"Tito..." Ang sabi ni Aurelia habang lasing siya, "M-may sasabihin ako sa’yo...""Bukas na tayo mag-usap." Hinawakan siya ni Neil sa balikat. "Marami kang nainom. Matulog ka muna.""Hindi! Huli na ang lahat bukas. Aalis ka na bukas!"Nagsimulang magsalita ng kung anu-ano si Aurelia.Totoong pinapalakas ng alak ang loob ng isang tao. Kadalasan, hindi kailanman mangangahas si Aurelia na manatiling malapit sa kanya.Ngayon, hindi lang siya naglakas-loob na kumapit sa kanya, kundi sinamantala rin niya ang kanyang pagkalasing at itinulak niya si Neil papasok sa kwarto, isinara niya ang pinto gamit ang isang kawit ng kanyang paa.Sa gulat niya, naitulak si Neil palayo at nawalan ng balanse.Nagkabuhol silang dalawa at bumagsak sila sa kama...Nagulat si Neil, lalo na sa posisyon nila kung saan nasa ibabaw ang babae...Mula sa anggulong ito, lalong naging kabigha-bighani ang magandang mukha ni Aurelia.Tumigil ang hangin, at tila huminto din ang oras. Naririnig lamang ni Neil ang ka
Kinabukasan, gumising si Aurelia na blanko ang isipan at sumasakit ang kanyang ulo.Nang matauhan siya, naalala niya ang mga nangyari kagabi. Malungkot siya pagkatapos niyang umalis sa lugar ni Cordelia at gusto niyang maglasing ngunit hindi niya ito magawa dahil sa wala siyang ID.Pagkatapos ay nakasalubong niya ang dati niyang kapitbahay. Binigyan siya ng mabait na nomad ng kanyang alak, at uminom siya, habang nakaupo sa tabi ng kalsada.Kung ganun... Kung ganun, paano siya nakabalik sa hotel?Sa pagkakatanda niya, tila iniscan niya ang kanyang keycard, ngunit...Biglang dumilat ang mga mata ni Aurelia.Iba ang disenyo ng kwarto kumpara sa kwarto niya! Ang mahinang amoy sa may unan ay ang amoy ng pabango ni Neil! At siya—nakahiga siya sa kama ni Neil!?"Ah!" Natatarantang sumigaw si Aurelia.Katapusan na niya, katapusan na niya! Natulog siya kasama si Neil sa kanyang panaginip kagabi at naisip niya na magagawa niya ang lahat ng gusto niya sa panaginip niya, maging ang mga mal
Ngayong wala na siyang matatakbuhan, hinila ni Chuck si Hannah bilang kanyang bihag.Tumingin sa kanya si Zephyr ng may blankong mukha."Sa tingin mo talaga kaya mo akong takutin gamit niya?""Hah, hindi ka niya kayang takutin, pero kaya niyang takutin tanga sa pamilya mo!"Kumunot ang noo ni Zephyr.Hindi alam ni Chuck na mayroon nang ebidensya si Zephyr sa kanyang mga krimen at iniabot na niya ito sa pulisya. Hindi mahalaga ang ebidensya na nasa sa mga kamay ni Hannah.Hinarap siya ng mga lalaki mula sa Southeast Aciatic gamit ang kanilang mga baril."Sabihin mo sa kanila na ibaba nila ang mga baril nila!" Natatarantang sumigaw si Chuck, "O... Babarilin ko ang pu*ang ‘to dito, ngayon mismo!""Zephyr! Zephyr!" Nagmula sa malayo ang mga sigaw.Natatarantang tumakbo palapit si Noah at pinigilan siya ni Zephyr.Nag-aalala siyang sumigaw, "Bakit nakatayo ka pa dito? Hilingin mo sa kanila na ibaba ang mga baril nila! Hawak pa rin ng lalaki ang Tita Hannah mo!"Malamig ang ekspre
Ito ang pinakamatinding atake ni Hannah kay Chuck!“Chuck Cole…” Nagngitngit ang ngipin nina Hannah. “Buti nga sa'yo! Pinaglaruan mo ang nararamdaman ko, dinaya mo ang pera ko, tapos kinuha mo ang anak ko! Hah, hindi ka palalampasin ng langit nang ganun kadali. Hindi ka magkakaroon ng tagapagmana!“Ikaw… sinipa mo ko ngayon lang. Hindi na mabubuhay ang bata! Pinatay mo ang sarili mong anak. Ikaw ang pumatay sa kanya!”Suminghal si Chuck at tinaas ang baril niya. Nang babaril na siya, tumunog ang sirena ng pulis mula sa malapit at tumagos ang isang bala sa pulso niya. Napasigaw siya sa sakit at bumagsak sa lapag habang tumalsik ang dugo niya. Nahirapang tumayo si Hannah at umatras nang ilang hakbang, pero nadulas siya at nalaglag sa rumaragasang ilog… Hindi nagtagal ang kaguluhan dahil dumating kaagad ang pulis para kontrolin ito. Umalis si Zephyr kasama ni Noah habang sinasamahan ng mga bodyguard. Blangko ang mukha ni Noah sa daan pauwi. Medyo nag-aalala si Zephyr at mah
aSa sobrang sabik ni Ava at nawalan siya ng boses at nanginig ang kamay niyang nakahawak sa phone. Naghanda siya ng gown matagal na panahon na. Mahal ito dahil isa itong limited edition na designer brand, kaya pinipigilan niya ang sarili niyang suotin ito. Sa wakas ay magagamit na niya ito ngayon!Isinagawa ang press conference para sa bagong pelikula kinabukasan. Bago lumabas si Ava, pakiramdam niya ay sobrang tahimik ng apartment kamakailan. Hindi siya pinuntahan ni Chuck at wala rin ang family servant at driver niya.Siya lang ang natira sa malawak na apartment. Pakiramdam niya ay para ba siyang inabandona sa isang islang walang katao-tao. Lumabas mula sa pinto si Ava at huminga nang malalim. Naglalakad pa rin ang mga tao sa daan at nagpatuloy ang lahat kagaya ng kadalasan. Hindi siya inabandona ng mundo. Siguro inabandona lang siya ni Chuck… Nagngitngit ang ngipin niya. Hindi talaga maaasahan ang mga kalalakihan!Pero ayos lang dahil na-invest na niya ang pera. Siya an
Sumugod si Ava na para bang nasiraan siya ng bait bago nakatapos si Millie. Nakakibo kaagad si Millie at umatras siya nang dalawang hakbang, kung kaya't hindi siya natamaan ni Ava, sa halip ay bumagsak siya at nagwawalang sumigaw. Mabilis na nakuha ng mga reporter ang eksena at kaagad na kumislap ang mga flash ng camera. Nakita ni Trinity na ito na ang oras at tinignan niya ang assistant niya. Pinakita ng screen ang accounts ng Prestige Agency kung saan nagmula ang 15,000,000 Eropah dollars mula kay Chuck at ang balita ng pagkahuli kay Chuck. “May gusto rin akong ianunsyo.” Kalmado at malakas ang presensya ni Trinity. “May mga tsismis kamakailan na nagsasabing sasali si Ms. Baker sa production bilang babaeng bida gamit ng investment funds na ipapasok niya. Pwede ko ba itong liwanagan ngayon…“Sumali nga si Ms. Ava Baker gamit ng pondo, pero ang halagang 15,000,000 Eropah dollars ay para pala sa money laundering ng mga kriminal!“Ako, si Trinity Lulham, bilang isang filmmaker
“Kung… Kung sakali lang!” Tumingin si Cordelia sa kanya. “Paano kung may nakilala kang ganun?”Tinikom ni Zephyr ang mga labi niya. Walang kayang makahawak sa mga “kung sakali”.Kapag abala na ang mga babae sa mga ganitong tanong, magsasagawa siya ng isang buong teleserye sa isipan niya. Kahit si Trinity ay hindi magtatangkang maging direktor para sa pelikula niya. Pero, kapag pumalpak ang lalaki na labanan ang “kung sakali”, magiging matindi ang kapalit nito. Tumawa si Zephyr. Baka mas marami pa siyang karapatan kaysa kay Nicholas pagdating sa mga patibong at may lamang mga tanong ngayon. Wala lang ito para sa kanya! Umubo siya at nagtanong, “Oh, kung may makilala ako? Sige, saan kami nagkita?”“Um…” kumurap ang mga bilugang mata ni Cordelia. “Sa kung saan lang.”“Paano mapupunta sa kung saan ang asawa mo?” “Kung ganun… nagkita kayo sa kalye!”“Nagmamaneho ang asawa ko kapag nasa labas siya. Hindi siya naglalakad sa kalye.”Ngumisi si Cordelia. “Kung ganun, naaksidente k
Isa sa kanila ay naroon para samahan si Cordelia sa panganganak niya, habang ang isa ay narito para suriin ang kondisyon ni Noah. “Papa, kumusta?” Nag-aalalang nagtanong si Cordelia. Mahinang umiling si Rowan nang may seryosong ekspresyon. Nanlumo ang puso ni Zephyr. “Kaya kong gawin ang lahat para gamutin siya.” Tumingin si Rowan sa kanila. “Pero wag kayong masyadong umasa. Hindi ito isang bagay na nagagamot sa loob ng maikling panahon at hindi sapat ang gamot lang. Kailangan niya rin ng rehab training.”“Mm.” Tumango si Zephyr. “Salamat, papa.”Bumuntong-hininga si Xyla at nagsabing, “Ang totoo, lumapit sa'kin noon ang nanay mo noong nalaglag si Noah sa kabayo. Ang tatay ko ang gumamot sa kanya noon, at sumali ang lolo ko. Natiyak lang nila na hindi lalala ang kondisyon niya. Baka hindi madali para sa kanyang gumaling at maging normal. “Mabuti at hindi ito lumala.” Tinapik ni Rowan ang balikat niya. “Ang pinsala sa utak ay nananatili pa ring isang hamon sa larangan ng medis
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala