KIKITAIN ni Anton ang kaniyang investigator. Matagal niya ng pinapahanap ang babaeng matagal niya ng gustong makasama, desperado na siyang makita ito dahil ito ang ka una-unahang babae na nagmahal sa kaniya ng buong-buo na walang hinihinggi na kapalit. Pagmamahal na hindi matutumbasan ng kahit na sino.Malayo pa lang siya ay na aninag niya ang tatlong lalaki na may hawak-hawak ang pamilyar na babae, kinikilala niya ang mga ito ngunit hindi niya malaman kung sino. Nilukob siya ng matinding kaba ng makilala ang sasakyan ni Carry. Kaagad niyang itinabi ang kaniyang sasakyan sa hindi kalayuan sa mga ito ng makita niyang si Carry nga ang pinakakagulohan ng mga lalaki. Walang ingay na dinampot niya ang lalaking na ka patong dito at pinagsusuntok niya.“Paki-alamero ka ah!” Sambit ng isang lalaki at bumunot ito ng balisong. Sumugod ng suntok ang lalaking sinuntok niya kasabay ang lalaking may hawak kay Carry. Hinilagan niya ang suntok at kaagad na sinipa ng lalaking sumugod sa kaniya. Tinapu
DINALA ni Zael ang kaniyang asawa sa isang private resort niya sa Batangas. Ito ang mas makakabuti para sa kaniyang asawa sabi ng Psychiatrist Doctor nito, ang magkaroon ng bakasyon para makapaglibang para makalimutan ang pinagdaanan nito. Hindi niya kayang nakikita na nasasaktan at nahihirapan ito, dahil sa sinapit nito nagkaroon ito ng matinding trauma dahilan ng anxiety at depression nito.Sa totoo lang wala na siyang dapat ikatakot at ipangamba dahil binura niya na s mundong ito ang mga lalaking nagtangka dito. Umaga silang nakarating sa resort akala niya ay maglilibang na ang asawa dahil silang dalawang lang ang tao dito ngunit nagkamali siya, nagkulong ito maghapon sa kwarto.“Babe, may malapit na restaurant dito gusto mong kumain sa labas?” Tanong niya sa asawa na naka-upo sa kama habang yakap-yakap ang isang unan. Lumabas siya galing sa banyo na nakatapis ng tuwalya sa ibabang bahagi ng katawan.Hindi siya nito pinansin, hindi niya alam kung narinig siya nito o sadyang wala la
ISANG BABAE ang Kinakabahan na nakatitig sa kaniyang cellphone. Magdadalawang isip siya kung sasagutin niya o papatayin ang tawag ni Katya Suarez.“Anong gagawin ko?” Mahigpit siyang nakahawak sa cellphone niya.Ilang araw na itong tumatawag sa kaniya ngunit na tatakot siya na sagutin ang tawag nito dahil baka mayroon na naman itong ipagawa sa kaniya na hindi niya na kayang sikmurain. Oo, madami itong nautulong sa kaniya. Mula sa pagpapagamot ng kaniyang ama na na diagnose sa sakit nito. Nakabayad sila ng mga utang at nagkaroon siya ng magandang career na iningatan. Aaminin niya na lahat ng mayroon siya ay dahil dito ngunit ang lahat ng ito ay pinaghirapan niya sa kaniyang trabaho.Humingga siya ng malalim bago sinagot ang tawag. Gusto niya ng matapos ang pangungulit nito sa kaniya, kaya dapat niya na itong ka usapin.[“Who the hell are you not to answering my calls? Are you hiding on me, Bitch?!”] Napapikit siya ng marinig ang sigaw nito mula sa kabilang linya na nakakapagpatayo ng b
