TWENTY ONE
Drako
Nagsimula nang pumatak ang ulan at nilamon na ng dilim ang paligid pero nanatili akong nakasandal kay Max, hindi nawawalan ng pag-asang maipupuslit ni Grant ang mensahe ko para kay Chleo.
Mula sa pwesto ng mga bantay sa border, inis na nilapag ni Warren ang tumbler niya sa mesa saka sumugod sa ulan para lapitan ako. Kanina niya pa ako kinukumbinsing umuwi na ng Averida pero tumatanggi ako. This is a special day for my Chleo. Alam ko nalulungkot siya dahil unang beses niyang magsi-celebrate ng birthday niya ng wala ang mga magulang niya at gusto kong pawiin ang sakit na dulot ng araw na 'to.
"Bro, sige na umuwi ka na. Anong oras na panigurado tulog na rin si Chleo ng ganitong oras." Pangungumbinsi na naman niya pero um
TWENTY TWODrakoKumikirot pa rin ang sugat ko nang magising ako sa pamilyar na tahanan ng mga Barrimore. Si Luna Yngrid mismo ang gumamot at nagtanggal ng bala sa aking tiyan dahil hindi hinayaan sina Jao na dalhin ako sa infirmary ng Brenther. Unfortunately, they had to let me heal wearing a new restrain. Naaawa man sina Alpha Pierre sa akin, wala silang kapangyarihan sa syudad ng Brenther. Either they'll make me wear a new restrain bracelet or they'll let me lose my case.Kinurap ko ang mga mata ko, saka ko susubukan sanang bumangon ngunit, may pamilyar na bultong dumaluhong sa akin, halatang nagising nang maramdaman ang paggalaw ko."Don't move yet. Baka bumuka ang sugat mo." Paalala niya, ang mga mat
TWENTY THREEChleoThe moving on and healing process was never easy, but I pushed myself to survive it. Ginugol ko ang panahon ko sa pagtulong sa kapatid ko, sa pag-aaral ko, at maging ang ilang outing na sini-set ni Cade, pinatos ko na rin para lang hindi ko matagpuan ang sarili kong tumatakbo pabalik kay Drako dahil kahit hindi pa rin magawang patunayan na ang mga magulang talaga niya ang pumatay sa parents namin ni Layco, naroon pa rin ang galit ni Layco para sa kanila.Hindi ko masisisi si Lay. Hanggang ngayon, sa aming dalawa, siya ang mas nagluluksa pa rin, and I don't think he will ever move on as long as real justice isn't served yet to our parents. I just hope that one day, he will realize that he doesn't need to hate the world and other people. Nobody deserves to
TWENTY FOURChleoHumigpit ang hawak ko sa manibela habang tinatanaw mula sa loob ng sasakyan ang bagong tayong restaurant sa puso ng bayan. It was the same spot where The Red Cafe used to be, narenovate lamang mula labas hanggang sa loob, at mula sa pwesto kung saan naka-park ang aking kotse, malinaw kong nababasa ang pangalan ng resto kung saan kami iniimbitahan ni Winter.The Lafrell.My heart felt like shrinking as I study the outer design. From the glass windows with cursive name of the resto written in gold, to the medieval style of lamps and its wooden door, I knew, it was all my idea that came to life.Pakiramdam ko ay may bumara sa akin
TWENTY FIVEChleo"D—Drako..." I uttered. Si Cade ay tuluyang tumayo at hinatak ako, ngunit ang aking mga mata ay nanatiling nakatitig sa taong ang tagal kong hinangad na makitang muli.I can't help but notice how much he has changed. His clean haircut looks great on him, his muscles grew bigger under his sweaty gray shirt, but one thing didn't change at all. Ang epekto ng kanyang presensya sa aking puso.His eyes narrowed and his jaw locked in a dangerous way as he scanned Cade's exposed upper body. Sapat na ang ekspresyong nakaguhit sa kanyang mukha upang masabi kong hindi niya nagugustuhan ang nakikita.My heart ached, my feet wanted to take my steps toward
TWENTY SIXChleoMy eyes shut as the cold wind blew comforting breeze. Ilang linggo na mula nang makabalik si Drako sa Brenther ngunit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin masanay ang sarili ko sa presensya niya sa bayang ito.Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat ang pagdating ni Savanah sa Brenther, dahil mula nang makilala siya ni Layco, naging okupado ang utak ng kapatid ko at hindi na masyadong naiisip na naririto nang muli si Drako, kaya lang ay mas nadagdagan naman ang problema ng kapatid ko dahil sa pangungulit ng council sa kanya. Layco's wolf is too strong for us to handle as a pack and without a Luna, restrains may no longer work on us anymore on the next full moons.Noong nakaraan lamang ay nagtalo na naman kaming d
TWENTY SEVENChleoHis thumb gently caressed my cold cheek, and my skin ached for the kind of warmth his presence is giving me. Ang mga mata ko ay puno ng pagtatakang nakatitig sa kanyang gwapong mukha, gulong-gulo sa nagiging takbo ng pangyayari.Did I hear him right? Did he really say he's asking my parents for my hand?Humalik ang malamig na hangin sa aking pisngi at tumabing ang ilang hibla ng aking buhok sa aking mukha na mabilis niyang hinawi patungo sa likod ng aking tainga. Hindi ko tuloy naiwasan ang sariwain ang mga alaalang binalik ng simpleng galaw na iyon."I—I thought, I thought you're getting married with someone else that's why you're asking for the ring back."
TWENTY EIGHTChleoMaya't-maya ang pagkawala ng mararahas na buntong hininga mula sa aking bibig habang nakatanaw sa labas ng bintana. My brother is holding a meeting with the pack warriors regarding the pressure the council is putting on his shoulders, and I need to make sure Layco will drink the poison once he's home.Sumara ang aking mga mata nang maalala ko na naman ang naging takbo ng usapan namin ni Drako. The poison. I need to give Layco the poison that can trigger his wolf. Ito na lang ang nakikitang paraan ni Drako, Cade at Warren upang mapilitan si Layco na markahan na ang mate niya.I know this is such a big risk to take. Knowing my brother, he isn't ready to put everything on the line for love. Iyon ang p
TWENTY NINEChleoPinanood kong pumarada ang sasakyan ni Cade sa harap ng kastilyo. Nang tuluyan siyang bumaba ay sumilay kaagad ang matamis niyang ngiting nakasanayan ko nang makita sa ilang taon naming pagiging magkaibigan, ngunit ni minsan ay hindi ko naisip na sa likod ng lahat ng suporta at paghangang tahasan niyang ipinakita ay ang tahimik niyang pagtulong sa aming dalawa ni Drako.Hindi ko napigilang yumapos nang tuluyan niya akong narinig, hanggang sa lumabas ang mga salitang kaya ko pa lamang sabihin habang nasa teritoryo pa kami ng Brenther."Thank you...for everything." I uttered.Cade hugged me back, and the moment he took in a deep breath and gently tap
PearceMy brows furrowed the moment I stepped out of my car, the others parked theirs next to mine. Mukhang napakahalaga ng bagay na kailangan naming pag-usapan ngayon at bakit halos kumpleto kaming lahat pati ang Beta ni Levi at si Hank na bumyahe pa mula Rosset.Levi went out of his car first, his brow cocked at me when he saw me smirked. Sinara ko ang pinto ng kotse ko saka ko tinaas ang ulo ko habang nakangisi sa kanya."How's your sleep? You were like sleeping beauty last week." Alaska ko na kinaigting ng kanyang panga."You're lucky my wife was on her red days when you came over. Kung hindi lang baka sayo at sa magaling mong anak ko naitarak ang lahat wolfabanes na tinatago ng asawa ko."I chuckled in a teasing way before I sighed. "Let's just admit it. You're the underdog in your relationship."Umismid siya at tiniklop ang braso sa tapat ng kanyang dibdib. "And you
Epilogue"Darling, hindi ba masyado naman yatang enggrande 'to? Baka masyadong malaki ang gastusin mo." Kunot-noo niyang sabi habang tinitignan ang listahan ng mga kakailanganin para sa kasal.I can't help but smile. Masyado niya talagang pinoproblema ang pera. Shantal is really a practical wife material. Ayaw niya ng masyadong magastos. She's business minded at gusto niyang palaging nakaplano ang mga pinaggagamitan ng pera. No doubt why Olympus is a success.But there's no way I'll just give her a cheap wedding. I want to make sure our marriage is something she'll never forget. I'll make every second of our lives together memorable. I'll start with our wedding day. I want her big day be the best one that every girl will get jealous to. She deserves all the best
Chapter • Thirty OneHindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko nang makita ang pagbagsak ni Jace sa harap ko. Ang sigaw at pagtawag nina Hank sa pangalan niya ang tangi kong narinig. Para bang pati ang pagtibok ng puso ko ay bigla na lamang tumigil."Kyran! Get King Bjourne!" Sigaw ni Baron kay Kyran.Nakatulala lamang ako sa kanila habang pilit nilang pinapakiramdaman si Jace. Hindi ko magawang humakbang muli palapit sa kanila. Parang pati ako ay mawawalan na ng malay dahil sa nangyayari. Hindi na kinakaya ng utak ko ito.Sunod-sunod na mura ang lumabas sa bibig ni Baron. Bakas na ang pagkabahala sa kanyang mga mata. Halos hindi na maipinta ang mukha niya habang nakatapat ang kanyang tenga sa dibdib ni Jace. Ang puti niyang damit ay namantsahan pang lalo dahil sa dugo ni Jace.Mayamaya'y nagsitakbuhan ang ilang kasamahan namin patungo kay Jace. Lahat ay halos manlumo nang makita ang kalunos-lunos na kalagayan ni Jace. Halos mamu
Chapter • ThirtyI ran as fast as I could. Hindi ko na inintindi ang makapal na luha sa aking mga mata o ang nakakabinging tibok ng aking dibdib. All I can think about right now is to get to Jace before King Karlos do.Ilang hakbang na lamang at mararating na ni King Karlos si Jace ngunit kaagad ko siyang niyakap bago pa man maiangat ni King Karlos ang katana sa ere. Mahigpit kong ipinulupot ang mga braso ko sa katawan ni Jace saka ako mariing pumikit at hinintay ang pagtama ng matalim na bagay sa likod ko.Pero hindi iyon nangyari...Nakaramdam ako ng kakaibang katahimikan. Tila biglang binalot ng matinding tensyon ang paligid na ni isa ay natakot na gumawa ng kahit na anong pagkilos. Even Jace didn't move.
Chapter • Twenty NineSomeone's POV"Fuck. Fuck. Fuck!"Sunod-sunod ang malulutong na murang lumabas mula sa bibig ni Layco habang binabarurot niya ang kanyang sasakyan patungo ng Camelot. He already had a bad feeling about this the moment Hank called him. Mula nang malaman niya ang pagsugod ni Xander sa distrito ni King Karlos, alam na niyang mauuwi sa hindi maganda ang lahat.He dialled Levi's number as soon as he reached the boundary of Brenther and Crescent. Titigil muna siya roon para hingiin ang tulong ni Alpha Pierre."The short-tempered son of a bitch just declared war while his wolf is dying." Inis niyang sabi bago pa man makapagsalita si Levi.
Chapter • Twenty EightMahigpit ang pagkakakuyom ng mga kamao ko habang tahimik akong humihikbi. Nakaupo kaming dalawa ni Klaus sa likod ng sasakyan habang si Jomyl at ang ama nina Kiara ay nasa harap. Ang pinuno ng Camelot ang siyang may hawak sa manibela. Walang ibang ingay na maririnig sa saradong sasakyan kun'di ang impit kong iyak at ang ingay na nagmumula sa aircon ng kotse.Ramdam ko ang panay na sulyap sa akin ni Jomyl. Dinig na dinig sa saradong sasakyan ang kanyang malalalim na hininga. He's blaming himself, I can feel it. Ayaw kong ganoon ang maramdaman niya kaya kaagad kong pinalis ang luha sa aking mga pisngi bago ako humugot ng malalim na hininga. I need to be strong for Jace and his people. I owe this to them. Hindi naman sila malalagay sa alangani kung hindi ako tangang padalos-dalos ng mga na
Chapter • Twenty SevenI never knew what sacrifice really means until this day came... The day when I have to make a choice for myself, for Jace, and for the rest of his people.Hinilot ko ang aking sintido habang nasa byahe patungong Camelot. I have to admit. Hindi madali itong gagawin ko. Umalis kami ni Jomyl kahit na hindi alam ni Jace ang naging pasya ko dahil hanggang ngayon ay wala pa rin siyang malay. Sinubukan akong pigilan ni Pearce pero buo na ang desisyon ko. There is a bigger picture that I need to consider. Hindi na lamang ito tungkol sa akin at kay Jace.Noong una ay nagdalawang-isip pa ako pero pagkatapos kong malaman ang mas malaking problema, naging buo na ang pasya kong magtungo ng Camelot.
Chapter • Twenty SixMahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay ni Jace habang chinicheck siya ng doktor. Walang umiimik sa mga kasama namin sa pribadong silid. Tila ang lahat ay nakaabang din sa sasabihin ng doktor.Obviously, the doktor is not just a typical doctor I know. May kakaiba siyang paraan sa pagsuri kay Jace.Isang malalim na hininga ang pinakawalan nito bago bumaling sa seryosong si Pearce. "This is a big problem, Alpha. His wolf is dying."Nagsalubong ang kilay ni Pearce dahil sa narinig. "Dying? Pa'nong nangyari 'yon?" Puno ng pagtataka nitong tanong.Itinupi ng lalakeng doktor ang kanyang mga braso sa tapat ng kanyang dibdib saka niya seryosong tinign
Chapter • Twenty FiveDamang-dama ko ang matinding problemang kinakaharap ni Jace sa mga oras na ito. Ilang beses na siyang nagpakawala ng malalalim na hininga habang pabalik-balik na naglalakad sa sala.Mayamaya'y pumasok sa loob ng mansyon ang isang lalakeng may mahawk na istilo ng buhok, matangkad at may katamtamang kulay ng kutis, malaking pangangatawan ngunit may napakaamong mukha."Ramiel..." Ani Jace nang makita ang lalake."Alpha, wala talaga. We did everything but we can't trace the giver." Tila bigo nitong pahayag.Naihilamos ni Jace ang kanyang palad sa kanyang mukha saka siya napasabunot sa kanyang buhok. Marahas na naman siyang napabunto