#MTDC43: Falling Pt.2
Nagmulat ako ng mata ngunit agad ring pumikit nang masilaw sa sinag ng araw na nagmumula sa nakabukas na bintana ng aking kwarto.
Dinala ko ang kamay sa sentido at saka marahan iyong minasahe. My head feels heavy. It’s aching like hell. This is what I get for working too much. I overused my body and forget that I also needed rest. Mabuti na lang at araw ng Sabado ngayon at natapos ko na lahat ng mga kailangan kong gawin sa linggong ito.
I’m going to rest for the whole day. Well, as if I have a choice ngayong pakiramdam ko na kapag tumayo ako ay bigla na lang akong mabubuwal. I feel so drained. Pati ang simpleng pagalaw ko sa kama ay masakit sa katawan at nakakahilo.
Pinanatili ko ang mga matang nakapikit hanggang sa may biglang maalala. I opened
#MTDC43: Falling Pt.3“Oh? Aalis ka? Maayos na ba ang pakiramdam mo, ‘nak?” Manang Anding worriedly asked as I walk my way to the dining area.“Yes, po, Manang. Tsaka kailangan ko po talagang pumunta sa gallery ngayon,” sagot ko nang makaupo na. Kumuha na ako ng isang piraso ng pancake pagkatapos ay sumimsim sa kape na inihanda ni Manang Anding.I am all set to work. Kakain na lang muna ako saglit at pupunta na sa gallery. Kailangan kong pumunta roon nang maaga dahil mamayang hapon ay magkikita kami ng mga kaibigan ko. I have to meet my friends. Ilang linggo ko na rin kasi silang hindi nakakausap… I miss them… kahit na parang aso’t pusa silang dalawa, nami-miss ko pa rin ang mga iyon.“Si Wesley po?” I asked when I re
#MTDC44: Ruined Pt.1“Oy, ano ‘yan?”From my phone, I averted my eyes to Soffi. Mabilis kong itinago sa likuran ko ang cellphone nang akma niyang sisilipin ang nasa screen no’n. Dahil sa ginawa ko ay tumingin siya sa ‘kin saka binigyan ako ng nakalolokong ngiti.“Jovy, itong si Symphony mukhang gumaganda ang lovelife. May patago-tago na ng cellphone na nalalaman!” Mas lalo pang lumapad ang ngisi niya.“Late ka!” Pag-iiba ko ng usapan sabay irap. Tumayo na rin ako para makipagbeso sa kaniya.“Eto kasing si Jovy, may pa-invite invite pang nalalaman, wala naman palang pagkain dito! Ako pa talaga ang inutusan na bumili ng pagkain!” reklamo niya saka bumaling kay Jovy na ng
#MTDC44: Advice Pt.2Si Manang Anding ang siyang naghanda para sa hapunan namin. Gusto ko sana siyang tulungan, pero mas pinili ko na lang na samahan si Tita Dina. Kahit na medyo nag-iba ang mood ko dahil sa sinabi niya sa akin kanina, hindi ko pa rin magawang magalit sa kaniya. She has the right to accuse me. Dahil alam niya kung ano ang ginawa ko noon. Pasalamat ko na lang at hindi niya iyon pinagkalat sa iba. Dahil kung sakaling malaman ng mga tao ang kahihiyang ginawa ko, malamang direkta ang epekto nito kay Papa at sa pagiging Congressman niya.“Palagi bang gabi na kung umuwi si Wesley?” tanong niya,, makalipas ang halos sampung minutong katahimikan.“Ngayon lang po. Nagpaalam naman po siya. Marami lang daw siyang kailangan tapusin sa opisina,” sagot ko nang hindi nakatingin sa kaniya.
#MTDC45: Signs Pt.1Katahimikan ang bumalot sa amin. Nanlalaki ang mga mata habang nakaawang ang bibig ko. Hindi ako makapaniwala sa salitang binitawan ni Wesley sa nanay niya. Tita Dina’s eyes widened, too. Lumikha ng ingay ang pagbagsak ng hawak niyang kubyertos sa kaniyang pinggan.“What?” hindi makapaniwala niyang nasabi sa anak.“You heard me, ma. Kung hindi mo kayang respetuhin ang asawa ko rito sa pamamahay namin, mas mabuting umalis na lang po kayo,” Wesley repeated his words, completely ignoring the fact that those words could hurt her mother.“Wesley…” I tried to stop him, but Tita Dina cut me off.“Careful with your words, Wesley! In case you forgot, you are talking to me, your mother! Ano nang nangyari sa ‘yo? Ano? Nahawa ka na ba sa…” natigil siya sa dapat na sasabihin at bumaling sa ‘kin. She, th
#MTDC45: Signs Pt.2Bumaba ako ng sasakyan, at sinigurado na naka-lock iyon bago ko tinungo ang entrance ng cafe na kinaroroonan ni Soffi. Dito na lang kami magkikita since nakaalis na rin naman ako sa gallery, at mas malapit lang daw siya rito.She smiled when she saw me entering the cafe. Kumaway pa siya sa pag-aakala na hindi ko siya kita. I am wearing my sunglasses at saka ko lang iyon tinanggal nang malapit na ako sa kaniya. Tinaasan ko siya ng kilay bago naupo sa katapat niyang upuan.“What’s up?” she asked, then leaned on the backrest. “Should we call Jovy?” dagdag niya pa.“You know your text wasn’t funny, right?” sumbat ko sa halip na sagutin ang mga tanong niya.She raised a b
#MTDC45: Signs Pt.3 Kung maaari ko lang tanggihan si Melody, sana ay ginawa ko na. Being with Charitee is like breathing under the water. Pero para sa anak ko, titiisin ko na muna ang makasama siya ng ilang oras. Mas mabuti na ito kaysa magtampo na naman siya sa ‘kin. On our way to the mall, nagmistula akong driver nila. Habang abala ako sa pagmamaneho ay abala rin sila sa pagkukwentuhan na parang matagal na panahon na silang hindi nagkita. I’m pissed. This woman’s insensitivity is unfathomable. I know she’s just doing this to piss me off. And damn! It’s working very well! Hindi lang isang beses kong hiniling na sana ay magka-emergency para umalis na si Charitee. Na sana ay sabihin niya itabi ko ang sasakyan at bababa siya. Pero hanggang sa makarating kami
#MTDC46: Anxious Pt.1“Are you okay?” nag-aalala na tanong ni Wesley pagkalabas ko mula sa kwarto. Nakasandal siya sa dapat ng pinto ko at mukhang hinihintay talaga akong lumabas.Kumunot ang noo ko. “Yeah. Why?”He’s now on his usual office attire. ‘Yun nga lang, hindi pa naka ayos ang buhok niya at pati ang unang dalawang butones ng dress shirt niya ay nakabukas pa.“You look… pale,” sagot niya na hindi pa rin inaalis ang tingin sa ‘kin.“I just woke up. Hindi pa ako nakakapag-ayos,” I informed him just so he’ll stop looking at me.Mukhang hindi kumbinsido si Wesley sa sinabi ko, kaya nginitian ko siya, para
#MTDC46: Anxious Pt.2What’s on my mind is impossible… I’m staring at my mini calendar as I try to remember when was the last time I had my menstruation. My irregular menstruation is making me more anxious! Should I go visit my OB? Baka may problema na sa katawan ko kaya ako ganito? I haven’t had my regular check-ups because of my hectic schedules these past few weeks. Dahil sa sobrang abala, hindi ko na gaanong napagtutuunan ng pansin ang sariling kalusugan. “You should calm down, Symphony. Everything’s fine. Just visit your OB…” pangkalma ko sa sarili. I stayed inside my room until all my nerves were calmed down. Pagkababa ko ay sakto namang naghahain na sila ng pagkain sa hapag. Si Melody ay nasa pwesto niya na, hawak-hawak ang kutsara’t tinidor sa magkabilang kamay. Malawak ang ngiti niya nang lumingon siya sa ‘kin
#MTDC70: Final Chapter Pt. 2“Mommy, can I play with Yasmine?”Kabababa ko pa lang ng tawag nang lumapit sa akin si Melody. She’s using her usual puppy eyes that I couldn’t resist.“Of course, baby. Just be careful, anak, hmm? Yasmine is still a baby kaya hindi ka pwedeng masyadong malikot, okay?”Sunod-sunod na tango lang ang sinagot niya sa akin, bago siya tumakbo patungo kay Soffi na karga ang anak niyang si Yasmine. Yasmine is a one-year old baby girl who looks exactly like her father. Soffi hates to admit that it’s true. Naiinis daw siya dahil masyadong unfair na ang tatay ng bata ang kamukha nito imbis na siya.I chuckled at that thought.Today is Wesley’s birthday, and everyone's invited. Well, iyong mga close friends at ang pamilya niya lang talaga ang inimbitahan niya.“Naku! Naku! Naku! Napaka kulit na talaga ng inaanak ko, Symphony! Buti na lang talaga nagmana sa akin ng kagandahan kaya ayos lang. Akalain mo ba namang may ipinakita sa aking picture ng kaklase niyang lalaki,
#MTDC70: Final Chapter Pt. 1“Life is the most precious gift our Almighty has ever given to us. We should treasure every single minute of our lives for our time only happens once. We should cherish whatever life has to offer us. Not all people can be given a second chance…”A faint smile crept on my lips as I heard the man spreading gospels on the sidewalk near me. May hawak siyang microphone habang nasa tabi niya ang isang soundbox na siyang nagbibigay linaw at lakas sa bawat salitang binibigkas niya.Though people doesn’t seem to care to whatever he’s been talking about, patuloy pa rin siya sa pagsasalita at minsan ay ngumingiti sa mga taong napapatingin sa gawi niya. Hindi siya narito para manglimos. He’s here, purely for the intention to awaken the minds of people who somehow forget His words and promises to the mankind. He’s here to help people enlighten their minds.Hindi ko alam kung ano ang relihiyon niya. Hindi ko alam kung anong klaseng paniniwala ang mayroon sila. Hindi ko
MTDC69: End Pt.2“Charitee!” Papa cried in horror. “Anong ginagawa mo?! Bitawan mo ‘yan!” he continued, but she just completely ignored him.“Kita mo na kung gaano ka kamahal ng tatay mo? Takot siyang masaktan kita, Symphony! Takot na takot,” she uttered, almost whispering, before she averted her glares behind me. “Pero sa akin! Sige nga, Congressman, sa akin ba, takot ka rin bang masaktan ako? Ha?!” Kumislap ang nagngangalit niyang mga mata marahil dahil sa mga luha na kanina niya pang pinipigilan.“O-Oo naman, Charitee… anak kita kaya--”“Sinungaling! Napaka sinungaling mo, Congressman! ‘Wag na ‘wag mong sabihing takot kang masaktan ako dahil simula pa lang nung una, sinasaktan mo na ako! Kami ng nanay ko! Iniwan mo nga kami, ‘di ba? Iniwan mo siya sa ere para lang sa sarili mong kapakanan! Kasi ano? Kasi pera at kapangyarihan lang ang mahalaga sa ‘yo! Dahil walang maibigay sa iyo si Mama, kaya mo siya pinagpalit sa babaeng kayang ibigay ang lahat ng gusto mo! Tapos ngayon, sasabihi
MTDC69: End Pt.1Growing up, I wished to have someone to lean on. Iyong taong palagi kong makakasama, na mapagsasabihan ko ng mga sekreto ko, makakaramay sa panahon na pakiramdam ko, palagi na lang ang mga pagkakamali ko ang napapansin ng mga magulang ko. I wanted to have a sister whom I can treat as my best friend, a human diary, a cheerleader, and a support system.That was my childhood dream. Pero dahil sa kondisyon ni Mama, hindi iyon nangyari. I gave up wishing for the impossible. I gave up my dream of having a sibling. I learned to be content with being alone.But now… here’s Charitee claiming that she’s my father’s daughter. Ang babaeng puno ng pagkamuhi sa akin. Ang babaeng ako ang sinisisi sa lahat ng malas na nangyari sa buhay niya. “P-Paano ko n-naman paniniwalaan ‘yang s-sinasabi mo?” I stuttered. My mind is telling me that maybe I heard it wrong. But I know it wasn’t. She said it clearly… but should I believe her?Na anak siya ni Papa? Na may iniwang pamilya si Papa? Per
#MTDC68: Truth Pt.2“C-Charitee, a…anong gagawin… mo?” I almost choked. Pakiramdam ko ay lalabas na ang puso ko dahil sa sobrang bilis ng pagtahip nito.Nilalaro niya sa kaniyang kamay ang kutsilyo na hawak habang matalim ang titig sa akin. Hindi ko na napigilan ang pagbuhos ng mga luha ko dahil sa labis na takot sa maaari niyang gawin sa ‘kin.“Charitee… p-please… ibalik mo na sa ‘kin si M-Melody. Gusto ko lang n-naman makuha ang a-anak ko… please…” Kahit anong pagpapakatatag ang gawin ko, unti-unti na akong natatalo sa takot na nararamdaman ko ngayon.“Natatakot ka?” She laughed. Her laugh made me shiver even more. It made me want to run away. Gusto ko nang umalis dito. Gusto kong magtago.“Hmm… sino kayang uunahin ko sa inyong mag-ina?” Hinaplos niya ang matalim na parte ng kutsilyo. Agad niya namang inalis ang daliri mula roon. “Oops!”Napalunok ako nang makitang dumaloy ang dugo mula sa daliri niya. I gulped hard as I watch her blood streaming down her hand. Halos bumaliktad ang
#MTDC68: Truth Pt.1Ang pag-asa na makita si Melody ang siyang nagbigay sa akin ng lakas ng loob na pumunta sa address na nakalagay sa mensaheng natanggap ko. Ni hindi ko na inisip kung gaano ka delikado itong ginagawa ko.All I want right now is to see my daughter safe and unscathed. Hindi bale nang mapahamak ako, huwag lang siya.“Miss, sigurado ho ba kayong dito kayo bababa?” nagdadalawang isip na tanong sa akin ng taxi driver. Isang beses niya pang nilingon ang lumang apartment sa labas. Ganoon din ang ginawa ko.Sa unang tingin pa lang ay mararamdaman na agad na parang may kakaiba sa lugar na ito. I immediately felt the danger just by scanning the area. The place is dark and creepy.“Opo, Manong. Dito na po iyon. Kikitain ko lang ang kaibigan ko. Dito po kasi siya nakatira.” It was somehow amazing that I didn’t sounded like I’m lying. Kahit ang kaba na kanina ko pang pilit na isinasantabi ay hindi rin halata sa boses ko.Tumahimik na lamang si Manong kaya bumaba na ako. Inabot pa
#MTDC67: Panic Pt.2“And what made you think that Charitee’s involved here?” Nagtaas ng kilay si Tita Dina sa akin. Hindi pa rin na aalis ang matatalim niyang tingin sa akin.“Siya lang po ang alam kong may malaking galit sa ‘kin--”“And you are accusing her just because of that?” putol niya sa sinasabi ko.Umawang ang bibig ko. Hindi ko na nagawa na ipagpatuloy ang dapat na sasabihin ko pa.“Ma!”Galit na bumaling si Tita Dina kay Wesley. “What?! I know Charitee from the very beginning, Wesley! Bata pa lang kayo, kilalang-kilala ko na siya! At hindi ko makitaan ng masamang ugali si Charitee simula pa noon. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit sa halos lahat na lang ng problema na mayroon ang asawa mo ay palaging si Charitee ang sinisisi niya! ”Nang ibinalik niya ang tingin sa akin ay mas lalo ko pang nakitaan ng galit ang mga mata niya.“Yes! Charitee should be mad at you! She could have married my son if it wasn’t because of you! Pero sa maraming panahon na palagi ko siyang nakaka
#MTDC67: Panic Pt.1 Simula nang nagka-isip ako, hindi ko na mabilang kung ilang beses ko nang naitanong sa Kaniya kung bakit ganito ang buhay na ibinigay Niya sa akin. Oo, lumaki ako sa isang marangyang buhay na kinaiinggitan ng nakararami. Akala nila dahil ipinanganak akong mayaman, perpekto na. Akala nila, dahil madali kong nakukuha ang mga materyal na bagay ay masaya na ako. Pero hindi. People might see me happy and contented with my life, but little did they know, behind those smiles plastered on my lips, hides a lonely life only few people have ever known I am living with. Iilan lang ang nakakaalam kung anong klase ng paghihirap ang mga pinagdaanan ko simula pa noon. Iilan lang ang nakakaalam kung gaano ko ka gustong makawala sa hawla ng kalungkutan. Unlike other people, what I want is to simply live a happy life. To live a simple life with my family. Ni hindi ko hinangad ang mga materyal na bagay. Ang hinihiling ko lang ay kapayapaan. But my fate is so cruel. It just gave m
#MTDC66: Missing Pt.2Aligaga ako hanggang sa makauwi na si Papa.Dahil sa sinabi niya kanina ay hindi na mawala ang kaba sa dibdib ko.I find Charitee’s wrath as a real threat. I know I should not underestimate what she can do especially now that she’s probably desperate.Bakit naman siya bigla na lang mawawala? Saka saan naman siya pupunta? Wala naman siyang pamilya na pwedeng puntahan.Well, maybe she’s with Wesley’s mother? Pero ano naman ang gagawin niya doon?May problema pang kinakaharap ang pamilya ni Wesley dahil kay Red. For sure Tita Dina doesn’t have time to comfort her. Right?I was preoccupied the whole day. Kung hindi pa ako tinawag ni Jenda para sa tanghalian ay hindi ko mamamalayan na pasado alas dose na pala.Pagkatapos kong kumain ay bumalik din agad ako sa kwarto ko.I couldn’t help but think of the possibility. Series of what ifs kept running on my mind.What is she’s now plotting her revenge?What if she is just waiting for the perfect time?A knock on my door br