CHAPTER 17

"Pwede mo ba akong..." napalunok siya bago nagpatuloy, "Bunti– ayy!"

Naputol ang dapat sanang sasabihin niya nang biglang kumulog ng malakas. Kasabay nun ay ang pagkawala ng kuryente.

"Dito ka na muna, Amara. Sisindihan ko lang ang mga lampara para may ilaw tayo"

Tumango lang siya rito at malungkot na napasandal sa higaan niya.

"Ang malas naman! Wrong timing eh!"

Napabuntong-hininga nalang siya sa kama. Baka nga, hindi pa oras para sabihin ko kay Dakila ang sitwasyon ko. Ang tanong, papayag din kaya ito sa alok ko?

Sa konting oras na nakasama niya ang binata ay nakita niya kung gaano ito kainosente at kabuting tao. Parang lumalabas na ako ang bad influence sa kanya kapag ako ang nag-initiate ng alam mo na...

“Sana nandito si Cora... Miss ko na sila ni Faye” bulong niya sa sarili.

Naalala na naman niya ang mga kaibigan. Sa ganitong sitwasyon, mas alam nila ang mga dapat gawin. Tinampal niya ang mukha. It's her 2nd life na pero heto siya at lumalandi.

"Ano na kayang nangyari sa kanila? Nabalitaan kaya nila ang nangyari sa akin?"

Sinubukan niyang igalaw ang kanang paa, namamaga parin ito. Ramdam niya ang kirot kahit wala siyang makita dahil sa dilim ng paligid. Umayos siya ng higa at ipinikit ang mga mata. Ngayon, ramdam na niya ang antok at pagod.

"Ano kaya ang mangyayari bukas? Makakauwi pa kaya ako ng ligtas?" bulong niya sa sarili bago siya tuluyang nakatulog.

Bandang alas 5 ng umaga, nagising na si Dakila. Tiningnan niya pa saglit ang natutulog na dalaga bago nagpasyang pumunta sa kusina para maghanda ng agahan nila. Binuksan niya ang maliit na refrigerator na nabili niya noong nakaraang buwan. Nagluto siya ng tocino na siya mismo ang may gawa, sunny side up eggs, tuyo at sinangag. Nagsalin din siya ng gatas ng baka sa dalawang baso. Bago tinungo ang kanyang silid para gisingin si Amara para makakain na sila.

"Amara... Gising na" pukaw niya rito saka marahang tinapik ang pisngi ng dalaga.

"Five minutes pa..." reklamo nito na nagtalukbong pa ng kumot.

"Amara, pasado alas 6 na ng umaga. Kailangan mong kumain para gumaling ka kaagad" kinuha niya ang kumot nito.

Pinagmasdan niya ang malalantik nitong mga pilik-mata. Ang mamula-mula nitong pisngi. Ngayon lang din niya napansin ang kulay ng buhok nito. Parang buhay na manika ang dalaga. Hindi niya mapigilan na mapangiti sa nakikita. Pupungas-pungas naman na bumangon si Amara. Nasilaw pa ito sa sikat ng araw na nanggagaling sa bintanang binuksan niya kanina.

"Dakila... Umaga na pala" sagot nito na naghikab pa.

"Oo, kaya halina't kumain nang makabawi ka kaagad ng lakas at gumaling. Nakapagluto na ako" dahan-dahan niyang binuhat ang dalaga papunta sa kusina at pinaupo ito sa silyang gawa sa kawayan.

Inilibot nito ang paningin sa mga pagkaing inihanda niya at namimilog ang mga matang nagsalita.

"Wow! Ang dami naman ng pagkain natin. May fiesta ba?" sumandok na ito ng kanin at nagsimulang kumain, "Ang sarap!"

"Walang piyesta. Ganito lang talaga ang agahan namin dito. Kailangan naming kumain ng marami dahil maghapon kaming nagta-trabaho" umupo na rin siya kaharap ni Amara at sumandok ng kanin, "Ito, gatas... Galing iyan sa mga baka na alaga ko"

Nakita niya ang pagningning ng mga mata ng dalaga na napatigil pa sa ginagawa. Lihim naman siyang napangiti.

"Talaga?! May alaga ka palang mga baka?" namimilog ang mga matang tanong nito at kumuha pa ng tocino.

"Kaunti lang... Uso kasi ang barter dito. Pina-barter ko ang ani kong palay sa baka. Noong una, dalawa lang. Hanggang naging anim na ngayon" paliwanag niya bago uminom ng gatas.

"Uhm... Hindi ba kayo gumagamit ng pera rito?" usisa nito at sumubo ng ulam.

"Siyemre, gumagamit parin naman. Ngunit, kadalasan talaga ay barter ang ginagawa namin. Iyon na ang nakaugalian ng mga ka-tribo. Doon na kami sanay at mas madali rin iyon para sa amin" paliwanag naman niya.

"Ganoon ba? Nakakatuwa naman... Parang noong sinaunang panahon lang" wika nito na napadighay pa sa sobrang busog, "Ooppsss! Sorry!"

Aliw na aliw siya sa inaasal ng dalaga. Ang inosente nitong tingnan. Dagdagan pa na nakakamay itong kumain. Wala manlang itong kaartehan sa katawan. Kung hindi nga lang sa pisikal na hitsura nito ay hindi mo talaga aakalain na anak-mayaman ang dalaga.

"Mabuti naman at nagustuhan mo ang inihanda ko" wika niya na nilagyan pa ng ulam si Amara sa plato.

"Ang galing mong magluto, Dakila. Alam mo, pwede ka ng mag-asawa" wika nito na ikinatigil naman ng pagsubo ni Dakila sa pagkain.

"B-Bakit? May nasabi ba akong masama?" naguguluhan nitong tanong.

Bigla nalang kasing naging seryoso ang mukha niya. Paano niya ba sasabihin sa dalaga ang panata niya tungkol sa bagay na ito?

-----------------------------------------------------

"Wala naman segurong mali sa sinabi ko?"

Pinagmasdan niya ang binata. Napaka-maskulado talaga nito. May eight pack abs pa!

Dagdagan pa ng gwapo nitong pagmumukha. Mukhang may lahi yata ang binata. Matangos kasi ang ilong nito na pinaresan pa ng nangungusap na mga mata. Makakapal na eyebrows at mga labi na kaysarap humalik!

"Wala naman..." sagot nito na tumayo na, "Siya nga pala, okay lang ba sa iyo na maiwan muna rito?"

"Uhm... Okay lang naman" sagot niya saka tumango rito.

"Mukhang na-offend talaga siya! Pero saan naman? Dahil lang sa sinabi kong pwede na siyang mag-asawa? Gano’n?! Parang ang babaw naman ng dahilan..."

"Babalik din ako kaagad. Pupuntahan ko lang ang kaibigan ko upang makiusap na papuntahin dito ang Inang ko" paliwanag nito na mukhang napansin ang pananahimik niya, "May mga extra si Inang na pambabaeng damit"

Tiningnan niya ang suot. Mga damit ito ni Dakila na ipinahiram sa kanya kagabi bago paman siya inihatid nito sa kwarto. Isang t-shirt na color black then short na hanggang tuhod niya. Mabuti nalang at medyo malaki ang mga damit nito kung hindi, mahahalata talaga ang hinaharap niya. Gifted pa naman siya!

"Sa kwarto nalang muna ako, Dakila. Doon nalang ako maghihintay"

Tumango naman ang binata at kinarga na siya papuntang kwarto.

"Magpahinga ka nalang muna. Alam kong pagod ka pa. Babalik din ako kaagad" ngumiti ito ng tipid kay Amara at umalis na.