KINABUKASAN ay nagising ako dahil sa malakas na tunog ng alarm ni Trisha.Kaya kahit inaantok pa ako ay napilitan akong bumangon."Ang aga naman ng alarm mo!" reklamo ko."You need to get up early. You're going to cook breakfast at kailangan mo din na plantsahin ang isusuot niyo ni Sir Damon." Sa sinabi ni Trisha ay muli akong nahiga sa kama. "Ang dami ko naman pa lang obligasyon sa buhay!"nakasimangot na sambit ko habang nakatingin ako sa kisame."That's the reality of life!" giit pa niya. "Get up now! Baka mauna pa sa'yo si Sir Damon."Tss! Yes madam! Thank you for reminding me of how difficult to live in this freaking world." Nakairap kong sambit bago ako tuluyan'g bumangon.Maya-maya lang ay bumangon na rin si Trisha. "Kailangan ko na din pa lang umalis. Nasa bahay ang uniform ko.""Huh? You can wash your uniform here. You can also use the dryer." I insist."Oh, thanks, but I badly needed to go home right away. Remember, you told me to move here so, I need to pack up my stuff
HINDI agad ako nakapagsalita nang makita ko ang mga magulang ni Damon. Tila ba umurong ang aking dila sa hindi ko malaman na dahilan."Hey! Hindi ka ba masaya na dumalaw kami rito?" Anang ina ni Damon."Ofcourse, i'm happy mom! Sorry, nagulat lang ako sa biglaan niyong pagdating. Uhm, nag-almusal na ba kayo? Do'n na lang muna kayo sa sala maghintay at ipagluluto ko kayo." Nakangiting sambit ko."Huwag mo kaming intindihin. Busog kami. Naisipan lang namin na dumaan dito." Giit pa ng kanyang ina. "By the way, where is Damon?"'Uhm, nasa banyo, naliligo."Nahihiyang sagot ko."Hmm, honey, I think we should wait them in the living room." Sabad ng ama ni Damon."Yeah, you're right honey."Kaagad nila akong tinalikuran ngunit nagmadali rin akong sundan sila sa sala. "Mom, dad...you want something yo drin""Oh, we're okay, Freya. Go back to your room at dito na lang namin kayo hihintayin." Nakangiting wika ng ama ni Damon.Bumalik ako sa silid at nakahinga ako ng maluwag nang makita
ANG ina na rin ni Damon ang nagluto ng aming hapunan kaya kahit naiinis ako sa presensya niya ay bahagya ko rin naman na ikinatuwa 'yon dahil kahit paano ay may makakatulong ako sa mga gawaing bahay.Kaagad na naghain ng pagkain si Mommy Diana kaya't napilitan na rin akong kumain. Kaya lang ay bigla kong naalala si Trisha. Nag-offer nga pala ako sa kanya na lumipat na lang siya dito sa bahay ko. Kaya lang ay naririto naman ang mother in law ko na feeling maganda.Nang matapos na kaming kumain ay ako na ang nagboluntaryong maghugas ng mga plato ngunit hindi pa rin siya pumayag. "Mom, let me wash the dishes. I know your tired and-""I'm okay, Freya. Go ahead, You need some rest.""But mom-""No more but's just go to your room. Maghapon kayong napagod at na-stressed sa office kaya kailangan niyong magpahinga at matulog.""Hindi pa naman ako inaantok mom." I still insist but it doesn't convince her.Wala na rin akong nagawa kundi ang sumunid na lamang.Pagbukas ko ng silid ay naabu
BUONG maghapon akong hindi kinausap ni Damon. Maging ang pagkain na binili ko kaninang tanghali ay hindi niya man lang tinikman. "Paano 'yan, sasabay ka ba sa kanya pauwi?" Ani Trisha na sukbit na ang kanyang shoulder bag."Yeah. Susubukan konrin siyang kausapin lara hindi na tumagal 'tong tampuhan namin.""Tss, nagi-guilty ka eh siya naman 'tong may kasalanan.""Hmm, pero nasaktan ko pa rin siya.""He deserves that! Huwag ka nga diyan magpanggap na santa. Hindi ganyan ang dating Freya na nakilala ko! Palaban 'yon at may paninindigan sa buhay!""Tss, i'm trying my best para magbago.""Really? Siya ba, nasa vocabulary niya man lang ang magbago? Gosh! Sobra ka ng inaapi ng tao na 'yon! Hmm, baka naman inlove ka na sa kanya kaya nagkakaganyan ka!""Trish, he's my husband so, I need to-""And you are his wife! Wala siyang pakialam sa feelings mo! Maraming beses mo na siyang sinuyo. Pero anong napapala mo? Wala di'ba?"Nagpakawala ako ng isang malalim na buntonghininga bago ko siya sinago
HINDI ako nakatulog ng maayos kagabi dahil sa kaiisip ng mga sinabi ni Damon. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maintindihan kung bakit gano'n na lang kalaki ang tiwala niya sa Allison na 'yon.Lumabas ako ng silid para masimulan ko na ang mga gawaing bahay at matapos ako ng mas maaga lalo na ang paglalaba. Naisip kong dalawin ngayon sina mommy at daddy tutal ay linggo naman.Ayoko rin na magmukmok maghapon dito sa bahay. Baka lalo lang akong ma-stress kay Damon.Hindi na ako nag-abalang magluto pa ng almusal dahil paniguradong hindi niya naman iyon kakainin.Makalipas ang mahigit dalawang oras ay natapos ko na ang lahat ng gawain.Bumalik ako sa aming silid para magligo at magbihis.Si Damon ay bumalik muli sa guest room. Doon na rin siya natulog kagabi.Habang nag-aayos ako ng aking sirili ay bahagya akong natigilan. Napaisip ako kung magpapaalam pa ba ako ngayon kay Damon o hindi. Kalauna'y napagpasyahan kong huwag na lang dahil wala naman pala siyang pakialam saakin.
IT'S already ten in the evening when I got home and as I open the door, I saw Damon in the living room...busy watching television.Dahan-dahan akong naglakad paakyat sa hagdan para lang hindi ako makalikha ng ingay at nang hindi niya mapansin ang pagdating ko. Kaya lang ay naroon pa 'lang ako sa ikalawang baitang ng hagdan ay bigla ng nagsalita si Damon."Wala ka man lang balak na sabihin kung saan ka galing?" Aniya na bakatuon pa rin sa tv ang kanyang paningin.Naiinis na nilapitan ko siya. "Maniniwala ka ba kung sabihin kong galing akonsa bahay ng mga magulang ko? For sure naman'g hindi. Dahil wala ka naman ibang pinapaniwalaan kundi ang sarili mo lamang."Kaagad nitong pinatay ang tv. Kapagkuwa'y tumayo at seryosong tumitig saakin. "As your husband, karapatan kung malaman kung saan pumupunta ang asawa ko!""Tss, alam mo naman kung nasaan ako di'ba? Tinawagan mo na ang mga magulang natin. Don't tell me na hindi ka pa rin satisfied sa sagot nila? And for your information, pum
MATAPOS pumirma ni Damon ay agad akong nagpatawag ng meeting. Sa susunod na araw ang launch ng bagong produkto namin kaya't kailangan na maayos na ang lahat."Mauna ka na sa conference room Trish. Tell them na susunod na lang ako. Kokopyahin ko lang 'yong file sa isa kong flash drive para masiguro ko na hindi tayo mapapahiya mamaya during our presentation.""Noted, Ma'am." nakangiti niyang wika bago ako iniwan sa opisina.Maya-maya lang ay sumunod na din ako. Hindi pwedeng ma-late ako dahil baka mapahiya na naman ako kay Damon at sa mga investors. Kaya naman halos takbuhin ko na ang papuntang elevator.Ngunit nasa third floor pa lang ako ay hindi ko inaasahan na magkakaroon ng power interruption. Dahilan upang mapasigaw ako."Help!... Somebody help me please! I'm stucked and I was scared!" paulit-ulit kong sigaw habang nanginginig na ang buo kong katawan. Takot ako sa dilim at mas lalong takot ako ng nag-iisa.Kinapa ko ang aking cellphone ngunit mas lalo pa akong natakot dahi
NANG makaalis na si Damon ay mas lalo lamang sumama ang aking pakiramdam. Ngayon ay tuluyan ko ng napagtanto na ang kabaitang ipinakita niya saakin ay dahil lamang sa naaawa siya. At kahit kailan ay hindi iyon mapapalitan ng kahit kaunting pagmamahal.Maya-maya lang ay naririnig ko na ang malakas na kulog at kidlat. Maging ang ulan ay lumalakas na rin kaya't ang naramdaman kong takot kahapon sa elevator ay tila mas nadoble pa ngayon.Ang mga gan'tong sitwasyon ang nagiging kahinaan ko. Matapang ako sa ibang bagay, pero pagdating sa dilim, sa kulog at kidlat ay para akong nauupos na kandila sa tuwing nakakaramdam ako ng labis na takot."Mom!""Mom where are you!" I shouted as I cried.But no one answers me.As the thunder and lightning continues my tears are also continues flowing. My vision are also getting blurry at that moment.I am now sitting on the floor while my two palms are covering on my both ears and continue crying and shouting my mom's name.Few more minutes had pass
MARAMING beses na kumatok sa pinto si Damon ngunit hindi ko man lang ito pinagbuksan. Hindi naman talaga ako nagagalit sa kanya. Hindi ko lang maiwasan ang mainis at masaktan dahil hindi ko lubos akalain na alam pala ni dad na bumalik na ang memorya niya. Muling may kumatok sa pintuan. Ngunit sa pagkakataong iyon ay si Trisha na ang kumakatok. "Freya, open this door, please!" Aniya na mas nilakasan pa ang pagkatok."Tss, oo na, bubuksan ko na!" "Anong nangyari? Ba't nakakulong ka dito sa silid?" gulat na tanong ni Trisha nang tuluyan ng makapasok sa silid namin."Tss, inutusan ka ba ni Damon para kausapin ako?""Huh? Hindi! Kakauwi ko nga lang dito, paano akong uutusan? At saka bakit? May problema na naman ba kayo ni Damon?""Wala.""Wala? Tss, kwento mo 'yan sa patay, baka maniwala." Nakairap niyang sambit. "Kanina ko pa nakita 'yon na kumakatok dito. Ba't 'di mo pinagbubuksan ng pinto?""Naiinis ako sa kanya! Sa kanila ni dad!""Why?" "Dahil alam pala ni dad na bu
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na sa tabi ko si Damon. Sinulyapan ko ang aking cellphone. It's already six in the morning kaya naman nagmamadaling lumabas na ako ng silid. For sure ay hindi pa siya nakakaalis ang lalaking 'yon.Pagdating sa may hagdan ay hindi agad ako nakahakbang dahil bigla kong narinig ang tinig ng aking ama.Nagtago ako sa may gilid ng hagdan at pilit kong pinakinggan ang pag-uusap nila ni Damon."So, hindi pa rin niya alam na wala ka ng amnesia?" Ani dad."Hindi pa dad."Nanlaki ang mga mata ko sa aking narinig. Hindi ko akalain na alam pala ni dad ang sikreto ni Damon."Kailan mo balak sabihin kay Freya na wala ka ng amnesia?""Hindi ko pa alam dad. Natatakot ako na baka pag nalaman niyang wala na akong amnesia ay umalis na naman siya dito sa bahay.""Sabagay. Hmm, kaya lang naman siya napilitan na bumalik dito ay dahil nga sa nagka-amnesia ka." Pag sang-ayon naman ni dad."Exactly, dad! Kaya minsan naisip ko rin na, sana hindi na lang bumalik
HINDI ko inaasahan na sasamahan ako ni Damon sa panonood ng movie."Are you sure? You want to come with me?""Yeah.""Tss, mas okay pala kapag may amnesia ka. Nagiging mapagbigay ka. Siya nga pala paano mo naisip na bumili ng ticket at-""Huwag na natin pag-usapan 'yon. Ang mahalaga nakabili na ako ng ticket and here we are, we're about to enter in the cinema.""Hmm, sabagay. Pero hindi ko lang talaga maiwasan ang mapaisip. Ba't biglang bumait ka at bakit-""Manonood ba tayo o magkukwentuhan na lang?" sarkastiko niyang wika."Tss, biglang nagsungit!" nakairap kong tugon."Sandali! Paano kang makakapasok sa loob? Isa lang naman nag ipinakita mo sa'kin kanina na ticket.""I bought two tickets!""Whoah!" bulalas ko. Akmang yayakap ako sa kanyang braso dahil sa labis na tuwa ngunit nagulat ako nang hilahin niya ako palapit sa kanyang dibdib at nasubsob pa nga do'n ang aking mukha. "Hoy, dahan-dahan naman! Buntis ako oh!" reklamo ko ngunit nagulat ako sa biglang pag sigaw ni
KINABUKASAN ay nagulat ako dahil ang himbing pa rin ng tulog ni Damon habang nakahiga saaking tabi. I was about to get up para sana kunin ang aking cellphone upang alamin ang oras. Ngunit hindi ko magawa dahil nakayakap siya sa kanang braso ko."Gosh! What happened to this man? Sinadya niyang alisin ang unan na nakaharang sa pagitan namin para lang yakapin ang braso ko." pagkausap ko sa akong sarili.Dahan-dahan ay sinubukan kong alisin ang kanyang braso. Ngunit namilog pa ang aking mga mata nang bigla na lang siyang magsalita. "Stay.""So, you're awake? Bakit hindi ka pa bumabangon? Don't tell me na wala kang balak na pumunta ng office?""May mahalaga akong pupuntahan today kaya't hindi muna ako pupunta do'n. Nando'n naman ang mga ama natin kaya't wala kang dapat na ipag-alala.""Bukod ba sa kompanya, may mas mahalaga pa sa'yo na ibang bagay?" I curiously asked."Yeah, there is.""Huh? Then, what is it?""Tss, i'm still sleepy. Stop asking me that kind of nonsense question!""N
EKSAKTONG pagdating namin sa bahay ay saka naman bumuhos ang malakas na ulan."See? Kung nagtagal pa tayo do'n ay baka-""Enough, okay? Huwag mo na akong pagalitan. Magulo na nga ang isip ko eh." Reklamo ko dahilan upang mapilitan siyang manahimik."Mabuti naman at nakauwi na kayo. Kumusta? Nakausap niyo ba si Fatima?" Ani Mommy Diana na agad kaming nilapitan."Si Freya na lang ang tanungin mo mom. Akyat na ako. May mga kailangan pa akong asikasuhin na mga documents."Ani Damon na labis ang pagkainis saakin."What happened?" kaagad na tanong ni mom nang kami na lang ang maiwan sa sala."Nothing.""Huh? What do you mean?""Nothing happened. Dahil hindi naman ako kinausap ni mom. Ni-hindi niya man lang ako pinagbuksan ng pinto.""OMG! Kinaya niya 'yon? As in natiis ka niya na huwag papasukin sa bahay niyo?""Yes mom! As I told you, kakaiba ang mom ko. Mas matigas pa ang puso niya sa bato.""Gosh, I can't imagine how she-""It's okay, mom." walang emosyon na tugon ko.Kapagkuwa'y bi
KINABUKASAN ay maaga akong gumising. Balak kong puntahan si mom para sana suyuin at paulit-ulit na humingi ng tawad sa kanya.Maingat akong bumangon para lang huwag magising si Damon. Linggo ngayon kaya't mahimbing pa rin itong natutulog.I go downstairs para sana magtimpla na lang ng gatas bago umalis ng bahay. Ngunit nagulat ako nang maabutan ko si Mommy Diana na nakaupo sa couch sa living room."Ba't ang aga mong bumangon?" sita niya saakin. "Namumugto pa 'yang mga mata mo at halatang kulang ka pa sa tulog.""Uhm, may pupuntahan ako mom, kaya-""Saan? Sinong kasama mo?" latulou niyang usisa."Sa bahay mom. Ako lang mag-isa ang pupunta.""No!""Huh? But why mom?""Delikadong bumyahe ng mag-isa lalo pa't ganyan ang sitwasyon mo. Look, malaki na ang tiyan mo. Mahihirapan kang sumakay kung wala kang sariling sasakyan.""Mom, I can handle myself. Ang daming buntis diyan na mas malaki pa ang tiyan kaysa saakin at kinakaya naman nila ang bumiyahe sa araw-araw.""Tss, alam ko na
"MOM, i'm sorry." humikbing sambit ko habang hawak ko ang kamay ng aking ina."Sorry? Gano'n na lang 'yon? Pinagmukha mo akong tanga, Freya! Ako ang ina mo, pero sa kanya ka kumampi? Wala na ba talaga akong halaga sa'yo?" puno ng hinanakit sa tinig ni mom at pilit na inalis ang kamay ko."I love you both mom, kaya nagawa ko 'yon. Ayokong-""Liar! Kung mahal mo ako bilang ina mo, hindi mo ako susuwayin. Dahil alam mo naman sa sarili mo na ginagawa ko 'to para maging ligtas ka...kayo ng magiging mga anak mo. But, look what you did...you betrayed your own mother.""Sorry mom. Hindi na ba magbabago ang isip mo? Bakit hindi mo na lang patawarin si Mommy Diana para-""Simula sa araw na 'to ay kalimutan mo ng ako ang ina mo. Tutal mas pinili mo naman si Diana over me, di'ba?" "Mom please! Huwag naman ganyan! Wala akong pinipili or kinakampihan!""Whatever, Freya! Bahala ka na sa buhay mo!" singhal niya saakin bago dinampot ang kanyang handbag at walang lingon likod na lumabas ng b
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na naman sa tabi ko si Damon. I'm sure he's actually preparing for work kaya naman nagmadali akong lumabas ng silid.Dumiretso ako sa dining area ngunit wala rin siya do'n."Hmm, looking for Damon?" that's Trisha's voice coming from behind."Yeah. Have you seen him?""Well, maaga siyang umalis dahil kailangan niya pang kunin ang kanyang kotse.""Oh, I see.""Na-miss mo naman agad." Panunudyo niya."Hindi ah. Natanong ko lang dahil pag gising ko ay wala na siya sa tabi ko at -""Tss, magdamag na nga na magkatabi, hindi pa rin mapakali kinabukasan!" giit pa niya. "Bakit, hindi ba sulit 'yong yakap at halik niya sa'yo kagabi?""Gosh, will you please shut up! For your information, walang nagaganap na yakap at halik every night. Dahil dalawang malaking unan ang nakaharang sa pagitan namin.""Huh? Seriously?""Yes!" naiinis na sagot ko na sinundan ko pa ng pagtaas ng aking kilay."Wait! Alam ba ng mom ni Damon ang tungkol dito?""Ofcourse not! P
GABI na ay hindi pa rin dumarating si Damon. Maging sina Trisha ay wala pa din. Kailangan kong makausap ngayon si Damon para makahingi ako ng tawad sa inasal ko kagabi. I realized lately na masyado akong nagpadala sa aking emosyon kaya't kung anu-ano ang mga nasabi ko sa kanya at palagi kong nakakalimutan that he has a temporary amnesia."What's wrong? What is that sad look in your face, honey?""Uhm, nothing mom. Nag-aalala lang ako kina Damon at Trisha. It's almost eight in the evening and they're not home yet.""Ako nga rin eh. Hmm, did you try to call them?""Yeah, but they both not picking up their phone.""Oh my god! How about his driver? Please Freya, try to contact him baka may alam siya kung nasaan ang dalawa.""Okay mom. Tinawagan ko ang driver at nakakagulat na pati siya ay hindi rin makontak.""What now? Don't tell me that he's not picking up as well?""Not really, mom.""Gosh! How about Ernest?""I will call him, mom."I called Ernest and i'm glad that he suddenly