(Sera POV)
“Bakit di mo sinagot?” Tanong ni Kuya Ruel na nakita ngang kaagad kong dinecline ang tawag. Bahagyang akong ngumiti sa kanya.
“Scam caller nauso ngayon Kuya Ruel. Ang kulit.”
Pagkatapos kong sabihin yun, lumabas na kami sa boutique ko, at sumakay sa elevator. Tahimik lang na nakasunod si Kuya Ruel sa akin. Ngunit ng bumukas ang elevator, ang sumalubong sa akin pagmumukha ni Nathaniel kasama ang kanyang mga alipores.
Napangisi si Nathaniel ng makitang kasama ko nga si Kuya Ruel. Lalong lumamig ang paligid… Ang puso ko parang sumali na naman sa karera. Kahit na sabihin ko nga sa sarili ko na hindi ko na mahal ang lalaking ito, parang hindi parin ako makakatakas sa kanya.
“Nathaniel.” Lumabas si Kuya Ruel sa elevator na napatapik sa aking balikat. “Andito ka rin ba para sunduin si Sera? Naunahan kita, paano yan.”
“Tsk. Wag kang mayabang
(Sera POV)Mananagot ng husto si Nathaniel at Wilma kapag nalaman nga ng Old Master Yao na may mali akong kinain. Sa kalagitnaan ng katahimikan magsasalita na sana si kuya Ruel ng hinila ko ang kamay nito. Umiling ako ng lihim sa kanya. Saka ngayon lang ako magpapaka-ipokrita para kay Nathaniel at Ate Wilma. Ngumiti ako ng matamis…“Nag-iisip lang ho si Nathaniel kung nagdadalang-tao na po ba ako. Nagtatalo kami kung ano ba ang kasarian ng baby namin in case nga po na buntis ako.” Kaagad na napangiti ang Old Master Yao sa kanyang narinig.“Parang maganda nga ang ideya na yan. Kahit anong kasarian Sera welcome sa aming pamilya.” Dismayado si Kuya Ruel sa sinabi ko… Si Nathaniel naman hindi makapaniwala sa inilabas ng aking bibig. Si Ate Wilma kumunot ang noo at bahagyang tumaas ang kanyang kilay. Tila ba hindi niya gusto ang kanyang narinig. “kamusta Dr. Ruel, buntis na ba
(Sera POV) Walang-hiwalayan na mangyayari?“Paano si Ate Wilma?” Subok ko sa kanya.“No Sera.” Pagtangi ni Nathaniel sa pamagitan ng mapang-akit niyang boses. “Makikipaghiwalay ka dahil mayroon kang ibang lalaki. Saka hindi ba noon Sera napakadesperada mong magpakasal sa akin? Nagkunwari ka pang hindi mo ako kilala ng makilala mo ako noon? Kaya naman tutuparin natin ang pagiging desperada mo noon.”“Mali. Gustong-gusto ko na talagang hiwalayan ka. Sinisira mo na ako Mr. Nathaniel Yao. Walang ibang dahilan… Walang iba.”“Hangang panaginip mo na lang mangyayari ang kagustuhan mong yan Sera.” Na walang awa nga akong tinangihan nito. Saka hinawakan ni Nathaniel ang aking bababa… “Alalahanin mo Sera, sabi mo ipinagbubuntis mo ang anak ko nitong nakalipas na mga taon at sa huli sinisi mo ako na may kinalaman ako sa pagkamatay ng bastardo mong p
(Sera POV)“Kuya Ruel, galit ka parin ba sa akin dahil nasabuyan kita ng tsaa? Pasensya na. Si Sera kasi iniinis na naman ako sa oras na yun. Wala naman sana akong intention kaya lang—.”“Di mo ako madadala sa pinagsasabi mo Wilma. Nakita ko ang lahat. Narinig ko ang mga paratang na sinasabi mo kay Sera. Hindi ako bingi at bulag. Wag na wag mong subukan na patawanin ako. Parati mo naman talagang tinatangkang saktan si Sera, hindi ba?”Sa sinabi ni Kuya tignan na lang natin kung makakaramdam ba ng hiya ang isang katulad ni Ate Wilma. Pero nanaig parin ang mukha niyang inosente ngunit may mali sa kanyang pilit na ngiti. Alam kong tumubo na naman ang sungay niya, ngunit kailangan niya ito kontrolin sa harapan ni Nathaniel.“Kuya naman…”“Tss. Wag mo akong matawag-tawag na kuya.”Kaya naman si Wilma lumapit kay Nathaniel na tila ba hindi pinansin ang tens
(Sera POV)Ang huli kong binuksan na mensahe galing sa Secretary ng Old Master Yao. Masama daw ang pakiramdam nito, at parang nais akong makita. Tumawag naman ako pabalik, at sinabi na aasahan ng Old Master Yao ang pagbisita ko sa Yao Manor. Tiyak daw may ikakabuti ito ng ama ni Nathaniel.Siguro nakikita lang sa akin ng Old Master Yao ang yumao niyang dating asawa. Ngunit kahit ganoon dapat lang na parati kong ipakita ang pasasalamat ko sa kanya.Bago ako pumunta sa Yao Manor dumaan muna ako sa tindahan ni Uncle Alie, masaya naman ako nitong tinangap bilang customer pero hindi ko inaasahan na marinig dito…“Pumunta dito yung kabit ng asawa mo Sera. Wilma ang pangalan at dala pa niya ang pinagyayabang nitong anak. Dahil alam ko na hindi maganda ang idinudulot niya sayo hindi ko siya pina-unlakan. Mga kagaya niya ang sumisira sa magandang samahan ng mag-asawa. Sana Manindigan ka Sera.”Napan
(Nathaniel POV)“Master Nathaniel kanina pa pong tumatawag si Miss Wilma sa inyo.” Umangat ang paningin ko kay Secretary Taki, at para saan ang paulit-ulit nitong kinukuha ang attention ko para lang sa isang babaing nangugulo ng buhay namin ni Sera. Pero tinignan ko na lamang ang phone ko. May mga mensahe akong natangap tulad at medyo nabahala ako ng sinabi ni Wilma na mayroong lagnat si Seth.“Pakisabi na lang sa kanya na uuwi din ako mamaya.” Dahil wala akong gana na kumilos kaagad, kailangan ko tapusin ang mga ginagawa ko sa kompanya. Saka hindi ako ang doktor sa aming dalawa ni Wilma, ano ang ginagawa niya? Isa siyang doktora diba? At ang ganitong sitwasyon hindi niya kailangan kunin ang attention ko except wala talaga siyang magagawa sa situation ni Seth.Lumipas nga ang ilang oras at natapos ko pirmahan ang lahat ng papelis. Hangang sa pagabi na nga. Saka ko naalala ang situation ni Seth. May balak san
(Sera POV)Dinig na dinig ang pagwawalang iyak ni Wilma sa hallway. Kinuha na niya lahat ng attention nang mga tao sa paligid.“Anong gagawin natin Nathaniel? Di ko kakayanin kung may mangyaring masama sa baby natin. Paano na kung kunin siya sa atin? Hindi ako papayag. Bakit kasi ganito kalupit si Sera sa atin. Bakit hindi na lang ako ang sinaktan niya? Bakit kailangan pa niyang saktan si Seth… Napaka-inosente niyang bata.”Dahil sa sinabi ni Wilma, sino naman ang hindi magagalit sa pangalan na binangit niya. Sa pangalan na nanakit sa kanyang anak? Bakit pangalan ko ang binangit niya? Nakita ko din sa mga mata ni Nathaniel ang hindi mapawing kagustuhan na bigyan ng katarungan ang kanyang anak. Sana… Ganyan din siya noong namatay ang aming anak… Noong may nangyaring hindi maganda sa akin.Pero kahit na… Ang paninikip ng dibdib ko ngayon ay para sa batang kailangan na isalba. Kaya naman
(Sera POV)Lumipas ang isang araw, kahit gustong-gusto ata ni Wilma ilabas ang balita sa publiko hindi nito magawa dahil ang makakalaban nito sa aking narinig ay mismo ang abogado at sekretarya ng Old Master Yao. Nasa hospital ito, at walang malay ngunit mahigpit na ibinilin ng Old Master Yao sa kanyang sekretarya na walang dapat sumira ng pangalan ko. Nakahinga naman ako. Kaya lang hindi ko alam kung paano ko nga ipaglalaban ang sarili ko lalo na walang malay si Seth. Ito lang ang makakapagsabi ng totoo na paniniwalaan ni Nathaniel.“Ang lalim na naman ng iniisip mo.” Si Kuya Ruel. “At sa tingin mo saan ka pupunta?” Dahil nakabihis nga ako.“Kailangan ako sa aking boutique ngayon na yung release ng bagong perfume, kung yun natatandaan mo Kuya Ruel sa natalakay noong katatapos pa lang na pagpupulong.”“Ang tigas talaga ng ulo mo. Alam kong hindi kita mapipigilan, pero sana naman iwas
(Sera POV)“Pinagsisihan ko na ikaw ang naging ama ng aking anak.” Titig ko sa kanya ng madiin. Saka nagmadali akong iligtas ang natitirang abo sa nyebe at ulan na nagsisimula nang pumatak. Habang ginagawa yun, bumugso ng husto ang luha ko. Ang pait ng sinapit ng anak ko… Hindi niya ito deserve. Hinding-hindi…Ang aking kamay nanginginig at matinding ginagasgasan ng sahig habang sinusubukan kong ipunin ang natitirang abo. Ngunit sumang-ayon kahit ang ulan at nyebe kay Nathaniel. Kahit ano man ang gawin ko… Ang abo ay tuluyang sumasama sa tubig na pumapatak at tumatalbog kung saan. Lalo na ng pinayungan ng mga tauhan niya si Nathaniel… Ang tulo ng tubig ay diretso sa abo… na unti-unti ngang nabubura. Sa ganoong paraan ang natatangi kong pag-asa ay tuluyang naglaho.Napakamiserable ng buhay na binigay ko sa aking anak… Pati ba naman kanyang abo?Patawad. Pataw
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang