Chapter 13
Chleo
My dad is too busy because of the upcoming Howling Night on Saturday. Si Cade tuloy ang nagprisintang maghatid sa amin ni Layco sa school ngayong araw gamit ang kotse nila. Sa harap niya ako pinaupo habang si Lay naman ay nasa passenger seat at halos hindi sumali sa kwentuhan naming ni Cade habang nasa daan papuntang Brenther High.
"Oo nga pala. I wanna apologize for what happened last Sunday morning. Kung hindi ko kayo iniwan, baka nakatulong akong pakalmahin ang lolo mo." He said in an apologetic tone.
Pilit akong ngumiti saka ko iniling ang aking ulo. "It's not your fault, Cade. Ako ang nagsabi sayong iwan mo muna kami. Isa pa matagal nang ganoon ang lolo a
FOURTEENChleoHindi ko alam kung saan kumuha ng lakas ng loob si Lou Ann at Bently para magpaalam sa mga magulang ko kung pwede ba nila akong sugurin sa loob ng aking kwarto. These two are getting more and more comfortable dealing with my folks that they feel so free to barge in my room whenever they want. My mom even gave them a spare key to my room two days ago!Nagtalukbong ako kaagad nang marinig ko ang kalansing ng mga susi. Wala ang parents ko dahil sa Nexus game at kasama nila si Layco. Ako lamang ang naiwan sa kastilyo at kung kailan akala kong makakadama na ako ng katahimikan, heto ang dalawang kaibigan ko."Chleo! Hindi ka na naman matawagan ano ka ba naman!" Sita ni Lou Ann nang tuluyan silang nakapasok.
FIFTEENChleoMy mom decided to help me fix my hair. She braided it, making sure it's tight enough so it wouldn't get on my way during training. Nagpasya kami ni Layco na sumali sa buong troupe ng new lycan trainees. Although my brother is already in the advance phase like Drako, he chose to go with me today to see how others cope up with the changes happening to our bodies.I'm wearing my training pants, a pair of white with peach lining running shoes, and a comfy black shirt. Si Lou Ann ay naka-messy bun ang kulot na buhok at hindi suot ang kanyang salamin ngayon. Hindi ko tuloy maiwasang i-appreciate ang ganda niyang madalas niyang itinatago."Wow, Lou Ann. Glow up ba kapag may training?" Biro ni Warren nang
SIXTEENChleo"Cheers sa comeback ng the unbreakable group four!" Masayang sigaw ni Lou Ann habang nakataas ang aming mga baso. We're at the usual spot at the Red Cafe, celebrating our first after-school group date after what happened between me and Drako.Hindi tuloy namin naiwasan ni Drako ang matawa habang inuuntog ang baso sa baso ng dalawa pa naming kasama. Nang ilapag namin ang mga ito, nagde-watro di Lou Ann saka niya inayos ang kanyang salamin. Ang mga mata niya ay kunwaring naniningkit sa amin. "Baka may gusto kayong sabihin sa amin?" Nagtaas-baba ang kanyang mga kilay habang si Bently ay ngumingisi-ngising sumisimsim sa kanyang lemonade."Uhm." Namula ang aking pisngi nang balingan ko si Drako na kumukutsara ng blueberry che
SEVENTEENDrakoEvery single day, I get threats from Chleo's grandpa. Gusto ni Sir Thomas na iwan ko si Chleo para sa ikabubuti niya, pero gusto kong maging maramot. I cannot let Chleo go just because someone told me to do it. Hangga't hindi siya ang umaayaw sa akin, patutunayan ko ang sarili ko sa kanya at sa mga taong hindi pabor sa nararamdaman namin para sa isa't-isa.I studied more. My grades improved and my trainings with Layco went more intense. Nagiging kabisado na namin ang galaw ng isa't-isa at paminsan-minsan, sumasabak na rin kami sa ilang on the job trainings ng deltas.Layco refused to have special treatment as a Delta. Kumbaga kung nasaan ako, naroon din siya. Malaki rin ang pasalamat ko na pabor
EIGHTEENChleoMy knees almost gone weak the moment my eyes saw the two bodies lying on the stone table, both covered with white cloth stained with their own blood. Ang kapatid kong si Layco ay tulala sa tabi ng girlfriend niyang si Jaimie habang pumapatak ang mga luha, ni hindi magawang humakbang palapit sa dalawang bangkay na nasa quarters.Hawak ako ni Drako, inaalalayan dahil baka kung isa ko lamang na hahakbang, tuluyan akong mabuwal. Ang puso ko ay nagwawala sa sari-saring emosyong tanging kaya ko lamang isabuhay gamit ang mga luhang rumaragasa sa aking magkabilang pisngi.Kumawala ang aking hikbi nang tuluyan kong narating ang hinihigaan nila. Hindi. Ayaw kong maniwala. Ang mga magulang namin, hindi nila kami basta iiwan. They
NINETEENChleoThe whole pack mourned for the death of my parents, while there's Drako, with no one to share his grief. Ang sakit sa loob kong hindi ko siya mapuntahan, dahil kailangan din ako ng kapatid ko, at natatakot akong magtalo na naman kaming dalawa oras na sumuway ako sa kanila ni Lolo.Napakahirap maipit sa isang sitwasyong ni minsan ay hindi mo inakalang kalalagyan mo, at sa pagkakataong ito, hindi ko maaaring basta hayaang magdesisyon ang puso ko.Namuong muli ang aking mga luha habang pinagmamasdan ko ang larawan na nakapatong sa shelf. Ang pamilya namin ni Layco, kasama ang mga magulang ni Drako at siya. It was taken during our first anniversary together. We were so happy back then. Why does it have to remain a painful m
