(Sera POV)
Gusto ko man matulog, pero hindi ako dinalaw ng puyat. At ang katabi ko, nakatulog na. Bakit kasi ang killjoy ng lalaking ito. Maari naman siyang matulog mag-isa diba? Bakit gusto niyang sumiksik dito sa kwarto ko.
Bumangon ako para nga kumuha ng maiinom. At pumunta ng banyo para ng umihi… Pagkatapos ko, babalik na sana ako sa higaan ng makita ko ngang… Wala si Nathaniel. Huh? Pero napangiti ako. Eh gusto ko nga mawala siya sa higaan ko eh!
At bumulusok nga ako sa higaan. Thank you naman at natauhan ang umag na yun.
Ngunit…
“Inumin mo ito Sera.” Na ikinamulat ko ng aking mga mata na para bang nakakita ako ng isang multo. “Para saan ang titig na yan.”
“Akala ko… tulog ka na… At bumangon ka kanina para matulog sa sarili mong silid?”
“Tss. Inumin mo ito. Makakatulong ito para makatulog ka ng maayos.”
(Wilma POV)“Mommy!” Sigaw ko kaagad pababa ng hagdan, ng magising ako dahil sa maagang pagtawag ni Secretary Taki sa akin.“Iha, dahan-dahan lang sa pagbaba ng hagdan.” Si Dad na kakalabas pa lamang nito sa silid nila. Sumunod naman si Mommy.“Yung secretarya ni Nathaniel, maaga akong tinawagan. Medyo nabwisit nga ako ng kunti kasi nagising ako. Pero maganda naman ang sinabi niya sa akin.”Ngumiti si Mama. “Ano yang magandang sinabi? Hihiwalayan na ba ni Nathaniel si Sera?”“Nope. Pero baka mamaya sabihin niya yan ng personal. Nangyaya si Nathaniel na makipag-lunch sa kanya. Pakiramdam ko Mommy, parang mag-po-propose siya sa akin. Sa isang mamahaling restaurant niya tayo tatagpuin!”Sobra akong nanabik, at parang maiihi nga ako sa pananabik.“Wala na. Talo na si Sera.” Saka ako tumawa.“So, kailangan na i-cancel ulit an
(Sera POV)Nalaman ko kay Manang Dorris na tumawag si Secretary Taki dito, para ipaalam sa akin na hindi makaka-uwi ng isang linggo sa bahay si Nathaniel. “At hindi ka maaring lumabas sa loob ng isang linggo, Madam Yao.”“Huh? Bakit?”“Yun ang huling sinabi ni Secretary Taki sa akin.” Siguradong hindi nga niya alam ang isasagot sa tanong ko. Kaya pumunta ako ng kwarto upang kunin ang aking phone at personal na tawagan si Nathaniel. Tumutunog naman ang phone niya pero hindi nito sinasagot. Naka-tatlong miscall ako, hangang sumuko na nga lang ako. Dahil baka abala talaga yung tao. Mamaya ko na lang tatawagan at tanungin kung bakit naman kailangan ko manatili sa bahay niya ng isang linggo na hindi man lang ako maaring lumabas.Hinintay ko si Joy na makabalik ng gabing yun, at labis na akong nag-aalala sa kanya…“Dumating na po ba si Joy?” Tanong ko ulit kay Manang Dorris.“Hindi pa iha.”“Nag-aalala na ako para sa kanya.”Lumipas nga ang isang linggo, di sinasagot ni Nathaniel ang akin
4050(Sera POV)Ngunit sa situation namin, ako dito ang babae, at si Nathaniel ay lalaki… At malakas siya kumpara sa akin. Hindi niya ako pinakawalan… Kundi sapilitan niya akong niyakap, at natigilan ako dahil… sa sinabi niya sa akin na parang isang bulong…“Alam mo bang nagkakamali ka Sera sa ginawa mo? Alam mo bang pagkakamali na magpakasal ka sa akin? Kung akala mo ang pagpapakasal sa akin ay makukuha mo ang nais mo… Dyan ka nagkakamali.”“Nathaniel…” Dahil marahas na hinubad ni Nathaniel ang twalyang nakapulupot sa akin, na mahigpit ko sanang hinahawakan. Tinapon niya iyon kung saan, at naramdaman ko na lamang inangkin na nito ang aking labi, at naging malilikot ang mga kamay niya. Halos gusto nitong makuha lahat ng aking hininga dahil sa marahas niyang paghalik sa akin. Napapatulak ako sa kanya at pilit na pinipigilan ang mga kamay nito&hell
(Sera POV)O magbabago ba ang isipan ni Nathaniel, kung sabihin ko sa kanya na buntis ako? Walang mangyayari kung hindi ko susubukan diba?Kaya nagmadali na akong magbihis. Bumaba na mayroong nakuhang bagong pag-asa at isantabi ang mga negatibong nangyari kanina. Lalo na ang tungkol sa Contraceptive pill na nais ipa-inom sa akin ni Nathaniel.Hinding-hindi ko yun gagawin. Dala lang ata ito ng panlalason ng isipan ni Ate Wilma sa kanya. Lalaban ako… Hindi ko hahayaan na mangyari ito ulit, at masira nga ng tuluyan ang tiwala ni Nathaniel sa akin. Kung ano man ang sinabi ni Ate Wilma sa kanya, alam kong walang katotohanan ang mga yun. Wala kaming relasyon ni Kuya Ruel, at sana naman wag nilang dinadamay ang tao dito. Ate Wilma, kapatid mo pa namang buo si Kuya Ruel… Pasensya na kung nangyari ang mga bagay na ito. At sa tingin ko huli na ang lahat dahil mayroon na akong nararamdaman para kay Nathaniel.
(Sera POV)Akala ko pa naman ang magandang balita na sasabihin ko kay Nathaniel, ay magpapasaya sa kanya ng husto. Ngunit kailangan ko nang itikom ang aking bibig. Dahil mali ang inaasahan ko. Di nais ni Nathaniel na may mabuo sa pagitan naming dalawa.Sorry baby… Hindi ko na muna sa kanya sasabihin ang tungkol sayo… Kailangan muna ni Daddy magpalamig ng kanyang ulo. Saka na lang baby. Baka kapag sinabi ko sa kanya, hindi pa kita magawang maprotektahan. Hindi talaga maganda ang pagkakataon na ito. Saka na lamang…Pinunasan ko ang luhang tumulo sa aking pisngi. Huminga din ng malalim si Nathaniel na para bang nagsisi sa kanyang ginawa. Instant regret kung tawagin. Sana nga…“Sana naman Nathaniel alam mo ang pinagsasabi mo.” At pilit akong ngumiti.“Ang nais ko lang Sera, inumin mo ang gamot. Hindi darating sa puntong ito, kung sumunod ka kaagad
(Sera POV)Pagkatapos ng kasal namin ni Nathaniel, ni minsan hindi nga ako nagawang dalawin ni Papa at Mama sa pamamahay naming mag-asawa. Ayos lang sa akin, dahil akala ko nga nasa ibang bansa sila. Ngunit ano ito… Umuwi ba sila dahil may hindi na naman magandang ginagawa si Ate Wilma? Pero ang sinasabi ni Mama sa akin, parang ako pa ang may kasalanan kung bakit ito ginagawa ni Ate Wilma sa kanyang sarili.“Ma…”“Wag na wag mo akong matatawag na Ma… Dahil sayo, nagkakaganito ang Ate Wilma mo.”“Ma…” Clueless ako. Tama bang sa aking isisi ang ginagawang pagtangkang pagpapakamatay ni Ate Wilma? Mga mata ni Dra. Ruth, kumpirmado na parang sinaktan ko nga si Ate Wilma.Tungkol ba ito sa relasyon namin ni Nathaniel? Hindi ako ang pilit na sumisiksik sa isang relasyon na meron ang dalawang tao. Kundi si Ate Wilma, na para bang nakikita ko na ang tunay niyang k
(Sera POV)“Sino ka para saktan ang anak namin? Napakabuting tao ni Wilma, para saktan mo siya. Hindi magpapatalo sayo si Wilma, kahit nga nagawa mo akong bulagin sa bait-baitan mo. Si Wilma lamang sa pamilya namin ang hindi mo nabulag. Kaya nga pinag-iinitan mo siya ng husto. Dahil hindi mo siya mapaglaruan sa iyong palad. Oo, kasalanan nga namin kung bakit kami hindi nakinig sa sinabi ng anak namin na mahal na mahal niya si Nathaniel. Bakit? Dahil nga binulag kami ni Sera. Gusto niyang gumanti at saktan si Wilma. Pasensya na kung ngayon kong lang naimulat ang aking mga mata sa kasinungalingan mo Sera. Nathaniel, sana ipaglaban mo ang nararamdaman ng anak ko sayo… Wag na wag kang magpapabulag kay Sera. Wag…”Ako nagbait-baitan?Kailan pa naging peke ang ugali ko sa harapan nila?Bakit parang ako ang sinisira nila dahil sa panlalandi ni Wilma sa asawa ko? Bakit ako?
(Sera POV)“Ang masama pa Sera, wala kaming pagkaalam tungkol sa iniibig ng husto ni Wilma si Nathaniel! Inilihim mo yun sa amin. At ng matuklasan namin, sinabi mo pang hindi naman seryoso ang Ate Wilma mo dahil may nanliligaw naman dito!”“Mama…”“Wag na wag mo akong matatawag na Mama! At wag mong itatangi ulit na hindi totoo ang sinabi ko. Sera, wag mo naman kami gawing traydor sa harapan ng ate mo at ng taong mahal niya. Kasalanan mo ang lahat ng ito! Naiinis na talaga ako sayo ng sobra. Umalis ka na! Alis! At baka mapatay pa kita dahil sa ginagawa mo sa anak namin!”Kumpirmado. Binabaliktad nila ako. Nagmamalinis sila sa harapan ni Nathaniel.Ngumiti ako ng mapait sa harapan ni Dra. Ruth para ipadama ko sa kanya, na sasakyan ko ang scripted niyang sinabi para magmukha akong traydor. At magsasalita na sana para depensahan ko ulit ang aking sarili, ng biglang bumangon sa pa
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang