Roberto point of viewNaalimpungatan ako ng maramdaman ko na may nakagadan sa'kin. Pasimple kong iminulat ang mga mata ko at kitang-kita ko ang likod ni Amanda sa ibabaw ko. Pasimple kung tinanaw so Christelle at halos madurog ang puso ko pagkakita sa mga luha nito. Iniwas ko ang tingin ko dito at pasimpleng tinanggal ang pagkakatali ng mga kamay ko. Nagpasalamat ako dahil hindi mahigpit ang pagkakatali dito kaya naman madali ko lang itong naalis, at nung maalis ko na ito ay sakto namang nawalan ng malay si Christelle kaya bago pa tuluyang mag-isa ang kaselanan namin ni Amanda ay mabilis ko itong itinulak para maialis sa ibabaw ko.Gulat na gulat itong napatingin sa'kin habang nakalupagi sa sahig. Sinamantala ko ang pagkakagulat nito para alisin ang tali sa mga paa ko at ayusin ang sarili ko, nung makita ko itong patayo na ay inilang hakbang ko ang pagitan namin at magkasunod na sampal ang ibinigay ko dito. Napabaling ang mukha nito at kitang-kita ko ang pamumula niyo."You dare to
Christelle point of view"Miss I appreciate it you stop hugging my husband like a vine!" Pinukol ako ng masamang tingin nung babaeng hindi ko kilala, mukhang hindi nito nagustuhan ang ginawa kong pang-aabala."Hon, who is she, and why is she claiming you her husband!?" Mataas ang boses nito.Tumaas ang kilay ko at napairap ako pagkarinig sa sinabi nito."Why don't you tell her Roberto?" Binalingan ko ng tingin si Roberto habang hinihintay ang magiging sagot nito pero nanatili itong tahimik kaya naman pinandilatan ko ito at mukha naman tinablan ito dahil kaagad itong nagpaliwanag."Y-Yes Glacier, she is my wife and s-she's carrying our child." Kumunot ang noo ko dahil sa pagkakautal nito."Why're you stuttering?" Magkakasunod itong umiling at kaagad na umalis sa pagkakayakap ni Glacier para lapitan ako at suyuin."What the heck are you talking about!?" Parang bata na nagpapadyak ang babae na tinawag ni Roberto na Glacier."I'm sorry but we don't accept childishness here, so if you do
One week after I got out from the hospital bumalik ako sa pagta-trabaho but I'm only allowed to do it from home dahil hindi na pumayag si Roberto na maglalabas pa ako ng bahay dahil malaki na ang tiyan ko. And in those days wala akong ibang inatupag kundi ayusin ang merger ng company namin ni Roberto, napilit ko na din ito sa gusto kong mangyari kahit na mukhang tutol ito, naalala ko pa nga yung sinabi niya nung nakaraang gabi lang habang nag-uusap kami tungkol sa finalizing."Baby, you know that we don't need to do the merger, kasi gusto ko na yung company na pinaghirapan mo ay nakakabit pa din sa pangalan mo." that his exact words.I was touched and amazed by his offer but I have decided and no one's gonna break my decision."I understand you baby, but I made up my mind and besides merger is a good thing for us, especially ngayon na manganganak na ako. I don't want to bother Monica nor Lucas to look up at my company, kapag nag-meege na ang company natin ikaw na ang bahala sa lahat.
The meeting is a chaos pag-bungad palang ng mukha ko sa screen nagkanya-kanya nang komento ang mga tao pero tanging sa komento lang ni Glacier ako hindi natuwa."Slut!"Tumaas ang kilay ko at ramdam ko ang pagkulo ng dugo ko kaya bago pa ako atakihin sa puso ay inilabas ko na ito."Are you referring to yourself?" Nagsinghapan ang mga ka-zoom meeting ko pero dalawang tao ang hindi masaya sa sinabi ko."What the fuck did you just said!?" Galit na tanong ni Glacier habang nakatingin sa'kin ng masama."Bakit? Totoo naman ang sinabi ko ah!" Giit ko at nginisihan ang mapangit nitong mukha."Ms. De Leon I know that my daughter is not a nice person you know, but you have no right to disrespect her, not in front of me!" Kung nakamamatay lang ang tingin ay malamang nakabulagta na ako ngayon dahil sa pamatay na tingin ni Gilomino Rustan."Mr. Rustan I appreciate what you're doing in my company, I really do but you need to teach your daughter a lesson on how to respect others." Seryoso ang ting
Pagdilat palang ng mata ko kinabukasan ay so Roberto na kaagad ang hinanap ko pero naalala ko yung nangyari kagabi kaya bigla akong nalungkot at nainis sa sarili ko."Dang Christelle tapos na yung mood swings mo diba!?" Halos ingudngod ko yung sarili ko dahil sa katangahan ko. Dahil wala namang magagawa ang pagmumukmok ko bumangon nalang ako at nagdesisyon na pumunta sa kusina para kumain pero pagkabukas ko ng pinto.My heart clenched and I felt a fang of guilt.Nilapitan ko kaagad si Roberto at umupo ako para magpantay ang mga mukha namin para malaya ko itong mapagmasdan and seeing him like this so messed up and wasted, I can't help but felt terrible about myself. Hindi ko na kayang titigan siya kaya naman nagdesisyon na akong gisingin ito."R-Ro-B-Ba! Aish!" I messed up my hair out of frustration."Seriously Christelle just call his damn name!" Galit na utos ng kabilang bahagi ng isip ko. And in that instant something bright pop into my head. I slowly lean into him and give him
Sa kotse palang kanina ay nag-decide na kami na sa The Green Garden Restaurant magpunta. Kaya naman pagkadating namin sa lugar ay wala na kaming time to appreciate the ambiance and design of the restaurant kasi natanaw na namin ang mga kaibigan ni Roberto na mukhang inip na inip na. Well sino ba naman kase ang hindi maiinip eh halos dalawang oras na kaming late nitong talipandas kong kasama.Mula sa labas ng restaurant ay pinakatitigan ko ang mga kaibigan ni Roberto na kikitain namin at halos lumuwa ang mga mata ko at kulang nalang magtatalong ako dito sa kinatatayuan ko pagkakita kay Casper."Is that Casper?" Tanong ko kay Roberto to make sure and he nodded."CASPER!" hindi ko na napigilan ang sarili ko na takbuhin ang distansya namin.Pagkarinig palang sa boses ko ay napatingin kaagad si Casper sa akin ng may ngiti na kaagad din naglaho at napalitan ng panlalaki ng mata dahil sa takot at pag-aalala."Jesus, Christelle don't run!" Hindi ko pinansin ang sinabi nito, nagpatuloy lang a
Metro General Hospital"Calm down bro, she's gonna be fine!" "Calm down? How can I do that bro when she's here unconscious and bleeding out!?" Hindi ko plano ang sigawan si Vozta dahil una sa lahat ay kaibigan ko ito at we've been thru a lot pero sadyang hindi ko lang maiwasan na mag-alala sa mag-ina ko."I understand that you are worried but she's gonna be fine." tinapik nito ang balikat ko at inalalayan akong umupo sa lounge."You don't understand bro, they're my everything, I can't lose them." nakakahiya man pero hindi ko na napigilan ang mapaluha dahil sa sobrang pag-aalalang nararamdaman ko ngayon."You're not gonna lose them, remember when you ask me to look after her?" napaisip ako at saka ko lang naalala na ang dahilan kung bakit nasa CRDL si Vozta ay dahil yun sa'kin.Tumango ako "Nagtaka nga ako nung time na yun kung bakit gusto mo siyang pabantayan e napakatapang na tao ni Christelle at napakalakas niya, kaya huwag kang mag-alala dahil walang mangyayaring masama sa kanila
A day after I got out from the hospital Lucas and Roberto started acting weird for the reason I don't know, kapag tinatanong ko naman sila ay umiiling lang ang mga ito. "Hey Lucas!" panimula ko palang sana sa sasabihin ko pero nagpaalam na ito na aalis, kesyo may pupuntahan daw itong importante.Napabuntong hininga ako at nag-scroll sa facebook, I don't usually use facebook pero may nagtutulak sa'kin gamitin ito ngayon. I was busy scrolling when a knock on my door startle me, before I got up to open the door and put my phone down, I caught a glimpse of Lucas and Roberto's name."Are you Christelle Ramona De Leon?" pagkabukas ko ng pinto ay nabungaran ko ang dalawang unipormadong pulis."Come on in officer." niluwagan ko pagkakabukas ng pinto at inanyayahan ang mga ito na pumasok.Pagkapasok ng mga pulis sa loob ng bahay ay nakita ko ang isa sa mga ito na iginala ang tingin sa kabuuan ng sala at kita ko ang pagkamangha sa mata nito."My name is Christelle Ramona De Leon, sir." inalis