PAG GISING ko kinabukasan ay wala na sa aking tabi si Damon. Bigla akong nakaramdam ng takot. Naisip ko na baka iniwan niya na ako matapos ang nangyRi saamin last night."Damon!" malakas na pagtawag ko sa pangalan niya ngunit wala akong natanggap na sagot.Lumabas ako ng nipa hut at muli ko siyang tinawag. Nagpalinga-linga pa ako sa paligid pero wala talaga kahit anino ni Damon.Dismayadong napaupo ako sa gilid ng dalampasigan. Hanggang sa hindi ko namalayan na may mga luha ng naglalandas sa aking pisngi."What if he goes back in Manila? What if all the good things that he did to me in this resort was all just a lie. What if he did that just to satisfy his needs?" ang lahat ng katanunga'ng 'yon ay nagkasama-sama na sa aking isipan dahilan upang tuluyan na akong mapahagulhol.Pinagdikit ko ang aking mga tuhod at isinubsob ko doon ang aking mukha. Walang pakundangan na umiyak ako ng malakas. Dahil ang tanging nasa isip ko lamang ng mga sandaling iyon ay gumaan ang aking dibdib.I
NANG ma-discharge ako ay todo alalay pa rin sa'kin si Damon. Ayoko na rin siyang pigilan sa gusto niyang gawin dahil nakokonsensiya ako lalo pa't lahat ng mga ginagawa niya ay bukal sa kanyang kalooban."I ordered your favorite adobo." Nakangiti niyang sambit habang inilalapag ang mangkok na may laman na ulam.Abot tainga ang naging pag ngiti ko. "Thank you. Masyado mo na akong ini-spoil. Baka masanay ako at hindi na kita paalisin sa tabi ko." pabirong sambit ko."I want to spoil you everyday. And I want to stay with you for the rest of my life, Freya!""Gosh! Ang cringe na naman!" "Yeah, it's cringe for you. But for me, it sounds romantic and sweet. And I will never get tired on reminding that to you." he seriously stated."Tss, kumain na nga tayo! Baka puro tamis na lang ang malasahan ko sa adobo na 'to ah." Patuloy na pagbibiro ko."Hmm, palagi mo na lang binabago ang usapan sa tuwing sinusubukan kong maging sweet sa'yo." reklamo niya."Kasi nga hindi ako sanay na
ISANG linggo ang matulin na lumipas simula nang bualik ako sa buhay ni Damon.Isang linggo na rin kaming magkasama dito sa VIP suite na pina-upgrade niya."Babe!" pag tawag ko sa kanya."Hmm?""Kailan ba tayo babalik ng Manila?""Why? Excited ka na bang bumalik do'n?" Aniya na natuwa sa tanong ko."Yeah. I miss my parents." Pinalungkot ko pa ang aking tinig."Okay. Then, we'll go back in Manila this coming Monday!""Whoah! Thank you babe!" masayang wika ko na sinundan ko pa ng paghalik sa kanyang pisngi."C'mon! Let's order some lunch. I heard that they have new menu today.""Hmm, puro ka na gastos! Baka naman pag balik natin ng Manila ay wala ka ng pera.""Tss, that's impossible! I have business!""Tinatamad akong lumabas. I don't know but I'm actually not feeling well today."Bigla niya akong nilapitan. Agad niyang sinalat ang leeg at noo ko habang puno ng pag-aalala sa kanyang mukha."Wala ka naman'g lagnat. May masakit ba sa'yo? How about your head and-""Walang masakit saa
MABIBIGAT ang hakbang na tinahak ko ang pasilyo papunta sa bahay namin.Samu't saring emosyon ang nararamdaman ko nang mga sandaling iyon.Nagagalit ako sa aking sarili dahil hinayaan kong magpakatanga na naman muli at naniwala na naman ako sa mga salita ni Damon.Paghinto ko sa tapat ng pintuan ay nagdalawang isip pa ako kung bubuksan ko na ba o hahayaan ko na lang na lumabas si mom at makita niya ako ritong nakatayo.Subalit bago pa man ako makapagdesisyon ay agad ng nagbukas ang pintuan ng aming bahay."Honey! Oh my God! Finally, you're home!" bulalas ni mommy at agad akong niyakap ng mahigpit. "Get inside!" giit pa niya na agad kinuha ang maleta ko. Kapagkuwa'y tinabihan niya ako sa couch.Muli na naman akong napaluha. "Mom, how did you know na darating ako?" "Damon called me a few minutes ago. He don't have any idea if where did you go. He just told me that you left him in the resort." she said and gently hold my hand."That liar!" I exclaimed in disgust. "Hmm, whe
I cried on my dad's shoulder until I feel better."Hmm, you're okay now?""Yes dad.""Okay, then I'll leave now. Get back to bed and-""No! Just stay, dad.""Huh? But I thought you wanted to be alone.""Yeah a while ago dad. But now that you're here, I feel relieved. And I think, I'm ready to tell you everything.""Are you sure? I don't want to force you, baby. Just like what I have said, you can tell it to me once you feel better. ""I'm okay now dad. And I don't have a choice but to be okay.""Oh, that's my girl!" he exclaimed at nagulat pa ako ng panggigilan niya ang aking pisngi. "Wait, i'm going to call your mom. So, we can-""No dad! I want to tell to you right now. I want to know your reaction after this. Your also a man. And i'm not sure if you're also cheated on my mom during your-""Cheated? Tss, baby...what the hell are you talking about?" he asked confused. "I'll never do that to your mom. I love her so much. Yes, we always fight but that's not a valid reason
LABIS ang galit kay Damon ng aking ama matapos ang pag-uusap namin kagabi. Gustong-gusto niya na itong makita at masuntok sa mukha. I tried to convinced him na huwag niya na lang kausapin si Damon. Pero tila walang balak ang aking ama na balewalain lang ang lahat ng nangyari saakin.Pagkagising ko ay agad kong hinanap si dad. "Dad!" tawag ko ng makarating ako sa tapat ng silid nila ni mommy.Biglang bumukas ang pinto at si mommy na lang ang naroon sa loob. "Where is daddy?""Maagang umalis. May kailangan daw siyang asikasuhin.""Huh? Sinabi niya ba mom kung saan siya pupunta?""Hindi. Bakit mukha yatang hindi ka mapakali? May problema ba kayo ng dad mo?" ani mommy na naguguluhan na sa ikinikilos ko."Mom, baka puntahan niya si Damon sa Batangas!""What? Sandali nga! Ano ba ang nangyari? May sinabi ka ba sa daddy mo tungkol kay Damon?" patuloy niyang usisa."I told him everything that happen to us." Nakayukong sagot ko sa aking ina."So, ang daddy mo lang pala ang balak mo
KINABUKASAN ay agad rin'g na-discharge si dad. Kailangan na lang niyang magpahinga kaya't hindi kami pumayag ni mom na pumasok siya sa opisina."Dad, you better stay here. Sabi mg doctor ay bawal ka munang mapagod.""No! I need to go to the company! May mga investors na kailangan kong kausapin." Ani dad na kanina pang ipinioilit ang kanyang gusto."Joaquin, tigilan mo nga 'yang katigasan ng ulo mo! Kaya na 'yon ni Trisha." Ani mom na kanina pang naiinis."Hmm, mom is right! Trisha knows everything in the company . So you don't have to worry, dad. Uhm, kung gusto mo ay pwede naman akong bumalik sa kompanya at-""Hell no!" bigla niyang sigaw dahilan upang pareho kaming magulat ng aking ina."Kumalma ka nga Joaquin! Gusto mo na naman bang bumalik sa hospital?" puno ng iritasyon sa tinig ni mommy."Mom, ako na ang bahala kay dad. Sige na magpahinga ka na.""Tss, kausapin mong maayos 'yang ama mo Freya. Pagkatapos ay puntahan mo rin ako sa silid para tayo naman ang mag-usap. Hindi ko
MAGHAPON akong nanatili sa tabi ni dad. Nakatulugan ko na rin ang pag-iyak sa kanyang dibdib.Nagising lang ako nang maramdaman kong may yumuyugyog sa aking balikat."Lumipat ka na sa kuwarto mo." Ani mommy na nakatayo sa aking tabi."Can I stay here mom? I want to stay with dad.""Tss, you're not a three years old child, okay? Go to your room, now!" mahina ngunit madiin niyang pagkakabigkas.Wala akong nagawa kundi ang magtungo na lang sa aking silid. Nahiga ako sa kama at mariing napatitig sa kisame. Kapagkuwa'y sumagi sa isip ko si Trisha.Bigla akong bumangon at agad na nag-ayos ng aking sarili. Naisip ko na puntahan na lang siya para naman magkaroon ako ng makakausap. Miss na miss ko na rin siya at paniguradong gano'n din siya saakin.I just wear shirt and jeans para hindi magduda ang parents ko.Wala rin akong dala na kahit ano. Kahit cellphone ay wala rin akong balak na bumili ng bago unless it's needed in the company. Kaagad kong dinampot ang susi ng kotse ko na nakas
MARAMING beses na kumatok sa pinto si Damon ngunit hindi ko man lang ito pinagbuksan. Hindi naman talaga ako nagagalit sa kanya. Hindi ko lang maiwasan ang mainis at masaktan dahil hindi ko lubos akalain na alam pala ni dad na bumalik na ang memorya niya. Muling may kumatok sa pintuan. Ngunit sa pagkakataong iyon ay si Trisha na ang kumakatok. "Freya, open this door, please!" Aniya na mas nilakasan pa ang pagkatok."Tss, oo na, bubuksan ko na!" "Anong nangyari? Ba't nakakulong ka dito sa silid?" gulat na tanong ni Trisha nang tuluyan ng makapasok sa silid namin."Tss, inutusan ka ba ni Damon para kausapin ako?""Huh? Hindi! Kakauwi ko nga lang dito, paano akong uutusan? At saka bakit? May problema na naman ba kayo ni Damon?""Wala.""Wala? Tss, kwento mo 'yan sa patay, baka maniwala." Nakairap niyang sambit. "Kanina ko pa nakita 'yon na kumakatok dito. Ba't 'di mo pinagbubuksan ng pinto?""Naiinis ako sa kanya! Sa kanila ni dad!""Why?" "Dahil alam pala ni dad na bu
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na sa tabi ko si Damon. Sinulyapan ko ang aking cellphone. It's already six in the morning kaya naman nagmamadaling lumabas na ako ng silid. For sure ay hindi pa siya nakakaalis ang lalaking 'yon.Pagdating sa may hagdan ay hindi agad ako nakahakbang dahil bigla kong narinig ang tinig ng aking ama.Nagtago ako sa may gilid ng hagdan at pilit kong pinakinggan ang pag-uusap nila ni Damon."So, hindi pa rin niya alam na wala ka ng amnesia?" Ani dad."Hindi pa dad."Nanlaki ang mga mata ko sa aking narinig. Hindi ko akalain na alam pala ni dad ang sikreto ni Damon."Kailan mo balak sabihin kay Freya na wala ka ng amnesia?""Hindi ko pa alam dad. Natatakot ako na baka pag nalaman niyang wala na akong amnesia ay umalis na naman siya dito sa bahay.""Sabagay. Hmm, kaya lang naman siya napilitan na bumalik dito ay dahil nga sa nagka-amnesia ka." Pag sang-ayon naman ni dad."Exactly, dad! Kaya minsan naisip ko rin na, sana hindi na lang bumalik
HINDI ko inaasahan na sasamahan ako ni Damon sa panonood ng movie."Are you sure? You want to come with me?""Yeah.""Tss, mas okay pala kapag may amnesia ka. Nagiging mapagbigay ka. Siya nga pala paano mo naisip na bumili ng ticket at-""Huwag na natin pag-usapan 'yon. Ang mahalaga nakabili na ako ng ticket and here we are, we're about to enter in the cinema.""Hmm, sabagay. Pero hindi ko lang talaga maiwasan ang mapaisip. Ba't biglang bumait ka at bakit-""Manonood ba tayo o magkukwentuhan na lang?" sarkastiko niyang wika."Tss, biglang nagsungit!" nakairap kong tugon."Sandali! Paano kang makakapasok sa loob? Isa lang naman nag ipinakita mo sa'kin kanina na ticket.""I bought two tickets!""Whoah!" bulalas ko. Akmang yayakap ako sa kanyang braso dahil sa labis na tuwa ngunit nagulat ako nang hilahin niya ako palapit sa kanyang dibdib at nasubsob pa nga do'n ang aking mukha. "Hoy, dahan-dahan naman! Buntis ako oh!" reklamo ko ngunit nagulat ako sa biglang pag sigaw ni
KINABUKASAN ay nagulat ako dahil ang himbing pa rin ng tulog ni Damon habang nakahiga saaking tabi. I was about to get up para sana kunin ang aking cellphone upang alamin ang oras. Ngunit hindi ko magawa dahil nakayakap siya sa kanang braso ko."Gosh! What happened to this man? Sinadya niyang alisin ang unan na nakaharang sa pagitan namin para lang yakapin ang braso ko." pagkausap ko sa akong sarili.Dahan-dahan ay sinubukan kong alisin ang kanyang braso. Ngunit namilog pa ang aking mga mata nang bigla na lang siyang magsalita. "Stay.""So, you're awake? Bakit hindi ka pa bumabangon? Don't tell me na wala kang balak na pumunta ng office?""May mahalaga akong pupuntahan today kaya't hindi muna ako pupunta do'n. Nando'n naman ang mga ama natin kaya't wala kang dapat na ipag-alala.""Bukod ba sa kompanya, may mas mahalaga pa sa'yo na ibang bagay?" I curiously asked."Yeah, there is.""Huh? Then, what is it?""Tss, i'm still sleepy. Stop asking me that kind of nonsense question!""N
EKSAKTONG pagdating namin sa bahay ay saka naman bumuhos ang malakas na ulan."See? Kung nagtagal pa tayo do'n ay baka-""Enough, okay? Huwag mo na akong pagalitan. Magulo na nga ang isip ko eh." Reklamo ko dahilan upang mapilitan siyang manahimik."Mabuti naman at nakauwi na kayo. Kumusta? Nakausap niyo ba si Fatima?" Ani Mommy Diana na agad kaming nilapitan."Si Freya na lang ang tanungin mo mom. Akyat na ako. May mga kailangan pa akong asikasuhin na mga documents."Ani Damon na labis ang pagkainis saakin."What happened?" kaagad na tanong ni mom nang kami na lang ang maiwan sa sala."Nothing.""Huh? What do you mean?""Nothing happened. Dahil hindi naman ako kinausap ni mom. Ni-hindi niya man lang ako pinagbuksan ng pinto.""OMG! Kinaya niya 'yon? As in natiis ka niya na huwag papasukin sa bahay niyo?""Yes mom! As I told you, kakaiba ang mom ko. Mas matigas pa ang puso niya sa bato.""Gosh, I can't imagine how she-""It's okay, mom." walang emosyon na tugon ko.Kapagkuwa'y bi
KINABUKASAN ay maaga akong gumising. Balak kong puntahan si mom para sana suyuin at paulit-ulit na humingi ng tawad sa kanya.Maingat akong bumangon para lang huwag magising si Damon. Linggo ngayon kaya't mahimbing pa rin itong natutulog.I go downstairs para sana magtimpla na lang ng gatas bago umalis ng bahay. Ngunit nagulat ako nang maabutan ko si Mommy Diana na nakaupo sa couch sa living room."Ba't ang aga mong bumangon?" sita niya saakin. "Namumugto pa 'yang mga mata mo at halatang kulang ka pa sa tulog.""Uhm, may pupuntahan ako mom, kaya-""Saan? Sinong kasama mo?" latulou niyang usisa."Sa bahay mom. Ako lang mag-isa ang pupunta.""No!""Huh? But why mom?""Delikadong bumyahe ng mag-isa lalo pa't ganyan ang sitwasyon mo. Look, malaki na ang tiyan mo. Mahihirapan kang sumakay kung wala kang sariling sasakyan.""Mom, I can handle myself. Ang daming buntis diyan na mas malaki pa ang tiyan kaysa saakin at kinakaya naman nila ang bumiyahe sa araw-araw.""Tss, alam ko na
"MOM, i'm sorry." humikbing sambit ko habang hawak ko ang kamay ng aking ina."Sorry? Gano'n na lang 'yon? Pinagmukha mo akong tanga, Freya! Ako ang ina mo, pero sa kanya ka kumampi? Wala na ba talaga akong halaga sa'yo?" puno ng hinanakit sa tinig ni mom at pilit na inalis ang kamay ko."I love you both mom, kaya nagawa ko 'yon. Ayokong-""Liar! Kung mahal mo ako bilang ina mo, hindi mo ako susuwayin. Dahil alam mo naman sa sarili mo na ginagawa ko 'to para maging ligtas ka...kayo ng magiging mga anak mo. But, look what you did...you betrayed your own mother.""Sorry mom. Hindi na ba magbabago ang isip mo? Bakit hindi mo na lang patawarin si Mommy Diana para-""Simula sa araw na 'to ay kalimutan mo ng ako ang ina mo. Tutal mas pinili mo naman si Diana over me, di'ba?" "Mom please! Huwag naman ganyan! Wala akong pinipili or kinakampihan!""Whatever, Freya! Bahala ka na sa buhay mo!" singhal niya saakin bago dinampot ang kanyang handbag at walang lingon likod na lumabas ng b
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na naman sa tabi ko si Damon. I'm sure he's actually preparing for work kaya naman nagmadali akong lumabas ng silid.Dumiretso ako sa dining area ngunit wala rin siya do'n."Hmm, looking for Damon?" that's Trisha's voice coming from behind."Yeah. Have you seen him?""Well, maaga siyang umalis dahil kailangan niya pang kunin ang kanyang kotse.""Oh, I see.""Na-miss mo naman agad." Panunudyo niya."Hindi ah. Natanong ko lang dahil pag gising ko ay wala na siya sa tabi ko at -""Tss, magdamag na nga na magkatabi, hindi pa rin mapakali kinabukasan!" giit pa niya. "Bakit, hindi ba sulit 'yong yakap at halik niya sa'yo kagabi?""Gosh, will you please shut up! For your information, walang nagaganap na yakap at halik every night. Dahil dalawang malaking unan ang nakaharang sa pagitan namin.""Huh? Seriously?""Yes!" naiinis na sagot ko na sinundan ko pa ng pagtaas ng aking kilay."Wait! Alam ba ng mom ni Damon ang tungkol dito?""Ofcourse not! P
GABI na ay hindi pa rin dumarating si Damon. Maging sina Trisha ay wala pa din. Kailangan kong makausap ngayon si Damon para makahingi ako ng tawad sa inasal ko kagabi. I realized lately na masyado akong nagpadala sa aking emosyon kaya't kung anu-ano ang mga nasabi ko sa kanya at palagi kong nakakalimutan that he has a temporary amnesia."What's wrong? What is that sad look in your face, honey?""Uhm, nothing mom. Nag-aalala lang ako kina Damon at Trisha. It's almost eight in the evening and they're not home yet.""Ako nga rin eh. Hmm, did you try to call them?""Yeah, but they both not picking up their phone.""Oh my god! How about his driver? Please Freya, try to contact him baka may alam siya kung nasaan ang dalawa.""Okay mom. Tinawagan ko ang driver at nakakagulat na pati siya ay hindi rin makontak.""What now? Don't tell me that he's not picking up as well?""Not really, mom.""Gosh! How about Ernest?""I will call him, mom."I called Ernest and i'm glad that he suddenly