Kabanata 3

Nagtapis si Cordelia at lumabas siya sa harap ng bahay, kung saan nageehersisyo si Marcus.

Walang suot na pang-itaas si Marcus habang hawak niya ang dalawang dumbbell sa magkabila niyang kamay. Nang masikatan ng araw ang kanyang mga muscle, nagmistula siyang si Helios, na bumaba mula sa kalangitan.

Bahagyang namula ang mga pisngi ni Cordelia habang binabati niya siya. "Ang aga mong nagising!"

Lumingon si Marcus sa kanya.

Pinagmasdan ni Cordelia ang kanyang paligid. Hindi gaanong malawak ang harap ng bahay. Sa halip ay magulo ito, at may mga sandbag, boxing gloves, baseball bats, weights, at iba pang mga bagay na nagkalat sa paligid. Sumikip ang kanyang dibdib. Hindi siya nangahas na sabihin na totoo ang mga balita, ngunit marahil ay madalas mapaaway si Marcus.

Napaisip siya tungkol sa pasensya ng lalaki. Narinig niya na ang mga tao sa lugar na ito ay mga masokista at karaniwan na para sa mga nalalasing na lalaki na bugbugin ang kanilang mga asawa.

Kinagat ni Cordelia ang kanyang labi at lumapit siya, halos makapigil hininga niyang tinanong ang lalaki, “Um… Nag-almusal ka na ba?”

“Hindi.” Pabalang at malamig ang sagot ng lalaki.

“Magluto ka.”

Tumango si Cordelia at nagtungo siya sa kusina.

Mabilis siyang kumilos at di-nagtagal ay nakapagluto siya ng sopas, pancake, at inabot din niya ang isang plato ng bacon kay Marcus.

Tumingin si Marcus sa taas, at sumalubong sa kanya ang maningning na mga mata ni Cordelia. Nabigla siya, at nilagyan niya ng bacon ang plato ni Cordelia.

Tatanggi sana si Cordelia pagkatapos niyang magulat, ngunit narinig niya na sinabi ng lalaki sa malalim niyang boses na, “Kumain ka ng marami. Napakapayat mo!”

“Oh…”

Tinikom niya ang kanyang mga labi. Marami siyang gustong sabihin kay Marcus—gaya ng paghingi ng tawad sa nangyari kagabi. Normal lang para sa mga bagong kasal na gawin iyon, ngunit sa huli ay nagmukhang pinipilit niya siya.

Gusto rin niyang tanungin siya tungkol sa mga plano nila para sa hinaharap. Mag-asawa na sila ngayon, kaya dapat may plano sila kahit paano.

Dagdag pa dito, hindi pa rin niya alam kung ano ang trabaho ni Marcus at paano niya bubuhayin ang kanilang pamilya…

Kailangan nilang kilalanin ng mas mabuti ang isa’t isa.

Gayunpaman, noong nakita ni Cordelia na kumakain si Marcus at napansin niya ang mga kalyo sa kanyang mga daliri habang inaangat niya ang kanyang mga kamay, alam ni Cordelia na mula ito sa pagsuntok at pagtira sa mga sandbag. Muli niyang nilunok ang anumang salita na balak niyang sabihin.

Mahaba at tahimik ang unang almusal na pinagsaluhan nila bilang mag-asawa. Masama ang loob ni Cordelia tungkol dito, ngunit wala siyang ibang lugar na matatakbuhan.

“Oo nga pala, may gagawin ka ba ngayong araw?” Ang tanong ni Cordelia.

Huminto si Marcus. “Anong problema?”

“Pupunta ako sa bayan para ibalik yung wedding dress.” Sumagot siya ng nakangiti.

Nanigas si Marcus. Hindi niya pinag-isipan ang kasal at hindi niya alam na nirentahan lang ni Cordelia ang kanyang wedding dress. Ito ang pinakamagandang damit na susuotin ng isang babae sa buong buhay niya, at masayang bumili ng mga wedding dress nila ang ibang mga babae. Nailang siya sa sitwasyon.

"Hindi ko hinihiling na samahan mo ako!" Nagpaliwanag si Cordelia nang mapansin niya na tahimik si Marcus. "Ako na ang magbabalik ng damit. Gawin mo kung anong kailangan mong gawin. Huwag mo na akong intindihin."

"Mm," Ang sagot ng lalaki.

Magalang silang dalawa sa isa't isa, na para bang magroommate lang sila.

Nilinisan ni Cordelia ang wedding dress at nilagay niya ito sa plastic, gaya ng itsura nito noong nakuha niya ito. Ilang bus ang sinakyan niya at nakarating lamang siya sa bridal boutique noong tanghali na.

Walang ibang hinanda ang mga Jenner para sa kanya maliban sa pinangako nilang pera noong ikinasal siya. Hinalughog niya lang ng mag-isa ang bayan at sa wakas ay nahanap niya ang boutique na ito na may mga style ng damit at mga presyo na kontento siya. Hindi malaki ang boutique, at sanay na ang mga staff na maging arogante. Ang mga customer na gaya ni Cordelia, na kinasal suot ang isang damit na nirentahan niya, ay minamaliit nila.

"Miss, sigurado ka ba na mapaparentahan pa namin ang damit na 'to sa hinaharap?" Nagtaas ng boses ang sales assistant sa inis niya.

"Tingnan mo 'to. Tingan mo nga kung anong ginawa mo dito!"