#MTDC37: Wish Pt.2
WESLEY
“Oh? Uuwi ka na?” Arnold asked, but I didn’t mind his question and stared back at my phone.
I checked it again to see if Symphony sent me any message. I sighed when I received nothing from her. I also checked my messenger, and saw that it was flooded with birthday greetings coming from my colleagues and friend. I searched for her name, and I sighed again. Symphony’s offline and she did not send me even just a simple greeting.
It’s almost midnight and my birthday’s about to end, pero kahit isang mensahe galing sa kaniya ay wala akong natanggap.
Maaga akong umuwi kanina para sana i-celebrate ang kaarawan ko kasama si Autumn at Symphony. I don’t need extravagant celebration just a simple dinner with my family will do. Ang makasama ang mag-ina ko sa araw na ito ay sapat na para makumpleto ang kaarawan ko. Pero hangga
#MTDC38: LuckyPt.1If it wasn’t because of Melody, hindi ako sasama sa bakasyon na ito. This sudden vacation wasn’t part of my plan. Pero siguro ay ayos na rin na ganito. Para kahit papaano ay makakasama ko si Melody na walang Charitee na pumapapel.“How long are we going to stay at El Corales, Dad?” Melody asked while she’s holding her teddy bear.Inaalalayan siya ni Wesley papasok sa sasakyan, habang ako naman ay nakasunod lang sa kanila. Ni katiting na excitement ay wala akong maramdaman.My plan was to escape together with my daughter. Pero mukhang nalaman iyon ni Wesley at talagang inabangan niya kami kaya hindi kami natuloy sa pag-alis.He wasn’t mad. Kahit na tahimik lang siya at hindi nagpapakita ng kahit na anong ekspresyon, alam kong hindi siya galit.It’s just frustrating that I failed to runaway away from him. And now,
#MTDC38: Lucky Pt.2Tinitigan ko ang iba’t ibang klase ng lucky charm na binili ko. Hindi ko na matandaan kung alin ang pinagkaiba nila sa isa’t isa.My plan was to buy all kinds of these lucky charms just to help the vendor. Pero hindi ko inakala na sa huli ay ako pa ang naliwanagan dahil sa mga sinabi ng tindera.Dahil sa mga sinabi niya ay napagtanto ko na hindi lang ako ang tao na may ganitong kabigat na pinagdadaanan. She made me realized that even if I am dealing with all these burden in life, I am still lucky compared to some people out there.I am still lucky despite all the things that I have been through…Tipid na ngiti ang kumawala sa mga labi ko. Mag-isa akong nakaupo rito sa sa dalampasigan habang naka
#MTDC39: Chance Pt.1Silence enveloped us. No one dared to talk and I stilled in my position, watching the waves touched the sand.Lumalamig na ang simoy ng hangin at unti-unti na ring dumidilim. The dusk before my eyes looks so wonderful. The calmness of the sea gives comfort to my every nerves.“I’m sorry…” muling sabi niya. Humugot ako ng buntong-hininga. Sa lahat ng mga isinumbat ko sa kaniya, puro sorry na lang ang naisasagot niya. Bakit hindi niya subukang ipaliwanag ang sarili niya?“Napapagod na akong pakingggan iyang mga sorry mo, Wesley,” pabulong na sagot ko.“What should I say, then? Other than asking for forgiveness, I couldn’t think of other things to say. All I want is your forgiveness… a second chance to prove myself to you and to our daughter.” He now sounds frustrated, but it was still evident that he's being careful not to off
#MTDC39: Chance Pt.2“Wala pa ba kayong plano?” muling tanong ni Tita Margie na mas lalong nagpainit ng mukha ko.I know such question is normal for a normal married couple. Pero iba ang dating no’n sa akin! We are not normal! If it wasn’t because of my wavered decision, siguro ay tinakasan ko na si Wesley ngayon at tangay-tangay ang anak ko. That four letter word wasn’t present in our relationship. So answering her question is as difficult as the million dollar question.“Wala pa?” she continued, unbothered with the awkward atmosphere that surfaced after her continuous question.“Wala pa po, Tita.” Saka lang ako nag-angat ng tingin nang si Wesley na ang sumagot. I sighed in relief because of that. Pero kung akala ko ay tapos na ang mga tanong niya ay nagkakamali ako.“Oh? Bakit? Lumalaki na ang anak niyo. Based on my personal experience, it is much better ku
#MTDC40: Protective Pt.1 I keep staring at my daughter who is now in her deep sleep. Marahan kong hinawi ang takas na buhok sa mukha niya saka pinasadahan ng haplos ang malambot niyang pisngi. I can’t believe how this innocent kid can cause chaos in my mind. Her curiosity never fails to always leave me tongue-tied. But unlike before, what she had recently said kept me bothered. Is that what she’s been thinking all this time? Kaya ba galit siya sa akin dahil palagay niya ay binabalewala ko lang ang Daddy niya?Humugot ako ng hangin sa katawan. Kahit si Melody ay mukhang masama na rin ang tingin sa akin. How I hope I can just easily tell people all my burden. And maybe in that way, they’ll learn to understand me. Pero dahil ayaw ko na ng gulo, mas pipiliin ko na lang na manahimik at sarilinin ang problema kagaya ng palagi kong ginagawa noon. Silence means peace… or… maybe not.Ginawar
#MTDC40: Protective Pt.2 I made sure to enjoy this day. Bukas kasi ay wala na kaming gagawin. Sa tanghali ay tutulak na kami pauwi. Dalawang isla na ang napuntahan namin at ngayon ay nandito na kami sa pangatlo at panghuling isla. Unlike the first two island, this is way bigger and more beautiful. Mas marami rin ang mga turistang narito kumpara sa mga naunang isla na napuntahan namin. Alas kwartro na ng hapon at hindi na gaanong mainit ang sikat ng araw kaya naisipan ko na magtampisaw sa tubig. Wesley’s with Melody. Kanina pa kasi turo nang turo ang bata doon sa mga naka-display na paninda ng mga taga rito kaya sinamahan niya muna ito. Hinubad ko ang suot na beach dress kaya ang natira na lang ay ang kulay itim kong two piece. Though I already have a child, I’m confident na kaya pang makipagsabayan ng katawan ko sa mga kababaihan na narito. I, then, walk my way to the water. Sa sobrang linaw ng tubig ay
#MTDC41: Decision Pt.1I know he already told me how he feels for me. He told me many times that he will make it up to me. That I should give him chance to prove himself to me... and I did.For the passed days, I had been trying to balance things. Pinag-iisipan kong mabuti ang desisyon na gagawin ko. I am also considering Wesley’s actions. I don't want him to feel unheard and invalidated. I don't want him to feel bad. As much as possible, I want to understand his every actions and how my heart and body react to them.And what he did minutes ago made my heart thump fast. Fast, not because I am scared, but because of another reason I couldn’t name…“I’m sorry…” iyon lang ang tangi kong nasabi. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay nahuli niya akong gumagawa ng bagay na hindi tama. Hindi ko alam kung bakit bigla akong nakokonsensya.He let out a huge sigh, then his ey
#MTDC41: Decision Pt.2Alam ko naman na walang mali sa ginawa ko. Pero hindi ko maintindihan kung bakit nakokonsensya ako habang pinagmamasdan si Wesley na nauuna nang maglakad pabalik sa hotel.He told me he’ll respect whatever will be my decision, right? Pero bakit pakiramdam ko, galit na naman siya sa akin ngayon?Bagsak ang mga balikat niya habang diretso lang ang lakad sa direksyon ng hotel. My throat feels dry for an unknown reason. My feels heavy while watching his distance from. Kung kanina ay lumalayo ako para makawala sa mga titig niya at para makahinga, ngayon naman ay parang hindi ko na gusto ang distansya naming dalawa. Pakiramdam ko ay may nagawa akong mali na kailangan kong itama.“Wesley…” I called him, but I guess he didn’t heard me. He continued his pace without looking back at me.“Wesley!” I said in a louder voice, making sure that he would hear me.
#MTDC70: Final Chapter Pt. 2“Mommy, can I play with Yasmine?”Kabababa ko pa lang ng tawag nang lumapit sa akin si Melody. She’s using her usual puppy eyes that I couldn’t resist.“Of course, baby. Just be careful, anak, hmm? Yasmine is still a baby kaya hindi ka pwedeng masyadong malikot, okay?”Sunod-sunod na tango lang ang sinagot niya sa akin, bago siya tumakbo patungo kay Soffi na karga ang anak niyang si Yasmine. Yasmine is a one-year old baby girl who looks exactly like her father. Soffi hates to admit that it’s true. Naiinis daw siya dahil masyadong unfair na ang tatay ng bata ang kamukha nito imbis na siya.I chuckled at that thought.Today is Wesley’s birthday, and everyone's invited. Well, iyong mga close friends at ang pamilya niya lang talaga ang inimbitahan niya.“Naku! Naku! Naku! Napaka kulit na talaga ng inaanak ko, Symphony! Buti na lang talaga nagmana sa akin ng kagandahan kaya ayos lang. Akalain mo ba namang may ipinakita sa aking picture ng kaklase niyang lalaki,
#MTDC70: Final Chapter Pt. 1“Life is the most precious gift our Almighty has ever given to us. We should treasure every single minute of our lives for our time only happens once. We should cherish whatever life has to offer us. Not all people can be given a second chance…”A faint smile crept on my lips as I heard the man spreading gospels on the sidewalk near me. May hawak siyang microphone habang nasa tabi niya ang isang soundbox na siyang nagbibigay linaw at lakas sa bawat salitang binibigkas niya.Though people doesn’t seem to care to whatever he’s been talking about, patuloy pa rin siya sa pagsasalita at minsan ay ngumingiti sa mga taong napapatingin sa gawi niya. Hindi siya narito para manglimos. He’s here, purely for the intention to awaken the minds of people who somehow forget His words and promises to the mankind. He’s here to help people enlighten their minds.Hindi ko alam kung ano ang relihiyon niya. Hindi ko alam kung anong klaseng paniniwala ang mayroon sila. Hindi ko
MTDC69: End Pt.2“Charitee!” Papa cried in horror. “Anong ginagawa mo?! Bitawan mo ‘yan!” he continued, but she just completely ignored him.“Kita mo na kung gaano ka kamahal ng tatay mo? Takot siyang masaktan kita, Symphony! Takot na takot,” she uttered, almost whispering, before she averted her glares behind me. “Pero sa akin! Sige nga, Congressman, sa akin ba, takot ka rin bang masaktan ako? Ha?!” Kumislap ang nagngangalit niyang mga mata marahil dahil sa mga luha na kanina niya pang pinipigilan.“O-Oo naman, Charitee… anak kita kaya--”“Sinungaling! Napaka sinungaling mo, Congressman! ‘Wag na ‘wag mong sabihing takot kang masaktan ako dahil simula pa lang nung una, sinasaktan mo na ako! Kami ng nanay ko! Iniwan mo nga kami, ‘di ba? Iniwan mo siya sa ere para lang sa sarili mong kapakanan! Kasi ano? Kasi pera at kapangyarihan lang ang mahalaga sa ‘yo! Dahil walang maibigay sa iyo si Mama, kaya mo siya pinagpalit sa babaeng kayang ibigay ang lahat ng gusto mo! Tapos ngayon, sasabihi
MTDC69: End Pt.1Growing up, I wished to have someone to lean on. Iyong taong palagi kong makakasama, na mapagsasabihan ko ng mga sekreto ko, makakaramay sa panahon na pakiramdam ko, palagi na lang ang mga pagkakamali ko ang napapansin ng mga magulang ko. I wanted to have a sister whom I can treat as my best friend, a human diary, a cheerleader, and a support system.That was my childhood dream. Pero dahil sa kondisyon ni Mama, hindi iyon nangyari. I gave up wishing for the impossible. I gave up my dream of having a sibling. I learned to be content with being alone.But now… here’s Charitee claiming that she’s my father’s daughter. Ang babaeng puno ng pagkamuhi sa akin. Ang babaeng ako ang sinisisi sa lahat ng malas na nangyari sa buhay niya. “P-Paano ko n-naman paniniwalaan ‘yang s-sinasabi mo?” I stuttered. My mind is telling me that maybe I heard it wrong. But I know it wasn’t. She said it clearly… but should I believe her?Na anak siya ni Papa? Na may iniwang pamilya si Papa? Per
#MTDC68: Truth Pt.2“C-Charitee, a…anong gagawin… mo?” I almost choked. Pakiramdam ko ay lalabas na ang puso ko dahil sa sobrang bilis ng pagtahip nito.Nilalaro niya sa kaniyang kamay ang kutsilyo na hawak habang matalim ang titig sa akin. Hindi ko na napigilan ang pagbuhos ng mga luha ko dahil sa labis na takot sa maaari niyang gawin sa ‘kin.“Charitee… p-please… ibalik mo na sa ‘kin si M-Melody. Gusto ko lang n-naman makuha ang a-anak ko… please…” Kahit anong pagpapakatatag ang gawin ko, unti-unti na akong natatalo sa takot na nararamdaman ko ngayon.“Natatakot ka?” She laughed. Her laugh made me shiver even more. It made me want to run away. Gusto ko nang umalis dito. Gusto kong magtago.“Hmm… sino kayang uunahin ko sa inyong mag-ina?” Hinaplos niya ang matalim na parte ng kutsilyo. Agad niya namang inalis ang daliri mula roon. “Oops!”Napalunok ako nang makitang dumaloy ang dugo mula sa daliri niya. I gulped hard as I watch her blood streaming down her hand. Halos bumaliktad ang
#MTDC68: Truth Pt.1Ang pag-asa na makita si Melody ang siyang nagbigay sa akin ng lakas ng loob na pumunta sa address na nakalagay sa mensaheng natanggap ko. Ni hindi ko na inisip kung gaano ka delikado itong ginagawa ko.All I want right now is to see my daughter safe and unscathed. Hindi bale nang mapahamak ako, huwag lang siya.“Miss, sigurado ho ba kayong dito kayo bababa?” nagdadalawang isip na tanong sa akin ng taxi driver. Isang beses niya pang nilingon ang lumang apartment sa labas. Ganoon din ang ginawa ko.Sa unang tingin pa lang ay mararamdaman na agad na parang may kakaiba sa lugar na ito. I immediately felt the danger just by scanning the area. The place is dark and creepy.“Opo, Manong. Dito na po iyon. Kikitain ko lang ang kaibigan ko. Dito po kasi siya nakatira.” It was somehow amazing that I didn’t sounded like I’m lying. Kahit ang kaba na kanina ko pang pilit na isinasantabi ay hindi rin halata sa boses ko.Tumahimik na lamang si Manong kaya bumaba na ako. Inabot pa
#MTDC67: Panic Pt.2“And what made you think that Charitee’s involved here?” Nagtaas ng kilay si Tita Dina sa akin. Hindi pa rin na aalis ang matatalim niyang tingin sa akin.“Siya lang po ang alam kong may malaking galit sa ‘kin--”“And you are accusing her just because of that?” putol niya sa sinasabi ko.Umawang ang bibig ko. Hindi ko na nagawa na ipagpatuloy ang dapat na sasabihin ko pa.“Ma!”Galit na bumaling si Tita Dina kay Wesley. “What?! I know Charitee from the very beginning, Wesley! Bata pa lang kayo, kilalang-kilala ko na siya! At hindi ko makitaan ng masamang ugali si Charitee simula pa noon. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit sa halos lahat na lang ng problema na mayroon ang asawa mo ay palaging si Charitee ang sinisisi niya! ”Nang ibinalik niya ang tingin sa akin ay mas lalo ko pang nakitaan ng galit ang mga mata niya.“Yes! Charitee should be mad at you! She could have married my son if it wasn’t because of you! Pero sa maraming panahon na palagi ko siyang nakaka
#MTDC67: Panic Pt.1 Simula nang nagka-isip ako, hindi ko na mabilang kung ilang beses ko nang naitanong sa Kaniya kung bakit ganito ang buhay na ibinigay Niya sa akin. Oo, lumaki ako sa isang marangyang buhay na kinaiinggitan ng nakararami. Akala nila dahil ipinanganak akong mayaman, perpekto na. Akala nila, dahil madali kong nakukuha ang mga materyal na bagay ay masaya na ako. Pero hindi. People might see me happy and contented with my life, but little did they know, behind those smiles plastered on my lips, hides a lonely life only few people have ever known I am living with. Iilan lang ang nakakaalam kung anong klase ng paghihirap ang mga pinagdaanan ko simula pa noon. Iilan lang ang nakakaalam kung gaano ko ka gustong makawala sa hawla ng kalungkutan. Unlike other people, what I want is to simply live a happy life. To live a simple life with my family. Ni hindi ko hinangad ang mga materyal na bagay. Ang hinihiling ko lang ay kapayapaan. But my fate is so cruel. It just gave m
#MTDC66: Missing Pt.2Aligaga ako hanggang sa makauwi na si Papa.Dahil sa sinabi niya kanina ay hindi na mawala ang kaba sa dibdib ko.I find Charitee’s wrath as a real threat. I know I should not underestimate what she can do especially now that she’s probably desperate.Bakit naman siya bigla na lang mawawala? Saka saan naman siya pupunta? Wala naman siyang pamilya na pwedeng puntahan.Well, maybe she’s with Wesley’s mother? Pero ano naman ang gagawin niya doon?May problema pang kinakaharap ang pamilya ni Wesley dahil kay Red. For sure Tita Dina doesn’t have time to comfort her. Right?I was preoccupied the whole day. Kung hindi pa ako tinawag ni Jenda para sa tanghalian ay hindi ko mamamalayan na pasado alas dose na pala.Pagkatapos kong kumain ay bumalik din agad ako sa kwarto ko.I couldn’t help but think of the possibility. Series of what ifs kept running on my mind.What is she’s now plotting her revenge?What if she is just waiting for the perfect time?A knock on my door br