Chapter 5 (6) To Protect Her (Sera POV) Ngunit tumawa na lamang ang mga kasamahan nitong mga lalaki. Parang ayaw talaga nila gamutin. “Wag kang mag-alala Miss Sera, kagat lang ng langgam ito sa amin.” “Kapag nakakita kasi kayo next time ng mga lasing, wag niyo na patulan. Run for your life, sabi diba? Ayaw niyo talagang magpagamot muna.” “Hay naku Miss Sera, magsasayang lang tayo ng oras. Instead na nagpapakasaya na tayo sa tabing dagat. Wag niyo nang pansinin itong sugat namin. Hindi naman siguro nabawasan ang charisma namin at kapugian diba Miss Sera?” Karisama? Kapogian? Saan ba banda? Hahaha. Joke lang. Meron naman silang mga sinabi at hindi ako sasama kung mukha nga silang mga rapist. “Buti na lang hindi kayo nadamay.” Tukoy ko sa mga babaeng kasama nila. “Buti na nga lang talaga.” “Tara na. Parang gusto ko nang igalaw ang katawan ko. Sobra na akong naninigas.” Ani ng isang lalaki. Naninigas? Nilalamig ba siya? “Nilalamig ka Kuya? Eh, mas malamig sa labas?” Nang bigla si
Chapter 5 (7) To Protect Her (Sera POV) “Miss Sera…” Malapit na malapit na talaga sa akin ang mga yapak ang boses nila. Hangang sa di ko na nakayanan, muli na naman akong tumakbo. May mga sinasabi si Kuya sa kabilang linya ngunit hindi ko na ito maintindihan. Kaagad akong hinabol ng mga lalaki. Maririnig na ang mahina kong iyak, hangang sa ibinaba na nga ni Kuya ang tawag. Gagawa siya ng paraan alam ko, ngunit sana naman hindi maging huli ang lahat. Muli akong nagkubli sa mga dahon na sana sapat lang para maitago ako. Nang biglang lumiwanag ang paligid dahil yung ulap na nakatakip sa bilog na bilog na buwan ay dumaan na. Mas lalo akong makikita nito. Sinubukan ko pang maikubli ang aking sarili… At dinig na dinig ko sa paligid ang patuloy na paghahanap nila sa akin at pagtawag ng pangalan ko na para bang matagal na nila akong kilala. Nanginginig ako. Sobrang natatakot sa nangyayari. Hindi ko pinansin ang mga natamo kong sugat, at ang takot na kung ano na nga itong kinalalagyan ko ng
Chapter 5 (8) To Protect Her (Sera POV) “May mahal kayong babae, asawa at anak ninyo na ayaw niyo naman sigurong mangyari ito sa kanila! Please lang wag na wag kayong magtatangka na gawin ito sa akin. Isipin niyo, maari din naman ako magsuplong sa pulis. Kilala ko kayo. Mga mukha niyo, siguradong hindi ko makakalimutan!” “Hahaha. Kahihiyan din ng pamilya mo Miss Sera kapag nalaman ng lipunan na ang Miss Universe na nag-uwi ng kanyang korona ay ginusto na lamang pumasok sa isang s*xual gangb*ng.” Saka sila nagtawanan. Sa mga lumalabas sa bibig nila, sino naman ang hindi matatakot? “Dalhin niyo na siya.” “Bitawan niyo ako!” “Sakto lang kapag nakabalik kami sa hotel mo, siguradong babaliktad na ang mundo. Kami itong lalandiin mo.” Yun ba ang dala ng pina-inom nila sa akin? “Bitiwan niyo ako sabi!” Nagpupumiglas ako. “Ngunit sa ngayon, baka makakuha pa siya ng attention, takpan niyo ang bibig ng babaing yan.” Sapilitan nilang nilagyan ng busal ang aking bibig. Natagalan bago sila
Chapter 5 (9) To Protect Her (Nathaniel POV) Mukha ng babaing nasa paningin ko ngayon parang sinapian ng kung ano. Hindi naman ako naniniwala sa sapi-sapi na yan, ngunit ano ang nangyayari sa babaing ito? “Anong problema mo? Bigla bang nagkasayad ang ulo mo. Sabagay hindi naman talaga matino ang isipan mo. Tsk.” Ngunit lalong lumaki ang mga ngisi nito sa kanyang labi. Para siyang namimilipit na parang nahihiya… Ngunit may nais itong gawin sa akin. Dahil hindi ako komportable sa ginagawa niya, tinakpan ko ang mga mata nito. Mga mata niya na bigla na lamang lumagkit. Tsk. F*ck. Pero malalandi niyang tinangal ang palad ko sa kanyang mga mata, at hinawakan ito, saka hinalikan nito ang kamay ko. Sa ginawa niya parang bigla na lamang akong hindi makakilos. Nagulat ako. Lalong lumaki ang mga ngiti niya. Saka dalawa nang kamay ang ginamit nito para tuluyan na hilain ako palapit sa kanya. Hindi… siya ang tuluyan na nakalapit sa akin, at bigla na lamang inupuan ang aking kandungan. Sa nang
Chapter 5 (10) To Protect Her (Sera POV) Bahagyang napapamulat ang aking mga mata. Dahil ba sa pakiramdam na nasa langit ako. Nakahiga sa ulap, at hindi ko nga maramdaman ang katawan ko. Alam kong may kung anong nakapatong sa akin. Ngunit hindi ko ito iniinda dahil nakayakap ito. Hangang sa tuluyan ko na ngang binuksan ang aking mga mata. Nakabukas ang terrace at sumasayaw sa hangin ang kurtina. Napakasariwa ng hangin. Maliwanag na din ang nakikita ko sa labas, at maaliwalas ang kalangitan. May dumaang ibon, na siyang nagsasabi sa akin na napakaganda ng umagang ito. Uunatin ko na sana ang aking mga kamay para bumangon, ng biglang hindi ko magalaw ang binti at kamay ko. Hangang sa mapatitig ako sa may kisame… Ang chandelier na ito… Pamiliar sa akin. Oo, pamiliar sa akin… Saka ang silid… At ang amoy. Na-nandito ba ako sa bahay ni Kuya Ano? Silid niya ito eh! Paanong nandito ako? At ang tanong kong yun, sapat lang maalala ko kung ano ang nangyari. Sumama ako sa beach party at yung
Chapter 6 She Disappear like a Bubble (Sera POV) Di ko masisi ang kapatid ko kung naiinis siya sa akin ng sobra. Nilagay ko sa panganib ang aming pamilya. Ngunit hindi ko inaasahan na… “Tss. Nagmamayabang ka pa sa lagay mong yan Sera. Ang damit mo, hinding-hindi magiging iyo yan kung maayos na kaibigan ang tumulong sayo.” Panglalaki ang damit ko. At siguradong inaalam na ni Kuya Ruel kung sino ang tumulong sa akin. “A-ano…” “Talaga bang buo kang naka-uwi Sera?” Saka niya iminulat ang kanyang mga mata. “Wag kang magsisinungaling sa akin. Hayaan mong malaman ko ang totoo dahil inaalala lang kita Sera!” “Kuya…” “Sabihin mo sa akin ang nangyari. Sabihin mo sa akin kung sino ang mga h*******k na yun!” Galit nagalit si Kuya Ruel. Kapag ganito ang kapatid ko, mapapayuko na lamang ako. Ang routa ng sasakyan hindi na pabalik sa hotel na tinutuluyan ko. Parang i-uuwi na ako ni Kuya Ruel. Dahil nga galit si Kuya Ruel, yung mood ko saka confidence na sagutin si Kuya Ruel ng may halong bir
Chapter 6 (2) She Disappear like a Bubble (Sera POV) Kahit anong mangyari hindi ko sinabi kay Kuya Ruel kung taga saan nga si Kuya Ano. Sa nadamay lang nga siya sa kaguluhan na ako naman talaga yung naging careless. Baka ano pa ang mangyari na hindi ko inaasahan. Baka mailagay ko pa sa panganib ang buhay ni Kuya Ano. Saka na lang… Kuya Ruel, ku-kung buntis nga ako. Ngunit sa ideya pa lang na mabubuntis ako nito, para akong mahihimatay. Ma-may kakayanan ba si Kuya Ano na panindigan ako? Diyos ko po… Ano itong gulo na ginawa mo Sera sa buhay mo. Dahil ayokong magsalita, napilitan si Kuya Ruel na tawagan ang tauhan niya sa probinsya na alamin kung saan nga ako nagpupunta at kung sino ang nakakita sa akin na may kinakasamang lalaki. Kilalanin nga kung sino si Kuya Ano. Pero natigilan ako ng… Paano na kung si Kuya Ano mismo ang maghanap sa akin? Diyos ko po Kuya Ano?! Wag! Wag na wag mo akong susubukan na hanapin. Please lang. Maawa ka sa sarili mo. Kahit pinanlalamigan na ako sa mga t
To My Lovely Readers,This previous week I lost my dearest Mom and niece, for now, help me to keep reading and remain for the meantime, and can't wait to write again for an update. Hope you understand. Thank you so much.The Ghost PrinceBy DeathWish"Si-sino ka ba talaga..."Ngumisi lang siya sa tanong kong yun...Waring, natatawa sa itinanong ko...Namalayan ko na lang nasa likuran ko siya.Ramdam na ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso ko.Ibinaba niya ang kanyang mukha sa aking tenga..."...ang may-ari ng puso mo."Nagitla ako sa ibinulong niya....dahil...Paglingon ko...Wala na siya...Dahil ang puso kong 'to...ay di nga akin...Kundi sa lalaking minahal ako...Nanghina ang tuhod ko...Minahal niya ako... pero alam ko sa sarili ko...Na kahit kailan hindi ko siya minahal.Tuluyan bumagsak sa sahig ang mga tahod ko.Nakatitig sa akin ang mga nilalang na wala na dapa
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang