Tahimik na tumango si Renee. Bigla na lang, dumaan ang cable car sa isang junction at umalis sandali. Hinawakan nang mahigpit ni Renee ang railing para mabalanse siya. Tinignan siya ni Melvin nang walang ekspresyon. Sa nagdaang 20 taon ng buhay niya, hindi niya kailanman kinilala ang anak niyang ito, at wala rin siyang pakialam sa kanya. Isa siyang mantsa sa buhay niya. Hindi niya minahal ang nanay ni Renee. Isa lang itong sandali ng pagnanasa pagkatapos malasing. At saka hindi rin naman malinis ang nanay niya. Sinong marangal na babae ang pupunta sa bar para sumayaw at lumandi sa gitna ng gabi?Walang intensyon si Melvin na umako ng responsibilidad. Kapag tinaas na niya ang pantalon niya, hindi niya kikilalanin ang kahit na sino. Hindi niya inasahang pagkatapos ng isang taon, lilitaw ang babae kasama ng bata, sinabing nahulog siya sa kanya sa isang sulyap, at iyon ang dahilan kung bakit niya ipinanganak ang anak nila. Palihim na nagsagawa ng DNA paternity test si Melvin sa
Nang maraming taon, sinandalan nina Renee at ng nanay niya ang isa't-isa para mabuhay. Namuhay sila ng mahirap ngunit simple at masayang buhay. Napakaliit lang ng mundo nila—sa sobrang liit ay silang dalawa lang ang naroon. “Kung ayaw mong mamatay ang nanay mo, makinig ka sa'kin!” Mabangis na hinawakan ni Melvin ang baba niya. “Hehe, tulungan mo kong makontrol ang mga Thompson, at mabubuhay ang nanay mo, naintindihan mo?”Malakas na tumango si Renee. Kahit na nakokonsensya siya sa panloloko kina Nicholas at sa asawa niya, nagpumilit siyang magpatuloy na umarte. Kung kaya't kailangan niyang tibayan ang loob niya at magpatuloy sa pagpapanggap niya. “Siya nga pala, nagiging malapit ka kay Toph, tama ba?”“Hindi…” Nasamid si Renee. “Hindi… Hindi ko siya binigyan ng pagkakataong mahawakan ako… Nitong nakaraan sa ospital, nagkataon lang yun…”“Hindi ko iniisip na magtatangka kang magbunyag ng kahit na ano!” Tinitigan siya nang malamig ni Melvin habang nag-iisip. “Hindi dapat minamal
Kagaya ng inaasahan nila, dinala ni Mary ang anak niya para “manghingi ng tulong medikal” para gamutin ang iregular na buwanang daloy niya kinabukasan. Naniwala si Mary na mapapalapit nito sina Zuko at ang anak niya dahil hindi niya kailangang tignan ang pulso niya sa pagpapagaling. Kampante siyang ngumiti habang tumingin ang anak niya kay Zuko nang may pang-aakit. Bumuo ng isang ngiti ang madilim na pekas sa mukha niya. Habang sinadyang inalog ang gintong porselas sa braso niya, nilagay niya ang braso niya sa mesa. Kumunot ang noo ni Zuko habang ginagawa ang lahat para pigilang tumawa.Hindi siya kumilos habang sinusulyap-sulyapan si Lina na nakatayo sa tabi niya. Parehong nakakatakot at kaaya-aya ang striktong mukha ni Lina, lalo na ang nakasimangot na makintab at kulay rosas na labi niya na nagpaalala sa kanya ng lasa ng “cotton candy” nitong nakaraang araw.Nang ipapatingin na ni Mary kay Zuko ang pulso ng anak niya, binagsak ni Lina ang dalawang marriage certificates s
“Kumusta?” Pinakawalan ni Zuko ang labi niya pagkatapos ng mahabang sandali. “Nagamot ba ng ‘magic pill’ ang lahat?”Namula si Lina at binaon ang sarili niya sa yakap niya para iwasan ang mga mata niya. Gayunpaman, nagkaroon ng ingay sa pintuan. Sumugod papasok si Dave. Nagbago ang ekspresyon ni Lina at mabilis niyang tinulak si Zuko palayo. “Mr. Door Guardian!” Lumitaw si Dave nang natataranta. “Narinig ko ang lahat ng sinabi mo nang nasa labas ako!” Nabigla si Zuko. “Anong… narinig mo?”“May magic pill ka na kayang gumamot sa lahat ng sakit!”Hindi mukhang komportable si Zuko at nanatili siyang tahimik. “Nagawa mong pagalingin ang tatay ko, kuya. May tiwala ako sa galing mo sa panggagamot, at naniniwala akong meron talagang ganitong gamot sa mundong ito! Pwede mo bang pagalingin ang paa ko?” tanong ni Dave. “Hindi, hindi…” Nagsimulang pagpawisan si Zuko. “Ako—”“Kuya, nasaktan ko ang paa ko sa paglalaro ng basketball kahapon. Namamaga pa rin ang paa ko. Subukan ko ang
Kumalma si Zuko at tumingin kay Fred habang bahagyang suminghal. “Di ba tinanong mo ko kung ayos ka lang? Sinasabi ko lang ang totoo…”“Sige, sige!” Kinakabahang pinagpawisan si Fred. “Um… Zeke, pwede ba nating pag-usapan ang sakit ko nang tayong dalawa lang?”Pinag-isipan it ni Zuko nang isang sandali at tumayo. Sinundan niya si Fred sa kotse niyang nakaparada sa bukana ng kalye. Nagdala siya ng isang karayom. Inulit ni Zuko ang lahat ng natuklasan niya mula sa pulso ni Fred sa loob ng kotse. Pagkatapos makinig, tumango si Fred sa pag-unawa. Ang totoo, bago siya pumunta kay Zuko, bumisita si Fred sa isang holistic doctor. Hinanap niya si Zuko para tiyakin kung totoo ba ang usap-usapan tungkol sa kakayahan niya. Dagdag pa rito, narinig ni Fred na pinahahalagahan ng presidente ng Southeast Aciatic Medical Association ang apo niya. Hindi lang niya pinasa ang knighthood niya sa kanya, tinuruan niya rin siya ng lahat ng nalalaman niya tungkol sa holistic healing…Gustong subukan n
Inalala ni Toph ang lahat mula sa umpisa, at bahagyang naningkit ang mga mata ni Zuko. “Kung ganun, sinasabi mong kinuha mo ang mug ni Pammy?”“Oo, kinuha ko to nang walang ibang nakakapansin, at siniguro kong hawakan ito nang maayos. Tiyak na sa kanya ang sample dito,” pagkumpirma ni Toph. “Tapos pinadala mo ang sample kasama ng kay Tito Nicholas?” tanong ni Zuko.“Oo!” Tinaas ni Toph ang isang kilay niya. “Madali lang makuha ang sample niya. Pinadala ko to sa ospital natin at pinanatili kong nasa kontrol natin ang lahat!”Nag-isip sandali si Zuko. “Nabanggit mong binisita mo si Pammy sa ospital. Tumawag ba siya habang naroon siya?”Biglang may napagtanto si Toph. “Hmm? May tinatawag ba siya sa ospital noong may sakit siya?”Tumango si Zuko, puno ng lalim ang mga mata niya. “Hindi tayo pwedeng magkongklusyon bago natin malaman ang totoo. At saka, inampon siya bago siya bumalik. Posibleng tinatawag niya ang nanay na umampon sa kanya dahil nakasanayan niya ito.”“Palagi kang mas
“Iniisip niyo ba talaga hindi namin alam kung anong binabalak niyong dalawa?” tanong ni Zephyr. Tinawag ni Zuko ang mga magulang niya, “Dad, mom…”“Sige, dumiretso na tayo,” marahang singit ni Cordelia. “May pagdududa kami ng tatay mo tungkol sa pagkatao ni Pammy. Nagtimpi kami kasi hindi namin gustong saktan sina Nicholas at Linda.”Huminto si Zuko. “Mom, suspetsa namin ni Toph na may mali kay Melvin. Pero nang nakita ni Toph si Pammy at nakakuha siya ng sample para sa DNA test, nag-match ito kay Tito Nicholas!“Kaya suspetsa ko ay may gumalaw nito.”“Maraming doktor sa joint hospital. Malabong lahat sila ay tapat sa mga Hamerton,” komento ni Cordelia. “Kung merong may masamang intensyong gustong manuhol sa ilan sa kanila, madali lang ito.”“Pero ang mahalaga ay di natin maalerto ang kalaban bago malaman ang katotohanan.” Sumingit si Zephyr nang nakangiti. “Tinuruan ko kayong dalawang magbato ng feints sa boxing. Mag-feint muna bago ibato ang knockout blow! Ganito rin sa buhay.
“Wag muna!” Kaagad na tinanggihan ni Zuko ang ideya. Hindi pa niya nasasabi kay Lina ang tunay na pagkatao niya. Anong iisipin niya kapag dinala niya siya sa bahay nang ganito?Gayunpaman, nakahinga nang maluwag si Zuko nang narinig niya ang sagot ng nanay niya. Para bang hindi nagpupumilit ang mga magulang niya na pakasalan niya si Pamela. Nautal si Zuko habang nagpaliwanag siya, “Um, mom, dadalhin ko siya rito sa bahay sa tamang oras… Mabuting babae siya. Sigurado akong magugustuhan niyo siya kapag nakita niyo siya!”“Talaga?” Sumingit si Zephyr at sumali sa usapan. Tumingin siya kay Zuko at tumawa. “Ang laki na talaga ng anak ko!”Walang nasabi si Zuko. “Dad…”Nilagay ni Zephyr ang kamay niya sa balikat ni Zuko. “Anak, may marriage agreement tayo sa mga Thompson. Kahit na hindi sigurado kung tunay ba ang Pamela na'to, gusto kayong ipakasal nina Tito Nicholas at Tita Linda mo.“Pero maghahanap kami ng pagkakataon ng nanay mo na kausapin sila tungkol dito. Kahit na gusto nami
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala