Nagtaka si Aurelia. “Anong… ibig mong sabihin na anong tingin ko sa’yo?”Bumilis ang tibok ng puso ni Aurelia. Hindi siya nangahas na tumingin sa mga mata ni Neil, ngunit limitado ang espasyo. Dagdag pa sa kasalukuyan niyang posisyon, malapit nang dumikit ang tungki ng ilong ni Neil sa ilong ni Aurelia… Kahit na iwasan niya ito, wala siyang gaanong gagalawan. Nararamdaman niya sa tungki ng kanyang ilong ang mainit na hininga ng lalaki. Unti-unti itong naging bolang apoy na tumupok sa kanyang isipan. Huminga ng malalim si Aurelia at ginawa niya ang lahat ng makakaya niya upang makapag-isip ng tama. Anong iniisip niya? Paano magiging karapatdapat ang isang taong walang status para kay Neil? “Kailangan mo pa bang tanungin ‘yun, Aurelia?” Ngumisi si Neil. “Nakalimutan mo na ba kung ano ang sinabi mo kagabi? “Gusto ko lang malaman kung totoo ang sinabi mo!”Sumikip ang lalamunan ni Aurelia. Tumingala siya pagkaraan ng ilang sandali at tumingin siya sa mga mata ni Neil. Gaya ng i
”Susunduin tayo ng isang private jet na mula sa Centrolis pagdating natin sa airport.” Dagdag pa ni Neil, “May trabaho pa akong gagawin sa Centrolis, kaya kailangan mo munang sumama sa’kin sa ngayon. Pero mas madali ang sitwasyon sa Centrolis. Pwede kang makitira sa mga Hamerton, kahit na wala kang immigration status doon…”"Aabalahin ko nanaman si Cordelia?"“Kung nakokonsensya ka, tulungan mo siyang mag-alaga ng bata.”Ngumiti si Aurelia at hinila niya pataas ang kumot, at di kalaunan ay nakatulog siya.Tahimik na tiningnan ni Neil ang natutulog na si Aurelia, hindi niya napigilan ang sarili sa paghaplos sa kanyang mahaba at kulay chestnut na buhok.Ilang araw nang hindi naliligo ang dalaga, at buhol-buhol ang kanyang buhok. May mga bakas din ng dumi sa kanyang mukha. Nakakaawa ang itsura niya.Naalala niya ang sandaling nakita niya si Aurelia sa deck. Para siyang isang mahina, at kaawa-awang na ligaw na kuting na puno ng takot ang mga mata. Kaya lang, hindi bahagi ng mundo niy
"Huwag kang mag-alala, Zephyr!" Nakangiting sabi ni Seth, "Hindi ito mga mock exam paper!"Nagpalitan ng tingin sina Zephyr at Cordelia at tumawa. Gayunpaman, nanigas sila sa sunod nilang narinig."Magkakaroon ng mga bagong mock exam kapag malaki na si Zuko! Ang dala naming ito ang kanyang customized study plan!""Anong sinabi mo!?" Nanlaki ang mga mata ni Zephyr. "Isang buwan pa lang ang anak ko, tapos ginawan niyo siyang dalawa ng... isang study plan?"“Oo!”Binuksan ni Zennie ang kahon at inilabas niya ang isang magandang countdown timer.Nagulat si Cordelia. “Ano ‘to?”Mayroong mga maliliit na rocket pattern ang mga card na gawa sa kahoy upang ipakita na kayang magtagumpay ng sanggol. Mayroong malaking “Exam Countdown” na nakasulat sa gitna nito.“Ah…”"Zephyr, Cordelia!" Umubo at ngumiti si Seth na parang isang matanda at mapagmahal na propesor. "Mula ngayon, mayroong 6,570 araw bago ang unang malaking pagsusulit ni baby Zuko. Ginawa ang study plan na ito para mismo sa ka
Tumingala si Cordelia at sinalubong ang maamo at malalim na mga mata ni Zephyr. Lumaki ang lalaki na pinipilit at inuudyukang maging pinakamahusay. Siguradong ayaw niyang maranasan ng kanyang anak ang mga pinagdaanan niya."Sa tingin ko, basta lumaking malusog at masaya si Zuko, masaya na ako," ang mahina niyang sinabi. "Hindi ako ambisyosong tao sa simula pa lang, kaya natural na hindi ako maghahangad ng sobra-sobra para sa anak natin!“Honey, ikaw… malamang ganun din ang iniisip mo, tama ba?”Nagtaas ng kilay si Zephyr.Ganun din? Heh, paano mangyayari ‘yun!?Nang maisip ni Zephyr na kinuha ng bata ang lahat ng oras ni Cordelia mula noong ipinanganak siya at kukunin pa rin niya ang lahat ng oras ni Cordelia ng mas matagal pagkatapos nito, nakaramdam siya ng…Ngumisi si Zephyr. “Darling, nagkakamali ka!”"Huh?"“Kabaligtaran ng nasa isip mo ang iniisip ko. Sa tingin ko napakaganda ng study plan na ‘yun! Lalaki siya at kailangan niyang magpursigi ng husto!”Nanlaki ang mga mat
Nagdulot komosyon si Neil mula nang bumalik siya sa Centrolis.Walang tigil ang mga panayam mula sa iba't ibang kumpanya ng media habang ang mga kontrata ng pelikula ay ipinadala sa kanya na parang isang bagyo. Ang kanyang ahente, si Shane, ay nalunod sa dami ng mga script na natanggap nila. Nakakatukso ang ilan sa mga malalaking produksyon."Neil, tingnan mo ito... Ang artistic film na kinukunan ng direktor na ito ay halos kasing husay ng kay Trinity. Nanalo siya ng Oscar dati!"At ito pa. Hindi ba gusto mong baguhin ang role mo at subukan ang spy action genre? Maganda ang script na ito!"Makakatrabaho mo ang ilang mga senior sa pelikulang ito. Garantisado na ang reputasyon nito. Kung ako ang tatanungin, makakabuti para sa’yo ang mga historical at seryosong drama na gaya nito. Ano sa tingin mo?“Neil Harris, magsalita ka naman. Alin dito ang gusto mo?”Nag-aagawan ang ibang mga aktor para sa mga resources habang ang mga resources naman ang nakahanay sa harap ng award-winning na
Pinigilan ni Neil ang kanyang damdamin upang mapanatili ang mababaw na kagandahang-asal at kagandahang-loob. Gayunpaman, walang humpay ang mga reporter kahit paano niya inilihis ang paksa. Ang ilan ay nagsimulang gumawa ng mga kuwento sa harap niya mismo.Tumingin si Neil kay Shane, na sinamaan siya ng tingin para hilingin na hawakan niya ito."Mga tao!" Nakangiting umakyat si Shane at pinatalikod si Neil. "Yun lang para sa interview natin ngayon. Red carpet dito. Huwag nating ipagpaliban ang paparating na interview...""Ibig sabihin may fiancee talaga si Mr. Harris since ayaw niyang sagutin yung tanong?""Sabi ko, privacy ko ito!" Napahinto si Neil sa kanyang paglalakad, at naging matalim ang kanyang tingin. "Ayoko nang magsalita pa!""May kasalanan ka ba dahil hindi ka sumasagot?"Maging si Shane, na mahinahon ang ugali, ay nagalit ngayon. "What's up with you? Kailangan bang sabihin sa iyo ni Neil ang bawat isa sa mga private affairs niya?""Ang private affairs ni Mr. Harris a
Palaging nag-aalala at natatakot si Cordelia, nababahala na may mali sa kanyang sanggol. Kung minsan, sa gabi ay labis siyang nababalisa kaya naramdaman niya ang paghinga ng kanyang anak paminsan-minsan.Napakapit din si Zuko sa kanya, umiiyak sa tuwing hindi niya nakikita ang kanyang ina. Hindi makawala si Cordelia kahit gustuhin niya."Hindi kailanman madali ang pagiging ina!" Nakangiting sabi ni Helen, “Napakadaling hawakan ng baby Zuko natin! Tama, may termino para dito online... angel baby!"Tumawa si Cordelia. “Tita Helen, nag-online ka rin?”"Syempre! Matanda na ako, pero uso ako! Kaninang hapon lang, nag-social media ako!”Ngumisi si Cordelia. Hindi nakapagtataka na hindi niya ito nakita sa buong hapon."Buntong-hininga, ang aking masamang paningin lang ay hindi ko makita ang ilang mga salita nang malinaw. Hindi ko alam kung nakakatulong ito kay Aurelia!""Ano?" Tumigil si Cordelia. "Anong kinalaman nito kay Aurelia?"“Oh, well…” paliwanag ni Helen, “Lumapit sa akin ang
Mayroong maraming mga tugon sa ilalim ng komentong iyon na tumatawa sa poster para sa pagiging isang infatuated fangirl. Gayunpaman, huminto ang kamay ni Neil sa screen habang dahan-dahang lumilipad ang daliri nito sa bawat salita, na parang hinahaplos ang mahaba at chestnut na buhok nito na malambot na parang kuting.Ang username ng account na iyon ay si Sunny...Pumikit si Neil at huminga ng mahabang hininga."Say, Neil," sabi ni Shane na mahina ang volume. "Kung talagang ayaw mong umarte kamakailan, iminumungkahi ko na bumalik ka sa Southeast Aciatic nang ilang oras. Pag-isipang gawin ito para sa iyong pamilya!""Anong nangyari?""Well..." nag-alinlangan si Shane bago sinabi sa kanya, "Narinig kong nagtatanong na naman ang prinsesa sa Southeast Aciatic tungkol sa iyo!"…Maya-maya pa ay nahiga na sa kama si Cordelia sa pagod matapos suyuin ang anak na matulog.Lumabas si Zephyr mula sa banyo at umupo sa tabi niya para marahan na imasahe ang kanyang mga balikat."Oh, dito...
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala