Prologue

Masaya kong tiningnan ang aking sarili sa harap ng salamin. Ang malusog kong katawan ay nahahapit sa puting gown. 

Tinitigan kong mabuti ang repleksyon ng aking mukha sa salamin. Ang mapula kong labi ay nakapaskil ang matamis na ngiti. 

Ikakasal na ako! In my head, I mourned while I grinned. It’s a dream I’ve had for a long time, and my system can’t believe it’s going to come true.

Gusto kong mag-tatalon sa tuwa. Ilang minuto na lang ay aarangkada na kami papuntang simbahan. 

Napunta ang aking atensyon sa babaeng pumasok. “Ma’am lumabas na raw po kayo ng sa gano’n ay makapunta na kayo sa simbahan.” Magalang na pakiusap sa akin ng babae. 

Parang lalabas na ang puso ko dahil sa bilis ng tibok nito. Dinaig ko pa ang sasabak sa giyera dahil sa kaba. 

Kalma Céline. Pakukumbinsi ko pa sa aking sarili. 

Sino ba naman kasi ang hindi kakabahan? Ikakasal lang naman ako sa isang Hendricks, at si Adryan Hendricks iyon ang minahal ko na simula bata pa lang ako. 

Nang makalabas ako mula sa silid ay agad akong bumaba at pinuntahan ang naghihintay sa akin, si mama, hindi kami close at kaya lang naman siya ang kasama ko ngayon dahil ang ina ni Adryan ay kaibigan nito. 

“Mabuti naman at lumabas ka na? Kanina pa ako naghihintay dito na lintek ka!” galit na sabi ni mama, pagkasakay ko pa lang sa kotse ay iyon agad ang sinabi nito. Napa-tungo na lang ako ng dahil dito. 

Akala ko pa naman magiging masaya s’ya dahil ikakasal na ako sa taong minamahal ko ng lubusan. Saksi si mama kung paano ko kulitin si daddy noong bata pa lang ako na gusto kong pakasalan ang bunso ng mga Hendricks. 

I was close to my mother when I was young but due to an incident we became no longer close to each other. 

“Tandaan mo Céline, na kahit anong mangyari ay huwag na huwag kang magtatangkang makipaghiwalay kay Adryan.” May diin ang bawat salitang lumalabas sa bibig nito. Tumango na lang ako bilang tugon.

Nakarating kami ng simbahan na puro sermon ang inabot ko kay mama habang nasa byahe kami. Lumabas ako sasakyan. Muntik pa akong matumba dahil sa kaba.

"Umayos ka." Istriktong sabi sa akin ni mama. Napaayos ako ng tayo ng dahil dito. Hindi ko man lang napansin nasa tabi ko na ito.

Ini-hakbang ko ang aking mga paa, na para bang wala akong iniindang kaba.

Isang matamis na ngiti ang nakapaskil sa aking labi habang nakatayo ako ng tuwid sa harap ng malaking pinto. Nang bumukas ito ay inumpisahan ko nang ihakbang ang aking mga paa. 

Maraming tao sa loob ng simbahan, kung hindi ako nagkakamali ang karamihan dito ay mga businessman or businesswoman.

Sa dulo ng harapang simbahan ay natanaw ko ang kaibigan ni Adryan, si Calix. Napakunot-noo ako dahil sa kakaibang postura ang nakita ko sa tabi ni Calix. Pinagmasdan ko ito ng maigi.

Baka nagkakamali ka lang Céline. Saad ko sa isip ng pumasok sa aking utak ang kapatid ni Adryan.

Hindi maaaring ang kapatid ni Adryan ang nasa tabi ni Calix, dahil hindi ito ang ikakasal sa akin kaya hindi puwedeng nasa unahan ito ng simbahan.

Napunta ang atensyon ko kay mama nang may sabihin ito. "Ano ba, Céline? Bakit hindi mo ipagpatuloy ang paglalakad mo?" inis na tanong nito. Kung wala lang kami sa simbahan ni mama baka kanina pa ako sinigawan nito. Hindi ko man lang napansin na huminto ako sa paglalakad. 

Nang makarating kami sa unahan ay agad na kinalas ni mama ang pag-kakahawak sa aking braso. Napayuko na lang ako dahil sa kanyang ginagawa.  

"Let's start," kalmadong sabi ng lalaki, inangat ang aking tingin sa lalaking nagsalita. Gumuhit ang pagkagulat sa aking mukha dahil sa aking nakita.

Anong ginagawa n'ya rito? tanong ko sa isip.

"B-Bakit ikaw?" hindi ako makapaniwala na tanong ko sa kanya.

Imbes sagutin nito ang aking tanong ay hinapit n'ya ang aking baywang upang dumikit ang balat ko rito. 

Hinahanap ng aking mga mata ang kinaroroonan ni mama. Kailangan ko ng kasagutan kung bakit itong lalaki ang aking nasa tabi. 

Nang mahagip ang anyo ni mama ay agad ako sinalubong ng kanyang tingin. Ang masungit nitong mukha ay naging mas masungit dahil sa isang kilay nitong nakataas.

"Ma," hindi ko alam kung naririnig ba nito ang aking pagtawag dahil sa hina ng aking boses.

Ayokong makasal sa lalaking ito. Hindi ito ang pinapangarap kong pakasalan simula noong bata pa ako. 

Ayokong makasal sa iyo Aziel! sigaw ko sa aking kalooban.

Hindi ko alam kung gaano katagal na akong lutang habang nagsasalita ang pari. 

"Ehem..ehem!" napasinghap ako sa pagtikhim ni Father. "Uulitin ko ang tanong para sa iyo babae." Malumanay na sabi ni Father. Ramdam ko ang pamumula ng aking mga pisngi dahil dito. Dahil sa paglipad ng aking utak ay hindi ko napansin na kanina pa ako tinanong ng padre sa aking harap.

"Do you Céline , take this man to be your lawfully wedded husband, to live together in matrimony, to love him, comfort him, honor and keep him, in sickness and in health, in sorrow and in joy, to have and to hold, from this day forward, as long as you both shall live?" sa haba ng sinabi ni father ay alam ko ang sagot tanong nito.

"N-No," tugon ko. Dahil sa aking sinabi ay narinig ko ang pagka singhap ng mga tao sa loob ng simbahan.

"Céline!" sigaw ni mama. Napahawak ako ng mahigpit sa palda ng aking gown.

"Uulitin ko ang tanong, babae." Seryosong saad ni Father. Tiningnan ko ang lalaking nasa aking tabi. 

Kaya ko bang mabuhay na kasama ka? Mahal mo ba ako kaya ikaw ang nasa posisyon na dapat sa kapatid mo? Ang daming katanungan sa aking isip pero hindi iyon mamasagut kong hindi ko susubukan.

"Do you Céline, take this man to be your lawfully wedded husband, to live together in matrimony, to love him, comfort him, honor and keep him, in sickness and in health, in sorrow and in joy, to have and to hold, from this day forward, as long as you both shall live?"

"I-I do." Mahina kong saad. Nakita ko ang pumaskil na ngisi sa labi ng aking mapapangasawa dahil sa aking sagot.

"Do you Aziel, take this woman to be your—" hindi pa natatapos ang sinabi ni father ay agad nang nagsalita si Aziel.

"I do." Malamig pa sa yelo na sabi ni Aziel.

Pagkatapos naming mag-excahnge ng ring ay agad na inannounce ni father ang pagiging mag-asawa namin.

"Congratulations to us!" nakangising saad ng aking asawa.

Asawa ah? Hindi makapaniwala ang aking sistema na kasal ako sa taong hindi ko mahal. 

Nasa labas na kami ng simbahan nang makita ko ang lalaking papalapit sa amin. 

Adryan. . .

"Congrats sa inyo, bro." Kumirot ang aking dibdib sa sinabi ni Adryan.

Dapat tayo ang binabati niya bilang mag-asawa hindi ka dapat ang bumabati sa amin ngayon. Sabi ko aking isip na para bang naririnig Adryan ang aking sinasabi.

"A-Adryan… bakit hindi tayo ang ki—" hindi ko na nagawa ng tapusin ang aking sasabihin dahil sumingit si Aziel.

"Thank you." Malamig nitong saad habang mahigpit ang pagkakahawak nito sa aking baywang.

"Come on, we're going to be late for our honeymoon." May inis na saad ni Aziel at agad itong naglakad kaya naman napasabay ako sa kanya.