"Pasensya na kanina. Huwag mong pansinin ang sinabi ni Tonton."
Napasulyap ako sa likod ko nang marinig na may nagsalita. Lumayo muna ako roon at pumunta muna sa tabing dagat nang matapos na akong kumain. Habang si Sebastian ay nandoon nakaharap sa ilang nag-iinuman.
Mukhang mula ngayon ay makakasanayan ko nang tumambay sa tabing dagat. Nakakarelax din kasi.
Pansin kong ayaw sana ni Sebastian na uminom, ngunit wala itong nagawa dahil inabutan at inimbita siya ni Mang karding. Kilalang kilala rin siya rito, pero diba mayaman naman siya noon at siguradong tumira siya sa manila noong mayaman pa siya, pero bakit kaya close na close siya sa mga taong nandito.
Napakurap-kurap ako at talagang wala na akong nasabi. Gulat na gulat ako sa sinabi niya."Ah... okay," sambit ko na lang at nag-iwas na lang nang tingin."So you're from manila, I am too," sambit nito, rason kung bakit nakuha niya ulit ang atensyon ko."Talaga?" Tanong ko."Joke," sabay tawa nito.Napangiwi ako. I thought he was from Manila. Did he think we were close enough for him to make a joke?"Hindi ako taga manila, pero doon ako nagtatrabaho," sambit nito.Napatango na lang ako. "Okay," sambit ko."Zariah," napasulyap ako sa likod ko nang marinig ang boses ni Sebastian."What? Tapos ka na uminom?" Tanong ko, pero wala sa'kin ang atensyon niya, kundi nasa taong nasa tabi ko."Bro! You know Zariah?" Tumayo si Steve at hinarap si Sebastian. Nakangiti si Steve, pero si Sebastian ay seryoso lang ang expression."Pinapatawag ka ni Jucy, kumain ka na raw," seryosong sambit ni Sebastian na kay Steve."Hindi pa naman ako gutom, at nag-uusap pa kami ni Zariah." Si Steve.Sebastian glanc
"1 year? 2 years from now? Kailan mo gusto makipag divorce?" Malumanay na tanong ko habang naglalakad.Naiyakap ko ang braso ko sa katawan ko nang umihip ang malakas at malamig na hangin. Subrang lamig naman ngayon. Madilim rito sa labas dahil nakapatay ang ilaw, sa loob bahay lang ang bukas, hindi pinatay kanina ni Sebastian.Natigilan ako nang mapansing wala na si Sebastian sa tabi ko. Napasulyap ako at nakitang hindi na ito naglalakad. Nakatayo lang ito at nakatingin sa'kin."What?" Tanong ko"Pinag-iisipan mo ang divorce?" Seryosong tanong niya."Come on, Mr. Probinsyano, ayokong habang buhay ay nandito ako sa probinsyang 'to. Saka saan ba nahahantong ang isang relasyon na walang pagmamahal? Diba sa divorce? I also want to find my true love at habang nakatali ako rito, sa tingin mo mahahanap ko 'yun? Gusto ko rin naman maging masaya sa piling ng lalakeng mamahalin ako at mamahalin k---"Hindi ko napansin ang mabilis niyang paglapit. Hindi ko napansin ang mabilis niyang paglapit pa
I never thought that this day would come, that I would let him kiss me and I would kiss him. I can't believe we're kissing now because this is just an arranged marriage. And hell, marrying him was against my will.Patuloy lang siya sa paghalik sa'kin, ngunit habang hinahalikan niya ako ay humahakbang siya paharap, kaya napapahakbang rin ako patalikod.It wasn’t my first kiss, but I felt like it was the first. I like it! Kainis. Hindi ko maintindihan ang pakiramdam ko. Kinakabahan ako, pero gustong gusto ko ang paraan niya nang paghalik.Kinagat nito nang mahina ang ibabang labi ko kaya napaawang ang labi ko. Naramdaman ko ang pagpasok ng dila niya. Subrang aggresibo na ang halik niya, parang wala itong planong humiwalay at kumuha nang hangin.Napaungol ako nang naisandal niya ako sa kung saan. Ilang segundo ay humiwalay siya. Isinandal niya ang noo sa noo ko. Nakapikit ito at gaya ko ay hinahabol niya rin ang paghinga."Walang mag didivorce. Ayoko," bulong nito bago imulat ang mata.N
"Bakit naman hindi mo ibibigay? Nahihibang ka na ba? Alam naman natin na roon rin mapupunta ang kasal na 'to, saka ayaw mo bang makasal kay Jucy kapag tuluyan na tayong naghiwalay? Hindi niyo na kailangang magtiis---""Wait wait wait, what?" Takang taka na ang mukha nito habang nakatingin sa'kin.Inirapan ko siya."I don't know if you told them about our marriage, pero sana ay hindi mo sinabi, tutulungan naman kitang itago ang--"Natigilan ako nang tumayo siya at kinamot ang ulo niya. Sunod ay para na itong natatawa. Kung kanina ay siya ang naguguluhan, ngayon ay ako na."Itago? Are you fucking real? Itatago na kasal tayo? Wait, teka nga lang. Let's make this thing clear, Zari. Are you thinking that Jucy and I are in a relationship?" Tanong nito."Bakit hindi ba? Ang sweet niyo ngang dalawa, may endearment pa kayo. Ano nga ulit 'yun? Seby? Wow, sana all may endearment," hindi ko maiwasang matawa.Tumayo ako at humalukipkip sa harap niya "Come on, Mr. Probinsyano, huwag mo na itago sa'
Sebastian's POVNaisandal ko ang noo ko sa pintuan ng banyo. Ayokong halikan siya nang hindi nagpapaalam, pero hindi ko na napigilan ang sarili kanina. I just found myself kissing her. I know I have no right to kiss her, but I can't stop myself.Dahil na rin sa nakainom na ako ay hindi ko na naisip ang gagawin ko. Nairita ako nang marinig na pinag-iisipan na niya ang divorce. Nagpapatawa ba siya? She already think about divorce kahit lang ilang araw pa lang kaming kasal? Damn! She's making me insane.Pero hindi ko pa rin maiwasang mapangiti nang maalala ang paghila niya sa batok ko. She also want to kiss me, dahil kung hindi, hindi niya hihilahin ang batok ko para halikan.I take a deep breath and bite my lip. I can't stop thinking about how she kissed her ex-lover now that I know how good she is at kissing. She's good at kissing, damn!She know how to kiss... no... hindi lang siya marunong kundi magaling siyang humalik, shempre hindi na dapat ako nagugulat roon dahil karamihan ng ki
"Itago? Are you fucking real? Itatago na kasal tayo? Wait, teka nga lang. Let's make this thing clear, Zari. Are you thinking that Jucy and I are in a relationship?" Tanong nito.Ngayon naman gusto niyang itago na kasal kami? No way! Hinding hindi ako papayag, lalo na at nakita ko kanina si Steve. I saw how Steve stare at Zariah, and I fucking don't want that.Gusto kong ako lang ang tititig sa asawa ko. "Bakit hindi ba? Ang sweet niyo ngang dalawa, may endearment pa kayo. Ano nga ulit 'yun? Seby? Wow, sana all may endearment," natawa ito na para bang may nakakatawa.Tumayo siya at humalukipkip sa harap ko "Come on, Mr. Probinsyano, huwag mo na itago sa'kin ang tungkol doon. Sa sinabi pa lang ng kapatid niya alam ko nang may something kayo. Don't worry, hindi kita isusumbong sa parents mo. It's okay for me kung makipagrelasyon ka pa rin." Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. 'Yun lang ba ang basehan niya. And what did she say? Ayos lang sa kanya kong makipagrelasyon ako? No way! I
Hindi ko alam kung paano ko sasabihin na gusto ko rin, na I also want him now. Nahihiya ako lang ako. Hindi ko mapigilang murahin ang sarili ko. Ngayon pa ako nahiya? Ngayong hindi ko na mapigilan ang sariling umungol.Slowly and almost trembling, I caressed his chest. He stared at me, as if he wanted to know the answer in my eyes. I just closed my eyes and I reached for his lips.Sa aming dalawa, parang ako na ang uhaw ngayon. Sa paghalik ko sa kanya ay parang iyon na ang kinukuha niyang sagot para magpatuloy. Mapusok niya akong hinalikan, kasunod non ay naramdamam ko na ang unti-unti niyang pagbaba ng strap ng suot kong dress. Dress silk ang kadalasang suot ko, mas komporteble ako sa ganitong damit kapag natutulog ako. Hindi ko alam kung paanong biglang wala na akong saplos at halos hawakan na niya ang lahat ng parte ng katawan ko. Subrang bilis ng pangyayare. Because of the strange feelings he was making me feel, I almost didn't know what was going on. Hindi ko na alam ang nangy
Oo nga at asawa ko na siya, pero plano kong makipag divorce sa kanya, pero ano ito? Bakit, Zariah? Paanong hinahayaan mo siya ngayon? Paanong naghalikan lang kayo ay bumigay ka na?Sa halik lang ay bumigay ka na. Kaya kung kontrolin ang sarili ko, kaya nga ilang taon kong nagawang protektahan iyon, pero hindi ko akalain na sa halik lang ng napangasawa ko ay bibigay na ako.Napansin ko ang pagbaba niya ng suot na short habang nasa pagkababae ko pa rin ang kamay niya. Hindi niya iyon nilubayan.Ramdam ko kung gaano na kabasa ang pagkababae ko sa ginagawa niya. Nakakahiya na para akong isang mahinang babae, na nakahiga lamang at hinahayan siyang paligayahin ako. "Ugh! Ah!" Hinawakan ko ang puson ko nang maramdaman na parang may sasabog roon. Like I said, I wasn’t born yesterday, so I knew very well that with what he did I was going to come out. I can't believe it. He just caresses it, but I'm about to orgasm.Napaliyad na ako nang maramdaman ko na na tuluyan ng lumbas ang nasa puson ko
"Mr. Fuente, thank you for coming. Zariah will be happy because you are here," I said to Mr. Fuente and sat next to him.Sinabi nito na hindi siya pupunta, pero nandito siya ngayon. Tinapik nito ang balikat ko."Sana lang ay masaya ito na nandito ako," sambit nito.Busy ang iba sa pag-aayos pa ng kailangang ayusin. This place is a perfect place to marry her again. Hindi na ako makapaghintay."Huwag mong sasaktan ang anak ko. Buong buhay niya ay nagkulang ako bilang ama niya. Gusto ko na ngayon ay maging masaya siya," sambit nito.Natahimik ako at pumasok sa isip ko ang sinabi ni Papa kanina. Nakita raw ni Papa si Mr. Fuente noong kinasal kami sa tabing dagat ni Zariah. Hindi ito sigurado kong siya nga iyon kaya hindi niya nasabi agad, kaya ngayon gusto kong tanong 'yun. "Noong kasal namin sa tabing dagat, pumunta ka po ba? My dad saw you," ani ko. Ramdam ko ang pagkatigil niya."Gusto kong dumalo, pero nauunahan ako nang hiya kay Zariah. I hurt my daughter many times. Hindi ko deserv
Sebastian's POV"What? Can you repeat what you said, Sebastian!" Mula sa gilid ni Papa ay dumungay si Mama.I called Papa through video call to say that I wanted to marry Zariah. I am alone here in my room because she still prefers to sleep in the guest room. Kanina pa ako tingin ng tingin sa pinto ko na baka magbago ang isip niya at matulog ngayon dito sa tabi ko. Sinabi ko naman sa kanya na hindi ko ila-lock ang pinto, pero wala ata siguro siyang balak.When she showed me the marriage certificate, I went straight to the house to ask my dad and get the mayor's number. I'll call and ask the mayor that night, and there I'll learn what really happened."Ma, can you all come here tomorrow? Can you help me surprise my wife?" Umayos ng upo si mama nang marinig iyon. Iniharap pa niyang mabuti ang camera sa kanya."Surprise? Can kind of surpris--""I want to marry her again in the hidden garden." Ang hidden garden kung nasaan ang treehouse na pinuntahan namin ni Zariah ay binili noon ni lol
I sat next to Trixie and handed her the jacket I was holding. It's cold here, especially tonight, and she didn't bring a jacket. I had extra, so I gave it to her."Salamat," sambit nito at kinuha ang jacket na iniaabot ko. Nang masuot niya ito ay muli siyang tumitig sa dagat.Nagpaiwan kami rito nila Sebastian. Sila Mama Lani kasama sila engineer ay umuwi sa bahay dahil kukulangin talaga kami ng tutulugan kapag nanatili kaming lahat dito.Ako, si Sebastian, Miguel at Trixie lang ang naiwan dito ngayon."I still can't believe that this day will come. I'll hear you say thank you and we'll be able to talk like this," I couldn't help but say that. I was smiling and just staring at the sea."Nag-uusap naman tayo noong mga bata tayo," sambit nito.Tumawa ako. "Bata pa tayo non, pero bigla kang nagsungit na lang bigla," sambit ko."Kasi naiinggit ako sayo," sambit nito na ikinatigil ko, sumulyap ako sa kanya. Seryoso lang ito habang nakatitig sa harapan niya."Ako dapat yung naiinggit sa'tin
"Hintayin mo ako," sambit ni Sebastian nang mas nauna akong sumulong sa dagat.Hindi ko siya pinansin at nagsimula nang lumangoy. Subrang linaw ng tubig. Kahit walang suot na goggles ay nakikita ko ng malinaw ang ilalim ng dagat. Ilang buwan akong namalagi rito, pero hindi pa rin ako nagsasawa sa ganda nitong lugar.Lagpas na sa ulo ang tubig nang umahon ako. I immediately looked around to look for Sebastian, but I couldn't find where he was.. Kanina lang ay nasa likod ko ito. Nang sulyapan ko sila Engineer ay abala sila. Medyo malayo sila sa'min dahil mas gusto ko nang malayo sa kanila. Kilala ko si Sebastian, mahilig mag PDA 'yun.Kung makapal ang mukha niya at walang pake sa sasabihin ng iba, ako hindi. "Ahh!" Sigaw ko nang may humawak sa paa ko. Mabilis ang kilos ko na lumangoy palayo roon, pero mas mabilis ang kamay na humawak sa bewang ko."Relax, Baby. It's me," sambit ni Sebastian. Dumako agad ang masamang titig ko sa kanya. Inihilamos ko ang palad ko sa mukha ko para matan
I am busy arranging our food on the table. Nasa tabing dagat na kami. Si Danica ay busy sa pagkuha ng letrato kaya hinayaan ko na. Kanina pa ito namamangha rito. Hindi na ako nagulat, subrang linis ng tubig dagat at ang buhangin ah subrang puti at maninipis.Natigilan lang ako sa ginagawa nang may tumayo sa tabi ko."Engineer? Architect? May kailangan kayo?" Tanong ko kila Engineer nang makita ko silang nakatayo sa tabi ko na animo'y may gustong sabihinNasa loob ng bahay pa si Sebastian. Sinabi ko kasi na maglabas siya ng mga upuan. "I'm sorry. Naging insensitive kami," paunang sabi ni Engineer."Don't mind that, Engineer. Kasalanan ko rin naman at hindi ko pinaalam sa inyo. Ayos na 'yun. Kalimutan niyo na," sambit ko sabay ngiti. Binalik ko ang tingin sa inaayos na mga pagkain."I'm sorry talaga. Please. Can you tell Sir Sebastian na huwag akong tanggalin sa trabaho? I'm the breadwinner of my family, kailangan ko ang trabahong 'to," pagmamakaawa ni Architect. Muli ay napasulyap ako
"I just can't get it. We all know that Sir Sebastian and Miss Sandara have something, pero bakit noong umalis si Miss Sandara ay naging malapit 'yung dalawa?" Natigilan ako sa pagkatok nang marinig iyon galing sa loob.Nakagat ko ang labi ko. Tatawagin ko sana sila kasi aalis na kami para pumunta sa pupuntahan namin, kailangan pa namin pumunta sa site para sa picture. Hindi ko alam kung tutuloy ba ako sa pagkatok o hindi pagkatapos kong marinig 'yun."Hindi pa ba malinaw? Sir Sebastian is a cheater, and Miss Sandara is a kind of you know... ahas. Balita ko nga ay mag bestfriend pa sila ni Miss Sandara."Sa ibang pagkakataon ay kaya kong ipagtanggol ang sarili ko, pero hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang ipagtanggol ngayon ang sarili. "Haist! Naiinis na talaga ako sa kanila. May pinag-aralan nga, pero kung makapag chismiss wagas." Gulat akong napasulyap kay Danica. Nakasandal ito sa kwarto na tinutulugan niya. Mag-isa na lang roon si Danica dahil ang isa sa Engineer ay umuwi da
"Galit ka?" Tanong ko nang hindi pa rin niya ako kinakausap. Malapit na kami sa site, pero hindi pa rin ito nagsasalita. "I'm not," sambit nito gamit ang seryosong boses. I'm not daw, pero wala man lang itong ka rea-reaksyon. Blanco lang ang titig nito habang nag dadrive."Galit ka nga," sambit ko sa kanya at napasimangot."I'm not," sambit niya ulit."You are," mabilis ulit na sambit ko."I'm not, Zariah," sambit pa nito."Stop the car," seryosong sambit ko. Doon na siya napasulyap sa'kin. Naging malambot ang tingin niya nang makita ang seryoso kong tingin sa kanya."Hindi nga ako galit," sambit niya ulit.Inirapan ko siya. "I said, stop the car, Sebastian," sambit ko. He sighs and stops the car, just like I said."Hindi talaga ako gali--" Mabilis ko siyang hinalikan."You are," nakasimangot na sambit ko pagkatapos ng isang halik.He bit his lower lip and stared at my lips. "Yes, baby. Galit nga ako," sambit nito at tinanggal ang seatbelt niya. Pagkatanggal na pagkatanggal niya ay h
:Sandara, naman," sambit ko.Alam ko kasi na hindi pa dapat ito uuwi, pero kinabukasan ay sinabi na niya na uuwi na siya. Inaayos nito ang buhok at nakaharap sa salamin. Humarap ito sa'kin."Wala naman akong gagawin rito, Zari. Beside, I'm not part of this project," sambit nito."Per-" When she took my hand in hers, I was taken aback. She locked her gaze on my ring finger, which held both my wedding ring and the engagement ring Sebastian had given me.She smiled as she examined my ring. I slowly took her hand in mine and tucked it behind my back. I bit my lower lip. Hindi ko matagalan ang tignan siya. "I'm sorry. I just love him," mahinang sambit ko, hindi ako makatingin sa kanya. Hindi ko siya magawang tignan sa mata dahil alam ko nasasaktan ko siya."Don't be sorry. If you love him, then it's a nice thing. Kasal kayo. Asawa ka niya. I'm happy for the both of you. Yes, I'm inlove with Sebastian and to be honest I am really hurting right now, but I'm not lying when I say that I'm rea
Zariah's POV"Kailan nagsimula na nagustuhan mo si Sebastian?" Wala sa sarili kong tanong sa kanya.Natapos na niyang gamutin ang mga sugat ko at mabuti na lang at walang naiwan na bubog. We are just both silent while still sitting here.Akala ko ay hindi niya sasagutin, pero mali ako."I don't know, but maybe when I saw that he really cares about you. One day, I said to myself, I want to feel that. I want to feel his care and thoughtfulness towards you, and when you said that you don't have feelings for him, I'm determined to get his attention," sambit nito habang tulala.Hindi ako nagsalita at napatitig na lang sa paa ko. Hindi ko rin naman alam ang sasabihin ko pagkatapos kong marinig iyon mula sa kanya. Muling namayani ang katahimikan."Ngayon malinaw na sa'kin ang lahat. You really avoid me. Akala ko guni-guni ko lang 'yun at sadyang busy ka lang sa trabaho mo," sa pagkakataong iyon ay siya ang pumutol sa katahimikan."I'm sorry," sambit ko.Tumingin ito sa'kin at sumimangot. "Do