TWENTYChleoI let the woody crisp air fill my lungs as I watch the sun set from the spot I keep coming back to for months now. Niyakap ko ang aking sarili habang mapaklang nakangiti. Ang aking mga daliri ay dumausdos sa lapida sa aking harap, ang lapida kung saan nakasulat ang pangalan ng aking mga magulang.Tears stung my eyes again as the memories came flashing in my head once more like a nightmare I wish I could just escape. Ilang buwan na mula nang mawala sila, at kasabay ng kanilang pagkamatay ay ang malaking pagbabago ng buhay naming mga naiwan.My brother Layco became the Alpha but instead of giving Drako the Beta title, he picked Grant instead to be on his side. His anger towards Drako's parents clouded his judgem
TWENTY ONEDrakoNagsimula nang pumatak ang ulan at nilamon na ng dilim ang paligid pero nanatili akong nakasandal kay Max, hindi nawawalan ng pag-asang maipupuslit ni Grant ang mensahe ko para kay Chleo.Mula sa pwesto ng mga bantay sa border, inis na nilapag ni Warren ang tumbler niya sa mesa saka sumugod sa ulan para lapitan ako. Kanina niya pa ako kinukumbinsing umuwi na ng Averida pero tumatanggi ako. This is a special day for my Chleo. Alam ko nalulungkot siya dahil unang beses niyang magsi-celebrate ng birthday niya ng wala ang mga magulang niya at gusto kong pawiin ang sakit na dulot ng araw na 'to."Bro, sige na umuwi ka na. Anong oras na panigurado tulog na rin si Chleo ng ganitong oras." Pangungumbinsi na naman niya pero um
PearceMy brows furrowed the moment I stepped out of my car, the others parked theirs next to mine. Mukhang napakahalaga ng bagay na kailangan naming pag-usapan ngayon at bakit halos kumpleto kaming lahat pati ang Beta ni Levi at si Hank na bumyahe pa mula Rosset.Levi went out of his car first, his brow cocked at me when he saw me smirked. Sinara ko ang pinto ng kotse ko saka ko tinaas ang ulo ko habang nakangisi sa kanya."How's your sleep? You were like sleeping beauty last week." Alaska ko na kinaigting ng kanyang panga."You're lucky my wife was on her red days when you came over. Kung hindi lang baka sayo at sa magaling mong anak ko naitarak ang lahat wolfabanes na tinatago ng asawa ko."I chuckled in a teasing way before I sighed. "Let's just admit it. You're the underdog in your relationship."Umismid siya at tiniklop ang braso sa tapat ng kanyang dibdib. "And you
Epilogue"Darling, hindi ba masyado naman yatang enggrande 'to? Baka masyadong malaki ang gastusin mo." Kunot-noo niyang sabi habang tinitignan ang listahan ng mga kakailanganin para sa kasal.I can't help but smile. Masyado niya talagang pinoproblema ang pera. Shantal is really a practical wife material. Ayaw niya ng masyadong magastos. She's business minded at gusto niyang palaging nakaplano ang mga pinaggagamitan ng pera. No doubt why Olympus is a success.But there's no way I'll just give her a cheap wedding. I want to make sure our marriage is something she'll never forget. I'll make every second of our lives together memorable. I'll start with our wedding day. I want her big day be the best one that every girl will get jealous to. She deserves all the best
Chapter • Thirty OneHindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko nang makita ang pagbagsak ni Jace sa harap ko. Ang sigaw at pagtawag nina Hank sa pangalan niya ang tangi kong narinig. Para bang pati ang pagtibok ng puso ko ay bigla na lamang tumigil."Kyran! Get King Bjourne!" Sigaw ni Baron kay Kyran.Nakatulala lamang ako sa kanila habang pilit nilang pinapakiramdaman si Jace. Hindi ko magawang humakbang muli palapit sa kanila. Parang pati ako ay mawawalan na ng malay dahil sa nangyayari. Hindi na kinakaya ng utak ko ito.Sunod-sunod na mura ang lumabas sa bibig ni Baron. Bakas na ang pagkabahala sa kanyang mga mata. Halos hindi na maipinta ang mukha niya habang nakatapat ang kanyang tenga sa dibdib ni Jace. Ang puti niyang damit ay namantsahan pang lalo dahil sa dugo ni Jace.Mayamaya'y nagsitakbuhan ang ilang kasamahan namin patungo kay Jace. Lahat ay halos manlumo nang makita ang kalunos-lunos na kalagayan ni Jace. Halos mamu
Chapter • ThirtyI ran as fast as I could. Hindi ko na inintindi ang makapal na luha sa aking mga mata o ang nakakabinging tibok ng aking dibdib. All I can think about right now is to get to Jace before King Karlos do.Ilang hakbang na lamang at mararating na ni King Karlos si Jace ngunit kaagad ko siyang niyakap bago pa man maiangat ni King Karlos ang katana sa ere. Mahigpit kong ipinulupot ang mga braso ko sa katawan ni Jace saka ako mariing pumikit at hinintay ang pagtama ng matalim na bagay sa likod ko.Pero hindi iyon nangyari...Nakaramdam ako ng kakaibang katahimikan. Tila biglang binalot ng matinding tensyon ang paligid na ni isa ay natakot na gumawa ng kahit na anong pagkilos. Even Jace didn't move.
Chapter • Twenty NineSomeone's POV"Fuck. Fuck. Fuck!"Sunod-sunod ang malulutong na murang lumabas mula sa bibig ni Layco habang binabarurot niya ang kanyang sasakyan patungo ng Camelot. He already had a bad feeling about this the moment Hank called him. Mula nang malaman niya ang pagsugod ni Xander sa distrito ni King Karlos, alam na niyang mauuwi sa hindi maganda ang lahat.He dialled Levi's number as soon as he reached the boundary of Brenther and Crescent. Titigil muna siya roon para hingiin ang tulong ni Alpha Pierre."The short-tempered son of a bitch just declared war while his wolf is dying." Inis niyang sabi bago pa man makapagsalita si Levi.
Chapter • Twenty EightMahigpit ang pagkakakuyom ng mga kamao ko habang tahimik akong humihikbi. Nakaupo kaming dalawa ni Klaus sa likod ng sasakyan habang si Jomyl at ang ama nina Kiara ay nasa harap. Ang pinuno ng Camelot ang siyang may hawak sa manibela. Walang ibang ingay na maririnig sa saradong sasakyan kun'di ang impit kong iyak at ang ingay na nagmumula sa aircon ng kotse.Ramdam ko ang panay na sulyap sa akin ni Jomyl. Dinig na dinig sa saradong sasakyan ang kanyang malalalim na hininga. He's blaming himself, I can feel it. Ayaw kong ganoon ang maramdaman niya kaya kaagad kong pinalis ang luha sa aking mga pisngi bago ako humugot ng malalim na hininga. I need to be strong for Jace and his people. I owe this to them. Hindi naman sila malalagay sa alangani kung hindi ako tangang padalos-dalos ng mga na
Chapter • Twenty SevenI never knew what sacrifice really means until this day came... The day when I have to make a choice for myself, for Jace, and for the rest of his people.Hinilot ko ang aking sintido habang nasa byahe patungong Camelot. I have to admit. Hindi madali itong gagawin ko. Umalis kami ni Jomyl kahit na hindi alam ni Jace ang naging pasya ko dahil hanggang ngayon ay wala pa rin siyang malay. Sinubukan akong pigilan ni Pearce pero buo na ang desisyon ko. There is a bigger picture that I need to consider. Hindi na lamang ito tungkol sa akin at kay Jace.Noong una ay nagdalawang-isip pa ako pero pagkatapos kong malaman ang mas malaking problema, naging buo na ang pasya kong magtungo ng Camelot.
Chapter • Twenty SixMahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay ni Jace habang chinicheck siya ng doktor. Walang umiimik sa mga kasama namin sa pribadong silid. Tila ang lahat ay nakaabang din sa sasabihin ng doktor.Obviously, the doktor is not just a typical doctor I know. May kakaiba siyang paraan sa pagsuri kay Jace.Isang malalim na hininga ang pinakawalan nito bago bumaling sa seryosong si Pearce. "This is a big problem, Alpha. His wolf is dying."Nagsalubong ang kilay ni Pearce dahil sa narinig. "Dying? Pa'nong nangyari 'yon?" Puno ng pagtataka nitong tanong.Itinupi ng lalakeng doktor ang kanyang mga braso sa tapat ng kanyang dibdib saka niya seryosong tinign
Chapter • Twenty FiveDamang-dama ko ang matinding problemang kinakaharap ni Jace sa mga oras na ito. Ilang beses na siyang nagpakawala ng malalalim na hininga habang pabalik-balik na naglalakad sa sala.Mayamaya'y pumasok sa loob ng mansyon ang isang lalakeng may mahawk na istilo ng buhok, matangkad at may katamtamang kulay ng kutis, malaking pangangatawan ngunit may napakaamong mukha."Ramiel..." Ani Jace nang makita ang lalake."Alpha, wala talaga. We did everything but we can't trace the giver." Tila bigo nitong pahayag.Naihilamos ni Jace ang kanyang palad sa kanyang mukha saka siya napasabunot sa kanyang buhok. Marahas na naman siyang napabunto