Mukhang naalarma si Marcus at hinawakan niya ang patalim na nakatago sa damit niya.Sinabi sa kanya ni Matthew bago siya dumating na dapat siyang kumilos nang mabilis at hindi dapat gaanong magsalita, para walang ibang makapansin.Mukhang hindi madaling idispatya ang babaeng ito. Higit pa dito, kailangan niya siyang kaladkarin sa isang liblib na lugar para patayin. Malaking katangahan kung papatayin niya siya sa cafe.Hindi naiwasan ni Marcus na muling mapatingin kay Cordelia. Ito siya, ang babaeng pinakasalan ni Zephyr kapalit niya!Hindi niya akalain na si Zephyr ang mag-aayos sa kasal niya noong nagpapagala-gala siya sa lansangan ng may putol na daliri.Pinikit niya ang kanyang mga mata. Maganda si Cordelia. Nakakahinayang siyang patayin. Kahit paano, dapat i-enjoy muna niya ang oras niya kasama siya.Napangiti si Marcus. Makikita ang kademonyohan sa kanyang mga mata.Umubo siya upang pagtakpan ito habang mabilis na nagsalin ng tubig si Cordelia para sa kanya at sinabihan siy
”Pero bago ‘yun…”…Walang tigil na tinawagan ni Zephyr si Cordelia noong makababa siya ng eroplano, ngunit walang sumasagot. Kinain siya ng masamang kutob niya na parang daan-daang libong uod.Nagmamadali siyang umuwi ngunit nakita niya ang mga tauhan ni Robert sa baba. Natulala sila nang makita nila siya."Mr. Zephyr, d-di ba... nasa cafe ka?""Ano?" Bumilis ang tibok ng puso ni Zephyr. "Anong cafe?"“Sabi ng dalawang tauhan natin doon na nakita ka daw nilang pumasok sa cafe! Sinabihan kami ni Robert noon na huwag kayong istorbohin ni Ms. Jenner, kaya umalis na sila pagkatapos ka nilang makitang pumasok!”“Bwisit!”Agad na naintindihan ni Zephyr ang nangyayari.Ang pumasok sa cafe ay si Marcus Grist, at ngayon... Mag-isa siyang hinaharap ni Cordelia!"Ihatid niyo ako doon ngayon din!"Nagpalitan ng tingin ang mga bodyguard at sumakay sila sa kotse upang magmaneho papunta sa cafe sa lalong madaling panahon.…Namamaga ang mukha ni Cordelia dahil sa mga sampal ni Marcus. U
Habang tulala si Cordelia, nakarinig siya ng malakas na ingay. Nakakabingi ang tunog ng bala na tumatagos na salamin. Pagkatapos, nagkaroon ng kaguluhan.Bumagsak si Cordelia sa sahig, nawalan siya ng malay. Kumapit siya sa huling hibla ng lakas ng loob na mayroon siya habang gumagapang siya palabas.“Honey, iligtas mo ako…”Sa kabila nito, may kamay na biglang humablot sa buhok niya!Napaiyak siya sa sakit, para bang matatanggal ang anit niya. Bago siya nawalan ng malay, naramdaman niya ang malamig na patalim na humiwa sa kanyang balat, at narinig niya ang boses ng lalaki."Mr. Z, hah... Patakasin mo ako, at ibibigay ko sa’yo ang babaeng ‘to. Ano sa tingin mo?"Wala kang talo sa deal na ‘to! Basta pakawalan mo ako, ipinapangako kong hindi na ako muling magpapakita sa’yo...“Sa’yo na ang asawa ko mula ngayon!"Sa isang sigaw ni Zephyr, pinalibutan ng kanyang mga bodyguard si Marcus, ngunit hindi sila nangahas na kumilos. Mayroong patalim na nakatapat sa leeg ni Cordelia, at unt
"Nasabi ko na kay Mr. Matthew na hindi mo napatay si Cordelia." Humarap ang lalaki kay Marcus. "Si Mr. Matthew ang nagbigay sa’yo ng perang ‘to. Sinabi niya na huwag muna kitang idispatya dahil may pakinabang ka pa sa kanya!"Biglang kinurot ng binata ang mukha ni Marcus. Mukhang niloloko lang niya siya."Hah, sa tingin ko maganda ang plano ni Mr. Matthew... Sayang naman kapag nawala ang mukha mo!"Nagtayuan ang mga balahibo ni Marcus. Kahit na matagal siyang nakakulong at nakilala niya ang mga gangster na tulad ni Nicholas, hindi sila katulad ng lalaking ito sa harapan niya na nagpapangilabot sa kanya“Alis na.” Nakaparada ang kotse sa gilid ng bangketa, at narinig ni Marcus ang nakakatakot na boses. "Heh... Magiging kapaki-pakinabang ka sa hinaharap!"Binuksan ni Marcus ang pinto ng kotse at tumakas siya dala ang pera.Ibinaba ng lalaki ang kanyang sombrero, mayroong ngiti sa kanyang mukha.…Kanina pa naghihintay si Zephyr sa labas ng emergency room.Natuyo ang dugo sa kany
Nanatiling nakatayo si Nicholas habang kumikibot ang kanyang mga sintido. Pagkaraan ng ilang sandali, tumingin siya kay Linda ng may komplikadong ekspresyon at sinabing, "Huminahon ka, okay? Ayaw din ni Zephyr na mangyari ito…""Ano ang ayaw niya?" Nagtaas ng boses si Linda. "Hah, naiinip na ba siyang mamuhay bilang isang mayamang tagapagmana sa Centrolis at pumunta siya dito upang magpapanggap bilang isang dating kriminal para magpakasal?"“Huwag ka namang magsalita ng ganyan. Hindi mo naiintindihan. Pinagtangkaan ang buhay niya at malubha siyang nasugatan. Iyon ang dahilan kung bakit niya itinago ang pagkatao niya sa Jangasas!"Nanahimik sandali si Linda at tinitigan niya siya ng mabuti bago siya suminghal. “Ganun karami ang alam mo?”Hindi makapagsalita si Nicholas.“Nicholas Thompson!”Walang ibang gustong gawin si Nicholas kundi sampalin ang sarili niya.“Zephyr Hamerton!” Nanginginig ang boses ni Linda sa sobrang galit. “Magpagaling ka hangga’t gusto mo. Bakit dinamay mo p
Para bang nagkaroon ng malakas na pagsabog sa puso ni Cordelia.Huminto sa ere ang kamay ni Zephyr bago niya ito dahan-dahang binawi."Nagsinungaling ako sa’yo," ang sabi niya. "Nasaktan din kita."Ipinikit ni Cordelia ang kanyang mga mata at umiyak.Sa wakas ay naunawaan na niya kung bakit tila may pambihirang aura si Zephyr, kung bakit ang bawat paghihirap na nararanasan niya ay laging nareresolba, kung bakit wala siyang pakialam sa pera, kung bakit parang wala siyang takot...Siya ang tagapagmana ng mga Hamerton. Ang buong mundo ay nasa ilalim ng kanyang mga paa. Ano pa ang ikakatakot niya?Tumawa Cordelia. Tinawag niya siyang tanga noon, ngunit siya talaga ang tanga na naloko!“Cordelia—”“Pakiusap umalis ka na.”Nagtago si Cordelia sa ilalim ng mga kumot. Ang mahina niyang boses ay nanggaling sa maliit na siwang.Nakikita ni Zephyr ang magulo niyang buhok at ang nanginginig niyang katawan. Gusto niyang tapikin ang likod ni Cordelia at yakapin siya gaya ng dati, ngunit hi
Napakaduwag ba ni Zephyr kaya kailangan niya ang mga taong ito para palakasin ang loob niya upang pumasok sa sarili niyang bahay?“Cordelia, umidlip ka muna,” ang mahinang sinabi ni Linda. "May bibilhin lang ako sa baba."Tumango si Cordelia at ipinikit ang kanyang mga mata sa pagod.Maingat na isinara ni Linda ang pinto at bumaba siya. Nakakrus ang kanyang mga braso habang papalapit siya sa dalawang lalaki.“Mar—” Kinagat niya ang kanyang mga labi at binago ang kanyang sasabihin. "Mr. Hamerton, matutulog pa lang si Cordelia. Kung babalik ka ngayon, huwag kang gagawa ng ingay. Naghihilom na ang mga sugat sa katawan niya, pero kinalulungkot ko na baka matagalan bago maghilom ang sugat sa puso niya."Seryoso ang ekspresyon ni Zephyr habang tumatango siya. "Salamat.""Hindi mo ako kailangang pasalamatan." Tumingin sa kanya si Linda. “Hindi ka rin niya basta-basta kayang iwan. Hindi niya lang matanggap ang mga bagay sa ngayon. Kausapin mo siya ng dahan-dahan. Magiging ayos din siya."
Hindi makapagsalita si Linda.Mas marami ang mga taong nanonood sa kanila ngayon, naiinggit sila o kaya ay mayroong nakakalokong ngiti sa kanilang mukha. Ang ilan sa kanila ay inilabas ang kanilang mga phone upang i-record ito at tumawa. "Palagi kong naririnig ang mga tao na nagsasabing lumuluhod sila sa mga washboard, ngunit hindi ko inaasahan na makakatagpo ako ng isang taong nakaluhod sa isang washboard dahil sa kanyang asawa!"“Hahaha!”Namumula ang mga pisngi ni Linda. Wala siyang ibang gusto kundi ang ibaon ang sarili niya sa isang butas kung mayroon man."Nicholas! A-Anong… Nababaliw ka na ba!? "Tumayo ka! Huwag kang lumuhod!" Gusto niyang hilahin patayo si Nicholas habang nagsasalita siya. Sa kabila nito, lalong lumakas ang sigaw ng lalaki, “Huwag mo akong hawakan!“Kaaway ko ang sinumang maglakas-loob na humadlang sa akin na umamin sa aking kasalanan sa aking asawa! Ako, si Nicholas Thompson, ay mataas ang katayuan sa mga gang. Kung sino man ang may sama ng loob sa
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala