Kabanata 911

Malalim na ang gabi nang tahimik ang lahat.

May dumating sa west palace.

Hindi nagpasama si Martin habang dahan-dahan siyang pumasok sa palasyo nang mag-isa. Pumunta siya sa tabi ng kama ni Helene at hinawakan ang tuyot na kulay chestnut na buhok niya. Ganito rin ang kulay ng buhok ni Aurelia.

Huminga siya nang malalim, naramdaman niya ang kagustuhang umiyak sa likod ng lalamunan niya. Ang bilis nga ng panahon. Ang magkapatid na dating namumulot ng kabibe sa tabing dagat ay matanda na ngayon. Nagbago na ang lahat, pero nanatili ring walang pinagbago ang lahat.

Mahimbing na natutulog si Helen, yakap pa rin ang maliit na unan kahit sa panaginip niya. Sinubukan itong galawin ni Martin, pero masyadong mahigpit ang pagkakahawak dito at di niya ito makuha. Marahan siyang ngumiti nang may mga luhang kumikinang sa mga mata niya.

“Alam ko iniisip niyo pa ring dapat kong ibigay kay Aurelia ang trono, tama?”

Unti-unting bumalik ang kinang sa mga mata ni Martin. May bakas na ngayon ng s