Nilipat ni Lina ang isipan niya sa nawalang pagkakaibigan nila ni Gia, at nabalot siya ng kalungkutan.Napansin ni Keira na may problema sa kanya. “Anong problema? Di mo ba to nagustuhan?” tanong niya. Umiling si Lina at pinilit na ngumiti. “Hindi sa ganun… Ang sarap nito, salamat, Keira. Maswerte akong nasa paligid ka tuwing malungkot ako.”“Hehe, wag mong sabihin yan!” Kinamot ni Keira ang ulo niya. “Lina, matagal ko nang gustong maging kaibigan mo. Sobrang saya kong nagkaroon ako ng pagkakataong mapalapit sa'yo ngayon!”“Di ba magkaibigan naman talaga tayo?” tanong ni Lina.“Hindi…” Humina ang boses ni Keira. “Ibig kong sabihin, magkaibigan kagaya niyo ni Gia.”Dumilim ang mga mata ni Lina nang nabanggit si Gia. “Lina, inisip ko dati napakagaling mo. Ang isang nakakamanghang babaeng kagaya mo ay dapat na may nakakamanghang kaibigan. Isa lang akong… pangkaraniwang tao. Wala akong binatbat sa'yo,” pagtatapat ni Keira. Mapagpakumbabang ngumiti si Lina. Dalisay at inosente an
Tumingin si Lina sa screen, pagkatapos ay mabilis na lumingon sa ibang direksyon. Hindi niya nakita kung anong nangyayari sa likuran ni Zuko. “Maraming beses kitang tinawagan, pero di ka sumagot… Dekorasyon lang ba ang phone mo? O ayaw mo na kong tumawag? Mayroon bang bagay o taong mas kinaiinteresan mo roon?” Halata at umaapaw ang selos niya. Tusong ngumiti si Zuko at sinadya niya siyang asarin. “Mm-hmm. Abala ako sa isang bagay ngayong araw.”Kinagat ni Lina ang labi niya at di niya siya pinansin. Lumalim ang boses ni Zuko. “Lina, tumingala ka. Napakaraming bituin ngayong gabi.”Hindi naintin ni Lina ang ibig niyang sabihin. Hindi niya napansin ang pamilyar na anyong tahimik na nakatayo sa likod ng isang puno sa malapit at nakatitig sa kanya. Tumingin ulit si Lina sa phone niya at kadiliman lang ang nakita niya sa likuran ni Zuko.Isang oras lang ang pinagkaiba ng oras sa Jangasas. Gabi na dapat doon. “I-Ikaw naman?” Nagtanong si Lina. “May mga bituin ba diyan?”“Oo.” T
“Di mo ba ko gustong makita?” Tanong ni Zuko. Parang may bumara sa lalamunan ni Lina at napuno siya ng emosyon. Pagkatapos ng sandaling pagkagulat, ngumiti siya at tumulo ang mga luha sa mukha niya. Tumalon siya at niyakap siya nang mahigpit. Mahigpit din siyang niyakap ni Zuko. Kaninang umaga, nagmadaling umalis si Zuko at wala siyang oras para mag-ahit. Nakilit ang leeg ni Lina sa bigote niya habang kiniskis niya ang mukha niya rito. Pero nagpatuloy siyang yakapin siya nang mahigpit. Para itong isang panaginip, at natakot si Lina na magising. Naramdaman ni Zuko na nanginginig ang babaeng yakap niya at tumataas ang balikat sa paghikbi. Marahan niyang tinapik ang likod niya at pinatahan siya kagaya ng pagpapatahan sa isang bata. “Natakot ka ba sa bigla kong paglitaw?”Humingi ng tawad si Zuko, “Pasensya na, Lina… Di ko sinabi sa'yo na darating ako. Nag-aalala ako na baka malungkot ka rito nang mag-isa kaya gusto kong pumunta at makasama ka sa lalong madaling panahon. Yun l
Nang nakangiti, niyakap ni Lina ang braso ni Zuko at sinandal ang ulo niya sa balikat niya. Ang totoo, hindi prayoridad sa kanyang makita ang mga alitaptap basta't nasa tabi niya si Zuko. “Kararating mo lang. Magpahinga ka muna,” sabi ni Lina habang nakatingin sa kanya. “Hmm… Kukunan kita ng hotel room.”“Di na kailangan!” Sagot ni Zuko habang hawak ang kamay niya at marahang dinikit ang noo niya sa kanya. “Hindi ko kayang kumuha ng kwarto sa ganito kamahal na hotel.”“Wag mong sabihin sa’king nagpunta ka rito nang walang dala!?” sigaw ni Lina. “Hindi,” pinagaan ni Zuko ang loob niya at pinakita ang bag niya. “Nagdala ako ng damit!”“Ikaw…” Nanlaki ang mga mata ni Lina nang may napagtanto siya. “Wag mong sabihing gusto mong matulog sa kwarto ko?”“Mm-hmm!” Malakas na tumango si Zuko. “Magandang ideya yan!”“Zeke!” Hindi makapaniwala si Lina sa kanya. “Ano? Ayaw mo kong patuluyin?” Bulong ni Zuko sa tainga niya habang lumalim ang boses niya. “Kaya mo ba kong… iwan sa kalsada
"Hmm?"Sumandal si Lina sa yakap ni Zuko. May mapaglarong tono sa boses niya nang sinabi niyang, “Kapag napalitan na natin ng tunay ang pekeng marriage certificate natin, sa Southeast Aciatic tayo mag-honeymoon. Gustong-gusto ko ang lugar na'to!”“Talaga?” Tanong ni Zuko. Tumango si Lina nang may ngiti sa mukha niya. “Oo! May pamilyar dito na hindi ko maipaliwanag.”Hinalikan ni Zuko ang noo niya habang kumikinang ang saya sa mga mata niya. Bigla na lang, isang alaala ang lumitaw sa isipan ni Zuko. Iyon ay ang batang babaeng dati niyang kahawak-kamay matagal na panahon na ang nakaraan. Nangako siya sa mala-manikang babaeng iyon na dadalhin niya siya sa Southeast Aciatic para manghuli ng alitaptap noong natututo pa lang siyang maglakad…Tumama ito sa puso ni Zuko at nakaramdam siya ng halo-halong emosyon. Samantala, sa bahay ng mga Thompson sa Centrolis…Nakaupo sina Nicholas at Linda sa mesa. Naghihintay silang samahan ni Renee pagkatapos magbihis at bumaba ng hagdan. Lumi
Kahit saan pumunta si Toph, ang pangalawang apo ng mga Hamerton, palagi siyang isang sinag ng araw para sa mga mata ng mga tao. Simula kabataan, minamahal ng lahat si Toph. Kumpara sa kaseryosohan ng kuya niya, may masigla at inosenteng pagkatao si Toph na palaging may ngiti sa mukha niya. Sinasabing ang mga taong mahilig ngumiti ay madali ring mahalin. Sa sandaling pumasok si Toph, natawag niya ang atensyon ni Renee at binati niya siya gamit ng isang ngiti. Nagkatinginan sina Nicholas at Linda at ngumiti nang nakita nila ang pambihirang ikinilos ni Renee. Mabilis nilang tinawag si Toph para maupo. “Sige lang. Di mo kailangang mahiya!” Sabi ni Nicholas habang tinapik ang balikat ni Toph at nakangiti. “Ang laki ng inilaki mo kamakailan!”“Ahem… Tito Nic, matagal na kong tapos sa pagbibinata!” Tumawa si Toph at kumuha ng omelet, pagkatapos ay masaya itong kinain. Binigyan ni Linda si Toph ng isang baso ng gatas. Alam niyang gusto niya ito nang maligamgam imbis na mainit. K
Diniin ni Zuko si Lina sa pader at naglabas ng mapanganib at nakakaakit na aura. “Alam mo ba kung gaano ako katagal naghintay sa'yo ngayong araw?” tanong niya nang may bakas ng kalungkutan sa paos niyang boses na nagpangiti kay Lina. “10 oras, 32 minuto, at 56 segundo!” deklara ni Zuko. “Eksaktong-eksakto naman,” komento ni Lina. “Syempre.” Tinagilid ni Zuko ang mukha niya. “Di ba sa tingin mo dapat mong bumawi sa'kin?”Nang papalapit na ang mga labi ni Zuko kay Lina, bigla niya siyang pinigilan gamit ng isang daliri at natigil ang halik nila. “Babawi ako sa'yo,” sabi ni Lina nang may misteryosong ngiti. “Isasama kita para makakita ng alitaptap!”“Huh?” Tanong ni Zuko.“Yung lugar na nabanggit ko kahapon,” paliwanag ni Lina. Nabigla si Zuko. Kaya ba talagang pasukin ni Lina ang lugar na kwinento niya kahapon?Hinawakan ni Lina ang leeg niya gamit ng dalawang kamay niya at nasasabik na bumulong, “Sabi sa'kin ng kaklase ko, kahit na isa itong pribadong hardin, mayroong daan
Nagtaka si Rowan. Nagtanong siya ng ilang tanong sa tawag, at sa huli ay sinuntok siya ng asawa niya. “Hangal ka talaga!” Nagalit si Xyla. “May dahilan siguro si Zuko sa paghiling niya niyan! Gawin mo na lang ang sinabi niya. Bakit ba ang dami mo pang tanong?”“Pero… Pambihira ito sa kanya!”“Ano bang pambihira rito? Hindi ka niya sasaktan!” Umirap si Xyla at kinuha ang phone mula sa kanya. “Zuko! Hehe, wag kang mag-alala. Ako nang gagawa. Papatayin ko to para sa'yo ngayon din!”“Sige, salamat lola!”“Kung ganun… wala ring gwardya sa paligid?” Tanong ni Xyla. “Nababasa mo talaga ang nasa isip ko, lola!” sagot ni Zuko. Ngumiti si Xyla at tumalikod para utusan ang butler. “Ipadala niyo ang mensaheng ito. Walang pwedeng pumasok sa likod-bahay ngayong gabi. Walang mang-iistorbo kay Zuko!”Masayang tinapos ni Zuko ang tawag. Nang magpapalit na sana siya ng damit, tumawag naman si Toph. “Kuya!”Huminto si Zuko nang magkasalubong ang kilay. “Nasaan ka? Bakit ang ingay-ingay diya
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala