KAREN Mabait talaga ang panginoon. Hindi kasi niya kami pinabayaan ng mga anak ko pagdating namin sa ibang bayan. Sa baryo Mayumi. Mas doble ang layo sa bayan kung saan ako nag-aaral at nagtatrabaho. Mas malayo sa piling ni Paul. Naalala ko si Lola Engrasya ko sa katauhan ni Lola Trining. Ang kapatid ni Mang Tomas na manliligaw ni Lola Eng. Gaya ni lola ko, ayaw na rin umalis ni Lola Trining sa baryo Mayumi dahil sa masayang alaala nila ng namayapa niyang asawa. Kasama ng anak nitong bunso na pamilyado na rin. At dahil marunong magpa-anak si Lola Trining at Midwife naman ang anak nitong si Ate Minda kaya hindi ako nahirapan sa panganganak. Napakabuti sa akin ng panginoon. Biyernes Santo ngayon, kaya tahimik ang paligid. Walang tindera at tindero sa Palengke. Walang Miss Quack version 2.0 na nagtitinda ng mga halamang gamot na siya aming ikinabubuhay magmula nang mapadpad ako sa lugar na ito. Lahat kasi kami'y taimtim na nagdarasal habang nag
Karen "Ma'am, dumating na po tayo." "Mom, wake up!" Boses ni Kaye na may kasama pang kurot sa pisngi. "Mom," sabay halik naman ni Kevin. Nadidinig ko naman sila pero parang napasarap ako ng tulog. Malamig kasi ang airconditioning ng kotse ni Mr. Driver kaya natuluyan akong makatulog ng mahimbing. At marahil dala na rin ng maaga naming pag-alis kanina. "Hmm, dumating na po ba tayo?" tanong ko. Tila tinubuan yata ako ng kaba sa dibdib, ngayong nasa ospital na kami. "Mom, your saliva was dripping earlier," humahagikgik na sabi nitong sa Kaye. Medyo naglo-loading na naman sa akin ang sinabi nito, at nang mapagtanto ko'y pinunasan agad ng aking kamay ang bibig, at baka may laway pang natira. "Pasensya na po Mr. Driver, how much nga po?" Oh, diba? Hindi porket probinsyana kami'y walang alam sa spokening dollar na 'yan. "Four hundred fifty po," sagot nito. Kaya naman kinuha ko ang pambayad sa loob ng bag ko at ibinigay ang apat na supot ng barya na tig-isang daan, saka ib
Karen "Let's talk!" P'wede naman kami mag-usap dito sa canteen. Para maraming saksi at makarinig. Kala siguro nitong big cucumber na 'to masisindak niya ako. Sumunod na lamang ako sa kanya. Para matapos na. At may kailangan din pala akong sabihin sa kanya. Wala naman akong ibang kilala dito. At lalong wala akong pangbayad sa motel. Kaya kailangan ko ng tulong niya para bigyan niya kami ng matitirhan pansamantala. Umakyat kami at pumasok sa clinic na sinasabi ng mga nars kanina. Sinalubong siya ng nars na tila nagpapaganda pa sa harapan nito upang batiin lang. Binati rin naman siya ni Paul. Kahit kailan talaga, babaero. "Bakit ba ako nagpa-uto sa lalakeng ito?" aniko sa sarili. Salubong ang kilay ko habang nakatingin sa kanya. Bumubuka ang bibig nito na para bang may sinasabi. Pero wala akong maintindihan. Kung hindi lamang kinurot ng anak kong si Kevin ang kaliwang pisngi ko 'y baka mapatay ko na siya sa tingin. "Mom," sabi ng anak kong si Kevin. Marahil naintindihan
Karen "Hi po, Dok na masungit, smile ka naman diyan. Sayang mas pogi ka sana kay..." "Shut up!" biglang sigaw ni Paul sa akin. Kaya natigilan ako magsalita habang kinakausap ang kaibigan niya na mukhang masungit. Kanina habang nag-uusap kami ay biglang may kumatok. At si Dok masungit na single nga ito. Inirapan ko lang si Paul at nagpatuloy ako sa pagtatanong sa kaibigan niya. "Tanda ko noon, ganyan ka rin kasungit. Matanong ko lang Doc. Hindi ka pa rin po ba nakaka-move on? Kasi ako? totally moved on na sa kaibigan mo," sabay turo ko kay Paul na nasa tabi niya at nakaupo. Habang ako naman ay nasa mahaba pa ring upuan. Inip na inip na ako. Kanina pa kasi sila nag-uusap ng mata sa mata lang. Naisip ko tuloy. Baka may sariling bersyon sa pag-uusap ang mga Doktor. 'Yong isip sa isip lang. "Dude, don't mind her. Ganyan talaga siya sometimes wala sa sarili." Nagpantig ang tainga ko sa sinabi ni Paul. Ako? Wala sa sarili. Kaya sa inis ko dahil sa sinabi nito ay naibato ko t
Karen “Ngayon, p’wede na tayo mag-usap ng masinsinan,” salubong kong sabi kay Paul at tinuro ang labas. Umupo ako sa mga upuang naroon at hinintay siya. Ngunit ilang minuto pa ang lumilipas ay walang Paul na nakasunod. Kaya sumilip ako’t nakita siyang nakaupo sa tabi ng aking mga anak at hinahaplos ang mga ito. May kung ano'ng may tumusok sa puso ko na hindi ko maipaliwanag. Nasasaktan ako para sa mga anak ko. Nasasaktan ako para sa aking sarili at nasasaktan ako kung bakit kailangan pang mangyari ito sa amin ni Paul. Bumalik ako sa pagkakaupo at tumingala saglit. Ayaw kong umiyak. Ang sabi ko’y matatag na akong tao. Pero nagiging mahina pag mga anak ko na ang pinag-uusapan. Maya-maya’y sumunod na rin siya at naupo sa aking tabi. Namayani ang katahimikan sa aming dalawa. Marami akong gustong itanong pero hindi ko alam saan ako mag-uumpisa. Hanggang sa hindi ako nakatiis. “Duda ka pa rin ba, na mga anak mo sila? Doktor ka hindi ba? May alam kang paraan para malaman mo kung k
Karen "Hija, how old are you?" Abala ang mga mata ko sa simpling pagkilatis ng loob ng mansyon nila Paul. Awang ang labi ko sa magarbong kagamitan na tanging sa palabas ko lang nakikita. Matayog na hagdanan kung saan kasya ang sampung katao na aakyat ng sabay-sabay ganoon ka literal na lawak ang hagdanan pa lang. At ang mga palamuting ilaw na nakasabit lamang sa matataas na bahay na gaya nito. Bago ko lang din nalaman ang tawag dito kung hindi itinuro sa akin ng anak kong si Kaye ay hindi ko malalaman na ito pala ay chandelier. "Ay, bilat mo!" Natutup ko ang bibig dahil sa aking sinabi. Nakasanayan ko kasi mga salitang iyon kapag ako'y nagugulat. "Pasensya na po, Madam," hingi kong pasensya habang pinapalo ang aking bibig gamit ang kamay. Masyado talaga matabil ang dila ko kung minsan. Nakayuko lamang ako at hinihintay na makatikim ng sampal gaya ng napapanood ko sa pelikula at telebisyon pero nangawit na lang ako sa kakayuko'y wala pa rin akong natanggap. Kung hindi l
Doc Paul It was shocking and depressing news that I received from the Neurologist. Eight years ago. They said I'm a barren man. Of course, I didn't believe them. So I'll go for the second opinion and third before I go to my friend William to do a series of tests for the last time. And it was all the same results. I fell lost, down, and failed at the same time. What is the use of being the only heir if I cannot produce even one child? So from that moment. My life changed at all. I became a womanizer, a fuckboy, a Casanova to enjoy life. I had s3x with many girls in and out of the country without using protection. But they still doubted me and forced me to use a condom. So I did. Kahit alam ko naman na wala rin silbi. Ginawa kong lahat ng iyon hanggang makasanayan kuna. Linggo-linggo ako magpalit ng mga babae. Only to enjoy myself. Naiinggit ako sa mga kaibigan ko na may kanya-kanya nang pamilya. Nauna sa amin si William. Habang si Rex naman ay bigo sa ngayon dahil sa pang-ii
Karen At dahil maipluwensiya ang pamilya nila Paul kaya kahit nakapag-umpisa na ang klase ng second-semester para sa taon na ito'y nagawan pa rin nila ito ng paraan. Accredited din ang ibang subjects ko sa dati kong School kaya mabilis ko lang ito matatapos. Ngunit bago ako nag-umpisa'y sinigurado ko muna na maayos ang lagay ng mga anak ko. Talaga namang ang sosyal ng mga anak ko. May private-tutor sila at mga Nurse at Doctor mismo ang siyang nagpunta sa mansyon para sa check-up. At ang pinakanagpasaya sa akin ay nang sabihin ng Doctor na tuloy-tuloy na raw ang paggaling ng anak kong si Kevin. Basta i-maintain lang daw ang gamot. Lumabas din ang DNA test result at napatunayan na nilang anak talaga ni Paul ang mga anak ko. Maraming nangyari sa loob ng isang linggo mula nang dumating kami sa mansyon ng mga Salazar. At isa na doon ang pagwawala ni Cris dahil hindi na matutuloy ang kasal nila ni Paul. Wala na din yatang merging ng kompanya nila Paul at ng mga Humes. Narinig ko
Karen/Christine "Paul! ahhhh, Sweetie na-miss ko 'yan!" malakas kong halinghing habang nagpapakasasa sa sarap dulot ng mga labi ni Paul na sobra ko ring na-miss. Narito kami ngayon sa bahay kubo namin ni Lola. Dinala ako ni Paul dito, baka raw magising ang aming mga anak lalo pa at maingay raw ako. Gaya ngayon ramdam na ramdam ko ang kahabaan ang dila niya sa loob ng pagkababae ko ngunit hindi ko naman siya makita dahil sa laki ng aking tiyan. "Sweetie, I'm craving for this too," tukoy nito sa aking pagkababae. "Paul, sige pa, ahhh." namimilipit sa sarap kong sagot. Bakit ba pagdating sa ganitong kainan ay nangunguna itong si Paul? Pakiramdam ko kasi'y matatanggal na nito ang aking maliit na pearl na kanina pa nito sinisipsip. Wala itong pakialam kong nakapag-ahit ba ako o hindi. Aba! bahala siya, sa gusto niya kaya tatanggi pa ba ako. Maya-maya'y naabot ng aking kamay ang buhok nito. Walang babala ko itong sinabunutan kasabay nang marating ko ang sukdulan. Inalis nit
Karen/Christine "Ayan, Lola Engrasya, maayos na ang bahay ninyo." Mabilis lumipas ang mga araw. Limang buwan na rin ang ipinagbubuntis ko. Narito kami ngayon sa Baryo Pag-asa. Medyo malawak naman ang lupain na ipinamana sa akin ni Lola. Kaya sa tulong ni Lolo Christ ay nakapagpatayo kami rito ng bahay, sa tabi ng bahay kubo namin ni Lola. Hindi ko binago ang design ng bahay namin. Gusto ko kasing pagpasok ko'y manunumbalik sa aking alaala ang mga panahong palagi niya akong sinisermunan. Mga panahong inaalagaan niya ako't masaya kaming magkasama kahit salat sa salapi. Tanging ang bubong at dingding lamang ang ipinaayos ko, maliban doon ay wala na akong binago. Pinalagyan ko lang ng bakod ang lawak ng lupain ni Lola kaya nasa loob na rin ang kanilang puntod. Ginawa ko lang itong parang isang musileyo. Pasasalamat ko ito dahil hindi nila ako pinabayaan. Malinaw na rin sa akin ang lahat, kung paano akong napunta sa kanila. Naikwento sa akin ito ni Aling Luring, ang nanay
Karen/Christine “I have two sons, Christopher Junior, my eldest, and Christian. My two daughters, Crishayne and Christina, died many years ago after she gave birth. And because of an accident, we thought her daughter died too, but luckily, she's not. And we finally found her after 22 years. I am happy to introduce my long-lost granddaughter, Christine.” Dahan-dahan kong iginalaw ang aking mga paa. Nang marinig ko ang tawag sa akin ni Lolo. Naninibago man ako bilang si Christine ay kailangan ko ng sanayin ang aking sarili. Ako pa rin naman si Karen. Pangalan ko lang ang nagbago. Huling baitang na ng hagdanan nang salubungin ako ni Miguel, isa sa anak ng kasosyo ni Lolo sa negosyo. “I have never seen anyone as beautiful as you, Christine,” salubong nitong sabi sa akin. “Thank you, Mr. Guzman, mambobola ka pala,” nakangiti kong sagot. “Nagsasabi lang ako ng totoo,” ani pa nito. Hindi ko na lamang siya sinagot at lumapit na kay Lolo sa gitna ng entablado. “Ladies and
“Should anyone present know of any reason that this couple should not be joined in holy matrimony, speak now or forever hold your peace,” tanong ng Pari. Tahimik ang lahat hanggang lumabas ang isang sopistikadang babae upang ito’y tumutol. “I object!” sigaw nito at naglakad sa harapan. “Shayne Holly?! But why? May relasyon ba kayo ni Paul?” nagtatakang tanong ni Mr. Humes. “Hmm, Kuya Fidel wala sa akin, pero sa pamangkin ko, meron,” sagot ni Shayne. “Miss Holly, please don’t make a scene here and interrupt for my daughter's wedding! Father, please continue,” ani naman ni Ginang Humes ang Mommy ni Criselda. “What? Me, actually I have no intention of ruining your daughter's wedding. But … “Shayne, ano ba’ng eksena ito? Huwag mong sabihin na karelasyon mo si Paulo?” galit na tanong muli ni Mr. Humes. “Of course not, Kuya Fidel, but to your real daughter Christine, yes,” sagot nito. “What are you talking about?” “See it for yourself and try to look at her face, Kuy
Karen Naging tahimik ang paligid sa amin ni Paul. Nanatili pa rin ako sa kanyang tabi. Kailangan niya ako ngayon. Saka ko na lamang iisipin ang tungkol sa aming dalawa. Hindi man sabihin ni Paul sa akin kung ano ang saloobin niya’y alam kong sinisisi niya ang kanyang sarili sa biglaang pagkawala ng Lola niya. Ramdam ko ang sakit. Ganyan na ganyan din ako noon nang mamatay si Lola ko. Pero iba si Paul. Hindi ko na siya nakita pa na umiyak kahit sa huling hantungan ng Lola niya. Wala siyang nais na makausap. Maski ako’y hindi niya gaano kinakausap. Hindi rin siya halos sa akin tumatabi sa pagtulog. Hinahayaan ko na lamang ito’t nauunawaan ang kanyang pinagdaraanan. Nag-leave din siya sa trabaho at maski ang mga kaibigan nito’y hindi niya gaano kinakausap. Gusto lagi ay mapag-isa. Kinausap rin ako ng Mama niya at tinanong kong may sinasabi raw ba sa akin si Paul. Wala akong maisagot. Dahil maski ako’y nilalayuan niya. Ang sabi lang nila sa akin ay habaan ko ang pas
KAREN "Hindi ba si Cris ang ... "She is, ayaw kong pakasalan si Cris kaya kinuha nila sa amin ang full Authority ng negosyong pinaghirapan ni Abuelo at Abuela." Natigilan ako sa sinabi ni Paul at napaupo. "What's wrong?" tanong niya. Nagsimula magkwento si Paul ng kabataan nila ni Cris. May naganap daw na kasunduan noon ang Lolo niya at Lolo ni Cris, na pagdating daw ng araw ay magpapakasal ang kanilang mga apo. Pero maagang namatay ang Lolo niya at tutol naman si Abuela kaya hindi na natupad ang kasunduan. Hanggang malaman na lang daw nila na bigla na lang kinuha sa kanila ang pamamalakad ng kompanya nila. May pinakita raw na katibayan ang Papa ni Cris sa naganap na kasunduan noon na nagsasabing kapag hindi natupad ang usapan nila'y mapupunta sa mga Humes ang kompanyang pinaghirapan ng Lolo ni Paul. "Wala naman, sumagi lang sa isip ko na isa pala ako sa dahilan kung bakit ka nahihirapan," seryoso kong turan at tiningnan siya. Hindi ko maiwasan ang pagpatak ng aking mga
Karen Naging maayos naman ang takbo ng relasyon namin ni Paul. Sa University female dormitory rin ako tumira. At least hindi na ako aligaga sa kamamadali. Nakatipid din ako ng pamasahe. At higit sa lahat, no boys allowed. Kaya medyo nakaligtas ang pempem ko. Hindi naman sa ayaw ko no, aba! Masarap kaya. Kaya nga lang, hindi kasi nabubusog si Paul ng isang putok. Mahirap e-explained. Nang una, ayaw niya ng set-up namin. Nagtampo pa nga siya at hindi nagpakita ng isang linggo. Pero hindi rin niya ako natiis. Ang arte niya. Palibhasa Gurangers na. So, ayon sabik na sabik ang gurang na si Paul sa alindog ko. Ganoon ang naging routines naming dalawa sa loob ng isang taon. My gosh, ang bilis ng happenings sa buhay ko. Isang taon na lang graduate na ako. And because of my sosyal friends Ausley and Chel. Their English turns out like this. “Karen, let's make pasok na to our class!" Ausley, said. "Wait lang! I'm making kain pa!" sagot ko rin. “Kare
Karen Mabilis lumipas ang araw. Hanggang umabot na ng isang buwan. At sa loob ng mga araw na lumipas ay halos naubos na namin ang lahat ng posisyon sa kama. Ikaw ba naman magkaroon ng Fiance na walang kasing hilig ay iwan ko na lang kung makakalakad pa kayo. Nakapagpahinga lang yata ako ng dalawin ako ng buwanang regla ko. Mabuti na lamang at hindi nag-three points shoot si Paul Mabuti na lang at nagmentis din ito. Gusto ko pang makatapos ng pag-aaral ng hindi muna nagbubuntis. At syempre, pagkatapos ay hiniling ko sa kanya na bigyan niya ako ng gamot para malusaw ang bisa ng tam*d niyang ipapasok sa akin. Sa sobrang bisa nito'y maari mo nang gawing panglinis ng kubeta. Amoy chlorine kasi. At nang tanungin ko si Paul kong bakit ganoon ang amoy ay wala naman siyang maibigay na sagot. Haist akala ko matalino siya. Kaya naisip kong tanungin si Doc Rex. Nag-aabang ako ngayon ng taxi sa labas ng University. Gusto ko sanang mag-jeep na lang kaya lang ayaw ni Paul na maag
Karen "Ahhh, Paul." Naalog na yata ang ulo ko sa lakas ng pagbayo sa akin ngayon ni Paul. Paurong kasi ako nang paurong sa dulo ng kama kaya tumatama na ngayon ang ulo ko sa matigas na kahoy na may manipis na kutson. "Paul, baka maalog ang utak sa bilis mo," 'di ko mapigilang komento. Natawa naman ito at mabilis akong hinila pababa. "Sorry Sweetie," sabi lang nito at nagpatuloy. Pang-ilang putok na niya ito sa akin ngayong gabi at pang ilang posisyon na niya ito. Ang sakit na rin ng kepay ko sa walang sawang pagkadyot ni Paul. Maya-maya'y hinugot ang kanya sa akin at hinila ang isa kong paa hanggang mapunta ang dulo ng aking pang-upo sa dulo ng kama at doon sinubsob naman muli ang mukha. Walang sawa na naman niya itong dinilaan na parang ice cream na natutunaw kaya ramdam na ramdam ko ang lapad ng dila nito at pagdating sa dulo naman ay sisipsipin naman ang little pearl kong namamaga na yata at lumaki dahil kanina pa nito nilalantakan. Hindi pa ito nakuntento't mas ibin