Evie's POV
Naiwan akong tulala nang halikan niya ang pisngi ko. Lumayas agad ito sa harap ko. Natauhan lamang ako nang isarado niya ang pinto.Napailing-iling na lang ako saka kinalma ang sarili ko. Bakit ba pagdating sa lalaking iyon natutuliro ako?! Hindi ko alam kung bakit parang nagbago yata ako ng husto?Noon naman walang epekto sa akin ang mga lalaki. Siya lang talaga ang lalaking nakakaapekto sa akin ng ganito! He is the only one who makes my heart flutter. Siya lang din ang nakakapagpalabas ng kalandian cells ko sa katawan! Malala na nga ako. Habang tumatagal mas lalo ko siyang minamahal.The thought of it makes me scared. Para akong naduduwag dahil hindi ko alam kung anong kakalabasan ng damdamin ko para sa kanya.Biglang nag-vibrate ang phone ko. May tumatawag dito. Unknown caller iyon. Baka client ito ng kumpanya. I cleared my throat before I answered my phone.“Hello, may I speak to Miss Genevieve Montes?” tanong ngEvie's POVNasa harap na ako ng elevator ngayon. Sa lahat ng damit sa rack ito lang namumukod tangi na kumuha ng atensyon ito. Isa itong white na dress na off shoulder. Nakalugay lamang ang buhok ko at naglagay na din ako ng manipis na make-up. Pinarisan ko iyon ng silver na killer heels na may totoong diyamante pa yata na palamuti.Iniingatan ko nga masyado baka magasgasan. Ibabalik ko pa naman ito. Ayaw kong tumanggap ng kung anu-ano mula sa kanya. Lalo lamang kasing pinamukha ng tadhana na hindi ko talaga siya kayang abutin.Kasama ko sina Owen na tulad ko ay naghihintay din ng elevator. Nag-uusap lamang ang dalawa habang ako ay walang pakialam sa pinag-uusapan nila.Nakakuyom pa din kasi ang kamao ko. Nagagalit pa din kasi ako kay Keith dahil sa mga bagay na hindi niya dapat binibigay sa akin. Bakit kasi kailangan pa niyang ipamukha sa akin na sobrang yaman niya? Nakakapanliit tuloy! Tumunog na ang elevator. Tanda na makaka
Keith's POVNang ibaba ko ang tawag na galing kay Evie. Tahimik ko lamang tiningnan ang cellphone ko. Dumukot ako sa bulsa at kinuha ang kahita doon. Tiningnan ko iyon kasabay ng halo-halong emosyon sa puso ko. I am angry and furious but at the same time I am scared. Why would she leave me? Dapat nga tinatali na niya ako para hindi na ako mapunta sa iba! Bakit ako na lang palagi ang humahabol sa kanya? Bakit hindi siya tumulad sa ibang babae na kayamanan at kagwapuhan lang ang habol sa akin? Bakit?Napatawa ako ng mapakla. Hindi ko na mabilang kung ilang beses akong ni-reject ni Genevieve. Sa bawat pagkakataon nakakaramdam ako ng matinding galit pero mas nananaig ang sakit. Hindi ko alam kung anong papel niya sa puso ko.Ang alam ko lang ay pilit na hinanap siya ng puso. Maybe I am not just physically attracted to her! Maybe I am starting to fall in love with her?! Love? Am I capable of loving someone again just like I did for Peony?
Evie's POVNagbitiw naman ang dalawa sa pagkakayakap. Nagulat yata sila sa pagsigaw ko. Nakakuyom na ang mga kamao ko. Mas lalo kasing uminit ang ulo ko nang makita ang babaeng kayakap ni Keith. Napakaganda nito at napakakinis ng balat. Pareho silang nagulat sa ginawa ko kaya napatingin ito sa akin. Sino kaya ang babaeng ito? Bakit yakap-yakap niya ang sinta ko? Kakausapin ko lang sana si Keith na handa na akong magpakasal sa kanya. Pero pagyayakapan nilang dalawa ang bumungad sa harap ko. Kaya nginatngat ako ng husto ng selos! “Filthy? I am not filthy! And who are you anyway? Bakit bigla ka na lang pumapasok dito nang hindi ka man lang kumakatok?” maarte nitong tanong sa akin.Parang pamilyar sa akin ang boses niya. Parang narinig ko na yun. Saan ko nga ba narinig ang boses niya? Hinalungkat ko ang brain cells ko saka ko na-realize kung sino ang kausap ko. Si Peony ang ex ni Keith! Ano namang ginagawa niya dito? At bakit magkayakap si
Keith's POVNapasentido ako sa ulo ko habang nilalagay sa ambulansya si Peony. Si Evie naman ay nasa isang tabi lang. Wala naman talaga siyang kasalanan dahil si Peony naman talaga ang sumugod sa kanya. Sadyang magaling lang talaga siyang umilag.Sumasakit ang ulo ko ngayon dahil usap-usapan ang nangyari kay Peony sa loob ng opisina ko. Nilapitan ko si Genevieve. Galit ito base sa nakikita kong ekspresyon sa mukha niya.“I know that look, sir Keith. Sisisihin mo na naman ako sa nangyari sa ex mo. Sisihin mo din ako dahil sa sasabihin ng ibang tao tungkol sa nangyari kay Peony sa loob ng opisina mo. That is why I need to resign. Hindi na sana nangyari pa ang mga bagay na ito.” malamig niyang saad saka tinalikuran ako.Sinundan ko lamang siya ng tingin habang papalayo siya sa akin. Now I felt empty again. Ilang beses na niya akong tinalikuran ng ganito. Dapat ay sumuko na ako. Pero hindi ko magawa! Kinuyom ko ang kamao ko. Why does my hear
Keith's POVIt's been two years since Genevieve quit her job. She haven't contacted anyone yet. Even Owen and her brother. I don't know what's been going on with that pretty little head of hers. Why would she leave me without explaining everything? Hindi ko talaga alam kung ano ang naging kasalanan ko sa kanya.Simula nang umalis siya sa kumpanya hindi ko na siya nakita. Ni hindi ko makita maging ang anino niya. Should I hire a detective to find her? I wanted to see her badly. I missed her so much. Minsan nga ay namamalikmata na lamang ako. Akala ko ay nakita ko siya pero ibang tao pala iyon.I have been working day and night to keep myself busy. Nang sa ganoon hindi ko maaalala si Genevieve. Nag-aalala na nga si mommy sa akin. Alam niya kung nasaan ito pero hindi niya sinasabi sa akin dahil sa pangako nito kay Genevieve.Napabuntong-hininga ako saka napatingin ako sa kisame. Sinandal ko ang likod ko sa swivel chair ko. It's fo
Evie's POVTagaktak ang pawis ko ngayon habang maingat kong isinisilid sa basket ang mga mangga na ide-deliver ko sa palengke. Simula kasi nang mag-resign ako sa dati kong amo ay umuwi ako ng probinsiya. Gusto ko kasing makalimutan ang lalaking nagpatibok ng puso ko. Pati na din ang lahat ng tao na involve sa kanya. Para tuluyan ko na siyang makalimutan.Pero hanggang ngayon siya pa din ang hinahanap-hanap ko. Namimiss ko na nga siya ng sobra. Limang buwan ko din siyang hindi nakita. Wala na nga akong balita sa kanya. Dahil sa tuwing mag-uusap kami ni kuya ay iniiwasan ko ang topic na involve siya. “Anak, magpahinga ka muna. Bukas pa naman natin ide-deliver iyan. Huwag mong masyadong pagurin ang sarili mo.” saway sa akin ni nanay.Wala akong ginawa kundi magtrabaho ng magtrabaho simula ng dumating ako dito. Ayaw ko kasing maburo at walang ginagawa. Lalo ko lamang siyang maaalala. Kaya naman inabala ko ng husto ang sarili ko para makali
Evie's POVLiteral akong napanganga sa sinabi niya. Buhay pa ang asawa ni Peony? Pero paano nangyari iyon? Ang akala ng lahat ay patay na siya! Usap-usapan pa nga iyon sa balita, social media at radyo eh! Paano nangyari iyon? No one would survive a crash like that!Napatayo ako sa kinauupuan ko saka ako umalis doon. Nagpunta ako sa maisan. Parang hindi kayang i-absorb ng utak ko ang sinabi niya. Is he saying that Peony is his wife? Yung taong pinakasalan ni Peony at ang dahilan kung bakit iniwan niya si Keith. What a small world?! Ang harsh talaga ng tadhana! Keith almost end his life because of that break up and my family took him in.What a harsh revelation?! Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Pero may parte din ng sarili ko ang naging masaya dahil buhay pa ang asawa ni Peony. Ibig sabihin, hindi sila pwedeng magkabalikan ni Keith!Hanggang ngayon kasi nababalitaan ko kay kay
One week later…Evie's POVKararating lang namin sa Manila. Pawang naka-black kaming dalawa ni Demitri. Nasa labas kami ng kumpanya ng mga Kim. May nakapagsabi kasi sa kanya na nasa panganib ang buhay ni Keith sa araw na ito. Nakapagplano na kaming dalawa. Hindi alam ni Keith na kasama ako ni Demitri dahil sinabi ko kay Demitri na ilihim kay Keith ang pagsama ko sa kanya. Plano kong protektahan si Peony si Demitri naman ang bahala kay Keith. Baka kasi masira ang plano kapag nakita ako ni Keith doon. Binalingan namin ang isa't-isa. “Are you ready, Evie?” tanong nito sa akin.Tumango lamang ako sa kanya. Papasok na sana kami nang pigilan kami ng guard. Kakilala ko ang guard na iyon.“Sino po kayo? Ano pong kailangan niyo?” naalarmang tanong ng mga guard sa aming dalawa ni Demitri. Napangiti ako saka kinalabit si kuya. Tinanggal ko ang shades ko. Nang balingan niya ako ay bahagya itong nagulat ngunit
Evie’s POVTahimik ang buong kwarto. Ang tunog ng aircon ay tila bumubulong, ngunit para sa akin, parang sigaw ito sa kawalan ng sagot mula sa kanya. Si Keith, nakahiga sa ospital bed, nakatitig sa akin nang hindi kumikibo. Hindi ko maintindihan kung bakit gano’n na lang siya tumingin—parang nagbabasa ng isang kwento na wala siyang intensyong tapusin.Ako naman, nakaupo sa maliit na upuan sa tabi ng kama niya. Pilit kong pinapakalma ang sarili. Pero sino ba naman ang kakalma sa ganitong sitwasyon? Kami lang ang narito sa kwarto. Walang ibang tao, walang ibang ingay. Nakakatakot ang ganitong klaseng katahimikan, lalo na kapag kasama mo ang taong hindi mo mabasa ang iniisip.Ang kamay niya ay nakahawak sa kamay ko. Mainit ang palad niya, ngunit nararamdaman kong nanginginig ito nang bahagya. Ang mga daliri niya, mahigpit ngunit banayad ang kapit, halos hindi umaalis sa singsing na suot ko. Ang singsing na ibinigay niya sa akin noong araw na halos hindi ko naisip na posible pa siyang maw
Evie's POVGabi na noon, tahimik ang paligid ng ospital, ngunit sa loob ng isip ko ay napakaingay. Nakatitig lamang ako sa puting kisame, naglalakbay ang mga mata sa kung ano-anong porma ng ilaw na sumasalamin doon. Nababagot ako ng husto, pero higit sa lahat, nami-miss ko si Keith. Ang bawat minuto ay parang oras, at ang bawat oras ay parang taon. Sabik na sabik na akong makita siya, marinig ang boses niya, at sabihin sa kanya ang matagal ko nang gustong sabihin—handa na akong magpakasal sa kanya.Bakit ba hindi ko kaagad tinanggap ang proposal niya? Naiinis ako sa sarili ko sa tuwing iniisip ko ang mga oras na nasayang dahil sa mga alinlangan ko. That day, I let my insecurities win. May mga taong nagsabi sa akin na hindi niya ako deserve, na hindi ko siya deserve, na hindi kami bagay. Noong una, hindi ko iyon pinansin, pero habang tumatagal, naging lason ito sa isipan ko. Lalong lumalim ang mga duda ko sa sarili ko. Sino nga ba ako para dalhin ang apelyido ng isang pamilya tulad ng K
Keith's POVThe waiting is unbearable. Every second feels like an eternity as I sit here, desperately clinging to the hope that there will be news about Evie soon. The thought of losing her... it’s a hollow, suffocating ache in my chest. My world would be nothing without her. She’s my light, my reason for living. I want to stand by her side, not just as a lover but as her husband. I want to wake up every day and see her smile, to hold her in my arms and never let go. I dream of being the father to our children, building a future together where every moment is filled with her presence. But right now, all of that feels so far away. Am I selfish for wanting all of this? Am I too greedy to wish for her to stay by my side forever?The memories won’t stop haunting me. This is my fault. If it weren’t for me, she wouldn’t be in this situation. She’s lying in critical condition because of the choices I made, the enemies I failed to stop. She saved me, not once, but over and over again. Even wh
Evie's POVNapasinghap ako nang magising, agad kong naramdaman ang kirot sa bawat bahagi ng katawan ko. Pilit kong minulat ang mga mata ko, ngunit malabo pa ang paningin. Unti-unti akong nag-angat ng ulo at tumingin sa paligid. Isa itong bahay—luma, abandona, at puno ng alikabok ang sahig at mesa. May sapot sa bawat sulok ng dingding, at ang amoy ng amag ay sumisingaw sa hangin.Hindi ko maigalaw ang katawan ko. Nakagapos ako sa isang matibay na kahoy na upuan. Ang mga lubid sa kamay ko ay masikip at mahapdi na sa balat. Pakiramdam ko'y umiikot ang mundo sa takot at kaba, lalo na't naramdaman kong kumikilos ang maliit na buhay sa loob ng sinapupunan ko.Kailangan kong protektahan ang anak ko."You're awake, Miss Montes." Isang malamig na boses ang pumuno sa katahimikan, dahilan upang mapalingon ako. Lumapit mula sa dilim ang isang pamilyar na mukha—si Mister Kim, ang adopted son ng ama ni Chairman Kim. Nakangisi siya, puno ng kumpyansa at yabang."I didn't pay attention to you very muc
Keith's POV"Everything will be fine, hijo. They will find her," malumanay na saad ni Mom, pilit na pinapakalma ang aking kalooban. Ngunit kahit ang pinaka-maamong boses niya ay hindi kayang pahupain ang alon ng pagkabalisa na bumabalot sa akin.Kanina pa ako pabiling-biling ng higa dito sa kama. Hindi mapakali, tila bawat segundo’y isang martilyo na tumatama sa aking isip. Ang pakiramdam ng kawalan ng magawa ay para bang unti-unting sinasakal ang bawat himaymay ng aking pagkatao. Damn it! Genevieve is in danger, and here I am—helpless.Sa gilid ng aking paningin, nakita ko si Mom at Dad na nakaupo sa sofa ng private room ko. Tahimik silang dalawa, pero malinaw sa kanilang mga mata ang parehong takot at pag-aalala na bumabagabag sa akin. Ang kamay ni Mom ay mahigpit na nakahawak sa braso ni Dad, na tila pilit sinusuportahan ang isa’t isa sa gitna ng aming walang katiyakang sitwasyon.Sinubukan kong kalmahin ang sarili, ngunit hindi ko mapigilan ang paglutang ng samu’t saring tanong sa
Evie's POVNakapasok na ako sa floor kung saan naroon ang conference hall. They are asking for trouble. I wear my red hatler above the knee dress. Pinarisan ko iyon ng kulay pula ding killer boots. Naglakay ako ng smoky make up. Itinali ko lang ng ponytail ang mahaba kong buhok. Palaban ang aura ko ngayon. Naglalakad ako ng dahan-dahan natatakot ako na mapano si baby kapag natapilok ako. "Let's save daddy and grandpa's legacy anak." Mahina kong bulong sa baby ko.Nakasunod sa akin sina kuya Genesis at Jasper. Sila ang representative ni Chairman Kim at Keith. Wala pa din si Owen kanina ko pa ito tinatawagan. Alam na nito ang nangyayari sa kumpanya, they dare to remove Keith from his position in the company. Baka katulad ko ay na traffic lang din ito. I need to deal with this old man as soon as possible para makabalik na ako kay Keith. Hindi naman nagtagal at nasa harap na ako ng conference hall. Narinig kong pinagbobotohan na ng mga ito na patalsikin si Keith sa kompanya. Agad akong p
Evie's POV "What is it, hija?" tanong niya sa akin. Magsasalita na sana ako pero biglang bumukas ang pintuan ng operating room. Iniluwa noon ang mga nurse pati na ang mga doctor. Tulak-tulak nila ang higaan kung nasan si Keith. " I am sorry to say this, Mrs. Kim. But your son fell into coma. We need to bring him in the ICU. Let's just pray that he will wake up soon." balita sa amin ng doctor. Bumigay ang tuhod ko sa narinig. Mabuti na lang at hindi ako tuluyang nabagsak sa sahig. May malakas na bisig na umalalay sa akin. Wala sa sariling binalingan ko ito. Si Owen pala ito. "Hindi, hindi pwedeng mangyari to." nanginginig na saad ko. Lumabo ang paningin ko dahil sa luha na nangingilid sa mga mata ko. Bakit ang sakit tanggapin? Napabaling ako sa kinaroroonan ni Keith. Nakaratay ito sa higaan habang may tubo sa bunganga niya. "Hija, be strong. He will fight." Malungkot na saad ni Madame Kassandra habang hawak ang mga kamay ko. Humagulhol lamang ako ng iyak. Habang tinat
Evie's POVDumating na sina Madame Kassandra at ang Daddy ni Keith. Tulad ko ay lumuluha din ng tahimik si Madame Kassandra. Inaalo naman ito ni Sir Andrew na halatang nag-aalala din sa kanyang anak base sa ekspresyon na nababakas sa mukha nito. Gusto kong sisihin ang sarili ko sa nangyari. Kung hindi dahil sa akin hindi sana mapapahamak si Keith. Gusto kong ibalik ang oras pero alam kong di na pwede.Hindi ako makalapit kay Madame Kassandra dahil guilty ako. Nakokonsensya ako dahil sa nangyari kay Keith. Wala na akong mailuha pa. Siguro'y dehydrated na ako sa sobrang pag-iyak ko. Nag-alala tuloy ako bigla sa baby ko. Napahawak ako sa puson ko. Hang in there, baby. Daddy will wake up soon! Laking tuwa ko nang dumating sina Owen at Carla. Agad akong niyakap ni Carla. Gumanti naman ako ng yakap sa kanya. Habang si Owen naman ay malungkot lamang na nakamasid sa aming dalawa ni Carla."Kumusta ka, Evie?" Malungkot na tanong sa akin ni Carla habang nakayakap pa din ito sa akin.Bumitaw
Evie's POV Hindi ko alam kung totoo ba ang naririnig ko o nagha-hallucinate lang ako. Ngumiti ang doktor sa reaksyon ko. Siguro sanay na siya sa mga ganitong reaksyon. Sinampal ko ang sarili ko. Baka kasi panaginip lang ang lahat. Baka nananaginip lang ako. Pero hindi napa-aray ako sa sakit ng pisngi ko. Kung bakit naman kasi napalakas ko pa ang sampal ko sa sarili ko. Napansin kong pinagtitinginan ako ng mga tao dito. Iniisip siguro nila na nababaliw na ako. Sino ba naman kasi ang hindi matutuliro sa ganitong balita. May baby na sa sinapupunan ko sa loob ng isang buwan hindi ko man lang napansin! Heto pa ang malala nakaratay ngayon sa operating room ang tatay nitong baby. O di ba ang saya?! Kung bakit ba kasi active na active kami ni Keith sa jugjugan nung nakaraang buwan eh! Hindi nga ako nagkakamali ng isipin ko na baka may nabuo na sa ginagawa naming milagro. Napakamot ako sa ulo ko na hindi naman talaga makati. Trip ko lang siyang kamutin dahil stress ako! "You should start t