Hinangaan ni Lina ang mga painting sa phone ni Zuko, lalo na ang matingkad na kulay at makakapal na guhit ng painting ng alitaptap. Pinahayag niya ang paghanga niya at gusto niyang makita ang obrang ito nang personal. Tumawa si Zuko. Kahit na hindi kilalang pintor ang lola ni Zuko, gumawa siya ng pangalan para sa sarili niya sa loob ng artistic circles. Ang painting niyang The Fireflies’ Light ay nakalikom ng tumataginting na $30,000,000 sa isang auction sa Centrolis dalawang dekada ang nakaraan. Kilala ang reputasyon niya sa mga nasa loob ng industriya ngunit hindi masyado sa mga nasa labas ng mundo ng sining. Habang nakatira sa Southeast Aciatic at hindi nagpapapansin sa mga tao, si Xyla, ang lola ni Zuko, ay may limitadong presensya sa internet, kaya mahirap kumalat ang mga obra niya maliban na lang kung titignan ito sa mga eksklusibong platform na nangangailangan ng VIP accounts. Kung kaya't ang pagpapakita sa obra ng lola niya ay napatunayan. bilang pinakamagandang paraan sa
Binuhos ni Lina ang buong gabi sa pagkopya sa The Fireflies' Light. Pagkatapos nitong matuyo, dinala niya ito sa university at nilagay ito sa studio nang may paghanga. Diniin ng lecturer ang kahalagahan ng pagsali sa art exhibition sa gitna ng lecture. “Ang pagsali sa art exhibition ay hindi lang tungkol sa pagpapakita niyo ng talento. Isa itong pagkakataon para paghusayin ang kakayahan niyo at itulak kayo lampas sa limitasyon niyo. At sasabihin ko sa inyo, palaging naghahanap ng nakamamanghang piyesa ang mga prestihiyosong unibersidad sa ibang bansa. Pwedeng mapili ang artwork niyo, na magdadala ng scholarships at pagbabago sa buhay niyo.”…Nang nakangisi, palihim na sinundan ni Lina si Violet pagkatapos ng klase. Kagaya ng inaasahan, nagpunta si Violet sa studio. Pagkatapos maingat na tumingin sa paligid, pumasok si Violet at nilabas ang phone niya para kumuha ng maraming larawan ng The Fireflies' Light.Hindi nagtagal, nagmadaling umalis si Violet. Samantala, kumuha ng
Nanginig ang mga kamay ni Gia habang tinawagan niya ang numero. Sa sandaling kumonekta ang tawag, napuno siya ng takot. “Hello?”“Hay naku, Ms. Gia.” May sarkasmo sa boses ng lalaki. “Mukhang mahilig kang mamili kamakailan!”Namutla ang mukha ni Gia. Alam niya dapat na ang credit cards na binigay sa kanya ay may mga nakasabit na talo. Binabantayan nila ang gastos niya sa umpisa pa lang!“Oo nga, bumili man ako ng ilang limited edition na bag, ilang Cece suits, at ilang magandang cosmetics… Ano naman? Hindi ba ko nararapat para sa mga yun?”“Sa tingin ko di lang yun ang binili mo…” Narinig ni Gia ang tunog ng papel na nililipat sa kabilang linya. “Ayon sa mga resibong ito, bumili ka rin ng luxury car!”“Ayaw kong mag-commute at sumakay ng tren papunta sa university kagaya ng iba. Mas gusto kong bumiyahe nang komportable. Anong problema roon?” sagot ni Gia. Nanatiling tahimik ang ngiti ng lalaki. “N-Nararapat ako sa lahat ng to!” Nanginig ang boses ni Gia. “Kung di ko nakuha a
Hindi napigilang matawa ng mga nagtipong university students habang nagbubulungan sa eksena. Ngumiti si Lina at sinenyasan si Gia na umupo habang nagpatuloy silang kumain nang kalmado. Namula at namutla ang mukha ni Violet habang nanlaki ang mga mata niya sa gulat. Gusto niyang sumagot, ngunit kulang siya sa karanasan. Wala siyang nagawa kundi ituro si Lina nang matagal bago bumulong, “Ikaw…”Ang ilang mayayamang estudyanteng may ayaw sa mapagpanggap at aroganteng ugali ni Violet ay kumampi ngayon kay Lina at minaliit si Violet nang tahasan. “Violet, totoo ang sinabi ni Lina. Bakit sobra kang nagagalit?”“Tama. Hindi pumupunta sa cafeteria ang prinsesa. Isang pambihirang eksenang makita siya rito. Kaya pala tinatrato ka nilang parang alaga!”“Hahaha… Tigilan mo yan, baka bigyan ka rin nila ng dog food!”Sa gitna ng tawanan nila, umalis ang mga taong iyon. Ilang beses na huminga nang malalim si Violet bago nilapitan sila Lina at nag-iwan ng huling insulto. “Umayos ka. Hind
Naging seryoso ang ekspresyon ni Gia habang sinabi niya ang mga salitang ito. Nabigla si Lina. Naramdaman niyang may lihim na kahulugan sa likod ng pahayag ni Gia. Nang inisip niya ang kakaibang kinikilos ni Gia kamakailan, nagsimula siyang magdudang mayroong mas kumplikadong gumugulo sa kaibigan niya. Gayunpaman, hindi niya maintindihan ang kabuuan ng problema. Pagkatapos ng isang sandali ng katahimikan, iniabot ni Lina ang kamay niya at hinawakan ang kamay ni Gia, sabay simpleng nagbitaw ng mabigat na mensahe. “Hindi ako naniniwalang gagawin mo sa'kin ang ganitong bagay.”Nagulat si Gia sa sagot ni Lina. Marahang ngumiti si Lina. “Kung talagang may ginawa kang masama, sana magpigil ka hanggang sa malaman ko. Pakiusap, wag mong iparanas sa'kin ang sakit ng ganitong pagtataksil… Siguro sa ganun, maililigtas pa natin ang pagkakaibigan natin.”Dinilaan ni Gia ang mga labi niya nang may seryosong ekspresyon. Kuminang na parang kristal ang dalisay at tapat na ngiti ni Lina na ni
Dumating ang sumunod na araw, ang araw ng pagpapasa ng gawa nilang sining. Dala ng lahat ng estudyanteng gustong sumali sa art exhibition ang mga painting nila para sa preliminary ng mga judges at offical review bago ito ipasa sa organizing committee para sa final review. Ang nakakagulat, nahuling dumating si Lina na palaging aktibo sa mga okasyon sa university. Nang nakarating siya sa pintuan ng klase, pinigilan siya ng isa niyang kapwa estudyante. "Lina..."“Anong problema?” tanong ni Lina. Nakita ng babaeng ito, na kilala sa katapatan niya, ang painting ni Lina, Ang Fireflies' Light. Sinadya itong ipinakita ni Lina sa kanya. “Lina, dala mo ba ang painting mo?”“Syempre!” Nagpanggap si Lina na walang kaalam-alam. “Ito ang ipapasa ko!”“Pero….” Tumuro ang babae sa classroom. Tumingin si Lina sa loob at nakita niya ang lahat na nagtipon sa paligid ni Violet. Puno siya ng pagmamalaki habang pinapaliwanag ang “sarili niyang gawa”.“Naisip ko ang ideya ng mga alitaptap pag
“Sa totoo lang, maganda ang painting na'to. Mataas ang tiyansang ito ang mananalo. Mukhang walang tyansang makuha ni Lina ang premyo.” Mahinang hinila ni Keira ang kamay ni Lina para bigyan siya ng suporta. Ngumiti si Lina sa kanya at umiling para ipakitang ayos lang siya. Totoong ayos lang siya. Ang totoo, gusto niyang ipakita ni Violet ang painting sa mundo. “Anong problema? Wala ka na bang masabi?” pang-iinis ni Violet. “Ha, Lina, kinopya ko ang gawa mo. Nagustuhan mo ba? Haharapin mo ba ako at ibibisto?”Kalmado lang siyang tinignan ni Lina. Pinili niyang hindi sumagot. Tumingin si Violet sa phone niya nang may masiglang ngiti sa mukha niya. “Naipasa na sa mga judge ang painting ko… at lahat ng yun ay dahil sa'yo, Lina! Kapag nanalo ako, ililibre kita ng masarap na pagkain. Gusto mo ba ng dog food?” Pang-aasar ni Violet. “Salamat sa alok mo, pero di ko kailangan ng limos mo.” Sagot ni Lina nang walang emosyon. “Sa'yo na yang dog food mo. Lalo na't mukhang malakas kan
“Pero…” Lumakas ang pagdududa ni Lina. “Paano mo nakilala ang ganito kagaling na artist? Paano mo nalaman ang iniisip niya?”Nabigla si Zuko sa mga tanong niya. Nagmadali ang utak niya para makahanap ng posibleng palusot. Bigla na lang, naalala niyaa ng kwento ng kapatid niya tungkol sa kwento ng pagmamahalan ng mga magulang nila noong kabataan nila. Kahit na hindi niya ito masyadong alam, nagdagdag ang kapatid niya ng ilang detalye para gawin itong mas nakakatawag ng interes. Ayon sa kapatid niya, itinago rin ng tatay nila ang tunay niyang pagkatao para lokohin ang nanay nila. Narinig niyang muntik nang nabunyag ng nanay niya ang mga kasinungalingan ng tatay niya nang ilang beses, pero palagi siyang nakakagawa ng palusot.Narinig niya nga…Pero anong sinabi ng tatay nila para makalusot?Kinamot ni Zuko ang tungki ng ilong niya nang kinakabahan. Habang lalo siyang kinakabahan, mas lalo siyang nahihirapang mag-isip ng palusot, lalo na sa harap ng malinaw at matalas na mga mata
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala