NANG mga sumunod na araw ay patuloy pa rin si Damon sa pagbisita sa bahay. Wala rin akong ideya kung ano ba ang ginawa niyang paraan para lang biglang maging mabait ulit sa kanya si daddy.Basta nagulat na lamang ako isang umaga pag gising ko, masaya na silang nagkukuwentuhan sa may terrace habang parehong may tangan na tasa ng kape.Hindi ko na lang sila inistorbo kaya bumalik na lang ako sa aking silid. Ngunit nagulat ako nang masalubong ko si mom habang abot tainga ang pagkakangiti."What's with that smile mom?"Humagalpak siya ng tawa bago ako sinagot ng panibagong tanong."Why? Hindi ka ba masaya na okay na ulit sina Damon at ang dad mo?""Mom!""Hmm, syempre kapag okay na sila, there's a possibility na maging okay na rin kayo ni Damon." giit pa ng aking ina."Gosh! Ang aga mo na naman na sinira ang araw ko!" pagrireklamo ko at padabog na iniwan ko siya."Mag almusal ka na para makapag-take ka ng vitamins.""No! I already lost my appetite." malakas kong sigaw na batid kong n
NAGULAT ako ng bigla na lang hilahin ni Trisha ang aking buhok."Ouch! What the hell is your problem?" singhal ko kay Trisha."You! You are my problem! Wanna know why?""Why?" muli kong singhal sa kanya."Akala ko ba sinisikreto mo kay Sir Damon 'yang pagbubuntis mo?""Yeah! Ba't ka ba nagagalit?" puno ng iritasyon sa aking tinig."You're crazy! Sa ginawa mo kanina ay paniguradong magdududa 'yon sa'yo.""Trish, hindi kita maintindihan.""Gosh, that freaking pizza! Nagpabili ka ng one whole pizza. Tapos hindi ka man lang namigay. Pero ang ending, hindi mo rin naman naubos! So, think about it! Sa palagay mo ba hindi 'yon magdududa?""Sorry! Hindi ko mapigilan 'yong sarili ko. Maging ako man ay nawerduhan din sa ikinikilos ko. Kaya lang ang bigat sa pakiramdam kapag pinigilan ko 'yon.""Tss, what if puntahan niya 'yong OB at magtanong do'n.""Relax. I already talked to the OB and she promised me to keep this as a secret.""How can you be so sure na hindi siya magsasalita? Remembe
LABIS ang saya ni Damon matapos niyang makumpirma na buntis nga ako. Ngunit labis din ang pagkasdismaya niya dahil hindi ko magawang sumaya katulad niya."Why? Don't tell me that you're still not yet ready to settle down with me?" Ani Damon na kinalas na ang pagkakayakap niya saakin."Damon, i'm not yet ready to go back in our house and live with you. Remember, we're not yet okay. And there's no assurance that-""Kahit buntis ka na hindi ka pa rin ba ready na bumalik sa buhay ko? Paano ka? Paano ang magiging anak natin? Paano ang pamilyang dapat ay buohin natin? Don't tell me that you're going to escape again?""Damon, please ...not now, okay? I'm not feeling well and I don't want to talk about that.""You're still trying to avoid me, Freya! Hindi malulutas ang ating problema kung patuloy kang tatakas at iiwas. You're so selfish, Freya!""Damon, hindi mo ako naiintindihan!" singhal ko."As always! I always don't understand you! Dahil tanging sarili mo lang ang nakakaintindi sa
WALANG humpay ang aking pag-iyak simula pa kanina pag-alis ko sa bahay nina Damon.Hindi ko rin alam kung saan ko ba sisimulan ang paghahanap kay Damon. Kagabi pa akong binabagabag ng aking konsensiya. Kaya naman naisip ko na bumalik na lang sa kompanya nang sa gayo'n ay magkaroon ako ng makakausap.Biglang tumunog ang aking cellphone at pangalan ni Trisha ang agad kong nakita sa screen."Trish!""Where are you?""I'm on my way to the company. Why? What happened?""Bilisan mo!" giit pa niya na tila nagpa-panic sa kabilang linya."Nasa taxi ako, Trish. Bakit? Ano ba ang nangyayari diyan sa kompanya?""It's not about the company. It's all about Damon!""Huh? Where is he? What really happened to him?" I'm also panicking inside the taxi kaya naman ang drayber ng taxi ay agad kong sinabihan na bilisan pa ang pagpapatakbo ng kanyang sasakyan."Gosh, what's really happening, Trish?""Damon is in the hospital right now!"Nang marinig ko iyon ay tila gumuho ang mundo ko."Saang hospi
KINABUKASAN ay pumayag na ang doctor na ma-discharge ako. Kaya't muli akong nagpumilit na dumalaw sa silid ni Damon."Freya, papayagan kitang pumunta do'n ngayon. But promise me na hindi ka magpupumilit na mag-stay do'n. Kilala kita at kapag nag-stay ka do'n ay wala ka na naman'g gagawin kundi ang umiyak. Then, what? Ikaw naman ang sunod na mapapahamak?""Mom, baka pwede naman na mag-stay tayo kahit kalahating oras." Patuloy kong pakiusap sa kanya."Tss, let's go!" Ani mom na binalewala na ang huli kong sinabi.Nang makarating na kami sa ward ni Damon ay si Daddy Armando lang ang naroon."Armando, pasensiya na. Alam kong masama ang loob mo kay Freya lalo na si Diana. Pero sana, payagan niyo siyang dalawin man lang si Damon." Pakiusap ni mom sa ama ni Damon."Okay. Umuwi muna si Diana. Pero baka maya-maya lang ay bumalik din siya.""Thanks, dad!" naiilang na sambit ko.He just nodded at me. Then, mom accompany me inside the ward."Look, he's still asleep." My mom said as she
FOUR weeks has passed and Damon was still not awake.Kaya naman walang araw na hindi ako umiyak. At patuloy ko pa rin na sinisisi ang aking sarili. Araw-araw, sa tuwing didilat at pipikit ang aking mga mata ay wala akong ibang hinihiling sa Diyos kundi ang sana ay magising ma si Damon.Hindi rin ako makapagtrabaho sa kompanya dahil hindi ko magawang mag-focus. Kaya't walang choice si dad kundi ang bumalik sa kompanya kahit pa nga hindi rin maganda ang kanyang health condition.Ngayon ay naka-schedule ang next check up ko sa OB Gyne and mom insisted to accompany me. The OB also said that we're going to have my first ultrasound today."Bilisan mo na! Masyado ng traffic ang gan'tong oras." Anang aking ina na kanina pang naka-ready."I'm done mom.""What? Don't tell me that you're just going to wear a shirt and pajama papunta sa-""Mom, this is okay and am comfortable wearing it." pangangatwiran ko pa."Gosh, para ka lang matutulog." giit pa niya ngunit hindi ko na iyon pinansi
HININTAY ko muna na makatulog sina mom at dad bago ako umalis ng bahay. Naroon na rin sa parking lot naghihintay si Trisha kaya't dahan-dahan na akong lumabas ng silid. Maingat kong binuksan at isinarado ang pintuan para lang huwag akong makalikha ng ingay.Maya-maya lang ay nakalabas na ako. Laking gulat ko pa nang bigla na lang may humila sa braso ko.Napalingon agad ako at nakahinga ako ng maluwag nang makita kong si Trisha lang pala iyon."Gosh, you scared me! I thought it was mom.""Get inside the car and let's talk!" maawtoridad na sambit ni Trisha na agad ko naman'g sinunod."Bakit ba kasi kailangan mong magtago? Saan ba talaga tayo pupunta?" puno ng kuryusidad sa kanyang tinig habang nakatuon ang kanyang paningin sa unahan ng kotse."In the hospital.""Huh? Seriously? Gan'tong oras ng gabi? It's already nine in the evening!" bulalas pa niya dahilan upang bigla itong mapapreno."Trish, this is the only way para makita ko si Damon. Gising na siya at gusto kong naroon ako
SA muling pagdilat ng aking mga mata ay nakahiga na ako sa hospital bed. Bigla kong naalala ang nangyari saakin bago pa man ako nawalan ng malay kanina. Kaya naman puno ng pag-alala na napahawak ako sa aking tiyan."My babies! How's my babies?" bulalas ko ngunit walang sumagot saakin. I'm alone again in this room."Mom! Mom!...Mommy!"Paulit-ulit kong pag tawag sa pangalan niya.Maya-maya lang ay may biglang nagbukas ng pintuan ng ward. "Mom!" bulalas ko nang mapansin kong si mommy ang pumasok."Gosh, thanks God, you're awake now! Masyado kaming nag-alala sa'yo.""Mom, how's my babies?" umiiyak na tanong ko sa kanya."They are fine now! How about you, okay ka lang ba? May masakit ba sa'yo? May kailangan ka bang-""I'm fine, mom. 'Yong mga babies ko, sila ang inaalala ko ngayon.""They are safe now. You don't have to worry. Now, tell me...ano ba talaga ang nangyari? Bakit nagkaroon ka ng bleeding? Kung hindi dahil kay Trisha ay baka namatay ka na kasama ng mga anak mo na w
MARAMING beses na kumatok sa pinto si Damon ngunit hindi ko man lang ito pinagbuksan. Hindi naman talaga ako nagagalit sa kanya. Hindi ko lang maiwasan ang mainis at masaktan dahil hindi ko lubos akalain na alam pala ni dad na bumalik na ang memorya niya. Muling may kumatok sa pintuan. Ngunit sa pagkakataong iyon ay si Trisha na ang kumakatok. "Freya, open this door, please!" Aniya na mas nilakasan pa ang pagkatok."Tss, oo na, bubuksan ko na!" "Anong nangyari? Ba't nakakulong ka dito sa silid?" gulat na tanong ni Trisha nang tuluyan ng makapasok sa silid namin."Tss, inutusan ka ba ni Damon para kausapin ako?""Huh? Hindi! Kakauwi ko nga lang dito, paano akong uutusan? At saka bakit? May problema na naman ba kayo ni Damon?""Wala.""Wala? Tss, kwento mo 'yan sa patay, baka maniwala." Nakairap niyang sambit. "Kanina ko pa nakita 'yon na kumakatok dito. Ba't 'di mo pinagbubuksan ng pinto?""Naiinis ako sa kanya! Sa kanila ni dad!""Why?" "Dahil alam pala ni dad na bu
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na sa tabi ko si Damon. Sinulyapan ko ang aking cellphone. It's already six in the morning kaya naman nagmamadaling lumabas na ako ng silid. For sure ay hindi pa siya nakakaalis ang lalaking 'yon.Pagdating sa may hagdan ay hindi agad ako nakahakbang dahil bigla kong narinig ang tinig ng aking ama.Nagtago ako sa may gilid ng hagdan at pilit kong pinakinggan ang pag-uusap nila ni Damon."So, hindi pa rin niya alam na wala ka ng amnesia?" Ani dad."Hindi pa dad."Nanlaki ang mga mata ko sa aking narinig. Hindi ko akalain na alam pala ni dad ang sikreto ni Damon."Kailan mo balak sabihin kay Freya na wala ka ng amnesia?""Hindi ko pa alam dad. Natatakot ako na baka pag nalaman niyang wala na akong amnesia ay umalis na naman siya dito sa bahay.""Sabagay. Hmm, kaya lang naman siya napilitan na bumalik dito ay dahil nga sa nagka-amnesia ka." Pag sang-ayon naman ni dad."Exactly, dad! Kaya minsan naisip ko rin na, sana hindi na lang bumalik
HINDI ko inaasahan na sasamahan ako ni Damon sa panonood ng movie."Are you sure? You want to come with me?""Yeah.""Tss, mas okay pala kapag may amnesia ka. Nagiging mapagbigay ka. Siya nga pala paano mo naisip na bumili ng ticket at-""Huwag na natin pag-usapan 'yon. Ang mahalaga nakabili na ako ng ticket and here we are, we're about to enter in the cinema.""Hmm, sabagay. Pero hindi ko lang talaga maiwasan ang mapaisip. Ba't biglang bumait ka at bakit-""Manonood ba tayo o magkukwentuhan na lang?" sarkastiko niyang wika."Tss, biglang nagsungit!" nakairap kong tugon."Sandali! Paano kang makakapasok sa loob? Isa lang naman nag ipinakita mo sa'kin kanina na ticket.""I bought two tickets!""Whoah!" bulalas ko. Akmang yayakap ako sa kanyang braso dahil sa labis na tuwa ngunit nagulat ako nang hilahin niya ako palapit sa kanyang dibdib at nasubsob pa nga do'n ang aking mukha. "Hoy, dahan-dahan naman! Buntis ako oh!" reklamo ko ngunit nagulat ako sa biglang pag sigaw ni
KINABUKASAN ay nagulat ako dahil ang himbing pa rin ng tulog ni Damon habang nakahiga saaking tabi. I was about to get up para sana kunin ang aking cellphone upang alamin ang oras. Ngunit hindi ko magawa dahil nakayakap siya sa kanang braso ko."Gosh! What happened to this man? Sinadya niyang alisin ang unan na nakaharang sa pagitan namin para lang yakapin ang braso ko." pagkausap ko sa akong sarili.Dahan-dahan ay sinubukan kong alisin ang kanyang braso. Ngunit namilog pa ang aking mga mata nang bigla na lang siyang magsalita. "Stay.""So, you're awake? Bakit hindi ka pa bumabangon? Don't tell me na wala kang balak na pumunta ng office?""May mahalaga akong pupuntahan today kaya't hindi muna ako pupunta do'n. Nando'n naman ang mga ama natin kaya't wala kang dapat na ipag-alala.""Bukod ba sa kompanya, may mas mahalaga pa sa'yo na ibang bagay?" I curiously asked."Yeah, there is.""Huh? Then, what is it?""Tss, i'm still sleepy. Stop asking me that kind of nonsense question!""N
EKSAKTONG pagdating namin sa bahay ay saka naman bumuhos ang malakas na ulan."See? Kung nagtagal pa tayo do'n ay baka-""Enough, okay? Huwag mo na akong pagalitan. Magulo na nga ang isip ko eh." Reklamo ko dahilan upang mapilitan siyang manahimik."Mabuti naman at nakauwi na kayo. Kumusta? Nakausap niyo ba si Fatima?" Ani Mommy Diana na agad kaming nilapitan."Si Freya na lang ang tanungin mo mom. Akyat na ako. May mga kailangan pa akong asikasuhin na mga documents."Ani Damon na labis ang pagkainis saakin."What happened?" kaagad na tanong ni mom nang kami na lang ang maiwan sa sala."Nothing.""Huh? What do you mean?""Nothing happened. Dahil hindi naman ako kinausap ni mom. Ni-hindi niya man lang ako pinagbuksan ng pinto.""OMG! Kinaya niya 'yon? As in natiis ka niya na huwag papasukin sa bahay niyo?""Yes mom! As I told you, kakaiba ang mom ko. Mas matigas pa ang puso niya sa bato.""Gosh, I can't imagine how she-""It's okay, mom." walang emosyon na tugon ko.Kapagkuwa'y bi
KINABUKASAN ay maaga akong gumising. Balak kong puntahan si mom para sana suyuin at paulit-ulit na humingi ng tawad sa kanya.Maingat akong bumangon para lang huwag magising si Damon. Linggo ngayon kaya't mahimbing pa rin itong natutulog.I go downstairs para sana magtimpla na lang ng gatas bago umalis ng bahay. Ngunit nagulat ako nang maabutan ko si Mommy Diana na nakaupo sa couch sa living room."Ba't ang aga mong bumangon?" sita niya saakin. "Namumugto pa 'yang mga mata mo at halatang kulang ka pa sa tulog.""Uhm, may pupuntahan ako mom, kaya-""Saan? Sinong kasama mo?" latulou niyang usisa."Sa bahay mom. Ako lang mag-isa ang pupunta.""No!""Huh? But why mom?""Delikadong bumyahe ng mag-isa lalo pa't ganyan ang sitwasyon mo. Look, malaki na ang tiyan mo. Mahihirapan kang sumakay kung wala kang sariling sasakyan.""Mom, I can handle myself. Ang daming buntis diyan na mas malaki pa ang tiyan kaysa saakin at kinakaya naman nila ang bumiyahe sa araw-araw.""Tss, alam ko na
"MOM, i'm sorry." humikbing sambit ko habang hawak ko ang kamay ng aking ina."Sorry? Gano'n na lang 'yon? Pinagmukha mo akong tanga, Freya! Ako ang ina mo, pero sa kanya ka kumampi? Wala na ba talaga akong halaga sa'yo?" puno ng hinanakit sa tinig ni mom at pilit na inalis ang kamay ko."I love you both mom, kaya nagawa ko 'yon. Ayokong-""Liar! Kung mahal mo ako bilang ina mo, hindi mo ako susuwayin. Dahil alam mo naman sa sarili mo na ginagawa ko 'to para maging ligtas ka...kayo ng magiging mga anak mo. But, look what you did...you betrayed your own mother.""Sorry mom. Hindi na ba magbabago ang isip mo? Bakit hindi mo na lang patawarin si Mommy Diana para-""Simula sa araw na 'to ay kalimutan mo ng ako ang ina mo. Tutal mas pinili mo naman si Diana over me, di'ba?" "Mom please! Huwag naman ganyan! Wala akong pinipili or kinakampihan!""Whatever, Freya! Bahala ka na sa buhay mo!" singhal niya saakin bago dinampot ang kanyang handbag at walang lingon likod na lumabas ng b
PAG GISING ko kinabukasan ay wala na naman sa tabi ko si Damon. I'm sure he's actually preparing for work kaya naman nagmadali akong lumabas ng silid.Dumiretso ako sa dining area ngunit wala rin siya do'n."Hmm, looking for Damon?" that's Trisha's voice coming from behind."Yeah. Have you seen him?""Well, maaga siyang umalis dahil kailangan niya pang kunin ang kanyang kotse.""Oh, I see.""Na-miss mo naman agad." Panunudyo niya."Hindi ah. Natanong ko lang dahil pag gising ko ay wala na siya sa tabi ko at -""Tss, magdamag na nga na magkatabi, hindi pa rin mapakali kinabukasan!" giit pa niya. "Bakit, hindi ba sulit 'yong yakap at halik niya sa'yo kagabi?""Gosh, will you please shut up! For your information, walang nagaganap na yakap at halik every night. Dahil dalawang malaking unan ang nakaharang sa pagitan namin.""Huh? Seriously?""Yes!" naiinis na sagot ko na sinundan ko pa ng pagtaas ng aking kilay."Wait! Alam ba ng mom ni Damon ang tungkol dito?""Ofcourse not! P
GABI na ay hindi pa rin dumarating si Damon. Maging sina Trisha ay wala pa din. Kailangan kong makausap ngayon si Damon para makahingi ako ng tawad sa inasal ko kagabi. I realized lately na masyado akong nagpadala sa aking emosyon kaya't kung anu-ano ang mga nasabi ko sa kanya at palagi kong nakakalimutan that he has a temporary amnesia."What's wrong? What is that sad look in your face, honey?""Uhm, nothing mom. Nag-aalala lang ako kina Damon at Trisha. It's almost eight in the evening and they're not home yet.""Ako nga rin eh. Hmm, did you try to call them?""Yeah, but they both not picking up their phone.""Oh my god! How about his driver? Please Freya, try to contact him baka may alam siya kung nasaan ang dalawa.""Okay mom. Tinawagan ko ang driver at nakakagulat na pati siya ay hindi rin makontak.""What now? Don't tell me that he's not picking up as well?""Not really, mom.""Gosh! How about Ernest?""I will call him, mom."I called Ernest and i'm glad that he suddenly