Chapter 1

TODAY is the day of hearts. Even though this is the worst week he have ever had in his life, Attorney Rak Angelo De Acusta force himself to set aside his own problems. Since this day is special for every lovers, he will make this day more memorable to him and to his two-month girlfriend, Lorecar Ramirez. 

Buong araw na gumala sila sa labas at nagsaya. Bagaman ay napapansin ng dalaga ang minsa’y pagtulala niya sa kawalan at pag-iisip ng malalim ay hindi nito kinokonsidera na masisira ang kanilang araw. Lorecar is a simple and understanding girl he used to know. Isa itong Elementary Private Teacher at disiplinada sa sarili, iyon ang nagustuhan niya sa babae. 

Kahit ang ibang mga kasamahan niya sa De Acusta And Associates Law Firm ay hindi sang-ayon sa kanilang relasyon, baliktad naman sa kaniyang mga magulang. Tanggap nito ang malaking kaibahan ng istatus ng buhay ng dalaga sa kanila.

Speaking of his parents, it’s been five days since he left from their mansion for a reason and live alone in his condo unit. Miss na niya ang mga ito at ang kanilang tahanan. Ngunit hindi pa niya kayang makaharap ang ama niyang si Don Romulo De Acusta.

Hindi naman niya ito kinasuklaman. Ang dahilan sa kaniyang paglayo ay upang hindi lumaki ang away sa pagitan nilang mag-ama. Hindi niya nais na marinig ulit ang binabanggit nitong Fixed Marriage sa kaniya. What his father told him that day was unexpected. Nagdesisyon itong ipakasal siya sa nag-iisang anak na babae ng kasosyo nito sa negosyo at hindi siya sang-ayon. That was the hoary thing happened to his entire life that he didn’t wished for.

Kaya kung maaari ay kailangan niyang umiwas sa ama bago siya magpadala sa kaniyang nararamdaman at may mapagsisihan. May sakit ang ama sa puso. He will blame himself if something bad happens to his dad.

Lorecar already knew all of these. She understood everything and tried to comfort him. Pero hindi iyon sapat na mag-alala ang attorney para sa nobya. Ayaw niyang masaktan ito kahit alam niyang malaki ang tiwala nito sa kaniya. 

A feminine voice pulls him from his line of thoughts. Inangat niya ang kaniyang tingin sa Tealicious Vendor na inilapag ang binili niyang dalawang shake sa kaniyang harapan. Kumuha siya ng pera sa kaniyang pitaka at inabot ito sa tindera saka nagpasalamat. Binitbit na niya ang fruit shakes pabalik sa bench kung saan siya hinintay ng dalaga.

Nasa Amusement Park sila ngayon. Different lights and heart decorations covered the whole area for Valentines. Mas gumanda ang paligid dahil gumagabi na’t kumikinang na ang ibang light decorations. Marami ang mga lovers na nandirito at nabighani sa ganda ng paligid. And what they are excitedly wait to see the most are the valentine fireworks.

Nasa kalagitnaan na siya ng paglalakad nang binangga siya ng tumatakbong babae. “Sh*t,” he curses under his breath and looks down to his fallen shake. Good thing that it was just one shake. With a disgraced look, he flickers his eyes to that woman. 

“Omg! I’m sorry!” nagmamadaling paghingi ng tawad nito. Napansin niya itong nakasuot ng sunglasses kahit gumagabi na at pulang-pula ang mga labi nito dahil sa makapal na lipstick. Nakasuot ito ng pulang dress na hanggang tuhod at nakapatong sa ulo nito ang itim na balabal, at kahit mahahaba ang heels nitong suot ay todo takbo ito palayo sa kaniyang kinatatayuan pagkatapos humingi ng despensa. Para itong may tinakbuhan o kaya naman ay hinahabol kung kaya’t nilingon niya ang pinanggalingan nito. Muntik uli siyang matumba nang hindi niya inaasahan ang bigla na naman na pagbangga sa kaniya ng papasalubong na tao. Buti na lang ay nakabalanse siya sa pagtayo.

“Sorry, sorry, sorr— wait, Raki?” Nanlaki ang mga mata nito.

Imbis na mainis ay natuwa siya nang makita ang matalik na kaibigan dito. “Att. Kin? Pare!” They share bro hugs. “What happened? Bakit ka nandito at parang may hinahabol?”

“I’m here to enjoy too although I don’t have a girlfriend. Naiinggit nga ako sa ‘yo, eh. Balak kong maghanap ng chicks dito but. . .” Att. Kinsley Valeria trails off while turning his head to another direction. Napabaling din siya roon, iyon ang direksyon na tinakbuhan noong babae.

“Are you telling me that—”

“Yes, siya nga. Chicks kasi ang dating niya,” putol nito sa kaniyang tanong at ipinakita nito sa kaniya ang isang kulay light pink na panyo. “Naihulog niya ito. Iaabot ko sana kaso biglang tumakbo kaya ko siya hinabol. Mukha ba akong snatcher o kidnapper sa gwapo kong ito?”

Dito napahagalpak ng tawa si Att. De Acusta sa kinuwento ng kaibigan. “Seriously? Ang akala ko ba ay ikaw ang hinahabol ng mga babae bakit naging baliktad yata ngayong gabi?”

“Man, come on! Isasauli ko nga ito. Hayaan mo na ako, ngayon lang ako naging mabait.”

“Fine but unfortunately, nakalayo na siya. Did you recognized her face?”

Napailing-iling ito. “Pero nagkaroon ako ng interest sa kaniya. Hindi ako susuko sa paghahanap sa kaniya, maibalik ko lang itong pagmamay-ari niyang panyo at makilala siya. Maybe, she’s the right girl for me. I feel it.” 

“Bahala ka. Good luck!”

Kinsley pats his shoulder. “Enjoy the night, bro. Ikuwento mo na lang sa akin bukas ang mangyayari ngayon, ah.” Kumindat pa ito sa kaniya na may pinapahiwatig bago ito tumakbo upang habulin muli ‘yong babae.

“Damn you! Walang mangyayari!” sigaw niya rito.

Narinig naman siya nito kaya ito napatawa at napasigaw rin, “C-in-areer talaga ang pagka-Angelo!” He shrugs and resumes to walk.

“SORRY, mahal. Pinahintay ba kita nang matagal?” tanong niya kay Lorecar saka niya inabot dito ang natirang shake na hawak niya. Ngumiti lang ito at napailing. Naaliw kasi ito sa mga dekorasyon sa paligid.

“Hindi naman. Ayos lang ako, mahal. Teka, wala kang shake,” pansin nito sa kaniya nang makaupo sa tabi nito. “Bibilhan na lang ki—”

He stops her. “No need. Dito na lang muna tayo at i-enjoy natin ang view. Kay tagal na nating hindi nakalabas nang ganito katagal since we were busy these past few weeks.”

Umayos ng upo si Lorecar at napatango sa kaniyang sinabi. “Tama ka, mahal. Kamusta naman ‘yong kasong hinawakan mo kahapon?”

“Ayos lang naman. As usual, nakaka-stress pa rin. How about you? The kids? Matagal na rin akong hindi nakabisita sa cozy classroom mo, mahal.”

She chuckles. “Makukulit pa rin at malaki ‘yong improvement nila. Kahit nakakapagod din ang pagtuturo, nababawasan naman ito kapag nakikita ko sila.”

“It is nicer when we have our own kids, right?”

“Ano?” Tumatawang nilingon siya nito at marahan na hinampas ang braso. “Pinagsasabi mo? Ikaw talaga, ang advance mo na mag-isip.”

“What? Totoo naman, mahal. Someday, we will have our own. You will give me kids in the future. Ikaw ang gusto kong maging ina ng mga anak ko, mahal,” seryuso niyang wika habang hinawakan ang kamay ng nobya.

Napangiti ito sa kaniyang mga sinasabi. “Soon, mahal. Pero unahin muna natin ang mahalaga. Sinasabi ko sa ‘yo, bigyan mo muna ng solusyon ang problemang dinadala mo ngayon.”

Bumuga siya ng hangin nang marinig na naman iyon mula sa dalaga. Napasandal siya sa bench. “I told you, the only solution is to reject his decision. Mahal, this day is special for us so please. . . huwag muna natin pag-usapan iyan.”

“Pasensya na.” Yumuko ito. Hinarap niya uli ito at inangat ang mukha ng dalaga. He tugs her loosen strand of hairs behind her ears. 

“I’m the one who feels sorry. I know na nais mo akong tulungan at alam ko rin na ayaw mong magkasira kami ni dad but I don’t want to obey him. Malaki na ako at ako na dapat ang magdesisyon para sa sarili ko. It’s my right to decide who I want to marry and who I’m gonna spend the rest of my life with. At ikaw iyon, mahal. Ikaw ‘yon.”

Kagat-labi itong tumango. Att. De Acusta places a kiss on her forehead and hugs her. Naudlot lamang ang kanilang yakapan nang tumunog ang phone nito. 

Hinayaan niya itong humiwalay ng yakap sa kaniya saka tinignan ito na binasa ang sudden text na natanggap. Gulat ang bumalatay sa mukha ng nobya kaya niya ito tinanong. “Mahal, kailangan mo nang umuwi ngayon din,” tugon nito sa kaniya na hindi naman tumugma sa kaniyang tanong.

Confusion flashes on his eyes. “What? Why? Ano ba ang text na ‘yan?”

Nagdadalawang-isip ito kung sasagutin ba nito ang tanong niya o hindi. “Nag-text sa akin ang mom mo,” mahina nitong tugon.

“Why then?” he asks in confusion as he creases his forehead.

“May dinner kayong pupuntahan ngayon at kailangan na nandoon ka. Ngayong gabi mo raw makikilala ang fiancee mo.”

“You got to be kidding me.”

Seryusong nakatingin lamang sa kaniya si Lorecar. “Mahal, sige na. Ayos lang ako. Sa bahay na lang din ako maghahapunan.”

“No way!” Napatayo siya. “So ano? Ginagamit ka nila mom para pilitin at kumbinsihin akong magpakasal doon sa babae? Are you out of your mind?”

Tumayo na rin ito para harapin siya. Mahigpit ang pagkahawak nito sa nakasablay na sling bag sa harap. “Masakit man pero makakabuti ito. At saka, malaki naman ang tiwala ko sa ‘yo na babalikan mo ako pagkatapos ng lahat. Ang kailangan mo lang gawin ay sundin ‘yong nais nila. Okay lang sa akin hangga’t hindi mo ako iiwan kahit nakatali ka na sa iba.”

“Mahal,” banggit niya rito. “You know how much I love you and I can’t do that to you. Nangako ako na walang ibang babae ang ma-i-involve sa pag-iibigan natin. Sabay pa nating panuorin ang fireworks mamaya pero tinataboy mo na ako.”

“Angelo, please. Para lang sa papa mo. Huwag kang mag-alala, kukunan ko ng video ang fireworks at sabay natin iyon panuorin next time, okay? Sige na.”

“Hindi kita maintindihan.” Napasapo siya sa kaniyang noo at napakagat ng labi. Mas lalo pang nadagdagan ang problema niya.

“Dapat nandoon ka na sa mansyon bago pumatak ang alas siete.”

“Ba’t ganiyan ka?” 

“Para walang gulo ang mangyayari.”

“Walang gulo ang mangyayari.”

Hinawakan ni Lorecar ang braso niya. “Kahit isang pagkakataon man lang, mahal, pagbigyan mo muna ang mga magulang mo. Nandito lang naman ako palagi, eh. Hindi ako mawawala. Ipapangako ko rin sa ‘yo na ikaw lang ang mamahalin ko at hihintayin kita. . . kahit matagal man iyan. Hihintayin kita, Angelo. Kaya pakiusap, sundin mo muna sila.”