ISANG malakas na halakhak ang naging reaksyon ni Tita Adora pagkakita nito sa picture. Samantalang si Tracy ay naiintrigang nakatingin sa tiyahing iyon ni Frank. Maging si Janeth ay nagtataka pa rin pero maya’t maya ang tingin sa kanya. Halatang nagku-kumpara ito sa mukha niya.“Buhay pa pala itong album na ito,” kapagdaka’y kinuha ni Tiya Adora mula sa anak ang nasabing bagay. “Saan mo ba nakita ito Janeth?”“Sa lumang aparador sa taas, Nanang.” Naupo na rin sa Janeth sa tabi niya. “Naghahanap po kasi ako ng mga lumang damit at ayan nakita ko nga po ‘yan.”“Ngayon ko na lang ulit nakita ang picture na ito, ang tagal na nito ah.” Hinaplos pa ni Adora ang picture saka tumingin sa kanya. “Alam mo Tracy, noong bagong dating ka dito sa amin. Sa unang kita ko pa lang sa’yo, sabi ko ay may kamukha ka at parang matagal na kitang nakita.”Maging siya ay nagulat sa sinabing iyon ng matandang babae. “T-talaga po Tiya?”“Pero Nanang, kamukhang-kamukha talaga ni Ate Tracy ‘yung babaeng kasama po
“ARE you crazy, Mr. Montagne?” nangagalaiti sa inis na tanong ni Tracy sa binata. Ang bilis ng pangyayari na nagaw siya nitong buhatin at isakay sa land rover nito. Hindi niya inaasahan na gagawin nito iyon. Tila labag pa sa loob niya na nakaupo na siya sa front seat.Nilingon siya nito saka nginisian pa siya. “Calm dowm Miss Alcantara. Hindi naman siguro ako masamang tao sa paningin mo dahil sa ginawa ko.”“Napaka-unpredictable mo talaga, you are always using your authority to me,” sinadya pa niyang arkuhan ito ng kilay. Gusto niyang iparamdam dito na hindi niya gustom ang ginawa nito.“Okay sorry,” biglang mababang tono na saad nito. “Gusto ko lang naman na may kasama akong mamasyal ngayon. Pasalamat ka nga at ikaw ang napili kong companion.”“Naku, ewan ko sa’yo,” mariing napailing siya. “Ayaw na ayaw mo talaga na iniri-reject ka ano? Gusto mo talaga na makuha lagi ang kapritso mo.”“Exactly, mabuti at alam mo ‘yan.” Kinindatan pa siya nito nang nakakaloko. Inalis na ang tingin sa
“ANONG ginagawa niya?” tanong ni Tracy sa sarili habang pinapanood ang binata na saglit siyang iniwan dito sa table nila. Nakita niya itong lumapit sa bagong dating na pamilya na umagaw sa pansin niya. Nakatalikod man ito sa kanya ay alam niya ang magiliw nitong pakikipag-usap. Nakikita niya ang engross reaction ng mga magulang.The other side of Fien Montagne. Hindi naman kasi ito literal na suplado at seryoso. May interesting na bahagi ang pagkatao nito na iilan lang ang nakakaalam. At marahil isa siya mga ‘yun.“Here we go,” sabi ni Fien na nagpatigil sa isip niya sa paglipad. Napansin niyang akay-akay nito ang batang lalaki. Kasunod ng mga ito ang mag-asawa na kaylapad ng ngiti sa labi.“Hoy Fien, anong balak mong gawin huh?” nagtatakang tanong niya dito. wala talaga siyang ideya sa gagawin nito ngayong tapos na silang kumain.He winked. “Tutuparin ko lang ang dream mo Miss Alcantara.”Hindi na siya nakahuma nang ilapit at ipinakalong sa kanya ni Fien ang batang lalaki. No choicen
NANLAKI ang mga mata ni Tracy nang mapansin niya ang pagkakadaiti ng mga labi ni ni Fien. Blangko naman ang ekpresyon nito at nakatingin lang ito sa kanya. Siya na ang unang nagbawi, bigla niyang itinulak ito sa malapad na dibdib nito na natatago sa suot na sport shirt. Ikinampay niya ang mga kamay para lumangoy palayo dito.‘Calm dom Tracy.’ Sabi niya sa sarili na hindi pa rin mawaglit sa isip niya ang hindi sinasadyang tagpo. Napagkit na iyon sa alaala niya. Nang mapagod siya sa paglalangoy, nanatiling nakalublob ang katawan niya sa ilog.Gusto niyang patayin ang nag-iinit na epekto ni Fien sa sistema niya sa malamig na tubig sa ilog. Minasdan niya ang malakas na pagbagsak ng tubig ng Kaibigan Falls. Kung kagaya sana ito ng puso niya na may tiyak na babagsakan ay madali sanang sumabay sa agos.Kaso hindi iyon ang nakatakdang naganap sa reyalidad. Kailangang supilun na niya ang epektong iyon ng binata. Hindi naman niya naramdaman ang pagsunod nito sa kinaroroona niya sa bahaging iyon
"AKALA ko hindi ka na uuwi Tracy,?" Ang madilim ang mukha na salubong sa kanya ng isang lalaki. Nakaharang ito sa daraanan niya patungo sa bahay tiyahin nito.Pinagmasdan niya ang mukha nito. Nawala ang kaba at takot niya nang makillala ito."Bumalik ka na pala, Frank," pinasigla niya ang sariling tinig. Ubod ng tamis na nginitian niya ito. Niyakap niya ang binatang kaibigan pero ramdam niya ang kalamigan nito sa kanya.Bumuntong- hininga ito pagkakalas niya ng yakap dito. "Yeah, buong hapon akong nangtay sa"yo. I've tried to call you pero hindi kita makontak."Saka lang niya na-realize na na-lowbat nga pala ang cellphone niya. Hindi na nga niya nagamit iyon sa pamamasyal niya. Kaya ang karamihan ng mga picture niya ay nasa cellphone ni Fien."I'm sorry, nagloko ang charger ko kagabi at na- drain ang battery ko. But don't worry I'm okay. Kita mo nga at buong-buo pa rin akong nakauwi," pilit niyang pinapanatag ang kalooban ni Frank.Kilala kasi niya ito na may pagka- protective sa k
“MOM, what happened to Dad?” Kaagad na usisa ni Fien sa kay Margaux. Ang ina ang naabutan niyang nagbabantay sa kanyang ama. Nakaratay sa kama si Fiel sa isang private hospital room habang may nakakabit na dextrose dito. Kasalukuyang walang malay ang Daddy niya.“Fien, anak,” nagpipigil na mapaiyak na sabi ng Mommy niya pagkakita sa kanya. Kaagad itong yumakap ito sa kanya. “Grabe ang takot ko kanina, dahil sa nangyari sa ama mo. Mabuti na lang ay kaagad namin siyang nadala dito sa hospital.”“Is he alright?” worried na tanong niya sa ina.Kumalas ito ng yakap sa kanya pero nanatiling nakahawak sa kamay niya. “Nagkaroon ng mild heart attack ang Daddy mo. Stable na siya ngayon hijo. Nag-advise ang doctor sa akin na dapat mas ingatan pa natin ang Daddy mo dahil baka mas severa ang attack sa susunod.”Kahit paano ay nakahinga siya nang maluwag. “Kailangang ma-monitor pala natin ang mga kinakain ng Dad, even his lifestyle. I-encourage natin siya sa healthy living.”Matagal na niyang alam
TULOY pa rin ang buhay para kay Tracy. Sinikap niyang alisin sa sistema niya si Fien. Pilit rin niya itong iwinawaglit sa kanyang isip. Nag-focus na siyang muli sa Zenai’s Diner at madalas na inaabala niya ang sarili sa restaurant. Ganoon nga talaga ang buhay, may isang tao na pansamatalang darating at makikilala.“Make sure na andito na lahat ang mga menu natin huh,” sabi niya kay Rigor matapos ilagay ng lalaki ang isang food pan carrier sa buffet table.“Yes Ma’am, may dalawa pa po kaming ilalagay dito. kukunin na rin po namin,” anang ng lalaki.Tinanguan lang niya ang kasamahan saka iniwan ulit siya sa saglit. Naroon siya sa labas ng isang sales house ng isang bagong bukas na subdivision sa Sta. Maria. Ang kanilang buffet table ay nakasilong sa isang malaking canopy. Mamaya na niya ang isi-check ang bawat putahe kapag kumpeto na.“Ma’am, baka interesado po kayo mag-invest ng house and lot dito sa Sta. Maria Residencia,” lakas loob na paglapit sa kanya ng isang lalaking ahente. Ang
NAGISING si Tracy dahil sa pagtunong ng alarm ng cellphone niya. Natatamad niya iyong kinuha at saka niya nalaman na nasa sahig pala iyon. Awtomatiko siyang napabangon at hindi siya makapaniwala na wala siya sa sariling kama sa kanyang apartment. Sa sofa siya na nakahiga ng mga sandaling iyon.“Teka, paanong dito pa rin ako sa restaurant nakatulog?” nagtatakang tanong niya sa sarili. Nagpalinga-linga ang tingin niya sa pamilyar na lugar pero wala sa hinagap niya’y mapaglilipasan niya ng magdamag. “Ang alam ko ay umuwi naman ako pagkagaling sa isang bar matapos ang catering namin.”Pinilit niyang isipin ang mga nangyari kagabi pero sumakit lang ang ulo niya. Kapwa nasapo ng daliri niya ang magkabilang sentido niya. Parang binabarino ang bahaging iyon ng katawan niya. Maya-maya pa ay nakadama siya ng pagkumbolsyon ng sikmura niya. Maasim na likido ang umahon sa lalamunan niya.Bigla siyang napatakbo patungo sa banyo ng restaurant niya. Isinuka niya sa bowl ang lahat ng laman ng tiyan ni
BUMUKAS ang gate ng malaking bahay at pumasok doon ang isang van. Ngunit tumigil din iyon pagkalagpas pa lang sa gate. Bumukas ang pinto n’on sa may passenger’s seat at bumaba ang isang babae. Walang iba kundi si Tracy. Sinuyod niya ng tingin ang kabuuan ng bahay at maging ng paligid na kinatatayuan nito.Bumuntong-hininga siya. “This is another beginning for my life. Sana nga ang lahat ay totoo na. Kahit mag-isa ako ay pipilitin kong magiging masaya basta naroon ang real happiness na pinapangarap ko.”Umandar muli ang sinakyan niyang van, papalayo sa kanya. Nagpunta na ito sa may porch ng malaking bahay. Ang isang lugar na pinili niyang magsimula ng panibago at pagpapatuloy niya.Marahan siyang lumakad muli na inaaliw ang sarili sa bawat bagay na nakikita niya sa paligid. Sa bawat paghakbang ng paa niya sa paligid ay humahakbang din ang alaala niya sa nakaraan at kahapon niya. Ang humulma sa pagiging Tracy niya ngayon.Then she reminiscing the every single moment…Bata pa lang siya a
MATAPOS maglakad-lakad ni Tracy nang umagang iyon sa bakuran ng bahay, naisipan niyang tumambay sa garden ng Lola Meding niya. Doo’y malaya niyang pinagmasdan ang paligid lalo ang mga halamang alaga ng abuela niya. Lumanghap din siya ng sariwang hangin sabay haplos sa tiyan niya. Unti-unti na iyong nakikitaan ng baby bump at hindi pa nga lang malaki talaga. Nakakain na rin siya ng almusal pero may craving siya sa isang matamis na pagkain. Nang sabihin niya iyon kay Fien kanina, kaagad itong umalis ng bahay. Wala namang sinabi kung saan ito nagpunta. Nabago na ang trato niya dito matapos siyang samahan kagabi. Panay ang linga niya sa gate ng bakuran para hintayin ang asawa niya. May isang bahagi ng puso niya ang nakaka-miss dito pero kaagad din niyang sinupil. Umayos ka Tracy. Iniwan ka na muli ng asawa mo dahil mukhang okay ka na. Hindi ka na kasi takot ngayon unlike ngayon. saway ng isang bahagi ng puso niya. Kumibit-balikat na lang siya. Bahala na nga kung babalikan man siya o hin
HUMAHAMPAS ang malakas na pagbuhos ng ulan, na sinasabayan ng may kalakasang hangin. Nagpadagdag ng takot sa nagngangalit na kalikasan, ang pagkulog at pagkidlat. Balewalang sinuong iyon ni Fien. Sa gitna ng dilim, patakbo siyang nagtungo sa bahay ni Lola Meding. Wala na siyang pakialam kung mabasa man siya pagpatak ng ulan. Tanging ang suot na jacket ang nagbibigay proteksyon sa katawan niya.I’m here my dear wife, sabi niya sa sarili nang nasa harap na siya ng nakarang pinto. Napahingal pa siya dahil sa bahagyang pagkapagod na nadarama niya. Marahan siyang kumatok. “Tracy, andyan ka ba?”“Fien, ikaw na ba ‘yan?” ang naulinigan niyang boses ng isang babae sa loob ng bahay.Boses pa lang ni Tracy ay kilalang-kilala na niya. Walang pasabi niyang pinihit ang seradura, eksaktong nakabukas iyon. Ganap na siyang nakapasok sa loob ng kabahayan.Nabungaran niya ang asawa na takot na takot ang itsura habang nakaupo ito sa sofa. Kulang na lang ay yakapin nito ang sarili nito habang nakatakip a
“IBIG sabihin n’yan Fien, pinaglilihihan ka ng iyong asawa.” May pagkaaliw na pinagmasdan ni Lola Meding ang mukha niya, kasunod ang tila nanunudyong ngiti sa labi nito. Matapos kasi siyang ‘ipagtabuyan’ ni Tracy sa bahay ng lola na kaharap niya ngayon, nagpunta siya sa bahay ng mga Alcantara sa Sta. Maria.“Gan’on po ba talaga ‘yun?” Napapakamot siya sa ulo habang nakaupo siya sa isang singe-seater. Kaharap niya ang lola at kinagisnang mga magulang ni Tracy. “Parang diring-diri siya sa akin.”Nagtawanan ang tatlong nakakatanda niyang kaharap sa hapong iyon. Magkakatabi ang mga ito na nakaupo sa sofa. Para siyang bata nagsumbong sa mahal sa buhay na ito ni Tracy.“Kaya nga hijo, huwag kang mawalan ng pag-asa, kapag ganyang napaglilihihan ka, ibig sabihin ay mahal pa rin ng asawa mo,” muling sabi ni Lola Meding. “Gawin mo ang lahat para sa kanya.”Kumislap sa mga mata niya ang katuwaan. Nakasilip siya ng pag-asa. “Lahat naman po ay makakaya kong gawin para kay Tracy. Hinding- hindi ko
NAGISING si Tracy sa pagtama ng init ng araw sa mukha niya. May pumasok ng sinag sa kanyang kuwarto dahil na rin sa oras ng mga sandaling iyon. Bigla siyang napabalikwas saka napatingin sa oras sa wall clock. Alas diyes na ng umaga. Isang bibihirang pagkakataon na late siyang nagising.Naalala niya ang nangyari kagabi. Ang lungkot at sakit niyang nadarama ay napalitan ng kasayahan sa pagbisita nina Hernando at Consuelo. Na-miss niyang makasama ang mga nakagisnang magulang. Maaga naman siyang natulog kagabi at marahil kinailangan niyang bumawi ng antok.May dinadala na siya sinapupunan na kailangan niyang ingatan. Nangako siya sa sarili na palagi nang aaga ng gising. Mamaya ay tatawag siya sa totoong mga magulang niya para ipaaalam ang kalagayan niya. nakadama siya ng konsensya dahil hindi pa siya nakakapag-update sa mga ito lalo na sa ina niyang si Filomena.Paupo siyang bumangon sa kama saka kinuha ang cellphone niya na nakapatong sa bedside table. Ngayon na lang niya iyon nagawang b
“YOU may leave me now. Kaya ko ng umuwing mag-isa Fien.” Binilisan pa ni Tracy ang paglakad para makalayo sa asawa. Kasalukyang nasa hallway sila ng hospital. Pinayagan siya ng doctor na makalabas na matapos tiyaking maayos ang lagay niya.“Tracy, please, huwag ka namang ganyan!” Paghabol ni Fien sa kanya saka hinawakan siya sa isang braso niya.Napatigil siya sa paglakad at nagpumiglas sa mga kamay nito. Nilingon niya ito ng may matalim na tingin. “Ano pa bang kailangan mo sa akin Mr. Montagne? Kunsabagay, nalimutan ko nga pala magpasalamat sa’yo. Thank you huh.”“Hindi lang tungkol sa ating dalawa ang involve sa pagkakataong ito.” Bumuntong-hininga ito na nag-iipon ng pasensya sa sarili. “Magkakaanak na tayo at dalawa na kayong kargo de konsensya ko. Hindi ako papayag na umuwi kang mag-isa.”“At hindi rin naman ako papayag na umuwi ako sa atin,” may kadiinang sabi niya. “I will never comeback. Malaki ang kasalanan mo sa akin!”“Okay, wala naman akong magagawa sa desisyon mong ‘yan.”
“ANO na tayo Tracy?” kunwa’y naiinis na tanong sa kanya ni Greggy. “Wala ka man lang pasabi na pupunta ka dito sa restaurant. Mabuti at naabutan mo ako dito.”“Sorry naman Madam, gusto kitang i-surprise,” nangingiting tugon niya sa dating boss sa Celeste. Kaagad siya nitong hinila sa opisina nito sa restaurant pagkakita sa kanya. “Ikaw talaga ang una kong pupuntahan sa pagbalik ko ng Sta. Maria.”“Nagbalik ka ng Sta. Maria? For good?” Sumenyas ang mga kamay nito na maupo siya sa isang silya na nasa gilid ng table nito. Sumunod naman siya at naupo na rin ito.“Oo sana,” malumanay niyang sabi. May lungkot na nagsimula niyang maramdaman. “Nakakapagod din sa bagong buhay na mayroon ako. I’m considering it as vacation.”Wala pa kasi siyang konkretong plano sa muling pag-uwi niya sa bahay ng Lola Meding niya dito sa San Pascual. Pinili niyang umuwi sa naturang bayan kaysa Sta. Maria, ayaw kasi niyang matunton siya ni Fien.Matamang nakatingin sa kanya si Greggy. “Aba teka muna, ano na ba na
“TOTOO ba Dad?” tanong ni Tracy sa amang si Rolando. Pinipigilan niyang mapaiyak sa kabila ng nangingilid na luha sa mga mata niya. Sinabi niya dito ang narinig niyang usapan ng mag-amang Montagne. Isang kumpirmasyon ang hinihintay niya. Kaharap niya sa salas ng marangyang salas ng mansyon ang mga magulang niya. Sa mansyon ng mga Villa Aragon siya nagtungo matapos iwanan si Fien sa headquarter ng Montagne Scapes.Umiling si Rolando saka malalim na napabuntong-hininga. Diretso itong tumingin sa kanya. “I was just kidding that time hija and I never meant it. Hindi ko inaasahan na seseryosohin ni Rolando ang sinabi kong ‘yun na makuha ka on that way.”“Rolando!” Matalim na tinitigan ni Filomena ang asawang katabi nito sa sofa. “Half truth ang joke, at ikaw nag-trigger sa mag-ama na gawin ang planong iyon. May kasalanan ka pa rin sa nangyari, at tingnan mo ang nangyari sa anak natin. Nasasaktan siya!”“Calm down Fil,” pagpapayapang sabi ni Rolando sa Mommy niya. hinawakan pa nito iyon sa
“Fien, hijo, kung hindi ka naman sumunod sa plano namin ni Rolando for sure ay hindi mo mararating ang kinaroroonan mo ngayon,” hindi nagpapigil na sabi ni Fiel. “Nagtagumpay ka na makuha ang heiress ng Villa Aragon and the rest is history.”“Pa, let’s forget about it,” sita ni Fien sa ama. “Ang mahalaga ngayon ay okay na kami ni Tracy. Parehong nagbenefit ang mga kompanya ng pamilya natin.”“Minsan ko pang napatunayan sa’yo hijo, na gagawin mo ang lahat. Akalain ‘yun, nagawa mong sundan ang pamilya ni Tracy sa bagong gawang resort. Umubra ang plano mo na may nangyari sa inyo ng dalagang Villa Aragon. Dahil sa pagiging best actor mo ay napaunlad pa natin ang ating kompanya. You never failed to amaze me my son.”“Enough of this Pa,” pagtatapos ni Fien ng kanilang usapan. Mariing napailing pa ito.Paulit-ulit na naririnig ni Tracy ang usapan iyon ng mag-amang Montagne. Hindi niya sinasadyang napakinggan niya iyon sa tangkang pagpasok sana niya sa opisina ng asawa. Imbes na pumasok, nagl