(Sera POV)
Pero sa totoo lang, noon pa lang mataas na talaga ang paningin ko kay Ate Wilma. Nirerespeto ko siya bilang isang masipag at magaling na doktor.
Ate Wilma, kailangan ba maglaho itong respeto ko din sayo?
“Naku naman kasi Wilma, dapat pinaalam mo sa akin ang plano mo para maayos na nangyari yun kay Sera. Eh, di sana nadungisan na nga ng ibang lalaki si Sera bago pa man ikasal sila ni Nathaniel. Kung nangyari yun, tiyak na kamumuhian siya ng Old Master Yao. Edi wala na talaga tayong problema.” Kumpirmado na ang kinakausap ni Ate Wilma sa loob ng silid, ay si Mama…
Si Dra. Ruth…
Nakakaiyak… Tuluyan na ata nila akong tinalikuran. Nais pa nilang i-tolerate bigla si Ate Wilma sa kanyang ginagawa.
“Mom, eh ayaw niyo naman ako sang-ayunan noon sa plano ko para kay Nathaniel. Nagawa pa nga ninyong si Sera ang ilatag sa arrange marriage na hinihing
(Sera POV)Dahil sa biglaan kong pagpasok, nanigas ang mga mukha ng mga kinilala kong magulang at si Ate Wilma. Hindi nila ito inaasahan kaya, nagulat sila at malamang nag-aalala kung narinig ko ang mga pinagsasabi nila.“Sera, bumalik ka?” Na nakuha niyang magkunwaring wala silang pinag-usapan na masama laban sa akin. Pero ngumisi dahil nga pumasok na ata sa kukuti niya ang lantaran kong sinabi na hindi niya maagaw sa akin ang posisyon bilang Madam Yao. Pangangatawan ko talaga yan. “Talaga bang hindi ko makukuha ang posisyon na karapat-dapat lang sa akin? Kailan ka pa naging sakim Sera? Nakita mo naman siguro at hindi ka bulag na nagmamahalan kami ni Nathaniel. Ako ang mahal niya, hindi ikaw.”At tuluyan ngang nawala ang maamo at banayad na mukha ni Ate Wilma na ipinakita niya, nang andito pa si Nathaniel kanina.Ngumisi ako sa kanya. Nanginginig man ang katawan ko sa p
(Sera POV)“Nakuha niyo po ba yung phone niyo?” Tanong sa akin ng mabait na driver ni Nathaniel.Napatango ako bilang tugon dito. “Nahanap ko at pasensya na kung medyo nga ako natagalan.”Saka pinagbuksan na ako nito ng pinto. At abala na nga akong gumawa ng mensahe para kay Nathaniel… Na hindi ako makaka-uwi kaagad sa bahay. Didiretso ako kay Kuya Ruel. At inilihim ko sa kanya, kung saan ako susunod na pupunta… Sa clinic ni Dra. Gail, para nga magpa-checkup.Nang makapasok na sa sasakyan… “Naipadala ko na yung mensahe kay Nathaniel. Maari mo ba akong ihatid sa isang Home for the agent na malapit sa Golden street? Andoon kasi si Kuya Ruel at may makaka-usap daw ako doon para nga Makapagturo kung sino ang mga magulang ko.”“Ah sige Madam Yao.”“Thank you.”Pagdating nga namin sa lugar, kaagad akong sinalubong ni
(Nathaniel POV)Tumawag sa akin ang aking ama sa kalagitnaan ng meeting at naka-abot nga sa kanya ang tungkol sa pag-aalala ko kay Wilma na magpapakamatay ito, sa ngalan na din ng pangalan ko… At dinadala niya.Sino naman ang di mag-alala? Nakasalalay dito ang anak ko.“Dad…”“Kapag hindi mo pa tinigilan ang pamilyang Mendevil lalo na ang Wilma na pasira sa relasyon niyo ni Sera, alam mong hindi lang ako uupo at manunuod lang. Huwag mo akong hintayin Nathaniel na ako ang bumura ng pamilyang yan.” May gigil ang salita ng Old Master Yao, at sobra ko din inaalala ang altapresyon nito. “May pinapunta ako riyan na tauhan at tignan mo kung sino ang kasama ng asawa mo para hanapin ang tunay niyang pamilya. Asawa mo hindi mo tinutulungan kundi nag-aalala ka pa sa ma-dramang anak ni William. Tsk.” At ibinaba nito ang tawag.At sa may pintuan nga n
(Sera POV)“Hindi ako ang grabe dito. Ikaw nga itong hindi ko matapatan. Diba kamuntik mo na akong pagahasain sa mga tauhan mong kinuha? Sa ginawa mo, hindi ko na maabot ang iniisip mo. Saka Ate Wilma, curious lang ako, paano mo nilalason ang isipan ng asawa ko? Yung pina-inom ba ng mga inutusan mong lalaki na painumin ako noon, ay yun ba ang pina-inom mo kay Nathaniel para may mangyari sa inyo? Kasi hindi ka naman niya papatulan. Alam kong may nilalagay ka sa inumin ng asawa ko. Bakit Ate Wilma, hindi ka ba niya magalaw-galaw kapag nasa tama siyang isipan? Di ka pa ba niyan nandidiri sa sarili mo?”Saka ang expression ni Ate Wilma, parang lalo kong ginalit ang bulkan. Dahil may sinabi akong totoo sa kanya. Ngunit, masyadong ma-pride si Ate Wilma para labanan ang sinasabi ko sa kanya.“Nasa tamang pag-iisip si Nathaniel kapag nagtatalik kami Sera. Gusto mo ba makita balang araw? Asawa mo nakikipagtalik sa ak
(Nathaniel POV)Pagkatapos na may nangyari sa amin ni Sera… naligo ako. At pinagsusuntok ko nga ang tubig na nararamdaman kong galit para sa aking sarili. Bakit hindi ko napigilan ang aking sarili na saktan ang asawa ko.F*ck! Sarili mo dapat Nathaniel ang sinasaktan mo! Hindi si Sera!Kasalanan mo kung bakit para kang asong ulol na sumusunod ngayon sa mga nangyayari kay Wilma. Dala niya ang anak mo… At doon ka lang nag-aalala para sa kanya.Si Sera ang mahal ko, at talagang huli na nga ang tungkol sa amin ni Wilma. Bata lang ang habol ko sa kanya… At wala na akong paki-alam sa pangakong binitawan ko kay Wilma.Alam kong inayos na ni Mrs. Dorris si Sera, kung sakali ngang nakatulog ito sa ginawa ko. Kaya kampante ako… na dapat lang na hindi ko makita si Sera, at kung ano man ang ginawa kong katarantaduhan sa kanya.Mapapatay ko lang ang aking sarili.Paglabas ko
(Nathaniel POV)Ang bulaklak na yakap-yakap ni Wilma, binili ko yun para sa aking asawa… Pero bakit hindi ko masabi sa kanya na hindi yun kanya? Dahil ba baka maging malungkot ito? Sabagay, kakalabas lang nito sa hospital.Pinagbuksan ko siya ng sasakyan, at kaagad na pumasok ito. Nang biglang ma-aching ito.“Allergy ka ata sa bulaklak.” Napangiti lang sa akin si Wilma. At inabot ko nga dito ang panyo ko. Nang bigla na naman siyang mapabanghing… Kaya nabitawan niya ang bouquet.“Oo, Allergy ako sa bulaklak, at since alam mo na Nathaniel na allergy ako… wag ka na lang bumili ng bulaklak…”“Alam mo naman palang allergy ka, bakit binalikan mo pa ang bulaklak at kinuha ito.” At bago pa man makasagot si Wilma, sinarhan ko na ang pinto. Napailing na lamang ako ng lihim… Kailangan ko ikubli ang nararamdaman ko para kay Sera.Napatitig ako sa bulakl
(Sera POV)Habang namumutol ako ng bulaklak sa hardin, tumunog ang phone ko. Unregister number… Curious ako kung bakit may tumatawag sa akin, kaya sinagot ko na. At nanlaki ang mga mata ko dahil niyaya akong magkaroon ng online interview mamaya.“Meron po ba kayong portfolio Ma’am, kailangan na ipakita yun mamaya.”“Ahh, meron. Thank you.”“Thank you Ma’am, see yah po mamaya.” Saka ibinaba ng HR na kausap ko.Dali-dali kong kinuha ang bulaklak na pinutol ko at bumalik nga sa loob ng bahay. Sa akala kong umalis na si Nathaniel, ayun abala siya sa kinakausap nito sa telephono. Lumingon ito ng bahagyang, pero kaagad naman ako dumiretso sa may sala at tuluyan na ngang inayos muna yung mga vase.Maganda ang umagang ito, para lang masira.Ngunit naramdaman ko ang presensya niya na palapit sa akin.“Talagang iniiwasan mo ako Sera. Mas galingan mo pa ha.”“Oo, next time.”“Tsk. Iniinom mo pa ba ang contraceptive mo?”“Ahhh. No need na din naman inumin diba, since si Wilma na ang ginagalaw mo
(Wilma POV)Parang nagiging istorbo lang talaga ang papel ko kay Nathaniel. Puny*ta! Hangang ngayon hindi parin niya ako kayang mahalin. Ginawa ko na ang lahat-lahat. Tsk.Yung phone niya, boring… Wala akong nakita. Walang laman… Para saan pa ba ang phone niyang ito? Pero ang natuklasan ko, kahit ang number ko hindi niya sini-save sa contacts… Habang si Sera… Ayun, Madam Yao ang nakalagay.Sobra akong naiinis. Napakawalang-hiya talaga ng puny*tang yun.Mahal na ba ni Nathaniel? Hindi maari~! HINDI!At dahil wala ngang progress ang tungko sa divorce paper sa pagitan nilang dalawa, bakit hindi ako gumawa ng paraan na si Sera mismo ang sumuko. Napangiti ako sa aking ideya. Kailangan ko lang ng lalaking magbubuntis sa akin ngayong gabi, at tatawagan ko si Sera gamit ang phone ni Nathaniel, at pak… masasaktan na ng husto niyan si Sera. Ahahaha.Sumuk
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang