NANG makaalis na si Damon ay mas lalo lamang sumama ang aking pakiramdam. Ngayon ay tuluyan ko ng napagtanto na ang kabaitang ipinakita niya saakin ay dahil lamang sa naaawa siya. At kahit kailan ay hindi iyon mapapalitan ng kahit kaunting pagmamahal.Maya-maya lang ay naririnig ko na ang malakas na kulog at kidlat. Maging ang ulan ay lumalakas na rin kaya't ang naramdaman kong takot kahapon sa elevator ay tila mas nadoble pa ngayon.Ang mga gan'tong sitwasyon ang nagiging kahinaan ko. Matapang ako sa ibang bagay, pero pagdating sa dilim, sa kulog at kidlat ay para akong nauupos na kandila sa tuwing nakakaramdam ako ng labis na takot."Mom!""Mom where are you!" I shouted as I cried.But no one answers me.As the thunder and lightning continues my tears are also continues flowing. My vision are also getting blurry at that moment.I am now sitting on the floor while my two palms are covering on my both ears and continue crying and shouting my mom's name.Few more minutes had pass
TATLONG araw na akong nananatili rito sa hospital. Nababagot na ako at wala na rin akong ideya kung ano na ba ang nangyayari sa kompanya. "Ma'am Freya, pasensiya na at ngayon lang kita nadalaw. Siya nga pala dinalhan kita ng mansanas at ubas. Alam kong hindi ka naman mahilig sa orange kaya-""Thank you, Trish. Nasaan na ba si Damon? Sana pumayag na siyang ma-discharge ako today.""Uhm, sure ka ba na okay ka na?" nag-aalalang tanong ni Trisha."Trish, okay na ako. Wala naman akong sakit. Kaya lang naman ako nandito para makapagpahinga at makatulog ng maayos eh.""Tss, paano 'yan? Kapag ba umuwi ka na sa bahay niyo ay magiging okay ka na do'n? Makakatulog ka ba do'n ng mahimbing?" giit pa niya."Susubukan ko Trish. At kung kailangan kong uminom lagi ng sleeping pills sa gabi ay gagawin ko.""Gosh! Hindi pwede na sanayin mo ang sarili mo sa sleeping pills. Okay...I know that it can induce your drowsiness that can help you fall asleep but how about the side effects, huh? ""Trish
"WHY are you here?" gulat na tanong saakin ni Damon."Kayo ba? Ba't kayo nandito?" balik tanong ko sa kanila."Tss, Freya, you should be in the hospital!" giit pa ni Damon."Really? For what? Para makabuwelo kayo ng kabit mo?""Tss, enough for the wrong accusation, okay? May pinaasikaso ako kay Allison kaya-""Shut up! Hindi mo na kailangan pang magsinungaling sa'kin, Damon. Alam ko na ng lahat. Simula no'ng araw na ginawa mo pa lang siyang sekretarya. No'ng araw na nasa hospital ako, siya rin ang dapat na pupuntahan mo ng gabing masama ang panahon, tama ba? Siya rin ang dahilan kung bakit extended hanggang sa linggo ang payment mo for my hospital bills! At higit sa lahat siya ang dahilan kung bakit hindi mo naa-appreciate ang lahat ng ginagawa ko para sa'yo!" singhal ko at hindi ko namalayan na may butil na ng luha na pumapatak mula sa aking mga mata. "Mas masarap ba siyang humalik? Mas magaling ba siya sa kama? Sumagot ka!" patuloy kong singhal sa kanya.But instead of answering
PAGDATING sa bahay ay nagpresinta si Trisha na magluto ng aming hapunan. Ngunit agad ko iyon na pinigilan."Huwag mo ng pagurin ang sarili mo sa pagluluto. Baka wala naman kumain. Mag-iinom tayo ngayon. Tapos sina Damon ay baka kumain na 'yon sa restaurant or baka sa hotel."Humagalpak ng tawa si Trisha bago ito muling nagsalita. "Overthinker ka talaga! Ang dami naman nilang free time para makapag-check in pa sa hotel.""Wala naman'g imposible sa taong pursigido!""Sandali nga! Bakit ba ganyan ang mga sinasabi mo? Ano ba talaga ang nangyari? Magkwento ka na!""Tss, excited ka na naman! Wala pa nga 'yong in-order kong barbecue eh! Mamaya ako magkukuwento kapag nagsimula na tayong uminom ng beer.""Gosh, and dami pang advertisement bago magkuwento! Make sure na talagang intense 'yan ah.""Sobrang intense, Trish! To the point na lahat ng dugo mo sa katawan ay talagang aakyat hanggang sa ulo."Akmang magsasalita pa sana si Trisha nang biglang tumunog ang doorbell. Kaya't nagm
PINAUNA ko na sa office si Trisha. Ngayon na ang araw ng launching of our new product kaya kailangan na naman namin ni Damon na magpanggap as sweet and perfect couple."Ba't hindi ka pa sumabay kay Trisha?" Ani Damon na siyang ikinagulat ko."Hmm, don't tell me nakalimutan mo ng kailangan kong sumabay sa'yo ngayong araw?""Tss, lagi naman kitang isinasabay sa pagpasok sa office. Ikaw lang naman'tong ayaw. Mas gusto mong si Trisha ang maging driver mo kaya naman nagulat ako ngayon at pinaalis mo na siya.""C'mon we need to act like a sweet and perfect couple today. So, hurry up! We also need to drop by in a nearest botique for my elegant dress." Nakangiti kong pahayag.He just nodded at me kaya naman nauna na akong nagtungo sa parking lot."Ma'am, hihintayin pa ba natin si Sir Damon o ihahatid muna kita sa-""Let's wait him. Kailangan ay magkasama kaming aattend sa event ngayon sa kompanya.""Okay, ma'am.""By the way, here's your salary for yesterday." I handed him an envel
WALA kaming kibo sa loob ng sasakyan hanggang sa makarating kami sa kompanya. Ngunit, nagulat ako ng pagpasok ko sa office ay sumama rin siya."How about the interview? Ginawa mo ba 'yon para mapanood ni Allison?" agad na tanong ni Damon nang pareho na kaming nasa loob ng opisina ko.Humagalpak ako ng tawa. "Malamang mapapanood niya iyon. Dahil buong mundo ang makakapanood no'n." Tumatawa pa rin na sambit ko.Samantalang si Trisha ay kunot noo na nakatingin lang saamin."Freya, I know you did it on purpose.""Teka nga! Imbes na magpasalamat ka at pinagtakpan ko ang ginagawa niyo ng kabit mo, heto at nagagalit ka pa!""Liar! Nararamdaman ko na may iba ka pang dahilan kaya mo ginawa iyon.""It's up to you kung ano ang gusto mong isipin. Ayoko ng mag-explain sa mga taong ayaw naman makinig sa paliwanag ng iba. Pumunta ka na sa office mo, baka magbago pa ang isip ko at hindi mo ako makita sa event mamaya.""Don't you dare to include our personal issue just to-""Wow! Coming fro
KINABUKASAN ay maaga akong gumising. Kailangan kong maglinis ng buong bahay. Isang linggo na rin ang nakalipas nang huling beses akong maglinis. Marami na rin'g alikabok. Kailangan ko rin maglaba ng mga damit namin ni Damon. Ayoko rin gumamit ng washing machine dahil nanghihinayang ako sa mga coat niya at baka masira lang.Kaagad akong lumabas ng silid. Nagluto muna ako ng almusal bago ko sinimulan ang mga gawaing bahay. Gusto ko rin sana'ng dumaalw kina mommy kaya kang ay baka naroon na naman ang mga magulang ni Damon. Kaya matutulog na lang siguro ako maghapon pag natapos ko na ang lahat ng gawain.Pagkatapos kong magluto ay agad akong nag almusal. Tulog pa si Damon kaya't hinyaan lo ma lang siya lalo pa't Sunday naman ngayon.Maya-maya lang ay sinimulan ko na ang mga gawain. At makalipas ang mahigit isang oras ay sinimulan ko na ang paglalaba.Ngunit maya-maya lang ay biglang tumunog ang doorbell.Napahinto ako sa aking ginagawa. Bahagya pa akong napaisip kung sino nga
NAKAKATUWA na kayang sabayan ni Trisha ang lahat ng kalokohan ko sa buhay. She never betray me at kahit madalas akong mainis sa kanya ay nariyan pa rin siya, nakahandang sumuporta at umunawa saakin."Hmm, ang lalim na naman ng iniisip mo. Don't tell me na nagdadalawang isip ka na sa gagawin natin mamaya?""Tss, what if magalit sa'kin si Damon after natin pakainin ng maanghang na adobo ang kanyang kabit?""Relax. Normal na magalit si Damon. Pero hindi naman pwedeng sila lang ang masaya. At saka, hello bahay mo 'to... ikaw ang magdidesisyon dito.""Fine. Ayoko lang naman na tumindi pa ang galit saakin ni Damon.""So, ano? Aatras ka na? C'mon! Nakasalalay din sa'yo ang good reputation niya. Kaya nga nandito sila ng babaeng 'yan eh, para wala sa kanilang makakita.""Promise me na tutulungan mo ako hanggang sa dulo, Trish.""Hmm, of course, I will help you. Huwag ka nga'ng mag-overthink. Let's go! Let's serve the food!" giit pa niya dahilan upang mapilitan akong sumunod.Mukha
MARAMING beses na kumatok sa pinto si Damon ngunit hindi ko man lang ito pinagbuksan. Hindi naman talaga ako nagagalit sa kanya. Hindi ko lang maiwasan ang mainis at masaktan dahil hindi ko lubos akalain na alam pala ni dad na bumalik na ang memorya niya. Muling may kumatok sa pintuan. Ngunit sa pagkakataong iyon ay si Trisha na ang kumakatok. "Freya, open this door, please!" Aniya na mas nilakasan pa ang pagkatok."Tss, oo na, bubuksan ko na!" "Anong nangyari? Ba't nakakulong ka dito sa silid?" gulat na tanong ni Trisha nang tuluyan ng makapasok sa silid namin."Tss, inutusan ka ba ni Damon para kausapin ako?""Huh? Hindi! Kakauwi ko nga lang dito, paano akong uutusan? At saka bakit? May problema na naman ba kayo ni Damon?""Wala.""Wala? Tss, kwento mo 'yan sa patay, baka maniwala." Nakairap niyang sambit. "Kanina ko pa nakita 'yon na kumakatok dito. Ba't 'di mo pinagbubuksan ng pinto?""Naiinis ako sa kanya! Sa kanila ni dad!""Why?" "Dahil alam pala ni dad na bu
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na sa tabi ko si Damon. Sinulyapan ko ang aking cellphone. It's already six in the morning kaya naman nagmamadaling lumabas na ako ng silid. For sure ay hindi pa siya nakakaalis ang lalaking 'yon.Pagdating sa may hagdan ay hindi agad ako nakahakbang dahil bigla kong narinig ang tinig ng aking ama.Nagtago ako sa may gilid ng hagdan at pilit kong pinakinggan ang pag-uusap nila ni Damon."So, hindi pa rin niya alam na wala ka ng amnesia?" Ani dad."Hindi pa dad."Nanlaki ang mga mata ko sa aking narinig. Hindi ko akalain na alam pala ni dad ang sikreto ni Damon."Kailan mo balak sabihin kay Freya na wala ka ng amnesia?""Hindi ko pa alam dad. Natatakot ako na baka pag nalaman niyang wala na akong amnesia ay umalis na naman siya dito sa bahay.""Sabagay. Hmm, kaya lang naman siya napilitan na bumalik dito ay dahil nga sa nagka-amnesia ka." Pag sang-ayon naman ni dad."Exactly, dad! Kaya minsan naisip ko rin na, sana hindi na lang bumalik
