“Pero…”“Kahit ano pa yan? Hindi niya dapat malaman! Ilihim natin to hanggang sa opisyal na niyang mapakasalan si Lina!” Palaging nakikinig si Jesse sa asawa niya, at hindi naiiba ang bagay na ito. Ililihim niya kung hindi niya siya papayagang sabihin ito sa iba. Baka nga pigilan niya siya sa operating table kapag tumanggi siyang magpagamot para pigilan ang mga doktor sa pagsasagawa ng operasyon. Ang magagawa niya lang ngayon ay alagaan siya at manatili sa tabi niya sa huling paglalakbay niya para tiyaking mabubuhay siya nang masaya at walang pag-aalinlangan. Kumirot ang puso ni Jesse at mahigpit niyang sinara ang mga kamao niya. Hindi nagtagal, dumating sina Zuko at Lina. Pagpasok ni Lina, malambing siyang tumawag, “Ma!”Sinalubong siya ni Melissa nang nakangiti na para bang walang problema. “Sabi ko sa'yo hindi mo kailangang pumunta at sunduin ako sa ospital. Nakapag-impake na ko,” sabi ni Melissa. “Si Zeke ang nagpumilit na puntahan ka!” Bumulong si Lina sa tainga ni Mel
Pagkalipas ng tatlong araw, hinatid sina Jesse at Melissa papuntang paliparan sakay ng luxury cars at ginabayan papunta sa isang kumikinang na private plane ng mga propesyonal at masiglang flight attendants. Para ba itong isang panaginip para sa kanila. Ang di nila alam, ito pa lang ang umpisa ng pantasya nila. Pagpasok nila sa Hamerton Manor, parang naubos ang mga salita nila sa paglarawan sa karangyaang nasa harapan nila. Pinangunahan ng isang nakakurbatang butler ang daan at sumunod sila nang manghang-mangha. "Honey...""Sweetheart?"“Dali, kurutin mo ako!”“Kinukurot na kita…”“Bakit pala di ako nakakaramdam ng sakit?”Sandaling naguluhan si Jesse bago siya biglang nakaramdam ng hapdi sa likod ng kamay niya! Napansin niyang kinukurot niya ang kanang kamay niya gamit ng kaliwa at halos napasigaw siya!“Pa, ma!” Pakiramdam ng nakasunod na si Dave ay naglalakad siya sa ulap sa bawat isang hakbang niya. “Ikakasal ba si Lina… sa isang mayamang pamilya?”“Narinig ko hindi Ze
Kumurap si Lina at tumango nang may magaan na ngiti. “Syempre naman.”“Kung ganun, ayos lang sa'yong magkaroon ng dagdag na pares ng mga magulang na magmamahal sa'yo?” tanong ni Zuko. “Anong ibig mong sabihin?” Namula si Lina habang hinawakan ang braso niya at mahinang nagsalita. “Alam ko mabait ang mga magulang mo, pero hindi ako umaasang mamahalin nila ako nang parang sarili nilang anak.”“Lina, hindi iyon ang ibig kong sabihin…” Huminto si Zuko. “Naiintindihan ko! Wag lang mag-alala,” tuso niyang sabi. “Rerespetuhin at igagalang ko sila na para bang mga sarili kong magulang kahit na anong mangyari!”Medyo napagod si Zuko nang napansin niyang walang epekto ang mga sinasabi niya. Bigla na lang, magalang na lumapit ang butler at inimbitahan sila sa main building. Kalmado ang ere sa hapunan nila. Nang hindi nila alam kung saan uupo sa umpisa, kinabahan sina Jesse at Melissa at nahirapan silang hawakan ang kubyertos nila. Pero nang naimpluwensyahan sila ng simpleng pag-uugal
“Ninakawan natin siya ng tahanan noon! Sa totoo lang, dapat nagsumbong tayo sa pulis para matulungang mahanap ang pamilya ni Lina pagkatapos lumubog ng barko…” Tinapik ni Jesse ang balikat niya at bumuntong-hininga. “Binabangungot ako kamakailan.” Humikbi si Melissa at nanginig ang boses niya. “Napanaginipan kong ayaw sa'kin ni Lina, sinasabi niyang hiniwalay ko siya sa mga magulang niya…”“Wag kang ganyan!” Nagmamadaling sabi ni Jesse. “Kabaligtaran ng katotohanan ang panaginip!” “Pero pinaalala sa'kin ng panaginip na'to… Masyado ba akong naging makasarili sa nagdaang dalawampung taon? Karma ba ang sakit ko?”“Ikaw…”Hindi magaling si Jesse na magpatahan ng iba at natakot siyang baka maging mali ang kahit na anong sabihin niya sa kritikal na sandaling ito. Ang totoo, wala nang mas mahihirapan kaysa sa kanya ngayon. May malubhang karamdaman ang asawa niya at walang kaalam-alam ang mga anak nila. Araw-araw, kailangang niyang magsuot ng matapang na ngiti. Kapag nahanap talag
Sasabihin na dapat ni Zuko ang totoo nang naistorbo sila ng isang katok sa pinto. Nakangiting pumasok ang butler kasama nina Jesse at Melissa nang nagpaliwanag ito, “Naligaw sina Mr. at Mrs. Jenner sa hardin. Inihatid namin sila sa guest room, pero gusto raw nila kayong makita.”Magalang na nagngitian sina Zephyr at Cordelia at sinenyasan si Zuko na umalis muna. Naghanda ng floral tea si Cordelia para sa lahat. Napansin niya pawis sa mga noo nila at napansin nilang mayroon sila sigurong importanteng pag-uusapan. “Sige lang, magsalita lang kayo,” sabi niya nang may maamong ngiti. “Magiging pamilya na tayo kaya wag kayong mahiya.”“Kung ganun, hindi na ko magpapaligoy-ligoy,” sabi ni Melissa habang bumunot ng isang larawan. Pinakita rito silang dalawa na hawak ang batang Lina, na kinunan sa isang barkong may daungan sa likuran nang bibili na sila ng merienda para sa kanya. Nakaligtas sila sa malaking trahedya dahil dito. Nagbago ang mga mata ni Cordelia nang nakita niya ang muk
Noong bata pa si Pammy, mukhang seryoso si Nicholas sa panlabas, pero sobra-sobra niya talaga siyang kinagigiliwan. Sa tuwing lumilingon siya sa kanya para kumuha ng larawan, kaagad siyang nagpapadala ng isang kopya kay Zephyr para pilitin siyang tignan ito nang magkasama. Gayunpaman, katakataka ang kakayahan niya sa pagkuha ng larawan at wala siyang magandang kuha. Nagpatuloy ito hanggang sa bigla itong natigil pagkatapos ng unang kaarawan ni Pammy dahil sa isang hindi inaasahang insidente. Maingat na itinabi ni Zephyr ang mga larawang iyon, at ngayong inilabas niya ang mga iyon, bumaha ang halo-halong emosyon sa loob niya. Lalo na ang katawan ni Pamela noong isang taong gulang siya na nakasuot ng isang princess dress na gawa sa organza at may maliit na korona. Napakaganda at napakakaaya-aya niyang tignan. Kinuha niya ang larawan mula sa kamay ni Cordelia, tinignan ito nang ilang beses, at nakumpirmang si Pammy nga ang hawak ni Melissa!“Para bang nahanap mo na ang isang bagay
Nakatayo roon si Renee habang nakatulala sa dalawang taong lumitaw sa harapan niya na para bang nagmula sila sa langit. Napuno siya ng halo-halong emosyon at tumulo ulit ang mga luha sa mukha niya. Sinubukang magsalita ni Renee. “Mr. at Mrs. Hampton, ang totoo—”“Wag ka munang magsalita ngayon. Mas importanteng mailigtas natin siya,” pinigilan siya ni Cordelia, humakbang paharap, at hinawakan ang kamay ni Renee. Nilalamig ang maliit na kamay ni Renee at di niya napigilang manginig nang bigla siyang nakaramdam ng malumanay na init. Pagkatapos magawa ang lahat ng kailangang paghahanda, tumayo si Toph sa tabi ni Renee sa labas ng operating room at tahimik na naghintay. Pinadala na ni Zephyr ang mga pinakamagagaling na eksperto at mawawala na sa panganib ang nanay ni Renee. Pagkatapos, umubo nang malakas si Cordelia at makahulugang tinitigan si Toph habang lumapit si Zephyr. “Toph, tawagan mo ang kuya mo at sabihin mo siyang pumunta kaagad sa ospital!”“Uh, ano…”“Makinig ka
Nagpatuloy si Cordelia nang napansin niya ang ekspresyon ni Renee. “Zennie, kung hindi niya kailangan ng kidney transplant, ibig sabihin ba nito ay gagaling na siya sa kondisyon niya?”“Hindi ganun kabilis,” kalmadong sagot ni Zennie. “Ang kidney dysfunction ay isang pabalik-balik at pangmatagalang kondisyon na maaaring maging hamon. Sa mahinang pangangatawan ng pasyente, makokontrol lang natin to sa pamamagitan ng conservative treatments.”“May solusyon ka ba?”“Oo.” Tumango si Zennie nang nakangiti. “May napakaepektibong gamit na inilabas kamakailan sa Eropah. Sumailalim ito sa clinical trials at pinupuntirya nito ang mismong kondisyon na ito… Gayunpaman, mataas ang presyo nito at kailangan itong pag-isipang mabuti ng pamilya ng pasyente.”Pinagalaw ni Renee ang mga labi niya at mukha siyang namroblema. Sa tabi, sumingit si Cordelia nang nakangiti. “Walang problema. Kung may epektibong gamot, maghahanap kami ng paraan para mabili ito sa joint hospital namin!”“Tita Cordelia…”
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala