Chapter 4 (9) Mischievous Unknown
(Sera POV)
Sumama nga sa akin si Kuya Ano. Habang naglalakad nga kami pabalik ng hotel medyo nga napagsasalita ko na si Kuya Ano pero ang mga sinasabi niya masakit sa bangs. Minsan ako ang papunta sa period, at minsan naman siya. Ang hirap kaya gumawa ng mapagkwentuhan lalo na pareho nga kayo stranghero sa isat-isa. Pero di naman ako yung tipid magsalita. Madaldal din ako.
Ngunit ng malapit na kami sa hotel natigilan ako. Naalala ko ang sinabi ni Kuya sa akin bago ito umalis. Na sa loob ng ilang araw kong pananatili sa hotel na ito, dapat lang na tahimik at masaya kong ninanamnam ang oras ko dito. Pero para saan nga ba ang ‘tahimik’?
“Never get close to other man. Do you understand Sera?” Napakaseryoso pa ni Kuya ng sabihin niya yun sa akin. “Ayoko lang na may lumitaw na issue kapag ikinasal ka sa kanya. Hindi b
Chapter 4 (10) Mischievous Unknown (Sera POV) Hindi lang nabusog ako sa kinain ko… Nabusog din ako sa kayabangan ni Kuya Ano. May kayabangan na pinaglalaban ang mokong na’to. Saka natural na sa akin na puyatin pagkatapos kumain at busog nga. Worst nagkakaroon pa ako ng hiccup. “*hik.” Kalma ko sa aking sarili at lumapit nga muna ako sa may terrace. Medyo din nahihirapan ako huminga kapag may hiccup ako. “*hik.” “Glass of water.” Na di ko namalayan sumunod pala sa akin si Kuya Ano. “Thank you.” “You have a teary eyes…” “Oo. Ganto talaga ako kapag merong hiccup.” Tugon ko sa kanya bago inumin yung tubig. Saka ko naalala… “Nga pala Kuya Ano… If you don’t mind, maari bang ikaw na lang maghugas?” Mukha ni Kuya Ano, hindi makapaniwala sa sinabi ko. Hindi naman masama ang inutos ko sa kanya ah? Ngunit nakita ko nga ang kutis nito sa kanyang kamay. Pa
Chapter 5 To Protect Her (Nathaniel POV) Kanina ko pang naririnig ang familiar na ringtone… At ng mainis na ako, napilitan nga akong buksan ang aking mga mata. Tsk. Saka ko napagtanto na naririto nga pala ako sa Hotel room ng baliw na babae. Nakatulog pala ako. Honestly, aalis na sana ako pagkatapos ko nga maghugas ng plato at maglinis. Tsk. Ever since hindi ko yun nagawa. Pero dahil sa babaing yun na ubod ang kabaliwan, Palibhasa walang kaalam-alam kung sino ako, nagagawa ko ang kalokohan na ito. Si Secretary Taki ang tumatawag. Tsk. “Are you calling for your own dead Secretary Taki? Tsk. What it is?” Saka ko nga hinilot ang aking leeg. “Kailangan ang presensya ninyo Master Nathaniel ng Old Master Yao sa lunch date kasama ng pamilyang Mendevil. Magpapadala po ba ako ng chopper upang sunduin kayo?” “Tss. Anong gagawin ko sa lunch dat
Chapter 5 (2) To Protect Her (Sera POV) For the first time and forever ko nagawang umamin na medyo nga ideal man ko si Kuya Ano, kaya ang mukha ko ngayon, tinalo ko pa ang hinog na kamatis. Hindi ako makapaniwala na napaka-sira ulo ko. Haist. Dapat may gawin ako para mawala itong nakakahiyang nangyari sa buhay ko. Diyos ko po. Paano na lang kung hindi matuloy ang kasal ni Kuya Ano dahil sa akin? Paano na lang kung totohanin ni Kuya Ano yung Pinagtapat ko sa kanya? Diba lagot ako? Mapapahamak sa akin si Kuya Ano kapag sineryoso niya ang narinig sa akin. Anong gagawin ko? Ang pamilyang Yao, hindi sila birong pamilya lalo na yung mga lalaki sa pamilya nila. Usap-usapan na si Old Master Yao, siya mismo ang pumatay sa asawa niya dahil nahuli nitong may kalaguyo. Diyos ko po. Wag na wag kang magtatangka Kuya Ano na pumagitna sa amin ng pamilyang Yao. Dahil baka ito ang mag
Chapter 5 (3) To Protect Her (Nathaniel POV) ‘Pak.’ Saka ko natangap ang malakas na sampal sa boung buhay ko. Dahil ba sa ngisi ko bilang tugon sa sinabi niyang Manyak ako?! Napahimas ako ng disoras sa aking pisngi. Siya naman kaagad na tumayo sa pagkakaupo. Nang hinuli ng kamay ko ang isa niyang kamay, at hinila siya pabalik at paharap sa akin. “Ah, kulang pa?!” Susubukan pa sana niya akong sampalin, ng pinigilan ko ang madahas niyang kamay. “Bitawan mo ako.” Nangangalaete niyang nais kumawala sa akin. “Bitaw!” “Miss, hindi ka naman nahimatay diba?” “Hindi!” “Tss. So ibig sabihin ginusto mo na i-CPR kita.” “Hindi! Umayos ka naman Kuya Ano sa sinasabi mo. Ako magpapahalik ulit sayo?! Asa. Nagkunwari lang akong nahimatay kasi may balak kang patayin ako.” “Dapat pala ng mahimatay ka, iniwan na lang kita doon.”
Chapter 5 (4) To Protect Her (Sera POV) “Kaya mo na bang maglakad?” “Kaya na ata.” “Tss. Infection ang makukuha mo niyan.” “Wag mo na akong buhatin. Alalayan mo na lang ako.” Na bahagyang nga ako napaatras sa kanya. Natatakot lang ako na baka… maghina na naman ang kalooban ko. Awkward na nga eh, kasi may nalalaman pang pahalik ang lalaking ito. Parang pareho kaming nanghihina nga kapag malapit nga kaming dalawa. Parang magnet na hinihila… Ngunit hindi maari. PERIOD. “Sino ang may sabi na bubuhatin kita? Nakita kitang nakapaglakad naman ng maayos papunta dito. Tsk. Inaartehan mo lang ako. Okey, award winning din umarte.” Saka tinalikuran nga ako nito. Yung sugat ko hindi naman yun pag-iinarte ah? Ako maarte? Teka. Sa boung buhay ko, ang lalaking lang to ang nagsabi na ako nag-iinarte? At award winning? Saan niya nakuha ang bagay na yan?! Hoy!
Chapter 5 (5) To Protect Her (Sera POV) Nang makabalik ako sa banyo… Kinumpirma ko nga sa aking sarili kung ang nakita ko nga sa dinding ng banyo, ay kumpol ng buhok… At hindi kung anong klaseng uood. Nakahinga ako ng makita ko… Buhok lang pala talaga. Bakit mas pinili kong matakot kesa nga kumpirmahin na lang? Yan tuloy, nakagawa na naman ako ng skandalo dito sa bahay ni Kuya Ano. Nakakahiya na sa kanya. Saka dahil sa kapabayaan ko… Yung katawan ko na walang saplot… Nakita niya! Para akong mahihimatay muli. Hindi ba ako kumain ng maayos para mahimatay na lang ng ganito? Dahil nga sa kahihiyan ko kay Kuya Ano, mas pinili ko na lamang na magtagal sa banyo. Gigil ako sa aking sarili… Hangang sa sunod-sunod na katok at may kasama pa atang tadyak ang ginaw ni Kuya Ano sa pintuan ng banyo. “Kanina ka pa riyan. Anong kadramahan na naman ang nangyayari sayo.” Para siyang si Kuya Ruel na medyo nga naiinis sa mga kabebehan ng mga babaing nasa paligid niya. Isa na ako doon. “Buong isang or
Chapter 5 (6) To Protect Her (Sera POV) Ngunit tumawa na lamang ang mga kasamahan nitong mga lalaki. Parang ayaw talaga nila gamutin. “Wag kang mag-alala Miss Sera, kagat lang ng langgam ito sa amin.” “Kapag nakakita kasi kayo next time ng mga lasing, wag niyo na patulan. Run for your life, sabi diba? Ayaw niyo talagang magpagamot muna.” “Hay naku Miss Sera, magsasayang lang tayo ng oras. Instead na nagpapakasaya na tayo sa tabing dagat. Wag niyo nang pansinin itong sugat namin. Hindi naman siguro nabawasan ang charisma namin at kapugian diba Miss Sera?” Karisama? Kapogian? Saan ba banda? Hahaha. Joke lang. Meron naman silang mga sinabi at hindi ako sasama kung mukha nga silang mga rapist. “Buti na lang hindi kayo nadamay.” Tukoy ko sa mga babaeng kasama nila. “Buti na nga lang talaga.” “Tara na. Parang gusto ko nang igalaw ang katawan ko. Sobra na akong naninigas.” Ani ng isang lalaki. Naninigas? Nilalamig ba siya? “Nilalamig ka Kuya? Eh, mas malamig sa labas?” Nang bigla si
Chapter 5 (7) To Protect Her (Sera POV) “Miss Sera…” Malapit na malapit na talaga sa akin ang mga yapak ang boses nila. Hangang sa di ko na nakayanan, muli na naman akong tumakbo. May mga sinasabi si Kuya sa kabilang linya ngunit hindi ko na ito maintindihan. Kaagad akong hinabol ng mga lalaki. Maririnig na ang mahina kong iyak, hangang sa ibinaba na nga ni Kuya ang tawag. Gagawa siya ng paraan alam ko, ngunit sana naman hindi maging huli ang lahat. Muli akong nagkubli sa mga dahon na sana sapat lang para maitago ako. Nang biglang lumiwanag ang paligid dahil yung ulap na nakatakip sa bilog na bilog na buwan ay dumaan na. Mas lalo akong makikita nito. Sinubukan ko pang maikubli ang aking sarili… At dinig na dinig ko sa paligid ang patuloy na paghahanap nila sa akin at pagtawag ng pangalan ko na para bang matagal na nila akong kilala. Nanginginig ako. Sobrang natatakot sa nangyayari. Hindi ko pinansin ang mga natamo kong sugat, at ang takot na kung ano na nga itong kinalalagyan ko ng
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang