"Owen..." I whispered.
"I told you, it's Leo." I heard him chuckled.
Maaga kaming pinauwi ngayon dahil may napagkasunduang pagtitipon ang mga guro namin sa paaralan. Kaya dumiretso kami ni Leo sa park malapit sa school namin.
Kasalukuyan kaming nakaupo sa bench na nandoon habang nakaharap sa papalubog nang araw.
"I like calling you Owen." I giggled after.
Nang tingnan ko ito. Nahuli ko siyang nakatingin din sa akin habang nakanguso kaya natawa lang ako.
"A-Anak! Pedro! Mark, tawagin mo ang doktor! Gising na ang ate niyo! G-Gumalaw iyong daliri niya. Salamat, Diyos ko!"Naalimpungatan ako nang marinig ko ang pabulong at umiiyak na boses ni nanay, kasunod ng paga-anunsyo nito ay pag-uga ng aking tabing hinihigaang kama."Ate.." boses ni Raphiel ang narinig ko.Dahil sa kuryusidad, iminulat ko ang mga mata ko, ngunit ka agad rin namang napapikit at napangiwi nang masilawan ako sa liwanag na nanggagaling sa kisame ng puting kwarto."Anak!" narinig ko ang sabay na pagsigaw ni nanay at tatay. Mayamaya pa'y naramdaman ko ang kanilang mga kamay na marahang nakahawak sa aking magkabilang balikat.
"Magandang umaga Luzon, Visayas at Mindanao. Araw ng Biyernes, alas otso y dyes ng umaga. Kayo ay nanonood ng AGD balita.. Kami ang inyong tagabalita, ako si Ari Manabat..""Ako si Liam Gonzales..""At ako naman si Salvy Manalastas, at ito ang AGD balita. Sa ulo ng mga balita."Ilang sandali pa matapos ihayag ni Salvy ang ulo ng mga balita. Nagsimula na ulit akong magsalita sa harap ng kamara. With full of seriousness and eloquence, I talked. Hindi na ako nag-abala pang tingnan ang back-up notes ko dahil habang nag e-ensayo kanina ay sinaulo ko na ang mga ito.Biyernes ngayon kaya he
"Kumusta naman ang libreng paggupit dyaan, Lara?" Nakangiting wika ko habang naka-pirme ang mga mata sa kamera na para bang ito ang kinakausap ko.Narinig ko naman ang pagsagot ni Lara sa kabilang linya ng suot kong earpiece, "Naku, Ari. Sa nakikita niyo ngayon, marami na pong mga tatay ang nakapila sa libreng paggupit natin ngayon." Nakita ko si Lara na naglalakad papalapit sa nakapilang mga lalaki habang nakasunod naman ang camera man dito. "Parang excited na sila sa gaganaping Father's day Celebration ah." Marahan akong natawa sa sinabi ni Liam na ngayo'y pinagitnaan namin ni Salvy. "Tama ka nga, Liam. Bukas na ang Father's day kaya hindi lamang libreng paggupit ang
Naalimpungatan ako nang makarinig ako ng mahinang pagtawa ng anak ko. Paminsan-minsan din nitong sinusundot ang kanang pisngi ko na nas lalong nagpagising sa inaantok kong diwa. Wala namang ibang gagawa ng mga bagay na iyon kundi ang makululit kong mga anak.Nang imulat ko ang mga mata ko ay bumungad sa akin ang nakangiting mga anak ko habang magkaharap na nakaupo sa magkabilang gilid ko."Good morning, mommy!" Matthew yelled while his hands are busy creating hand movements to translate every words he said for Felicity to understand him.A good morning, indeed. Kung sila lang naman ang bubungad sa akin sa tuwing paggising ko, wala nang mas gaganda pa sa umaga ko.
Five days had passed. It's Saturday again.Nagising ako nang marinig ko ang malakas na pagtunog ng alarm clock sa gilid ng kamang hinihigaan ko.It's 4:30 AM in the morning and so I get my self up from the bed. Nag-inat ako at nagpakawala ng malalim na hininga. Tomorrow is my day-off, kaya uuwi ulit ako sa probinsiya para tuparin ang pangako ng mga anak ko. I seriously got scared when they called me using nanay's phone and told me that they're mad. Panay hingi pa ako ng tawad sa kanila dahil talagang mahirap paamuhin ang mga anak ko. Iyon yata ang pangalawang beses sa limang taon na nagtampo sila sa akin. Speaking of my babies, umalingawngaw ang tunog ng cellphone ko sa loob ng kwarto. Dali-dali ko itong inabot sa bedside table ko at wala sa sariling napangiti nang makitang pangalan iyon ni nanay.