KASALUKUYANG naghihintay si Carry kay Anton sa isang mamahaling restaurant kung saan ito nagpa-book ng dinner date nila. Masaya dahil pinayagan siya ni Zael na makipagkita sa kaibigan nito. Akala niya ay mahihirapan siyang kumbinsihin ito at baka mauwi pa sa away pero nagkamali siya pagkarating nila sa kanilang bahay ito mismo ang nagsabi na pwede niyang kitain si Anton at ito pa mismo ang naghatid sa kaniya kung saan sila magkikita. She's happy to personally thank Anton and also she's happy having an understanding husband.Ilang minuto na siyang nakaupo sa table nila. Balak niya na sanang tawagan si Anton ng makita niya itong pumasok sa entrance ng restaurant. She smile as their eyes meet. Naglakad papalapit sa kaniya si Anton. Nakasuot ito ng white long sleeve at bukas ang tatlong magkasunod na butones, nakatupi ang mangas nito hangang sa may siko. Bumungad rin sa kaniya ang matipuno nitong dibdib na sumisilip sa nakabukas nitong long sleeve. Maging ang ugat nito sa kamay ay hindi
“CONGRATULATIONS Ms. Carry!” Kaliwa’t kanan ang bumabati kay Carry. “Isa ka na talagang ganap na designer, kaya dapat lang na tawagin kitang Ma'am Carry!” Pagbibiro sa kaniya ni Avril. “Teka? Bakit ganiyan ang itsura mo hindi ka ba masaya?” Puna ni Avril ng makita ang malungkot niyang mukha.Ngayong gabi ginanap ang ka una-unahang launching ng Care Z Collection. Isa si Avril sa modelo kaya mula kaninang umaga kasama niya na ito, hindi bilang empleado kundi bilang kaibigan. Kaninang umaga ang opening ng kaniyang boutique, pina-bless niya ito. Nakilala niya rin ang mga sikat na designer, madami ang gustong kumuha na maging parte ng isang malaking company. Ito ang araw na natupad ang pangarap ng kaniyang Ina para sa kaniya. Nag-uumapaw ang saya na makita niya ang lahat ng ginawa niya matagumpay, paniguradong masaya para sa kaniya ang Ina kung saan man ito naroroon. Dapat siyang maging masaya dahil lahat ng pinaghirapan at pinagpaguran niya ay mayroon ng ma
NAKAUPO si Carry sa blanket na nakasapin sa damuhan sa silong ng isang malaking punong kahoy. Sariwa ang hangin at masarap iyun sa pakiramdam. Relaxing ang magandang tanawin na kahit saan siya tumingin kagandahan ng kalikasan ang nakikita niya.She's wearing a white V-neck spaghetti strap croptop. Blue denim high-waist short. Kitang-kita ang maputi at makinis niyang katawan. Ang makinis at mahaba niyang legs. Nakalugay ang kaniyang tuwid na tuwid na buhok na sumasabay sa hangin.Ngumiti siya ng makitang pa balik na sa kaniyang kinaruruonan si Zael. Nakasuot ito ng itim na leader jacket, black round neck long sleeve, black jeans at white Adidas shoes. Bagay na bagay ang suot nito. Mas lalo pa itong gwapo sa paningin niya dahil nakasuot ito ng sunglasses.“Hindi naman kaya matunaw ako sa kakatitig mo?” Pabirong tanong nito ng makalapit sa kaniya. Inilapag nito sa harapan niya ang dala-dalang plastic bag bago na upo sa tabihan niya at sumandal sa puno.“Sino bang nagsabi sayo na ikaw an
MAAGANG na gising si Carry dahil hindi siya makatulog ng maayos ng malaman ang nangyari sa magulang ni Zael. Natatakot siya para kay Zael sa balak nitong paghihiganti. Hindi niya rin maiwasang mag-isip na maaring mangyari sa kaniya ang nangyari sa Mommy nito lalo pa’t mayroong Katya sa landas nila na kayang gawin ang lahat para sa pagmamahal nito kay Zael.Habang tulog pa si Zael na isipan niyang maglaba ng kanilang ginamit na damit kahapon para wala silang lalabhan pag-uwi mamaya. Kinuha niya ang lalabhan at inilagay sa maliit na laundry basket. Bumaba siya at tinungo ang nag-iisang banyo sa loob ng bahay. Dapat lang na maaga siyang na gising dahil maya-maya ay magigising na ang lahat gagamit iyon ng banyo para maligo. Walang banyo sa bawat kwarto at isang banyo lang ang nasa loob ng bahay.Binuksan niya ang gripo, “Walang tubig?” Nagtatakang tanong niya ng walang lumabas na tubig sa gripo. Muli niyang sinara at binuksan ngunit wala talaga.Mayroon naman ka gabi bakit ngayon wala?N
“TAKE a rest babe, mahaba ang byahe...” Sambit ni Zael. Hinawakan nito ang kamay niya na nakapatong sa hita niya. Napatingin si Carry sa asawa. “I’m fine, I'm enjoying the view...” Nakangiting tugon niya dito.Nasa byahe sila pauwi ng Manila. Nasa driver seat si Zael at siya naman nasa passenger seat habang si Kant at Anton ay nakasunod sa kanila na nakasakay sa big bike.Pasulyap-sulyap si Zael sa asawa ng mapansin na tahimik ito at mukhang malalim ang iniisip. Kanina pa ito walang kibo magmula ng umalis sila sa Hacienda. Na isip niyang tungkol ito sa tanong nito kanina sa kaniya na hindi niya na sagot ng deritso. Narinig nito ang sinabi ni Tatang kaya naman na gawa siya nitong tanungin ng ganu’n.Nakita niyang kinuha ni Carry ang cellphone sa bag. Hindi niya rin maiwasang magtaka kung anong ginagawa nito sa phone at napapangiti, he's irritating.“Kausapin mo ‘ko,” Mahinahong sambit niya sa asawa, “Anong pag-uusapan natin?” Sagot nito na hindi man lang siya tinapunan ng tingin.He h
PAGISING ko ako na lang ang nasa kama. Sabado ngayon kaya walang pasok ang mga bata, kapag ganitong araw ay tanghali na ako na gigising dahil hindi ko sila asikasuhin sa pagpasok sa school. Nasa kindergarten na sila, ang bilis ng panahon nag-aaral na kaagad sila.Inayos ko ang kama bago ako nagtungo sa banyo upang gawin ang morning routine ko. Nagpalit ako ng damit bago ako bumaba sa Sala. Habang pababa ng hagdan ay naririnig ko ang mga anak ko. “Daddy, I want little sister!” Prime demanded.“No, Prime. Little brother, just like what Bilo had!” Primo argue.“Little sister kasi! Daddy... Gusto ko ng little sister, para may playmate ako...” She pouted. “Classmates po namin meron silang little brother or little sister. Bakit kami wala?” Halata sa boses ni Prime na hindi susuko sa kaniyang gusto.Nakita kong binuhat niya si Prime pa upo sa kandungan niya nakasimagot ito habang si Primo naman ay nakaunan sa hita niya habang umiinom ng gatas sa baby bottle nito na para bang dalawang taong g
“MOMMY! Look, it's Barbie!” Turo ni Prime sa mga lobo na may hugis ng kung anu-anong cartoon characters na hawak-hawak ng isang Manong.“You want that?” Tanong ko. Tumango si Prime at malapad na ngumiti sa akin. Pareho kung hawak ang kamay nila habang naglalakad kami dito sa Park. Hindi sumama si Zael dahil ayaw niyang pumunta kami sa Park kaya na iwan lang siya sa loob ng sasakyan.Tumingin ako sa kaliwa ko kung saan nakatayo si Primo na hawak ko ang kamay nito. “Gusto mo rin ba, Anak?” “No, Daddy buy me 12 box of balloons.” Malamig na tugon ni Primo sa akin. Napa-irap ako ng mapagtanto ko ang balloons na tinutukoy niya walang iba kundi ang condom na madalas nitong paglaruan.Kahit sumasama si Primo sa akin at nakikipag-usap hindi pa rin maikakaila na may galit pa rin siya sa akin at maging sa mga kilos nito, kitang-kita ko na hindi niya gusto ang mga ginagawa ko sa kaniya pero hindi ko sila susukuan.Nilapitan namin ang Manong na nagtitinda. Ibinili ko si Prime ng lobong gusto niya
PINAGMAMASDAN ni Zael si Primo na naglalaro ng pellet gun at inaasinta nito ang condom na nakadikit sa pader na pinalobo nito upang gawing target.Hindi niya maiwasang napamura dahil sa dami ng pwede nitong maglaruan ay talagang ang condom pa ang na pili nito. Ilang beses na itong tumira ngunit kahit isa ay wala itong tinatamaan. Nagkalat na ang pellet sa sahig at bakas na rin sa mukha ni Primo ang inis dahil walang tinatamaan.Nilapitan niya ito na naka-upo sa sofa habang muling itinutok sa target ang pellet gun. Hindi siya nito pinansin—hindi na bago sa kaniya. Hinawakan niya ang maliit na kamay nito ng makita niyang kakalabitin na Ang gatsilyo ngunit wala itong tatamaan—“Nice shoot, kiddo. One more!” He said as Primo hit the target.Napatingin sa kaniya si Primo na may tuwa sa mukha. Muli itong pumuwesto para muling tumira ngunit bigla itong tumayo at na upo sa kandungan niya at itinaas ang hawak na pellet gun na para bang nagsasabi na tu
“PRIME, PRIMO. This is the day you're waiting for... You're Mom is in front of you.” Sambit ni Kant sa dalawang bata na printing naka-upo sa sofa habang na nunuod ng TV.Nakaluhod si Carry sa sahig habang nakatitig sa kaniyang mga anak na abala sa pagkain ng pasalubong na ibinigay ni Kant dito. Hindi niya maiwasang hindi umiyak at masaktan dahil sa hindi siya nito na gawang yakapin at kahit man lang batiin ay hindi nito ginawa.Sabay silang dumating ni Kant sa condo nito dahil bumalik na sila ng Manila ng hindi na tatapos ang shoot. Nakaramdam siya ng inggit kay Kant ng salubungin ito ng mga anak niya ng mahigpit na yakap at mga halik.“I hate her just like how she hate us from the very start.” Primo coldly said while staring at the TV.Napatakip si Carry sa kaniyang bibig upang pigilan ang ingay ng kaniyang pag-iyak. Pakiramdam niya ay pinipiga ang puso niya sa sakit dahil sa sinabi ng kaniyang anak. Kasalanan niya rin kung bakit ganito sa kaniya ang mga anak niya dahil sa una pa la
NAGLALAKAD si Carry sa ilalim ng malakas na ulan ka sabay ang walang tigil na pagluha ng kaniyang mga mata. Basang-basa na ang kaniyang sarili dahil hindi niya pinagka-abalahan na sumilong ng bumuhos ang malakas ng ulan sa nalaman niya kay Avril ay hindi niya alam kung anong gagawin niya.A pain and unbelievable truth. Nanigas si Carry sa kaniyang kinatatayuan ng marinig ang makalas na busena ng sasakyan. Nang mag angat siya ng tingin maliwanag na ilaw ng isang sasakyan ang tumama sa kaniyang mukha at hindi niya na nagawang umiwas pa.Lumundag ang puso niya at napa-upo siya sa gitna ng kalsada ng huminto ang sasakyan sa tapat niya ilang dangal na lang ang layo nito sa katawan niya. Humikbi siya ng malakas dahil hindi niya akalain na makakaligtas pa siya kamatayan, sa bilis ng takbo ng sasakyan ay hindi siya nito bubuhayin.Isang pares ng itim na sapatos ang tumigil sa kaniyang harapan. Wala na rin siyang nararamdaman na tumutulong ulan sa katawan
“DADO! DADO!” Dalawang pares na maliliit na palad ang tumatapik sa pisngi ni Kant. Naramdaman niya rin ang mabigat na bagay sa kaniyang likuran kaya napamulat siya ng mata. Kinusot-kusot niya ang kaniyang mata ng bumungad sa kaniya ang nakabungisngis na batang babae na kamukha ni Carry.“Prime won!” She raised her little hand while grinning to her twin-brother na naka-sakay sa likod ni Kant habang hinampas nito ang likod niya. Nilingon niya ang batang lalaki na nakasuot ng cowboy hat.“Primo great cowboy! Heya!” Muli siyang hinampas sa likod na para bang siya ang kabayo nito.“Good morning, Dado!” Malambing na bati sa kaniya ni Prime habang nakangiti. Ginulo niya ang buhok ng bata. “Hey, little girl. Help me get to get up!” Kinindatan niya si Prime. Nakangisi naman itong tumingin sa kakambal at sinungaban ito dahilan para bumagsak ang dalawa sa kama.Umupo si Kant sa kama at pinagmasdan ang dalawa na nagrarambulan sa kama. Imbes na awatin ang dalawa ay pinagsabong niya pa.“Go! Go
“SERYOSO talaga ako! I thought you're carrying a pig! Kung alam mo lang na bumilis ang tibok ng puso ko sa—nabihag niya ang puso ko!”“Bad shoot ka na sa kaniya. Mag sign of the cross ka ba naman na mas na una ang spirit kaysa sa anak?” Bagsak balikat na naglakad si Kant papunta sa sasakyan nito. Tinawanan niya ang kaibigan habang nakasunod siya dito.Hangang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwalang dalawa ang anghel na nabubuhay sa kaniyang sinapupunan. Sobra siyang nagtataka na sa pitong buwan ng kaniyang tiyan ay parang kabuwanan niya na ang laki nito. Nang dalawang buwan pa nga lang ito ay halatang-halata na ang umbok nito ngunit dahil sa madalas siyang nakasuot ng oversized ay hindi ka pansin-pansin ang tiyan niya kundi ang magandang kurba ng kaniyang katawan na napanatili niyang maganda.Pagkagaling sa hospital ay dumiretso sila sa Mall para kumain ng tangalian pero ang magaling niyang kaibigan ay pagkatapos nilang kumain ay niyaya siya nito sa nursery section upang bilhan raw
“WHAT the fuck!” Bulaslas ni Zael ng maihinto niya ang sasakyan sa bahay nito—kung saan siya dinala sa araw ng anniversary nila.Dumapo ang mata nito sa kaniya na kitang-kita ang pagka-irita. “What the heck did you drive me here?!” Hindi makapaniwalang tanong ni Zael sa kaniya. Naiinis na tiningnan niya ito sa rear view mirror. “Hindi ba pwedeng magpasalamat ka na lang at may puso akong ipinagmaneho kita pa uwi sa lungga mo?” Inirapan niya ang binata.“Baba na!” She added.“I can't believe this. You supposed toward your house! Where did you live now?” “Bakit ko sasabihin? Sino ka ba?!” Walang alinlangang tanong niya sa binata habang nakatingin sa mga mata nito. Natigilan ito bago umiwas ng tingin sa kaniya.She hate him to the core! “I have a propo—” She cut him off.“I’m not interested. Just get out of my car, now.” Kalmadong utos niya dito ngunit na babakas sa boses niya na ang galit.“Listen, it's about what you said last time you came into my office. I’m willing to hel—”“I don
ABALA si Zael sa pagbabasa ng may kumatok sa pinto at iniluwa nito si Michael. Hindi niya iyon pinagka-abalahang tingnan hangang sa maramdaman niya na lang itong nakatayo sa kaniyang gilid.“What the fuck brought you here?” Walang emotion na sambit niya sa kay Michael.Tumikhim ang secretary dahilan para mapatingin siya dito. Yumuko ito ng bahagya bago iniabot sa kaniya ang isang puting sobre. “Boss, ibinigay sa akin ng guard may nagpapaabot po nito sayo.” Sandali niyang tinitigan ang sobre bago niya iyon tinanggap. Suminyas siya dito dahilan para mabilis itong nilisan ang kaniyang opisina. Nang mawala sa paningin ang binata ay tiningnan niya ang hawak na sobre. Sa unang tingin ay hindi siya interesadong buksan ito ngunit ng maisip na baka mula ito sa asawa ay madali niya itong binuksan upang tingnan ang laman.Malinaw sa kaniyang isipan ang kaniyang nabasa. Malinaw ang kaniyang mata sa nakita na nakasulat na letra. Nagtangis ang kaniyang bagang ng maisip kung sino ang may lakas ng l