HINDI ko inaasahan na sasamahan ako ni Damon sa panonood ng movie."Are you sure? You want to come with me?""Yeah.""Tss, mas okay pala kapag may amnesia ka. Nagiging mapagbigay ka. Siya nga pala paano mo naisip na bumili ng ticket at-""Huwag na natin pag-usapan 'yon. Ang mahalaga nakabili na ako ng ticket and here we are, we're about to enter in the cinema.""Hmm, sabagay. Pero hindi ko lang talaga maiwasan ang mapaisip. Ba't biglang bumait ka at bakit-""Manonood ba tayo o magkukwentuhan na lang?" sarkastiko niyang wika."Tss, biglang nagsungit!" nakairap kong tugon."Sandali! Paano kang makakapasok sa loob? Isa lang naman nag ipinakita mo sa'kin kanina na ticket.""I bought two tickets!""Whoah!" bulalas ko. Akmang yayakap ako sa kanyang braso dahil sa labis na tuwa ngunit nagulat ako nang hilahin niya ako palapit sa kanyang dibdib at nasubsob pa nga do'n ang aking mukha. "Hoy, dahan-dahan naman! Buntis ako oh!" reklamo ko ngunit nagulat ako sa biglang pag sigaw ni
KINABUKASAN ay nagulat ako dahil ang himbing pa rin ng tulog ni Damon habang nakahiga saaking tabi. I was about to get up para sana kunin ang aking cellphone upang alamin ang oras. Ngunit hindi ko magawa dahil nakayakap siya sa kanang braso ko."Gosh! What happened to this man? Sinadya niyang alisin ang unan na nakaharang sa pagitan namin para lang yakapin ang braso ko." pagkausap ko sa akong sarili.Dahan-dahan ay sinubukan kong alisin ang kanyang braso. Ngunit namilog pa ang aking mga mata nang bigla na lang siyang magsalita. "Stay.""So, you're awake? Bakit hindi ka pa bumabangon? Don't tell me na wala kang balak na pumunta ng office?""May mahalaga akong pupuntahan today kaya't hindi muna ako pupunta do'n. Nando'n naman ang mga ama natin kaya't wala kang dapat na ipag-alala.""Bukod ba sa kompanya, may mas mahalaga pa sa'yo na ibang bagay?" I curiously asked."Yeah, there is.""Huh? Then, what is it?""Tss, i'm still sleepy. Stop asking me that kind of nonsense question!""N
EKSAKTONG pagdating namin sa bahay ay saka naman bumuhos ang malakas na ulan."See? Kung nagtagal pa tayo do'n ay baka-""Enough, okay? Huwag mo na akong pagalitan. Magulo na nga ang isip ko eh." Reklamo ko dahilan upang mapilitan siyang manahimik."Mabuti naman at nakauwi na kayo. Kumusta? Nakausap niyo ba si Fatima?" Ani Mommy Diana na agad kaming nilapitan."Si Freya na lang ang tanungin mo mom. Akyat na ako. May mga kailangan pa akong asikasuhin na mga documents."Ani Damon na labis ang pagkainis saakin."What happened?" kaagad na tanong ni mom nang kami na lang ang maiwan sa sala."Nothing.""Huh? What do you mean?""Nothing happened. Dahil hindi naman ako kinausap ni mom. Ni-hindi niya man lang ako pinagbuksan ng pinto.""OMG! Kinaya niya 'yon? As in natiis ka niya na huwag papasukin sa bahay niyo?""Yes mom! As I told you, kakaiba ang mom ko. Mas matigas pa ang puso niya sa bato.""Gosh, I can't imagine how she-""It's okay, mom." walang emosyon na tugon ko.Kapagkuwa'y bi
KINABUKASAN ay maaga akong gumising. Balak kong puntahan si mom para sana suyuin at paulit-ulit na humingi ng tawad sa kanya.Maingat akong bumangon para lang huwag magising si Damon. Linggo ngayon kaya't mahimbing pa rin itong natutulog.I go downstairs para sana magtimpla na lang ng gatas bago umalis ng bahay. Ngunit nagulat ako nang maabutan ko si Mommy Diana na nakaupo sa couch sa living room."Ba't ang aga mong bumangon?" sita niya saakin. "Namumugto pa 'yang mga mata mo at halatang kulang ka pa sa tulog.""Uhm, may pupuntahan ako mom, kaya-""Saan? Sinong kasama mo?" latulou niyang usisa."Sa bahay mom. Ako lang mag-isa ang pupunta.""No!""Huh? But why mom?""Delikadong bumyahe ng mag-isa lalo pa't ganyan ang sitwasyon mo. Look, malaki na ang tiyan mo. Mahihirapan kang sumakay kung wala kang sariling sasakyan.""Mom, I can handle myself. Ang daming buntis diyan na mas malaki pa ang tiyan kaysa saakin at kinakaya naman nila ang bumiyahe sa araw-araw.""Tss, alam ko na
"MOM, i'm sorry." humikbing sambit ko habang hawak ko ang kamay ng aking ina."Sorry? Gano'n na lang 'yon? Pinagmukha mo akong tanga, Freya! Ako ang ina mo, pero sa kanya ka kumampi? Wala na ba talaga akong halaga sa'yo?" puno ng hinanakit sa tinig ni mom at pilit na inalis ang kamay ko."I love you both mom, kaya nagawa ko 'yon. Ayokong-""Liar! Kung mahal mo ako bilang ina mo, hindi mo ako susuwayin. Dahil alam mo naman sa sarili mo na ginagawa ko 'to para maging ligtas ka...kayo ng magiging mga anak mo. But, look what you did...you betrayed your own mother.""Sorry mom. Hindi na ba magbabago ang isip mo? Bakit hindi mo na lang patawarin si Mommy Diana para-""Simula sa araw na 'to ay kalimutan mo ng ako ang ina mo. Tutal mas pinili mo naman si Diana over me, di'ba?" "Mom please! Huwag naman ganyan! Wala akong pinipili or kinakampihan!""Whatever, Freya! Bahala ka na sa buhay mo!" singhal niya saakin bago dinampot ang kanyang handbag at walang lingon likod na lumabas ng b
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na naman sa tabi ko si Damon. I'm sure he's actually preparing for work kaya naman nagmadali akong lumabas ng silid.Dumiretso ako sa dining area ngunit wala rin siya do'n."Hmm, looking for Damon?" that's Trisha's voice coming from behind."Yeah. Have you seen him?""Well, maaga siyang umalis dahil kailangan niya pang kunin ang kanyang kotse.""Oh, I see.""Na-miss mo naman agad." Panunudyo niya."Hindi ah. Natanong ko lang dahil pag gising ko ay wala na siya sa tabi ko at -""Tss, magdamag na nga na magkatabi, hindi pa rin mapakali kinabukasan!" giit pa niya. "Bakit, hindi ba sulit 'yong yakap at halik niya sa'yo kagabi?""Gosh, will you please shut up! For your information, walang nagaganap na yakap at halik every night. Dahil dalawang malaking unan ang nakaharang sa pagitan namin.""Huh? Seriously?""Yes!" naiinis na sagot ko na sinundan ko pa ng pagtaas ng aking kilay."Wait! Alam ba ng mom ni Damon ang tungkol dito?""Ofcourse not! P
GABI na ay hindi pa rin dumarating si Damon. Maging sina Trisha ay wala pa din. Kailangan kong makausap ngayon si Damon para makahingi ako ng tawad sa inasal ko kagabi. I realized lately na masyado akong nagpadala sa aking emosyon kaya't kung anu-ano ang mga nasabi ko sa kanya at palagi kong nakakalimutan that he has a temporary amnesia."What's wrong? What is that sad look in your face, honey?""Uhm, nothing mom. Nag-aalala lang ako kina Damon at Trisha. It's almost eight in the evening and they're not home yet.""Ako nga rin eh. Hmm, did you try to call them?""Yeah, but they both not picking up their phone.""Oh my god! How about his driver? Please Freya, try to contact him baka may alam siya kung nasaan ang dalawa.""Okay mom. Tinawagan ko ang driver at nakakagulat na pati siya ay hindi rin makontak.""What now? Don't tell me that he's not picking up as well?""Not really, mom.""Gosh! How about Ernest?""I will call him, mom."I called Ernest and i'm glad that he suddenly