Nang makauwi na kami ng anak ko ay sinalubong kami ni nanay kasama ang anak kong si Feli na may ngiti sa kaniyang mapupula at maninipis na mga labi. Nagmano kaming pareho ni Matt kay nanay. Pagkatapos ay nakita ko ang anak kong niyakap ang kaniyang babaeng kapatid. Kumalas ka agad ito sa pagkakayakap, "How's your check up, princess?" my son asked with his hand movements. Ngumiti naman ang anak ko at nagsimula ring magpakita ng kilos ng kaniyang mga kamay, "I'm so happy! The doctor gave me a toy, kuya!" My baby responded and then took out a small Sofia the First designed key chain from her pocket. "Woah! That looks so cool!" he commented. Napangiti ako sa nakita ko. Parang kanina lang ay ang sarap ng tulog ng anak ko. Naiiyak pa nga ito nang biglang maputol ang tulog niya. Pero nang makita niya ang kapatid niya ay bum
"Saka, gusto ko ring humingi ng tawad sa mga maling nasabi ko sa'yo kahapon."Hindi makapaniwalang umiling ako rito. Itinaas ko ang kanang kilay ko at naiiritang tiningnan ito.Nagpakawala ako ng pekeng tawa nang makita ko ang mukha nito. Teka, saan ba siya humiram ng balat sa mukha at parang mas kumapal na naman ata ito kaysa sa dati?"Ang kapal naman ng pagmumukha mong pumunta at magpakita sa amin pagkatapos ng mga ginawa mo." umiiling kong wika rito.Ang sarap niyang sigawan at suntukin ng paulit-ulit! Pasalamat siya at nandito ang mga anak ko. Ayaw kong maging masama sa mga mata ng mga anak ko. Pakiramdam ko ay sasabog na ako sa sobrang galit!Nakita ko itong nag-iwas ng paningin sa akin. Nagpakawala ito ng malalim na hininga habang inaayos ang kaniyang pagtayo."Kasi gusto kong makita ang mga anak ko.. Five years had p
"Im so sorry, Aries...forgive me."My system stopped from working for a seconds. Para bang may biglang pumisil ng puso ko dahilan upang nahirapan akong huminga.Why am I feeling this? Hindi ba dapat ay tumawa ako at sa wakas ay narinig ko rin ang salitang iyan sa bibig niya? Pero bakit parang mas nangingibabaw ang sakit sa nararamdaman ko?Naninigas man ay pinilit ko pa ring ikilos ang kamay ko. Umayos ako ng pag-upo at ipinatong ang mga kamay ko sa aking hita. Kinuyom ko ang kamao ko upang labanan ang sariling mapaiyak. Nakakainis! Bakit pakiramdam ko a
I didn't know that life would be this hard for me. That life would let me experience this all hardships. Ganoon ba talaga kalaki ng naging kasalanan ko? Pinagsisihan ko naman, e. Lahat ng iyon ay pinagsisihan ko na. Pero mukhang ipinamukha lang ng tadhana sa akin na hindi pa ako lubos na natuto at hinayaan niya pa akong makaranas ng ganito kasakit.Ito na yata ang pinakamasakit na pangyayari sa buong buhay ko. Ang makita sa ganitong kalagayan ang mag-ina ko na nag-aagaw buhay, samantalang ako itong buhay na buhay at nakatayo sa harapan nila.I stayed with them for I don't know how long. Nasa isang sulok lamang ako at nanghihinang nakaupo sa sahig habang nakasandal ang katawan ko sa pader at nakatitig lamang sa kanila. Paulit-ulit na tinutusok ang puso ko na para bang pinapatay ako na hindi naman ako namamatay.Tila ba'y nililipad ang isipan ko na parang mababaliw ako na kahit tunog ng mga taong nasa labas ay hindi ko
"Leo!" I heard her flinched. But I can no longer control my anger. Naghalo na ang parehong inis ko sa pangbibintang ng lalaking iyon at ang problema ko sa palulugi nang kompanya. "Shut up, alright?! I know what I am doing!" I shouted. I'm so sorry, hon. Saad ng isip ko. I promise to apologize to her as soon as we got home. What I wanted now is to go home. I badly want to let go all I've been carrying. Lahat ng bigat ng loob ko gusto kong ilabas. I tightly closed my eyes. "Leo, please.." Pero tila ba'y hinimas ang puso ko nang marinig ko ang umiiyak na pagmamakaawa ni Aries na kailanma'y ayaw ko nang marinig pa ulit. Sa isang iglap ay naglaho lahat ng galit na nararamdaman ko at napalitan ng pagsisisi. Sa oras ding iyon ay alam kong pagsisisihan ko rin ang magiging resulta ng pagkakamaling nagawa ko na naman sa pamilya ko. Tila ba'y nasa isang panagi
"Leo! Leo! Mga anak? Asan kayo?" Paulit-ulit kong sigaw hanggang sa tuluyan nang sumuko ang boses ko. Patuloy pa rin ako sa paglalakad sa kawalan. Wala akong makita niisa! Nasa kadiliman ako at tila ba'y isa akong bulag! "Matthew? Feli? Leo?" I called again for the last time until finally I felt the tears in my eyes started to roll down on my cheeks. I can't see anything! Nasaan ba ako?! "Please! Huwag niyo akong iwan!" I pleaded and then that, I lost all my strength as my body fell down. Oh God! What's happening?! I just cried my heart out. I even can hardly breathe caused by such fear I am feeling right now. "Mommy!" Naimulat ko ang mga mata ko nang marinig ko ang boses ng anak kong si Matt na nagpagising ng diwa ko. Mabilis kong naimulat ang mga mata ko at bumungad sa akin ang dalawang mga anak kong nakadungaw sa akin. Pabalikwas akong bumangon at dali-dali sila
"Kumusta naman kayo dyan anak? Ang mga bata kumusta? Maayos ba silang nag-aaral? Iyong kapehan mo?" sunod-sunod na tanong ni nanay.Natawa ako rito. Ito namang si nanay, masyadong halatang namimiss kami e. Palihim naman akong napabuntong-hininga sa konklusyong nabuo sa isip ko. Oo nga, matagal-tagal na rin simula noong huli kaming nakabisita sa probinsya dahil sa pagkabusy naming pareho ni Leo kaya siguro ganoon na lang ang pagkamiss ni nanay nang tumawag ako."Ayos naman po, 'nay. Namiss ka po ng mga bata kaya panay kwento ito at request na tawagan kayo, e kaso si Feli lang ang kasama ko po ngayon, 'nay. Marami na rin pong mga kaibigan itong dalawa, kahit pa noong huling pumasok si Feli sa paaralan." nakangiting sagot ko rito.Mas lalo lamang napangiti si nanay, "Ganoon ba? Magandang balita iyan!" sagot niya at mayamaya'y saglit itong inilagay ang cellphone dahil may bumili sa tindahan.Kaya habang hinihintay si nanay ay sandali kong sinilip si Feli kasa
Time flies fast and we became more close, I became more contented with my family. Ganoon lamang ang naging takbo ng buhay namin at madalas kaming namamasyal tuwing Weekends, I even started to enroll Feli to a homeschool dahil sooner ay babalik na kami sa doktor ni Feli for her operation on her Cochlear implant. I am excited yet nervous. I and Leo were even having a hard time deciding and so we ask for nanay and tatay's help and they immediately agreed as long as the doctor could assure the safety of my princess.Kaya simula noong nakaraang linggo ay si Matt na lamang ang pumapasok sa eskwelahan niya. Sinasama naman namin si Feli dahil hindi siya pwedeng iwan sa bahay lalo na't alas nwebe pa ang dating ng assigned homeschool teacher niya kaya isasama ko muna siya sa akin dito sa shop at uuwi rin kami mamaya."Take care, baby Matt ah? Be good in school." I said to my son and kissed him on his cheeks, I then faced Leo that looked preoccupied, kanina pa siya ganito.
Naalimpungatan ako nang maramdaman ko ang paghalik-halik ni Leo sa aking noo habang magkayakap kami sa ilalim ng kumot. Mas lalo ko lang isiniksik ang sarili ko rito nang lumapat sa hubad kong balat ang malamig na hanging galing sa aircon."Nilalamig ba misis ko?" I heard his husky voice at the top of my head. I nodded my head with my eyes still closed."Oh, let me hug you even more.." And as what he said, he hugged me even tighter that I giggled.Sobra talaga akong napagod kagabi dahil dumalo kami ng selebrasyon sa Thanksgiving nina Sharon at ng asawa niya. Sinama ko na lang din ang mga anak ko pati si Leo kaya opisyal ko na itong napakilala bilang asawa ko.Pag uwi pa ay mas lalo lang yata akong napagod kasi nang-aakit na naman kasi itong damugo kong asawa dahil gusto niya akong sabayan sa pagligo. Sino ba naman ako para tumanggi kong mismong biyaya na ang nasa harap ko? Ugh! So much of that.Thankfully, kinabukasan matapos naging usapan namin no
"Hi, lola! Hi, lolo! Hi, our beautiful titas and tito Marky!" Matthew loudly greeted as soon as he entered the gate.Napagpasyahan kasi naming bumisita rito dahil holiday naman ngayon at mukhang namimiss na nga nila ang kambal."Mga apo!" napangiti agad ako nang marinig ko ang masayang boses ni nanay.Sinalubong ka agad ito ng mga bata at nagmano bago tuluyang niyakap ang kanilang lola, "Namiss ko kayo mga apo!""Kami rin po lola!"Ah, a part of me felt was disappointed to myself. E, paano, nitong mga nagdaang linggo ay hindi ko na masyadong natatawagan sina nanay kahit na alam kong sobrang namimiss na nila ang kambal dahil simula pa noong ipinanganak ko sila ay hindi na ito malayo-layo sa kanila ni tatay.Ilang saglit pa ay nag-angat ng tingin si nanay sa amin ni Leo na ngayo'y kakalabas lang ng kotse habang bitbit ang mga pasalubong namin, "Hi, 'nay!" bati ni Leo."Mga anak! Halikayo! Naghihintay sila sa loob lalo na ang tatay ninyo
And without warning, he kissed me on my lips.I was dumbstruck for seconds until I finally felt his lips moving, and that made my eyes closed as I followed every movement he does.Oh God, I can't deny the fact that I missed this.I was too destucted by our kisses that I didn't notice that my both hands are already travelling to his nape. The other one was busy caressing his smooth hair."Ah, I miss you so much, wife." he whispered between our kisses."I miss you too." I replied.He planted a soundful kiss on my lips before he swiftly took his eyesglasses off and threw it on the bedside table near us.Mayamaya pa ay hinarap ulit ako nito at sinunggaban ako ng isang mapusok na halik. Naramdaman ko ang marahang pagmasahe nito sa aking baywang at unti-unting paglakbay ng kaniyang kamay patungo sa aking pisngi.Hindi ko na alintana ang malapit nang matanggal na tuwalyang nakabalot sa aking katawan dahil sa sensyasyong binibigay nito
Naalimpungatan ako nang makaramdam ako ng kamay sa bandang tiyan ko. Nang idilat ko ang mga mata ko ay ka agad akong napangiwi buhat ng pagkasilaw sa araw na nanggagaling sa bintana nitong kwarto. I again closed my eyes.Kumilos ako para humarap sa gilid, ngunit sa gulat ko ay mas lalo lamang pumulupot ang kamay sa aking baywang. Doon ko lamang napagtantong katabi ko pala si Leo at siya ang may ari nitong kamay na ito.Dinilat ko ang mga mata ko at bumungad sa akin ang tulog na tulog na si Leo habang nakaharap sa akin.It felt somehow like Deja Vu, but it actually wasn't. This is my morning routine back then. I am always the first one to wake up and then I get to spend the whole time staring at his sleeping face with his hand on my tummy. I always does that. Nothing really changed.I stared at his slightly opened mouth. Ang gwapo nga naman talaga nitong isang ito kahit na tulog. Ganoon pa rin talaga ito matulog. I silently laughed