ASIAH
I WAS INSIDE THE VAN. Madilim pa lamang kanina ay nasa meeting place na ako na sinabi ni Rexudos bago ako umalis ng BBO Hidden Camp. Hanggang doon ay baon ko ang sakit ng dibdib na nararamdaman. It felt like a sharp dagger penetrated my chest to think that I hadn’t at least bid goodbye to my friend.Wala akong nagawa kundi ang panoorin si Violet, mahimbing ang tulog at walang kaalam-alam na iiwan na pala siya. Sa limang taon na pinagsamahan, maghihiwalay ang landas namin na may tampo siya at may hindi pagkakaintindihan.Masakit na iiwan ko siyang mag-isa sa empyernong lugar na iyon. We promised each other that we would leave that place at the same time. Kaya ang isiping siya na lamang ang natitirang babae roon, lubusan ang pag-aalala ko para sa kaibigan. Dahil baka kung anong gawin sa kaniya ng mga h*******k na miyembro ng BBO, o hindi naman kaya’y ni Rexudos mismo.I don’t trust that devil. Nangako siya na walang mangyayaring masama sa kaibigan. Pero sa pagkakakilala ko sa kaniya, hinding-hindi mapagkakatiwalaan ang mga salita ng gagong iyon.“Tama kayang babae ang nadampot natin?” may pag-aalalang tanong ng lalaki.Kanina, habang nakatayo sa madilim na parte ng Kalye Burgos, may puting van ang huminto sa harap ko. Walang masiyadong sinabing detalye si Rexudos kung paano ako makakapasok sa Agrianthropos City. He only told me to wait at that place. Kaya nang may dalawang lalaking naka-bonnet ang lumabas mula sa sasakyan at itinulak ako papasok, sobrang nagulat ako.Hindi ko inasahan na parang kidnapping ang magaganap! “Siguro, Aldo. Mag-isa lang siya roon. Hindi nanlaban. Ang mga babae lang ang nakakaalam ng tamang lugar ng tagpuan at oras,” sagot ng kasama.Ganitong klase ba ang mga tauhan ng mga hayup na iyon?They sound weak and cowardly. Oo, napansin kong may malalaking pangangatawan silang dalawa. At gaya ng mga nakasanayang hitsura ng mga miyembro ng sindikato... all in black din sila. Fitted na T-shirt, gutay-gutay na pantalon, at may mga tattoos. Mukha rin silang sigang tambay sa kanto. But hearing these two talking now... rinig ang takot at kaba sa mga boses nila.Is this their first time?First mission like mine?“Bakit kasi walang binigay na detalye sa mga aplikante maliban sa lugar ng tagpuan at oras?”“Aba’y malay ko, Aldo. Alam mong delikado ang magpasok doon ng babae.”“Paano kung nagkamali tayo, Hansen?” tanong ng Aldo, lalong lumabas ang takot sa boses. “Anong mangyayari sa atin?”Hansen hissed. “`Wag mong hilingin na mali tayo. Magagalit ang amo. Hindi mo gugustuhin ang mangyayari sa atin.”“Pero tama naman tayo, hindi ba? Hindi tayo nagkamali?”“Aba’y hindi ko alam!” inis na sagot ni Hansen. “`Wag kang maingay at nagmamaneho ako. Baka maunang maaksidente tayo kaysa maparusahan kung sakaling nagkamali!”They are both sitting in the front seat. Habang ako, nakasalampak sa upuan sa likod. May piring ang mga mata. May busal ang bibig. I don’t have any idea why they needed to do this. Aplikante ako. Hindi kikidnapin. But hearing them frightened... mukha ngang sagrado ang bawat detalye tungkol sa Agrianthropos.Trace Dimagiba.Logan Castillejo.Lev Petrov.Elliot Hart.Jake Mondragon.Jerusalem McBride.Daxon Walker.Sino nga ba kayo?Kahit kilala at kinakatakutan ang Foedus sa underground, bakit limitado lamang ang impormasyong makakalap sa inyo?Tinamaan ako ng antok sa pag-iisip. Hindi ko alam kung dahil ba sa lamig nang buksan nila ang air-con at masinghot ang amoy sampaguita, o dahil sa sobrang antok ko. Hindi rin kasi ako nakatulog buong magdamag. I read and reviewed the little information about Foedus’ founders. Wala rin akong napala. Bukod sa mga pangalan nila, hitsura, edad, at kung ano sila sa outside world... wala nang iba pang malalaman tungkol sa kanila.I want to know the details about Foedus and Agrianthropos. Para hindi ako mahirapan sa misyon na ito. Pero mukhang hindi yata umaayon ang tadhana sa akin. Sigurado, pagdating sa isla ay para akong isang bulag. Mangangapa at mangangapa sa dilim. Pag-iingat na lamang ang tanging alas ko para maging ligtas at magtagumpay.Naalimpungatan ako nang biglang manakit nang sobra ang sintido ko. It felt like I had drank the whole night. Kaya ngayon ay may hangover.“Good thing that you are all awake,” saad ng lalaki sa matigas na Ingles.Kahit hilo man ay sinubukan ko ang lahat para buksan ang mga mata. Nanatili akong nakadilat habang unti-unting lumilinaw ang paligid. Kahit pa medyo masakit sa sintido ang matinding liwanag ng buong lugar. I heard moans. Napabaling ako sa kaliwa ko at doon nakita ang iba pang babae na tulad ko ay mukhang sabog at kagigising lang. They were all in white night dresses. Kaya agad akong napatingin sa sarili at napagtantong ganoon din ang klase ng damit na mayroon ako. Where is my dress?Isang malakas at malalim na halakhak muli ang umagaw ng atensyon ko.“Are you all awake?” he asked playfully. “Nasa katinuan na ba kayong lahat?”Napatingin ang lima kong kasama sa mahabang lamesa na iyon sa lalaki. “A-Are we... all drugs?” tanong ng katabi ko.But the guy in a black suit laughed again... like he was a demon.Huminga ako nang malalim at nilakasan ang loob. “D-in-rugs ba kami?” may inis kong tanong.Natigilan ang lalaki sa pagtawa at nakangising bumaling sa akin. His deep and hooded eyes already choke me to death. Who is this?Is he one of the founders?Maigi kong inalala ang lahat na nasa files. Pero wala ang mukha niya roon. May nakaligtaan ba si Rexudos na impormasyon?“You are all here to work... with me. Not to ask things.”“Pero karapatan din namin na magtanong, 'di ba?” Pinagpatuloy ko ang pagsasalita kahit naniningkit na ang mga mata niya sa akin. “Magtrabaho? What if illegal na pala ang ipapagawa mo sa amin? What if you drug us?”Mariin man ang titig niya sa akin ay umukit pa rin sa labi niya ang mapaglarong ngiti. Tahimik ang mga babaeng kasama ko roon at tanging malalim na hininga ko ang maririnig sa loob ng silid na iyon.Tumayo ako nang puno ng kompiyansang hinarap ang lalaki. “Ni hindi ka pa nga nagpapakilala sa amin nang maayos. Yes, you are our boss. Pero karapatan din namin na malaman ang buong detalye sa trabaho at lugar na pinasukan namin.”“You have the audacity." A playful laugh played on him.Hinawakan ako ng babaeng katabi ko. Pero ni hindi ko siya binigyan ng atensyon. I want to know about this place… about them. Kung sa paraan na ito ay mapipilit kong mapagsalita ang isa sa mga demonyong iyon, I will act like a fool woman. Magtatangahan para makuha ko ang buong kasagutan.The guy stepped close to me. Kinabahan man ako bigla ay hindi ako nagpatinag sa paglapit niya sa akin. Who is this guy? Sa pagkakakilala ko ay wala naman siya sa files na binigay sa akin ni Rexudos. Tama kayang pito lang ang founder ng organisasyon na ito? Maybe, yes. At ang isa ito ay baka isa sa maraming miyembro ng impyernong ito. Misteryo talaga ang organisasyon na ito. Kaya hindi na kataka-taka na kinatatakutan ang Foedus. Because no one knows about them. Even the small details of them in the underground world. Walang nakakaalam kung anong klase ng tao ang isang lawyer, businessman, doctor, o kung ano pa man na mararangal na trabaho sa outside world sa mundong ito. BBO. Ngayon pa lang ay alam ko nang walang-wala ang grupo namin sa kanila.“I’m Chase Herrera.” He halted and stood up like a king in front of me. Matangkad ako pero kinailangan ko pang tumingala nang bahagya para tingnan siya. “Is that enough, Miss?”Napalunok ako, hindi papatalo. “What about—” Napaubo ako dahil hindi ko dapat itanong ang naiisip dahil mahuhuli ako agad. “Ahm, ikaw ba ang may-ari ng buong lugar na ito?”I know he wasn't. Hindi siya kasali sa pito. I am very sure that he was just a member. Pero kung ganito na kamapangyarihan sa buong lugar na ito ang isang miyembro lamang, papaano pa kaya ang mga founder nito?As I expected, Chase shook his head. “I am only a member. But if you want to meet the founders… I will give it to you, baby.”Kinindatan niya ako bago kami tinalikuran.“Prepared yourself. Tonight, you will meet the true demon of this place,” pahabol niya bago siya tuluyang lumabas ng silid.FAMILYHow important is it?Matthew didn't know. He doesn't even have any idea what it feels like to have a complete family inside their mansion. He grew up in the Philippines with just his mom on his side and his Nanny, Lomen. And he thinks it's alright since he can do and have the things he wants.Kahit pa makailang beses na siyang nakaramdam ng inggit noon sa mga kaklase na may ama't ina sa tuwing may family activity sa school nila. At kahit pa ang saya ng mga itong panoorin, his mom and his nanny were already enough for him.Well, being happy and contented in life is the most important thing, right? Kahit pa ang inuuwian niyang bahay ay walang haliging maituturing ay ayos lamang iyon para kay Matthew.Buhay pa sa katunayan ang daddy niya. Yes, he's fucking still. Pero sa loob ng walong taon ay ni miminsan niya pa lamang nakita ang naturang lalaki kahit nasa Pilipinas lang din ito. But despite his few meetings with his father, he is still familiar with him. As he remembered, it ha
MATTHEW"WHERE the hell are you from?"I bowed my head as soon as our eyes met. Hanggang ngayon ay hindi ko kayang tagalan ang tingin sa kaniya. The coldness was unbearable, like the first time I stared into those eyes since I was fucking eight. Hindi man asul tulad ng kulay ng buong silid kung saan kami naroroon, still, his gray-brown eyes gave me chills down my fucking spine and woke the shits out of me."I'm just-""Just living your life to its fullest?" he cut me off, still in a calm tone but can feel the sarcasm in his voice. "Aren't you?"Napakurap ako at saglit siyang sinulyapan bago ko ibinalik ang tingin sa makintab na kahoy na sahig. He was in his black belter Dobok. Nakatayo siya sa gitna ng malawak at walang kagamit-gamit na silid at halatang kanina pang naghihintay. "We're sorry, Mr. Aristizabal. We're late. It's my fault. Masiyado hong mabigat ang traffic sa daan kaya kami'y tinanghali," said the white-haired old man behind me, trying to save me from my doom."You think
ASIAHAGAD tumulo ang luha ko matapos magising mula sa masamang panaginip. It was like a thriller and tragic movie that continued playing visibly right in front of my eyes, even if I was already widely awakened.Iyon ang eksenang hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko. Maaksidente man ako at magkaroon ng amnesya. Mariin kasing tumatak iyon sa puso't isip ko na kahit maikling hibla ng memoryang iyon ay hindi mapipigtas sa pagkatao ko. Like a curse that will continue haunted me even if in my afterlife. Like a shadow that will continue stalked me wherever I will go. Like the air, water, and foods that I needed to stay alive.Iyon kasi ang gabi kung saan nagsimulang magbago ang takbo ng buhay ko at ng pamilya ko. So, how will I forget it?"Papa..." I softly whimpered through the darkness of the entire room after I sat on the bed. Bullets of sweat started running from my temples down to my neck and black V-neck blouse. Pero hindi ko magawang punasan iyon dahil sa panghihina at pangingin
ASIAHPAREHONG bagsak ang balikat namin ni Violet nang makapasok kami sa silid namin. Alas singko na ng hapon nang tingnan ko sa malaking wall clock sa may sparring area ang oras kanina, at parang nakikisama ang panahon sa kabiguan naming dalawa. Madilim at malakas ang ulan sa labas. At dahil wala kaming dalang payong kanina ay nabasa kami. Malayo pa kasi ang tinakbo namin bago makapasok nang tuluyan sa premises ng BBO hidden camp. Mga limang kanto pa ang distansya mula rito kung saan kami bumaba ng Taxi. At dahil pribado rin, malayo ang building sa kabahayan kaya'y wala kaming nasilungan."Mauna ka nang magpalit," sabi ni Violet, nanatili siyang nakatayo sa gilid ng deck at halos wala sa sariling hawak ang pampalit na damit. Habang ako ay nanatili sa may pintuan matapos makakuha ng susuotin mula sa drawer.I let out a long sigh as I watched the drop of rains dripping on her clothes down to the floor. Rough floor lang ang buong first floor kaya ayos lang na lumakad kaming basang-basa
ASIAHI WAS INSIDE THE VAN. Madilim pa lamang kanina ay nasa meeting place na ako na sinabi ni Rexudos bago ako umalis ng BBO Hidden Camp. Hanggang doon ay baon ko ang sakit ng dibdib na nararamdaman. It felt like a sharp dagger penetrated my chest to think that I hadn’t at least bid goodbye to my friend.Wala akong nagawa kundi ang panoorin si Violet, mahimbing ang tulog at walang kaalam-alam na iiwan na pala siya. Sa limang taon na pinagsamahan, maghihiwalay ang landas namin na may tampo siya at may hindi pagkakaintindihan.Masakit na iiwan ko siyang mag-isa sa empyernong lugar na iyon. We promised each other that we would leave that place at the same time. Kaya ang isiping siya na lamang ang natitirang babae roon, lubusan ang pag-aalala ko para sa kaibigan. Dahil baka kung anong gawin sa kaniya ng mga hinayupak na miyembro ng BBO, o hindi naman kaya’y ni Rexudos mismo.I don’t trust that devil. Nangako siya na walang mangyayaring masama sa kaibigan. Pero sa pagkakakilala ko sa kani
ASIAHPAREHONG bagsak ang balikat namin ni Violet nang makapasok kami sa silid namin. Alas singko na ng hapon nang tingnan ko sa malaking wall clock sa may sparring area ang oras kanina, at parang nakikisama ang panahon sa kabiguan naming dalawa. Madilim at malakas ang ulan sa labas. At dahil wala kaming dalang payong kanina ay nabasa kami. Malayo pa kasi ang tinakbo namin bago makapasok nang tuluyan sa premises ng BBO hidden camp. Mga limang kanto pa ang distansya mula rito kung saan kami bumaba ng Taxi. At dahil pribado rin, malayo ang building sa kabahayan kaya'y wala kaming nasilungan."Mauna ka nang magpalit," sabi ni Violet, nanatili siyang nakatayo sa gilid ng deck at halos wala sa sariling hawak ang pampalit na damit. Habang ako ay nanatili sa may pintuan matapos makakuha ng susuotin mula sa drawer.I let out a long sigh as I watched the drop of rains dripping on her clothes down to the floor. Rough floor lang ang buong first floor kaya ayos lang na lumakad kaming basang-basa
ASIAHAGAD tumulo ang luha ko matapos magising mula sa masamang panaginip. It was like a thriller and tragic movie that continued playing visibly right in front of my eyes, even if I was already widely awakened.Iyon ang eksenang hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko. Maaksidente man ako at magkaroon ng amnesya. Mariin kasing tumatak iyon sa puso't isip ko na kahit maikling hibla ng memoryang iyon ay hindi mapipigtas sa pagkatao ko. Like a curse that will continue haunted me even if in my afterlife. Like a shadow that will continue stalked me wherever I will go. Like the air, water, and foods that I needed to stay alive.Iyon kasi ang gabi kung saan nagsimulang magbago ang takbo ng buhay ko at ng pamilya ko. So, how will I forget it?"Papa..." I softly whimpered through the darkness of the entire room after I sat on the bed. Bullets of sweat started running from my temples down to my neck and black V-neck blouse. Pero hindi ko magawang punasan iyon dahil sa panghihina at pangingin
MATTHEW"WHERE the hell are you from?"I bowed my head as soon as our eyes met. Hanggang ngayon ay hindi ko kayang tagalan ang tingin sa kaniya. The coldness was unbearable, like the first time I stared into those eyes since I was fucking eight. Hindi man asul tulad ng kulay ng buong silid kung saan kami naroroon, still, his gray-brown eyes gave me chills down my fucking spine and woke the shits out of me."I'm just-""Just living your life to its fullest?" he cut me off, still in a calm tone but can feel the sarcasm in his voice. "Aren't you?"Napakurap ako at saglit siyang sinulyapan bago ko ibinalik ang tingin sa makintab na kahoy na sahig. He was in his black belter Dobok. Nakatayo siya sa gitna ng malawak at walang kagamit-gamit na silid at halatang kanina pang naghihintay. "We're sorry, Mr. Aristizabal. We're late. It's my fault. Masiyado hong mabigat ang traffic sa daan kaya kami'y tinanghali," said the white-haired old man behind me, trying to save me from my doom."You think
FAMILYHow important is it?Matthew didn't know. He doesn't even have any idea what it feels like to have a complete family inside their mansion. He grew up in the Philippines with just his mom on his side and his Nanny, Lomen. And he thinks it's alright since he can do and have the things he wants.Kahit pa makailang beses na siyang nakaramdam ng inggit noon sa mga kaklase na may ama't ina sa tuwing may family activity sa school nila. At kahit pa ang saya ng mga itong panoorin, his mom and his nanny were already enough for him.Well, being happy and contented in life is the most important thing, right? Kahit pa ang inuuwian niyang bahay ay walang haliging maituturing ay ayos lamang iyon para kay Matthew.Buhay pa sa katunayan ang daddy niya. Yes, he's fucking still. Pero sa loob ng walong taon ay ni miminsan niya pa lamang nakita ang naturang lalaki kahit nasa Pilipinas lang din ito. But despite his few meetings with his father, he is still familiar with him. As he remembered, it ha