"Dito ka matutulog?" narinig kong tanong ni Wein saakin pagkatapos naming kumain ng dinner. Nandito ako sa balcony at hindi ko napansing nasa likuran ko na pala sya.
Huminga ako ng malalim para malanghap ang masarap na simoy ng hangin at hindi muna pinansin ang tanong nya. Gabi na kaya malamig ang paligid. Kitang-kita ko na ang bilong na buwan sa kalangitan at nagsisimula na ring maglitawan ang mga bituin. It's a wonderful view. This balcony is my favorite place in our mansion.
Humarap ako kay Wein para sagutin ang tanong nya. He's now standing closer to me kaya mas napansin ko kung gaano sya mas tumangkad. I am a tall woman but I feel so small when he's in front of me.
"No. Uuwi na ako. Papunta na rin ang driver ko para sunduin ako." sagot ko at muling tumalikod para pagmasdan ang madilim na kalangitan. "I missed this view."
"Ngayon ko lang nalaman na matagal ka na palang lumipat ka ng bahay."
"Bakit namumugto ang mga mata mo, bes?" tanong ni Queenie habang masuring pinagmamasdan ang mga mata ko. "Wait, don't tell me na umiyak ka? Umiiyak ka pala? I never saw you cry. Anong klaseng impakto ang nag-paiyak sa'yo? Handa na akong sakalin kung sino man ang nagpaiyak sa'yo!" she said with a loud voice. Napatingin ang ibang estudyante saamin. Muntik ko na masapo ang noo ko dahil doon. Glad that we're inside the classroom. Agad na nawala ang atensyon nila saamin at nagpatuloy sa iba't iba nilang ginagawa. Goodness, bakit ba kasi sobrang daldal ng katabi ko? "You're overreacting." I hissed. She just pouted and rolled her eyes. "Walang nagpaiyak sa'kin. Hindi naman ako umiyak. You're just imagining things." pagdadahilan ko. Alam ko kasing kukulitin nya ako nang paulit-ulit kapag hindi ko sya binigyan ng sagot. She's very noisy and annoying. Baka mas lalong masira ang umaga ko dahil sa kanya. "You're so mean! Gusto ko lang naman malaman kung sino nag-paiyak saiyo, eh. Tsaka 'wag mo n
"Pwede bang mahingi ang number mo?"Napatingin ako sa isang morenong lalaki na nagsabi no'n. Palabas na sana ako ng classroom nang bigla nyang harangin ang dinadaanan ko para lang tanungin ang bagay na 'yon. He has good looks, but he's nothing compared to Storm.Binalewala ko lang ang lalaking nasa harapan ko at sinubukan syang lagpasan. Pero muli nya akong hinarangan para mapigilan ako sa paglalakad. Gusto ko mang lagpasan sya pero hindi ko magawa dahil nakaharang sya sa doorway at sa tingin ko, wala syang balak na palagpasin ako hangga't hindi nya nakukuha ang gusto nya."Ano bang problema mo?" asik ni Queenie sa lalaki. Kasama ko pa rin kasi sya hanggang ngayon.The guy in front of us smirk. Gusto ko ngumiwi dahil sa ginawa nya. He's not even charming, but he's looking with his arrogant pair of eyes. This is not the first time I saw him. Nasa iisang klase kami. Wala naman akong pakeala
"If you don't tell me where you are living right now, I will hire a person to know where you live. Geneviève, I respect your privacy but why don't you want me to know your place? Are you hiding something from me?" tanong ni Wein sa kabilang linya. Kinukulit nya talaga ako para malaman kung saan ako nakatira ngayon. I bit my lower lip. He's so much annoying than Queenie! Bakit ba kasi hindi na lang sya bumalik sa States kasama ang pamilya nya. He was not there when I needed him the most, tapos babalik sya ngayon sa buhay ko kung kaylan hindi ko na sya kaylangan."My house are somewhere far, far away. It's bad for your health kapag pupunta ka dito. You should stay whenever you are. Ako na lang ang bibisita saiyo kapag gusto mo." mahinhin kong wika, umaasang tumigil na sya. Wein can do everything he wants. Possible talagang malaman nya ngayon kung saan ako nakatira kung gugustuhin nya. But he still want to ask me dahil gusto nya na saakin mismo magmula ang gusto nyang malaman. "Come on G
Hindi makagalaw, hindi makapagsalita at hindi mapag-isip ng maayos. 'Yon ang nararamdaman ko ngayon habang nakahigang patagilid sa kama ni Storm. I can hear him breathing hard because of annoyance but I acted like I'm not hearing anything. Ipinikit ko ang mga mata ko. Why can't my heart calm down? Hindi lang naman ito ang unang pagkakataon na nakapasok ako sa silid na ito. I come here every weekend to clean his room.Pero iba na ngayon. I am sleeping inside his room. In his bed. Punong-puno pa ang kwartong ito ng amoy nya kaya mas lalong hindi mapakali ang puso ko. Why am I so nervous? We're just sleeping. We're not gonna do anything than sleeping.Marahil ang sinabi ni Mommy Stara saakin ang dahilan kung bakit ako nagkakaganito. Because of what she said, I can't help but to imagine things. I never thought about it before but now, hindi na 'yon maalis sa isipan ko. I feel like my heart is going to burst. These emotions are things that I never felt before so I don't know what to do. Hin
Hindi ako napatigil sa pagkagat ng kuko ng daliri ko dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko. Pabalik-balik ang hakbang ko sa kaliwa at kanan. I'm nervous, furious, confused and pissed. Bakit nandito ang babaeng 'yon? She's the reason why I can't leave this room because Storm doesn't want her to see me. Yeah right. I couldn't leave this room because that woman is here. In my house. Sino ba naman ang hindi maiinis?I rarely feel angry but this is too much. Ayos lang kung palagi nyang kasama ang babaeng 'yon. Ayos lang saakin kung mas nabibigyan nya ng oras ang babaeng 'yon kaysa saakin, dahil alam kong mahalaga sya kay Storm. But does he need to bring that woman here? In our own house while I'm here? Is he insane? Kung ayaw nya na may makaalam ng relasyon naming dalawa, bakit nya hinayaan na makapunta dito ang babaeng 'yon?Hindi pa ako nag-aalmusal dahil hindi rin naman ako makalabas para makapunta sa kitchen. It's been 30 minutes si
"Who are you?" malamig kong tanong sa lalaking nasa harapan ko habang matalim syang tinitingnan. I know that this guy is one of Storm's closest friend... Pero paano? Does he really know my true relationship with Storm. Sinabi ba ni Storm sa kanya ang bagay na iyon? Ngumiti ang lalaki, at dahil doon ay lumitaw ang malalim nyang dimple. "I am Jeffrey! Hindi ba ako na-ikwento ni Storm saiyo? He's so mean if he didn't. Nakakatampo naman sya. I'm his closest best friend tapos hindi nya ako kwinento sa maganda nyang asawa! So mean!" the guy pouted. His voice is so loud kaya nag-alala ako na baka marinig sya ng iba. Buti na lang ay malayo si Queenie ngayon kaya imposibleng narinig nya iyon. So he really know that I am Storm's wife. Ngunit bakit at paano? I'm sure that Storm never want his friends to know that he's already married. Nanatiling nakapako ang mga mata ko sa lalaki. I stood up and faced him. "Let's talk outside
"Hindi pa ba tayo pwedeng umuwi?" tanong ko kay Queenie pagkatapos nya maligo at magbihis. Gusto ko nang umuwi dahil ayokong magkaroon ng gulo. Bakit ba kasi sila nandito? I never thought that they will come here too. It's just a coincidence?"Malapit na kaya mag-gabi, Arabella. Wala pa 'yung driver ko. Saka sabi ko sa kanya bukas ng gabi pa tayo uuwi." aniya habang pinupunasan ang basa ng buhok nya gamit ang twalya. "May problema ka ba? There's no expression in your face but your eyes looks sad. May nagawa ba akong masama? Something that made you upset?" nag-aalala nyang tanong at humarap saakin.Nag-angat ang tingin ko sa kanya. She can really read my emotions no matter how hard I try to conceal it. But still, I can't tell her the truth. "No. I'm just thinking about something that confuses me. Huwag mo na lang pansinin. It's nothing." palusot ko at humiga sa couch.Narinig ko ang mga yapak nyang papalapit saakin.
"S-Storm..." Hindi ko napigilang mautal nang bigkasin ko ang pangalan nya. Madilim na ang paligid at kalangitan ngunit sapat na ang liwanag ng buwan para makita ko ang kabuuhan nya. He's wearing a simple blue t-shirt and white shorts. Nanatiling nakapako ang tingin nya saakin at gano'n din ako sa kanya. I don't know what to do and say. Alam kong nandito sya sa beach resort na ito pero hindi ko inakalang makikita ko talaga sya dito."W-What are you doing here?" tanong nya habang bahagyang nakakunot ang noo. Halatang wala syang ideya na nandito rin ako.I clenched my fist when my sense finally came back to reality. "I told you that I'm going to a beach resort. Dito 'yon. My friend's family owned this resort." Umiwas ako ng tingin. My heart is beating so fast and I don't know how to calm it down. "How about you? Bakit ka nandito?"I already know that he's here but I still want to ask him that question. Bakit sya nandi
Tatlong buwan na ang lumipas simula nang bigyan ko ng pangalawang pagkakataon si Storm. Kahit busy siya sa trabaho ng kompanya niya, hindi pa rin siya nawawalan ng oras na bumawi saaming mag-ina.Patuloy ring bumabalik ang tiwala ko sa kanya at habang tumatagal ay mas minamahal ko rin siya. Nakikita ko rin kung gaano kasaya si Gabella Ariana kasama ang ama niya. Napalitan na rin ng apelyido ni Storm ang apelyido ng anak ko.May galit pa rin ang mga magulang ko at si Wein kay Storm pero unti-unti na rin niya nakukuha ang loob ng pamilya at mga kaibigan ko. Pinapatunayan niya sa kanila na hinding-hindi niya na muli ako sasaktan pa.Maayos na ang lahat at sobrang saya ko. Mas lalong lumalago ang negosyo ko sa Australia at naghahanda na rin ako para humalili sa kompanya namin. Bumalik na ang koneksyon ng pamilya ko at ni Storm kaya naman mas lalo kaming umaangat. Wala na akong mahihiling pa. I'm so happy.
"Masarap ba ang mga pagkain?" nakangiting tanong ni Storm habang pinapanood si Gabella na kumakain. Simula nang magkausap sila kanina, hindi na nawala ang paningin nya sa anak namin. They had a conversation earlier and I just kept quiet while listening. That scene was very dramatic but also special. Humingi si Storm ng tawad sa kanya dahil wala siya sa tabi namin habang lumalaki si Gabella. Our daughter accepted his apology with all her heart. Nangako si Storm na babawi sya sa kanya at saamin. "Opo, Daddy." Mas nagkislapan ang mga mata ni Storm dahil sa tinawag ni Gabella sa kanya. "This is my mother's restaurant. Your Lola. You can meet her and my father later." "Really po?" Gabella's eyes sparkled. Tumango naman si Storm bilang tugon. Tahimik lang ako simula kanina. They were so happy to meet each other. Na-gu-guilty ako dahil sa katotohanang ako ang dahilan kung bakit hindi nila nakilala ang isa't isa nang maaga. Nakayuko lang ako at nagpapatuloy sa sa
Mas bumuhos ang emosyon na nararamdaman ko nang yakapin ako ni Storm. Parang ilog ang luha kong walang tigil na umagos. Hindi ko napigilan ang paghagulgol at gano'n din si Storm. The atmosphere became seriously dramatic. Damang dama ng pag-iyak namin ang hinagpis na nararamdaman naming dalawa."Fvck myself. I hate myself. Kasalanan ko kung bakit nangyari ang lahat na 'to. I'm sorry, Love. Please forgive me."Hindi ko inaasahan na ito ang mga salitang lalabas mula sa kanya kapag nalaman nya ang katotohanan na 'to. Akala ko magagalit sya. Akala ko ay susumbatan nya ako sa lahat. But now he's saying sorry. He's begging for forgiveness. Ibig sabihin ba nito ay hindi nya kukunin saakin si Gabella?"When I met that girl, I felt something in my heart. I suddenly remembered you. You resemble her. Pero binalewala ko lang 'yon dahil hindi ko kaylanman naisip na may anak tayo. Hindi ko naisip na itatago mo sya sa'kin. Pero hindi ki
"Arabella, sorry talaga. Bibilhan ko lang sana sya ng milktea tapos habang bumibili ako bigla syang nawala sa tabi ko. I'm sorry. I'll make sure that I'll find her. Kasalanan ko 'to..." naiiyak na sabi ni Queenie nang magkita kami sa mall. Noong nalaman ko na nawawala si Gabella, agad kaming pumunta dito ni Jeffrey sa mall na pinuntahan nila.I'm panicking and my mind and heart can't calm down. Nasaan ba ang anak ko? She don't have a phone with her. Kapag hindi ko pa sya mahahanap, mababaliw na talaga ako."It's no use blaming yourself. Maghiwalay tayong tatlo at hanapin natin si Gabella. Sigurado akong hindi sya lalayo."Kabisado ni Gabella ang phone number ko kaya naman sigurado akong maghahanap sya ng paraan para matawagan ako. I already taught her what to do if something like this happen. Pero syempre mag-aalala pa rin ako. No one called me yet. Paano kung may nangyaring hindi maganda sa anak ko?
"Mommy, are you okay?"Napalingon ako sa anak ko nang itanong nya 'yon. Ngayon ko lang napansin na nakatitig na pala ako sa bintana ng kwarto. I can't still stop thinking about Storm.It's obvious that my daughter is confused. Nagtataka sya kung bakit bigla bigla na lang akong umaarte nang ganito. Ngumiti na lang ako para masiguro sya na ayos lang ako. "Yes anak. May iniisip lang ako."Nandito kami ngayon sa kwarto ko sa mansyon ng mga magulang ko. Dito agad ako dumeretso dahil nandito din naman ang anak ko. When I arrived here, she immediately jumped on me and gave me a hug. Nag-alala talaga sya saakin. She asked me what happened and I just told her that an unexpected situation happened. Hindi na sya nagtanong pa ng ibang bagay matapos no'n pero sigurado pa rin ako na marami syang gustong itanong sa'kin pero pinipilit nya na 'wag magtanong. Hindi ko rin naman masasagot ang mga tanong nya ngayon.Mom
"Geneviève, wake up. Huminto na ang ulan."Dahan-dahang nagbukas ang mg mata ko nang marinig ang malambing na boses na 'yon. Right after I opened my eyes, I saw Strom smiling at me. Ilang beses pa akong napakurap para siguraduhin kung tama ba ang nakikita ko. I was right. It was really Storm beaming at me.I looked away as I sat up. How can he smile to me like that after what happened?Mahina akong napahikab at tumingin sa kanya. He look so much better now. Napatingin rin ako sa labas ng kubo at napansing wala na ngang ulan. Medyo madilim pa pero mas maaliwalas na ang kalangitan kaysa kanina.Sa tingin ko ay malapit na sumapit ang umaga.Muli akong napatingin sa kanya. Bahagya akong lumapit at hinawakan ang noo nya. Bumaba na ang temperatura nya. Napakataas ng lagnat nya kanina lang pero ngayon ay nawala na agad ang sakit nya.He smiled even brighter while looki
"Fvck this. Fvck everything." I mumbled aggressively and bit my lower lip. Mariin akong napapikit sabay hilot sa sentido ko. Sumasakit ang ulo ko dahil sa inis."Geneviève, I'm really sorry. Hindi ko alam na mangyayari 'to. It's my fault for being careless,""It's no use blaming yourself now. Wala tayong laban sa lakas ng ulan." Napa-buntonghininga ako at nagmulat ng mga mata. "Bakit hindi mo ako ginising kanina? Dapat tinanong mo sa'kin ang daan para hindi tayo naligaw." bulaslas ko."You were sleeping. I don't want to disturb your peaceful sleep." wika nya at lumapit saakin. "I'm sure that someone will come to save us."Umupo na lamang ako sa sahig at yinakap ang tuhod ko. Basang-basa ang lahat ng suot ko ngayon kaya naman sobrang lamig. Well, coldness is nothing to me. Nasanay naman ako sa lamig ng panahon pero iba na 'to. I'm wet because of the rain. Maari pa akong magkasakit dahil d
"Lahat bagay sa'yo kaya lahat bibilhin natin." Mommy Stara said joyfully. Pilit akong ngumiti sa kanya. "Ayos lang po ako Mommy Stara. Marami pa naman akong dami--" "No, Gen. Gusto ko bilhan ka pa ng maraming damit. Don't be shy, hija. Ako naman ang gustong gumawa nito at libre ko naman ang lahat." she winked at me. Wala na akong nagawa kundi ang ngumiti. Kanina pa ako dito sa fitting room at ilang mamahalin na damit na rin ang nasukat ko. Bawat damit ay binibili ni Mommy Stara bilang regalo nya daw saakin. Gusto ko nang tumakas at maghanap ng iba pang dahilan pero hindi ko magawa. Hindi ko naman magawang iwan si Mommy Stara dahil ayokong magtampo sya. Pero pano na 'to? I have to go on my parents' house because my daughter is waiting for me. Nangako ako na mamamasyal kami ngayong araw. Sigurado akong magtatampo sya kung hindi ko magagawa ang pangako ko sa kanya. "Ma, Geneviève is exhausted. Sa susunod na lang kayo nag-shopping. You can always invite her next time." singit naman ni
"You look beautiful." pagpupuri ni Storm nang makapasok ako sa private dining room ng restaurant. Naabutan ko syang naghihintay at may mga pagkain na sa lamesa. Mga paborito ko pa ang mga nakahanda.Hindi ko sya pinansin at umupo na lang sa harapan nya. I'm just wearing a simple black halter dress and my favourite black heels. Simple lang naman ang ayos ko katulad nang kahapon."I know." I replied, not smiling at him. Umiwas din ako ng tingin sa kanya. He looks magnificent now. Bagay na bagay sa kanya ang porma nya ngayong araw pero hindi ko pinahalata na napansin ko 'yon. I should make my heart calm down. Gwapo sya, oo pero hindi dapat ako mabighani sa gandang lalaki nya at sa mga matamis nyang ngiti."I'm glad that you came." Kahit hindi ako nakatingin sa kanya sigurado pa rin ako na malawak syang nakangiti ngayon.Hindi ko magawang makatingin sa ngiti nya. That smile is the thing that made me fool