niya makikita. Sinuntok ko siya sa sikmura at napa-igik siya sa sakit. Sinunggaban ko na ang sitwasyon para mawalan siya nang malay. Tinali ko siya sa puno. At kinapkapan dahil nasisigurado akong may nakakabit sa damit niyang tracking device. Ngunit wala akong nakita. Sinamp
"Rina?" mahina niyang tawag habang may dala-dalang mainit na soup. Hindi pa kasi kumain si Katarina simula kagabi. ---NIYAKAP niya ito dahil sa panginginig nito. Hindi siya lumabas ng kuwartong iyon hanggang hindi bumababa ang lagnat ni Katarina. Hindi na niya kaya pang itago ang pangungulila sa dalaga. Sa ilang buwan na dumaan hindi manlang ito nawala sa kaniyang isipan. Lalo pa itong naging mas mahirap sa kaniya dahil sa paghingi nang tulong sa kaniyang mortal na kalaban na si Mikayel Guererro. Ang pagnanais niyang makuha ito ay mas lalong umigting at kahit na kamatayan ay hahamakin niya para lang mapunan ang pagkukulang at kasalanan dito. "R-Rina..." paulit-ulit niyang bulong rito pero ang mga mata ni Katarina ay nanatiling pinid.Ipinikit niya ang kaniyang mga mata at dinama ang init ng katawan ng dalaga. Ilang beses siyang napailing at wari ay may nireresolba sa kaniyang isip. Hanggang sa unti-unti naring mapawi at parehas silang hatakin nang antok.---Ilang beses niyang tina
Katarina POVNAKAHINGA ako nang maluwag nang sabihin niyang hindi na niya ako muling ikukulong pero kung sakali man ay pipiliin ko parin na tumakas. Binantayan ko ang kaniyang ikinikilos at marahil ngayon ay alam na ni Mikayel na hindi ko sinunod ang inuutos niya at tumakas pa ako. Ilang beses na may pilit siyang tinatawagan sa telepono pero hindi ito sumasagot at sa inis niya ay naibalibag niya ang telepono. Hindi ko naiwasan ang kabahan dahil sa kaniya ko na-develop ang pagkakaroon ng takot at trauma na nga siguro ang tawag 'don. Hanggang-ngayon ay hindi parin niya kayang kontrolin ang kaniyang galit. "I-I'm sorry," sambit niya nang muling magtama ang mga mata namin. "Lalabas lang ako," Tumayo siya at mabilis na lumakad palabas ng pinto.Hindi na ako sumagot o mas okay na hindi ko nalang siya pansinin dahil para saan ba't magpapanggap siya na mabait kung mala-demonyo parin naman ang ugali niya. He is still that psycho and sadistic Sebastian that I know! Pero bakit ako sumama sa kani
NAKATAYO si Katarina sa paanan ng lalaking nasa kama. Nanginginig ang kaniyang kamay habang inilalabas ang isang maliit na bote na nakasuksok sa kaniyang dibdib. Mabibigat ang kaniyang paghinga nang may biglang nagsalita mula sa kaniyang likuran.“Hmmm what about slitting his throat? Ano iyan lalasunin mo lang siya na parang isang dagang salot?” walang prenong sabi ni Sebastian.Hinarap siya ni Katarina at nilisikan ng mga mata. “G-Gusto mo bang mauna?” ani nito.“H-Hindi mo ako kaaway? Gusto ko lang masiguradong okay ka at hindi ka napahamak sa kamay ng lalaking iyan!” paliwanag ni Sebastian.Ilang buwan lamang silang hindi nagkita ay ang laki na ng pinagbago ni Sebastian. Kung dati-rati siya ang maangas sa harap ni Katarina ngayon ay siya na ang kusang tumitiklop sa harap nito na dati lamang niyang mistress.“Tingin mo isa parin akong mahina na tulad ng nakilala mo noon? Mr. Del Castil –” hindi na niya ito naituloy ng maulinigan nilang may pumipihit sa doorknob. Hinablot siya ni Seb