TWENTY SEVEN
Chleo
His thumb gently caressed my cold cheek, and my skin ached for the kind of warmth his presence is giving me. Ang mga mata ko ay puno ng pagtatakang nakatitig sa kanyang gwapong mukha, gulong-gulo sa nagiging takbo ng pangyayari.
Did I hear him right? Did he really say he's asking my parents for my hand?
Humalik ang malamig na hangin sa aking pisngi at tumabing ang ilang hibla ng aking buhok sa aking mukha na mabilis niyang hinawi patungo sa likod ng aking tainga. Hindi ko tuloy naiwasan ang sariwain ang mga alaalang binalik ng simpleng galaw na iyon.
"I—I thought, I thought you're getting married with someone else that's why you're asking for the ring back."
TWENTY EIGHTChleoMaya't-maya ang pagkawala ng mararahas na buntong hininga mula sa aking bibig habang nakatanaw sa labas ng bintana. My brother is holding a meeting with the pack warriors regarding the pressure the council is putting on his shoulders, and I need to make sure Layco will drink the poison once he's home.Sumara ang aking mga mata nang maalala ko na naman ang naging takbo ng usapan namin ni Drako. The poison. I need to give Layco the poison that can trigger his wolf. Ito na lang ang nakikitang paraan ni Drako, Cade at Warren upang mapilitan si Layco na markahan na ang mate niya.I know this is such a big risk to take. Knowing my brother, he isn't ready to put everything on the line for love. Iyon ang p
TWENTY NINEChleoPinanood kong pumarada ang sasakyan ni Cade sa harap ng kastilyo. Nang tuluyan siyang bumaba ay sumilay kaagad ang matamis niyang ngiting nakasanayan ko nang makita sa ilang taon naming pagiging magkaibigan, ngunit ni minsan ay hindi ko naisip na sa likod ng lahat ng suporta at paghangang tahasan niyang ipinakita ay ang tahimik niyang pagtulong sa aming dalawa ni Drako.Hindi ko napigilang yumapos nang tuluyan niya akong narinig, hanggang sa lumabas ang mga salitang kaya ko pa lamang sabihin habang nasa teritoryo pa kami ng Brenther."Thank you...for everything." I uttered.Cade hugged me back, and the moment he took in a deep breath and gently tap
THIRTYChleoIf forever has an expiration date, I hope we'll end ours this way. Holding each other close, busy counting our kisses not the hours, feeling nothing but our burning love for each other.Soft giggles left my lips when Drako gently stroked his fingertips on my side. My naked body felt his burning touch, and my heart flattered with all the emotions I see in his pools I longed to stare at this close for years.Nagbunyi ang aking puso kasabay ng pagkislap ng aking mga matang nakatitig sa kanya.This is still my man. Akin. Akin pa rin. At ang sarap sa pakiramdam namakampantengmuli...Humagod ang palad ko sa kanyang braso saka ko tulu
THIRTY ONEDrakoMalutong ang bawat murang lumalabas sa bibig ko habang pinalilipas ang oras bago ako sumunod kay Cade at Chleo pabalik ng Brenther. The city is under attack by the Quinzel lycans, just when Layco and Chleo are not home.Nahilamos ko ang palad ko sa aking mukha habang pinakikinggan ang sinasabi ni Warren sa aking isip. The pack ain't that strong right now because Layco is on resisting stage. Hangga't pinipigilan niyang i-recognize ang koneksyon nila ng mate niya, patuloy kaming magkakaganito. Lay may possesses one of the deadliest wolf spirits, but without an anchor, it'll be nothing but a problem for everyone."May nagtimbre sa mga tiga-Quinzel, Drako. Malakas ang kutob kong hindi l
THIRTY TWOChleoMaingat na inilapag ni Maui ang tasa ng tsaa sa center table. Ngumiti ako bilang pasasalamat. Kinuha ko ang tasa saka sumimsim ng kaunti."Lumabas na ba ng kwarto niya si Layco?" untag ko saka inilapag ang tasa sa platito.Malungkot siyang umiling. "Hindi po siya lumalabas mula sa kabilang silid."Bahagyang kumunot ang noo ko. "What do you mean?""Simula po nang umalis si Savanah, doon na siya nagstay sa kwarto nito." untag niya.Nahilot ko ang aking sintido sa narinig. Damn, Layco. Trying to stay where her scent was left will never be enough to stop your longing f
THIRTY THREEDrakoCade went home earlier than expected the next day. Nagpaalam ako kay Winter at Zion na aalis na upang bumalik sa Brenther, ngunit ang dalawa, wala yatang balak hayaan akong umalis na maayos ang umaga ko.Zion hugged Winter from behind and purposely kissed the spot where he left his mark. Tignan mo nga naman ang isang ito. Hindi na nakapaghintay na maikasal bago minarkahan ang mapapangasawa. Napakasigurista talaga kaya hindi na nakatakbo pa si Winter.Umismid ako at sinamaan sila ng tingin. "Nice try, asshole." Asik ko bago binuksan ang pinto ng kotse. "Hintayin mo lang na maresolba ko ang mga problema ko, ibabalandra ko sa harap mo ang tiyan ni Chleo."Zion chuckle
THIRTY FOURChleoMy hands are shaking in fury the moment I finally parked my park outside Drako's house. Gusto kong sumabog sa galit. Gusto kong batuhin ang kanyang bintana habang sinisigaw ang pangalan niya, ngunit hindi ko kayang ilagay ang pangalan ng kapatid ko sa matinding kahihiyan.I wanted to see him, asked him if what I saw was true. They were kissing for goodness' sake! I've never seen that coming and that's what frustrates me more right now.Pinatay ko ang makina ng sasakyan at dali-daling nagmartsa patungo sa gate. Patay ang mga ilaw. Hindi ko alam kung dahil lamang sa madaling araw na o wala talaga siya sa bahay niya. Hindi ko na alam. I wanted to scream right now and God knows how hard I am trying to contain
THIRTY FIVEDrako"Tangina!" Hindi ko na napigilan ang sarili kong magmura kasabay ng pagbato ko ng baso sa pader.Lou Ann kept a straight face, but her trembling hand was already on her belly.Lalong nagngitngit ang mga ngipin ko habang marahas na nagtataas-baba ang aking mga balikat. So this is what she was planning all along? Is that why she pretended that she needed my help?!I sighed heavily, my eyes squinted as fury thrummed under my skin like fire consuming my sanity. "We never slept. We never had anything between us I can consider special." May diin kong sabi habang nakaigting ang panga.Lou Ann gulped. Ini
PearceMy brows furrowed the moment I stepped out of my car, the others parked theirs next to mine. Mukhang napakahalaga ng bagay na kailangan naming pag-usapan ngayon at bakit halos kumpleto kaming lahat pati ang Beta ni Levi at si Hank na bumyahe pa mula Rosset.Levi went out of his car first, his brow cocked at me when he saw me smirked. Sinara ko ang pinto ng kotse ko saka ko tinaas ang ulo ko habang nakangisi sa kanya."How's your sleep? You were like sleeping beauty last week." Alaska ko na kinaigting ng kanyang panga."You're lucky my wife was on her red days when you came over. Kung hindi lang baka sayo at sa magaling mong anak ko naitarak ang lahat wolfabanes na tinatago ng asawa ko."I chuckled in a teasing way before I sighed. "Let's just admit it. You're the underdog in your relationship."Umismid siya at tiniklop ang braso sa tapat ng kanyang dibdib. "And you
Epilogue"Darling, hindi ba masyado naman yatang enggrande 'to? Baka masyadong malaki ang gastusin mo." Kunot-noo niyang sabi habang tinitignan ang listahan ng mga kakailanganin para sa kasal.I can't help but smile. Masyado niya talagang pinoproblema ang pera. Shantal is really a practical wife material. Ayaw niya ng masyadong magastos. She's business minded at gusto niyang palaging nakaplano ang mga pinaggagamitan ng pera. No doubt why Olympus is a success.But there's no way I'll just give her a cheap wedding. I want to make sure our marriage is something she'll never forget. I'll make every second of our lives together memorable. I'll start with our wedding day. I want her big day be the best one that every girl will get jealous to. She deserves all the best
Chapter • Thirty OneHindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko nang makita ang pagbagsak ni Jace sa harap ko. Ang sigaw at pagtawag nina Hank sa pangalan niya ang tangi kong narinig. Para bang pati ang pagtibok ng puso ko ay bigla na lamang tumigil."Kyran! Get King Bjourne!" Sigaw ni Baron kay Kyran.Nakatulala lamang ako sa kanila habang pilit nilang pinapakiramdaman si Jace. Hindi ko magawang humakbang muli palapit sa kanila. Parang pati ako ay mawawalan na ng malay dahil sa nangyayari. Hindi na kinakaya ng utak ko ito.Sunod-sunod na mura ang lumabas sa bibig ni Baron. Bakas na ang pagkabahala sa kanyang mga mata. Halos hindi na maipinta ang mukha niya habang nakatapat ang kanyang tenga sa dibdib ni Jace. Ang puti niyang damit ay namantsahan pang lalo dahil sa dugo ni Jace.Mayamaya'y nagsitakbuhan ang ilang kasamahan namin patungo kay Jace. Lahat ay halos manlumo nang makita ang kalunos-lunos na kalagayan ni Jace. Halos mamu
Chapter • ThirtyI ran as fast as I could. Hindi ko na inintindi ang makapal na luha sa aking mga mata o ang nakakabinging tibok ng aking dibdib. All I can think about right now is to get to Jace before King Karlos do.Ilang hakbang na lamang at mararating na ni King Karlos si Jace ngunit kaagad ko siyang niyakap bago pa man maiangat ni King Karlos ang katana sa ere. Mahigpit kong ipinulupot ang mga braso ko sa katawan ni Jace saka ako mariing pumikit at hinintay ang pagtama ng matalim na bagay sa likod ko.Pero hindi iyon nangyari...Nakaramdam ako ng kakaibang katahimikan. Tila biglang binalot ng matinding tensyon ang paligid na ni isa ay natakot na gumawa ng kahit na anong pagkilos. Even Jace didn't move.
