“Caspian’s POV”
“When do you plan to move back to your house?” nagkalakas na rin ako ng loob na itanong ang tanong na matagal ko ng pinipilit itago sa aking sarili. Sobrang naba-bother na ako dahil sa patuloy na pag-stay niya rito, ayokong siya ang maging dahilan ng tuluyang pagkasira ng relasyon namin ni Steph. Gusto kong hayaan na lang na kami ni Steph ang tumapos ng kung anong meron kami ngayon. I don’t want to drag anybody in my problem, alam ko rin na kaya mas pinili niyang sa bahay ko makituloy ay dahil meron siyang pagtingin sa akin noon pa lamang.
Sinadya ko talagang patuluyin muna siya dito para palayuin ang loob ni Steph sakin at ngayong nagtagumpay na ako sa plano ko ay kailangan ko na siyang pabalikin sa kanila o manatili sa hotel dahil ayokong masira ang pagtingin ko sa kanya dahil sa mga kasinungalingan niya.
Alam kong hindi kasalanan ng misis ko ang nangyaring pagkahiwa
Another week had passed. Nanatili pa rin na nakatira si Elise kasama ng mag-asawa sa iisang bahay at walang makapipigil sa kanyang mga plano, hindi niya balak tumigil hanggang hindi siya nagtatagumpay sa kanyang nais na maagaw si Caspian mula sa misis nito.Inis na inis si Steph sa kilos ng babae sa loob ng kanilang pamamahay na para bang siya ang misis ni Caspian, sa lahat ng gawaing bahay ay mahusay si Elise lalo na sa pagluluto ng kanilang pagkain sa buong maghapon sa araw-araw. Wala namang magawa si Steph at ni hindi rin niya plinanong pigilan ang dalaga sa ginagawa nito dahil alam niyang siya na naman ang magiging mali sa mata ng kanyang asawa.Sawang-sawa ni Steph sa kakatiyaga niyang panuorin ang kalambingan nitong si Elise sa kanyang asawa kaya naman sa labas na lang siya kumakain para makaiwas sa dalawa. Sa mga nakalipas na araw ay hindi pa rin nagkikibuan ang mag-asawa at kung magkasalubong man sila ng harapan ay si S
Ala-una ng madaling araw nang mapagpasiyahan ni Steph na umuwi na sa kanila matapos ang ilang oras niyang pakikipagpaliwanagan sa kanyang isipan. Hindi niya nais magpatalo sa isang babaeng ngayon lamang dumating sa buhay nila kahit pa kapalit nito ang matinding sakit na kanyang iindahin.“It’s fine, magiging okay rin ang lahat, magiging okay rin ako. Pipilitin kong buuin ito kahit ang sakit-sakit na, pipilitin kong lumaban kahit walang pag-asa. Pipilitin ko hangga’t makakaya ko,” paulit-ulit niyang bulong sa kanyang sarili habang binabaybay ang daan pabalik sa kanila.Marahan siyang pumasok sa loob upang wag magising ang mga tao sa loob at dahan-dahang umakyat ng hagdan ngunit napahinto siya sa kalagitnaan ng kanyang paglalakad nang masaksihan niya si Elise na pumasok sa kwarto ng kanyang asawa saka isinara ang pinto.Nanatili siya sa hagdan at hinintay ang paglabas ng dalaga ngunit
“Ma’am, dad. Patawarin niyo po ako pero hindi ko po alam ang nangyari sa kanya, natagpuan ko na lamang siyang nakahandusay sa sahig at walang malay.”“Paanong wala kang alam? Hindi ba’t sa bahay mo ikaw natulog? Paanong hindi mo man lang nalaman na napahamak ang anak ko?” Tanong ni Mijares sa kanya, piniit naman agad ng donya ang galit ng asawa, “Mijares, walang may gusto ng nangyari kaya hindi natin dapat ipasa ang sisi kay Caspian,” malumanay na sabi ng donya.“I don’t believe na basta mahuhulog ang aking anak sa hagdan pwera na lang kung may sumadya talagang mahulog siya mula roon,” mabigat na paratang ng Don. Hindi maiwasan ni Caspian na mapaisip na baka may kinalaman si Elise sa pagkahulog ng kanyang asawa mula roon.“Wag kang magsalita ng ganyan, baka naman nadulas lang ang anak natin kaya ganyan ang nangyari sa kanya ngayon,&rdqu
Hindi umuuwi si Caspian ng bahay at walang ginawa kung hindi magbantay lamang sa kanyang misis na nakaratay at wala pa ring malay limang araw na ang nakakaraan, kapag tapos na ang visiting hours ay lumalabas lamang siya ng ospital at sa kotse niyang nakaparada sa labas nagpapalipas ng oras hanggang sa pwede na uling bumisita sa kanyang misis. Ito ang naging routine niya simula ng maisugod sa ospital ang kanyang asawa kahit pa pagod na siya ay hindi siya sumusuko sa pagbabantay sa kanyang misis.Nang oras na muli ng pagbisita ay nagtungo siyang muli sa loob at doon sa silya naupo kaharap ng kanyang misis, hinawakan niya ang malambot nitong palad.“Wake up, darling. Patawarin mo sana ako dahil hindi ko man lang nagawang protektahan ka. Pinapangako ko sayo na simula ngayong ay hindi ka na masasaktan pa basta gumising ka lang, please,” nagmamakaawa niyang sabi habang umiiyak.Labis ang kanyang pag-a
“Steph’s POV”Kinuyom ko ang aking mga kamay at huminga ng malalim, sobrang sakit ng aking nararamdaman matapos kong malaman na buntis pala ako at namatay ang aking anak dahil sa pagtulak sakin ni Elise sa hagdan. Pinatay niya ang anak ko!Naramdaman ko ang pag-agos ng aking luha sa aking mga pisngi, naninikip ang aking dibdib sa galit at napuno ako ng pagdadalamhati.Kasalanan niya ang lahat ng ito, pinatay niya ang anak ko… Hinding-hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya.“Sweetie, can you tell me what happened to you that day? Why did you fall on the stairs?”I look up at him and stared at him seriously, nabakas ko sa mukha ni Luigi ang pag-alala and I can tell na alam niyang hindi aksidente lamang ang nangyari sa akin. Patuloy pa rin sa pagtulo ang aking luha and I can’t even say a word to him during this time kaya wala siyang nagaw
Halos mapunit ang papel sa pagkakahawak ni Steph sa divorce paper na ipinrisinta sa kanya ni Caspian, matagal bago siya maka-react sa eksenang ito ngunit maraming posibilidad ang pumasok sa isipan niya. Binitiwan niya ang papel at pinanuod itong marahang bumagsak sa sahig, muli niyang binaling ang kanyang paningin sa asawa.She stared at him with full of anger at parang diring-diri na nakikita niya ito, “magaling! You are well prepared! Pinili mong hiwalayan ako dahil hindi mo ako kayang protektahan at tanggapin ang katotohanan. Oo nga naman, how can you protect someone you don’t love?! Mahirap talaga yun,” she said shifting her eyes away from him na parang nanunuya.“Kung hindi kita mahal, tingin mo ba magpapatali ako sayo?!” tanong nito pabalik sa kanya.“Stop saying bullshit, Caspian! We both know na we don’t love each other from the very start at napilitan lang
“Lolo Pacito! May importanteng bagay po kayong dapat malaman!” Sigaw ni Brenda sa labas ng mansyon ng bahay ng kanyang lolo.Dali-daling lumabas ang kagigising lang na matanda sa labas ng kanyang mansyon at hinarap ang nagpapanic niyang apo.“Oh, Brenda! Anong sinisigaw mo riyan?” tanong nito.Nandudulat sa laki ang mga mata ni Brenda at humihingal pa dahil sa mahabang pananakbo niya matuntun lang agad ang kanyang lolo para makapagsumbong sa kanyang nalaman tungkol sa pinsan niyang paborito ng kanyang lolo.“Lolo, wag po sana kayong mabibigla pero namatayan ng anak si Steph at dahil yun sa kerida ng asawa niya na hinayaan lamang niyang tumira sa loob ng pamamahay nila kahit alam niya!” Diretsahang sumbong ni Brenda sa lolo niya.Napahawak sa kaliwang dibdib ang matanda at halos mawalan ng malay sa gulat, “ano? Nagkaroon ng miscarriage ba
“K—asi kinausap ko si lolo tung-kol sa’yo—”Hindi pa man tapos magpaliwanag si Brenda ay nag-alburuto na agad sa galit ang kanyang pinsan at binigyan siya ng isang malakas na sampal sa pisngi.“Hindi ko lubos akalain na dahil lang sa inggit mo sa akin ay aabot sa ganitong sitwasyon at IKAW,” idinuro ni Steph ang pinsan, “ikaw ang dahilan ng pagkawala ng ating lolo.”Humagulgol ng iyak sina Steph at Brenda, sinubukan ni Brenda na lapitan ang pinsan at hinaplos ang likod nito. “Nag-aalala lamang ako sa kalagayan mo and I tried to explain it to him ang sitwasyon mo but you know what, he didn’t get mad at you instead he told me to take care and guide you,” nagsisisi niyang pag-amin sa pinsan.Lalong tumindi ang pag-iyak ni Steph dahil sa kanyang nalaman, bigla siyang nakaramdam ng pagsisisi sa kanyang maling desisyon sa pagpapakasal
Hindi mapalagay si Steph sa biglaang pagpoprose sa kanya ng dati niyang asawa sa harap ng mga kadete. Hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyayari sa kanyang buong paligid. Matagal niyang tinitigan ang kumikinang na dyamanteng singsing sa kanyang harapan saka ibinaling ang paningin sa mukha ng kanyang dating asawa habang ang mga taong nasa paligid ay sumisigaw ng say yes!“Darling?” tawag niya habang iniaalok ang singsing sa kanya, hindi siya makapagsalita ng kahit ano dahil sa pagkaoverwhelmed sa nangyayari at patuloy pa rin ang pagbagsak ng kanyang mga luha na para bang wala ng bukas. Hindi siya lumuluha ng dahil sa lungkot, siya ay umiiyak ng dahil sa saying kanyang nararamdaman.Muling nagtanong si Caspian, “darling, will you marry me again?”Kusang gumalaw ang ulo niya at tumango sa tanong nito, “y—yes!”Maligayang inilagay ni Caspian s
“Steph’s POV”Pinipilit kong iwasan ang mga mata niyang kanina pa hinuhuli ang aking mga mata hangga’t kaya ko ay gagawin ko dahil ayoko na.Ayoko nang umiyak pa ng paulit-ulit sa isang taong minsan na akong sinaktan ngunit anong magagawa ko? Hindi ko naman matuturuan ang aking puso na huminto sa pagmamahal sa kanya, napakasakit para sakin na magpapakasal siya sa iba habang ako lugmok pa rin sa kalungkutan.Nakakalimang subo pa lamang ako ng pagkain ngunit parang ayoko ng ubusin ang lahat ng ito kahit gutom pa ‘ko dahil sa mga titig niya saking nakakatunaw.“Will you stop staring at me?” inis kong sabi sa kanya habang nakatuon pa rin ang aking mga mata sa pagkain.“I’m not,” tipid niyang sagot.“Nakatingin ka sakin,” mariin kong pag-uulit.“Paano mo nalamang nakatingin ako sa
Isang umaga ay nagising si Steph sa magkakasunod na katok sa kanyang pintuan kaya agad siyang napatayo at nagtungo roon kahit wala pang hilamos, nagulat siya ng bumungad sa kanyang harapan ang isang sundalo.“Good morning, ma’am. You need to jog for two laps, that’s an order!” sabi nito.Tumango siya at hindi nakapagreklamo dito, agad siyang nagpalit ng black shirt at yellow athletic short na mas lalong nagpaangat ng kanyang kulay saka nagsuot ng snickers kahit wala pang almusal ay sinikap niyang sundin ang utos sa kanya. Ikinabit rin niya ang kanyang running belt and she’s ready to go.Lumabas na siya para sundan ang lalaki, dinala siya nito sa field. “Should I start now?” tanong niya.“Yes, ma’am.” Sagot nito.Sinimulan na ni Steph ang pagjog sa track, matagal na rin ng huling makatakbo ng ganito si Steph
“Paano ba yan? Mukhang hanggang dito na lang kita maihahatid, my manager keeps on calling me,” sabi ni Steph kay Beatriz habang pinakikita ang kanyang teleponong walang tigil ang pagtunog.“Okay lang, thank you for helping me out,” nakangiting sagot nito.Bumaba ng sasakyan ang dalawa at tumayo sa tapat ng diamond studio, tinapik ni Steph ang balikat ng dalaga saka bumulong.“Don’t get too hard on yourself, isipin mong makakayanan mo rin ang lahat ng ito.” Payo niya bago iwan si Beatriz.Naglakad papasok sa loob si Steph, naabutan niya ang kanyang manager na nakaabang sa entrance at halos hindi mapakali doon.“My God, Steph! Kanina pa kita tinatawagan, bakit ngayon ka lang?” Naghihysterical niyang tanong.“Relax, Vi. Umattend lang ako ng kasal, aren’t you happy seeing me?” p
“Beatriz’s POV”Hindi ko alam kung saan ko napulot ang lakas ng loob na umattend sa misa ng kasal ng lalaking aking pinag-alayan ng pag-ibig pero heto ako nakaupo sa hanay ng mga guest sa loob ng simbahan. Siguro ay pinagtatawanan ako ngayon ng mga bisitang nakakaalam ng relasyon namin noon ni Ivan dahil sa pagpapakita ko sa araw ng kasal ng taong minamahal ko.I did not intend to attend their wedding today but I have no choice kundi ang ipamukha sa sarili ko na I don’t deserve this man at para na rin gisingin ang sarili ko na itigil na ang katangahang umasa pa sa kanya. Ayoko ng maghintay at maniwala sa mga pangako niya sakin dahil nasa harap ko na ang masakit na katotohanan.Nararamdaman ko ang mainit na tingin sakin ni Ivan mula sa kanyang kinatatayuan, ayoko sanang tingnan siya pero ito na lang ang aking huling pagkakataon na tumingin sa kaniya.Pinilit kong ngumiti sa kanya pero ang na
Binitiwan ni Steph ang kamay ng kanyang kaibigan ng makalayo na sila sa maraming tao saka huminto, hinabol niya ang kanyang hininga at pinaypayan ang sarili.Nang makapahinga na siya ay hinarap niya si Luigi at tiningnan ng seryoso, nababasa niya sa mukha nito na nais niyang malaman ang kanyang isasagot.“Let’s take a sit over there,” tinuro ni Steph ang bakanteng bench sa tabi ng isang shop. She bought two cold drinks at ibinigay ang isa sa kanyang kaibigan saka naupo kalapit nito.Uminom muna siya ng malamig bago harapin si Luigi, “you are always a good friend to me and I really appreciate you,” nakangiti niyang sabi saka muling sumipsip ng kanyang inumin.Napatigil sa pag-inom ng drinks niya si Steph ng ipatong ni Luigi ang kamay niya sa ibabaw ng kamay ng dalaga, “maghihintay ako sa isasagot mo sakin, I will not pressure you.”Ibinaba
“Steph’s POV”Hindi ko alam kung bakit biglang tumulo ang aking mga luha habang kinakain ang dalang pagkain sakin ni Caspian. Hindi ko alam kung nasisiraan na ba ako dahil mas pinili kong kainin ang pagkaing dala niya kaysa sa binili ko.Habang natitikman ko ang lasa ng pagkaing ito ay parang binabalik ako sa nakaraan, ang mga araw na pinagluluto niya ako, ang kulitan naming at ang lahat. Marahil ito na siguro ang dahilan ng aking pagluha, dapat ay maging masaya na lang ako dahil nahanap na niya ang babaeng para sa kanya kahit masakit ay kailangan kong tanggapin na hindi ako ang babaeng nakalaan sa kanya.Nagpatuloy ako sa pagnamnam ng pagkaing dala niya sa akin kasabay ng tuloy-tuloy na hikbi ko dahil sa labis na pag-iyak kahit ganun, dire-diretso pa rin ako sa pagsubo ng pagkain sa aking bibig.“Steph, Steph. Anong nangyayari sayo? Bakit ka umiiyak?” Hindi ko namalayan na kanina pa
Tipid ang ngiting binigay ni Steph sa harap ni Caspian, “where’s the paper?” tanong niya.Magkahalong emosyon ang naramdaman ni Steph ng iabot sa kanya nito ang isang brown envelope halot hindi niya maiangat ang kanyang kamay para tanggapin ito.Nilingon niya ang kanyang manager na noon ay nakatayo lamang sa kanyang likod at hindi alam ang gagawin, “d-do you have a pen?” pinilit niyang ituwid ang kanyang salita dahil ayaw niyang magmukhang iiyak sa harap nila.“Wala akong dala, dear,” tugon ni Vi sa kanya.“Do you have—”“Wala rin akong dala,” putol niya sa tanong nito.“Then I have no choice but to take that, my manger will send it to you once I am done signing it,” hinawakan ni Steph ang envelope ngunit parang ayaw bitiwan nito ang pagkakahawak sa sobre.
“Steph, we need to go back to the Philippines na,” pagpupumilit ni Vi sa kanya. Nakaharap pa rin sa malaking salamin si Stephanie at abala sa pagsusuklay ng kanyang buhok at pagpopostura ng mukha.“Hindi ba’t sinabi mo sakin na iikutin natin ang buong mundo, paanong babalik na tayo sa Pilipinas agad? Iilang buwan pa lang tayong umiikot sa piling bansa,” reklamo niya.“My goodness, Steph! Hindi tayo pwedeng umikot ng umikot lang ng bansa ng hindi ka nagtatrabaho, malaking offer ito ni Mr. Cruz at gusto niyang sa Pilipinas ito i-shoot.” Paliwanag ni Vi sa kanya.“Bakit pa kasi sa Pilipinas niya gustong i-shoot ang commercial na yun? Marami namang mas magagandang bansa na pwedeng puntahan, bakit doon pa?” muli niyang reklamo, kinuha niya ang pula niyang lipstick at sinimulang maglagay nito sa kanyang labi.“H’wag mong sabihin saking haban