[26.1]
“I caught her doing a crime on my apple tree and I want her to serve me as her punishment,” he said directly while still looking at me intently with his usual cold look. Just like the first and second times we met, he always have that cold expression on his face. He always has that dangerous aura with him.
I gulped as he looked at me. Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakipagtitigan sa prinsepe. Napansin kong agad na nilingon ako ng mga kaibigan ko nang sinabi niya kung bakit narito siya ngayon at sinusundo ako. Sumulyap ako sa mga kaibigan ko bago iniyuko ang ulo ko dahil sa kahihiyan at dahil na rin hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanila kung bakit nasa ganitong sitwasyon ako ngayon.
The ambiance in the room is scary. It filled with silence for a minutes. I know that my friends are waiting for my explanation but I didn’t want to explain yet. Kailangan ko munang ikalma ang sarili ko dahil hindi ko na alam kung anong man
[26.2]This is it. It feels like it’s a new life again living with the Prince. I guess new struggles huh? Just like Bryan said, I’ll be dealing with the cold personality of this prince. Iniisip ko pa lang na ako lang mag-isa ang gagawa ng mga gawain sa dorm niya tapos wala pa akong makausap dahil nga sa personalidad ng prinsepe at tanging kami lang dalawa ang magkasama ay mukhang mababaliw yata ako ng maaga.Ipinagdarasal ko na lang talaga na may kasama ko roon na makakausap ko maliban sa kanya na tahimik at nakakatakot. Naiisip ko pa lang na nagluluto ako tapos kinakausap ko ang mga sangkap at gamit sa pagluluto ay nababaliw na ako. Ayaw ko namang dumating sa puntong iyon. Susko!Nakarating kami sa Building A4. Nasa third floor ang dorm niya. Halos malula pa ako nang makapasok na kami dahil sa laki niyon. My lips was slightly parted when I roam my eyes around the room, looking surprise. Who wouldn’t anyway? Kahit sino naman ang makapasok sa si
[27.1]They say to live your life to the fullest because you only live once. Enjoy your life and do whatever you want to because you could never tell when will you die. Do the things that make you happy right now because you’ll never know that you might die tomorrow. People my age in my world are busy studying and striving for their dreams. Some of them are getting their self wasted, getting drunk, and enjoying the night out. Some people are happy with their love life and some people are broken. While there is me, serving the vampire Prince as a punishment for stealing his apples.I then sighed heavily. It’s been weeks since I move into Evan’s dorm. I find it weird since he has this cold attitude with him as usual and me when in the dorm so the atmosphere is heavy between us. As much as I wanted to request him to tell Mike to be with us for me to have someone to talk to since I can’t just talk to him. Pero sino nga ba naman ako para humingi ng p
[27.2]Natapos ang sunod-sunod ang klase para sa araw na iyon ngunit wala talaga kahit man lang anino ng dalawa kong kaibigan. Lumipat lang ako sa dorm ng prinsepe ngunit simula noon ay hindi ko na sila nakikitang pumasok. Laking pasalamat ko nang nag dismissed na ang huling guro para sa gabing iyon dahil pinilit ko lang naman ang sarili kong makinig dahil wala akong ibang choice. Gusto ko ngang mag doodled na lang sa notebook kaso naiwan ko nga pala iyon sa kwarto ko kanina sa sobrang pagmamadali.Nakasunod lang ako sa paglalakad ng kasama ko at sa tingin ko ay bibili iyon ng pagkain kaya naman ay sa likod lang ako nito at sinusundan siya kahit pa saan ito magpunta. Papasok na sana ako sa loob ng canteen nang mamataan ko sina Ash hindi kalayuan roon at kasama nito si Myra.Nakita nila ako kaya naman ay kumaway si Myra sa akin at nginitian ko lang sila. Lalapit sana si Myra sa akin nang agad na mapansin kung sino ang kasama ko.Nasa loob na kami ng cantee
[28.1]“Sit down. That food is yours,” he stated and break the stare before returning his gaze to the book. I raised a brow in confusion and at the same time shock. O-kay?Nagulat ako sinabi nito dahil hindi ko akalain na para pala iyon sa akin. Siya ang kumuha? Hindi ko alam na kukuhaan ako ng prinsepe ng pagkain dahil wala naman akong makitang dahilan para gawin niya iyon dahil bakit nga naman ako kukuhaan ng pagkain ng isang prinsee? Sa halip nga ay ako dapat ang kumuha ng pagkain niya dahil trabaho ko iyon. May ganitong side pala ang mahal na prinsepe. Lihim akong napangiti at nagpipigil dahil baka mahalata ako nito.But I do what I was told. Gulat at naguguluhan man ay umupo ako gaya ng sabi niya.“A-ayos lang mahal na prinsepe. A-ako na lang ang kukuha ng sarili kong pagkain, sa iyo na ito,” tukoy ko sa tray ng pagkain na nasa harapan ko.His eyes where in the book darted again to me and I can’t even avoid from s
[28.2]“He made his move.” I knew that voice well and I know I am not mistaken whom it is belong to. Kahit na minsan lang kami nagkrus ang landas namin ay hindi ako maaring magkamali kung kaninong boses iyon. Hindi ko alam kung saan bandang shelf sila pero naririnig ko sila.“He couldn’t make it any longer. It’s been months since she got here at ngayon lang siya niya nakuha.”The second voice was quite familiar too, It’s just that, I couldn’t clearly hear him so I’m not sure. I bit my lip.Bahagya kong kinurot ang sarili ko dahil nakikichismis ako. Mabilis akong kumuha ng libro na nasa harapan ko kung saan nakahinto ang kamay ko at agad iyong kinuha nang hindi na inabalang tignan kung ano o tungkol saan iyon saka nagmamadaling umalis roon.Baka mahuli nila akong nakikinig sa usapan nila at baka mapahamak na naman ang sarili ko. As much as possible ay ayaw ko ng madawit sa kung ano man na ikapapa
[29.1]“Are all of the werewolves that bad?” I curiously asked him, still reading the book I am holding. The books said that werewolves are doing things just for their own good. They kill people for their own… good. But I asked these two guys to make sure. They knew werewolves then me after all.But a part of me believes that there may be werewolves that are bad but there are also werewolves that are good, like in vampires. Even us--humans, some are bad and some are good. But then, I don’t have the right to judge. Everything that was happening around us has its reasons why is it happening.After one minute, the two guys didn’t respond. I lift up my head from the book I was reading, forehead creased and felt that uncomfortable gaze from Mike who is just sitting beside me. Ang seryosong prinsepe sa harapan ko na kanina lang ay nasa libro ang buong atensyon ay naramdaman ko ring napaangat ng tingin sa akin. O-kay?&ldq
[29.2]Kahit wala na sa prinsepe ang paningin ko ay ramdam ko pa rin ang nakamamatay niyang titig sa akin kaya naman ay iniwasan kong dumako sa direksyon niya ang mata ko. Gusto kong tanungin kung galit ba siya dahil sa sinabi ko dahil hindi na ito nagsalita pa pero huwag na lang pala. Bahala siya. Hindi ko naman kasi kasalanan kung sarado ang isip niya.“I’m calm,” I defended myself.Then, silence envelope against the three of us. Ramdam ko ang matalim at nakamamatay na titig ng prinsepe ngunit wala na akong pake dahil wala naman akong ginagawang masama. Makalipas ang ilang minuto ay wala pa ring nagtangkang nagsalita kahit isa sa aming tatlo kaya naman ay ako na mismo ang tumayo at sinarado ang librong binasa kanina. Nawalan na ako ng gana. Epal naman kasi ng prinsepe. Sarado ang isisp!Total naman ay wala na rin namang klase para ngayong gabi ay nagpasya akong aalis na. Bahala sila sa buhay nila.“I’ll go first. I&r
[30.1]Speaking of the devil, the devil is here.“Am I a devil to you?” His cold voice brings shivers down my spine. Nanigas ako sa kinauupuan ko.He just appeared in front of us without us even noticing him!Did he… Did he just use his vampire skills?! Ganoon daw iyon ayon sa iilang librong nabasa ko. Sa bilis ng kilos ng mga bampira ay hindi man lang iyon maramdaman ng mga taong katulad ko. Hindi ko naramdaman ang presensya niya kaya malamang ay gumamit siya ng isa sa mga skill ng isang bampira. And I hate myself that I find it awesome despite of me now being in a serious situation. But yeah, I admit, vampires were incredibly awesome.Ramdam ko ang kawalan ng kulay ng katawan ko dahil sa gulat na bigla na lamang siyang nasa harapan namin at takot dahil baka kanina niya pa naririnig iyong pinag-uusapan namin at kung paano namin siya pinagkaisahan.Hindi ko kasalanan na sarado ang isip niya.
Alam kong ilang beses ko nang tinanong ang sarili ko tungkol sa bagay na ‘to. Bakit nga ba ako nandito? Bakit kailangang ako? Ako talaga? Mababago ko pa ba ang kapalarang ngahihintay sa akin sa hinaharap? Pero habang mas tumatagal ako rito sa mundo nila ay tila unti-unti ko nang nasasagot ang mga katanungan sa isip ko pero hindi pa rin malinaw para sa akin. Siguro nga gaya ng sabi ni Jason at Ash na alam ko na ang sagot sa katanungang, “Sino ang itinakda para sa akin?” at siguro ayaw ko lang tanggapin ‘yon sa sarili ko dahil nga tingin ko ay napakalabong mangyari. Pero totoo naman kasing malabong mangyari iyon, siguro para sa kanila hindi malabong mangyari na siya nga ang itinakdang bampira para sa akin. Ako lang talaga siguro ang nag-iisip na impossibleng siya iyon. Pero kailangan ko iyong tanggapin dahil iyon ang katotohanan. Kaya siguro hindi ko pa tinatanggap ang katotohanang iyon ay dahil kailangan ko munang kumpirmahin talaga. Ang tanong ay… Paano ako makakasiguro na tama nga an
[49.2]Hinayaan ko lang na nakalugay iyong buhok ko saka naglagay ng liptint sa labi at okay na ako. Nang makarating ako sa salas kung saan naghihintay ang prinsepe na mukhang naiinip na sa paghihintay sa akin kahit na hindi naman ako masyadong matagal at tinawag ko siya para makuha ang kanyang atensyon.Nakablack pants siya saka simpleng plain white t-shirt lang. Parang gagala lang talaga kami sa mga suot namin pero nakakahiya naman sa kanya dahil parang magjo-jogging ako sa lagay ko na ‘to pero parang okay naman ‘tong suot ko. Malamig sa labas kaya naghood ako.Tumango siya sa akin at nauna nang lumabas kaya ako na iyong naglock ng pinto. Hanggang ngayonay hindi ko pa rin alam kung dorm ba talaga iyong tamang term na gamitin dahil mukha naman talagang nasa VIP condo siya. Kaya nga minsan ay condo na lang iyong ginagamit kung term, e. Ang laki naman kasi ng room niya, parang nasa suit or condo, e. Parang pinasadya talaga
[49.1]Alam ko ang kasabihang, “Expect the unexpected” kaso literal talagang hindi ko subok akalaing mag-aayang mag-date ang prinsepe ng mga bampira. I mean, parang pinaglihi siya sa yelo sa sobrang lamig niya at parang walang pakialam sa mga nangyayari sa paligid niya. Intimidating din siyang tao kaya nga kahit na lagi kaming magkasama ay nakakatakot pa rin talaga siya. Akala mo e pasan niya ang problema ng mundo dahil laging nakakunot iyong noo niya. Idagdag mo pa iyong siya iyong tipo ng tao na mataas ang pride kaya nakakagulat talaga na mag-aaya siyang magdate. Huwag ninyo lang sabihin sa prisnepe na parang puro negative lang yata nasabi ko tungkol sa kanya.Tapos bigla niyang sasabihin na magdate kami?!Sana okay lang siya?Nakaawang pa rin iyong bibig ko sa gulat at natulala sa kanya kahit na ilang minuto na ang nakalipas at nakaalis na rin si Jason ay Nykee.“Close your mouth,” sabi ni Evan nang maramdaman na nakatingin pa rin ako sa kanya habang siya ay nasa unahan lamang ang
[48.2]Noong una kong makita ang prinsepe, noong nakaharap ko siya nang malapitan, noong unang hinarang niya ako sa may cr, akala ko talaga malamig at walang siyang paki sa mga nangyayari sa paligid niya. Pero noong nakilala ko siya simula noong nakitira ako sa dorm niya ay doon ko na unti-unting nakilala ang tunay na prinsepe. May kabutihan pala siyang itinatago sa loob ng puso niya. Akala ko ay wala siyang kwentang prinsepe noon, pero akala ko lang ang lahat ng iyon. Sa malamig at nakakatakot niyang awra ay mayroon pang mas mahalagang nakatago sa loob ng puso ni Evan. Siguro nga huwag dapat talaga tayong manghusga agad base sa kung ano ang nakikita natin dahil may mga nakatago sa likod ng ating mga nakikita.“Noong nakuha ka na ni Prince Evan, kinausap ko si Jason na bantayan ka at huwag hayaang may mangyaring masama sa iyo. Nagmakaawa pa ako kay Jason at kay Prince Evan na ibalik ka sa akin pero siyempre, hindi gagawin iyon ng prinsepe. He just t
[48.1]Never that it crossed my mind that I would come to this point of my life that I would be drowned this this kind of problems, that I would encounter such problems. Until now, I was still convincing myself that all of these happenings was just a dream. And I badly wanted to wake up soon. But… how?I can’t wake up in this dream because in the first place, hindi naman talaga ito isang panaginip. Nasa reyalidad na ako. Hanggang ngayon tinatanong ko pa rin ang sarili ko kung bakit maging ganito kakomplikado ang buhay ko. Bakit kailangang ako pa? Sa dinami-rami ng tao sa mundo, bakit ako pa iyong napiling pagdaanan ang lahat ng ito? Why is it need to be me to enter the world of vampires and werewolves and deal with them?Hindi ko makuha iyong punto kung bakit ako pa. I am just an ordinary human living with her life in the world of ordinary humans, well, that’s what I thought? Am I indeed just an ordinary human? Kung
[47.2]Ngumisi ako. “Are you guys… together?”Hindi sila sumagot at halatang gulat pa rin.“That’s okay. Congrats!” I said while smiling. “But please, talk privately. Someone might heard you guys shouting at each other. Hindi magandang tignan,” sabi ko sa kanila at nahihiya namang napayuko si Myra.“Paki-kamusta niyo na lang ako kay Ash. Tell her to don’t worry about me, I’m doing well in the prince’s costudy,” I added and quickly left the both of them therena hindi pa rin nakakabawi sa bigla kong pagsulpot.They need to talk about things privately, hindi magandang tignan na nagsisigawan sila roon.Ano pa ba ang sekretong hindi ko pa nalalaman?Habang naglalakad ako ay mas lumawak lang iyong ngisi ko. Kailan pa naging sila? At… hindi naman siguro ako nananaginip, hindi ba? Hind
[47.1]Last night was something that happened that never crossed my mind. I never thought that there were so many people to release the heavy pain in my chest, I’d released it with the embrace of the vampire prince. I didn’t know why but the prince’s arms around me as I cried felt a different peace across my system.Nakakahiya!But so far, I felt peace while Evan’s arms embraced me as I cried out until I have no more tears to flow out. It was like a heavy feeling lifted from my chest. I could still remember his words echoing in my head. And his kisses!Damn, his kisses were making me insane!I was here alone here in the study shade and I was thankful for that. Ayokong makita ng ibang tao na namumula ako sa tuwing naaalalang ilang beses na kaming naghalikan ng prinsepe. And then something crossed my mind. Bakit kami naghahalikan ng prinsepe?Were not
[46.2]I glance at the small spaces between the books and saw two familiar persons talking to each other in whispers.Got you!Akala nila ay maiisahan na nila ako, ah. Pwes, nagkakamali sila. Sa wakas ay nahuli ko rin silang dalawa.So, tama nga ang hinala kong magkakilala sila?Paano ba naman kasi ako hindi maghihinala, e sa tuwing nagkakasalubong sila ay parang may galit sila sa isa’t-isa. Minsan, kapag nagkakatinginan silang dalawa ay parang may ibig sabihin.“Anong balita sa pinsan ko?” dinig kong tanong ng babae.“Dinala ni Prince si Thalia kagabi sa mansyon. Nakilala niya na ang hari at reyna,” sagot naman ni Jason.Kahit na hindi ko sila nakikita ay batid kong dismayado si Jason nang sabihin niya iyon.“K-kung ganoon…” pabitin na sabi ni Ash. &ldq
[46.1]Ang mga binitawang salita ni Mang Lucio ay nagpaulit-ulit sa utak ko na tila ay para itong sirang plaka. Napaisip naman ako dahil sa narinig mula sa matandang lalaki.Ito na naman… Puno na naman ng mga katanungan iyong isip ko. Hindi ko alam kung ano ang nais niyang iparating sa akin. At saka… Magpakatatag? Sinabi rin niyang marami pa ang pagsubok na darating sa amin ng prinsepe.Ano ang ibig niyang sabihin roon?Sumasakit na naman ang ulo ko dahil dito.Bakit ba ang daming tanong na bumabagabag sa akin?Pinilig ko ang ulo ko upang maalis iyon sa isipan ko.Wala naman sigurong ibig sabihin iyon.Coincidence lang siguro.Masyado ko naman kasing binibigyang kahulugan iyong mga bagay-bagay kaya nagiging paranoid na ako. Hays!Sabay kaming pumasok sa klase ng prinsepe at as