Chapter • Twenty NineSomeone's POV"Fuck. Fuck. Fuck!"Sunod-sunod ang malulutong na murang lumabas mula sa bibig ni Layco habang binabarurot niya ang kanyang sasakyan patungo ng Camelot. He already had a bad feeling about this the moment Hank called him. Mula nang malaman niya ang pagsugod ni Xander sa distrito ni King Karlos, alam na niyang mauuwi sa hindi maganda ang lahat.He dialled Levi's number as soon as he reached the boundary of Brenther and Crescent. Titigil muna siya roon para hingiin ang tulong ni Alpha Pierre."The short-tempered son of a bitch just declared war while his wolf is dying." Inis niyang sabi bago pa man makapagsalita si Levi.
Chapter • Twenty EightMahigpit ang pagkakakuyom ng mga kamao ko habang tahimik akong humihikbi. Nakaupo kaming dalawa ni Klaus sa likod ng sasakyan habang si Jomyl at ang ama nina Kiara ay nasa harap. Ang pinuno ng Camelot ang siyang may hawak sa manibela. Walang ibang ingay na maririnig sa saradong sasakyan kun'di ang impit kong iyak at ang ingay na nagmumula sa aircon ng kotse.Ramdam ko ang panay na sulyap sa akin ni Jomyl. Dinig na dinig sa saradong sasakyan ang kanyang malalalim na hininga. He's blaming himself, I can feel it. Ayaw kong ganoon ang maramdaman niya kaya kaagad kong pinalis ang luha sa aking mga pisngi bago ako humugot ng malalim na hininga. I need to be strong for Jace and his people. I owe this to them. Hindi naman sila malalagay sa alangani kung hindi ako tangang padalos-dalos ng mga na
Chapter • Twenty SevenI never knew what sacrifice really means until this day came... The day when I have to make a choice for myself, for Jace, and for the rest of his people.Hinilot ko ang aking sintido habang nasa byahe patungong Camelot. I have to admit. Hindi madali itong gagawin ko. Umalis kami ni Jomyl kahit na hindi alam ni Jace ang naging pasya ko dahil hanggang ngayon ay wala pa rin siyang malay. Sinubukan akong pigilan ni Pearce pero buo na ang desisyon ko. There is a bigger picture that I need to consider. Hindi na lamang ito tungkol sa akin at kay Jace.Noong una ay nagdalawang-isip pa ako pero pagkatapos kong malaman ang mas malaking problema, naging buo na ang pasya kong magtungo ng Camelot.
Chapter • Twenty SixMahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay ni Jace habang chinicheck siya ng doktor. Walang umiimik sa mga kasama namin sa pribadong silid. Tila ang lahat ay nakaabang din sa sasabihin ng doktor.Obviously, the doktor is not just a typical doctor I know. May kakaiba siyang paraan sa pagsuri kay Jace.Isang malalim na hininga ang pinakawalan nito bago bumaling sa seryosong si Pearce. "This is a big problem, Alpha. His wolf is dying."Nagsalubong ang kilay ni Pearce dahil sa narinig. "Dying? Pa'nong nangyari 'yon?" Puno ng pagtataka nitong tanong.Itinupi ng lalakeng doktor ang kanyang mga braso sa tapat ng kanyang dibdib saka niya seryosong tinign
Chapter • Twenty FiveDamang-dama ko ang matinding problemang kinakaharap ni Jace sa mga oras na ito. Ilang beses na siyang nagpakawala ng malalalim na hininga habang pabalik-balik na naglalakad sa sala.Mayamaya'y pumasok sa loob ng mansyon ang isang lalakeng may mahawk na istilo ng buhok, matangkad at may katamtamang kulay ng kutis, malaking pangangatawan ngunit may napakaamong mukha."Ramiel..." Ani Jace nang makita ang lalake."Alpha, wala talaga. We did everything but we can't trace the giver." Tila bigo nitong pahayag.Naihilamos ni Jace ang kanyang palad sa kanyang mukha saka siya napasabunot sa kanyang buhok. Marahas na naman siyang napabunto