Nandilim ang mukha ni Mr. Summers. Tumingin siya kay Jane. Mahirap bawiin ang tubig na iyong binuhos, paano na lang ang kanyang mga sinabi.Ng makita niya ang gulat sa mukha ni Jane, ang kanyang ekspresyon ay naging kalmado.Tinignan ni Jane ang matandang lalaki na may gulat sa kanyang mukha. Hindi niya maintindihan kung paano nagawa ng isang ama na patayin ang kanyang sariling anak. Kahit si Joseph ay hindi gagawin ang ganitong klaseng karumal dumal na gawain.“Paano mo nagawa iyon?” Sumigaw siya. Kahit na walang kahit na ano kung hindi galit sa pagitan niya at ni Rosaline, Hindi niya mapigilan ang kanyang sarili matapos malaman na ang sarili nitong ama ang pumatay dito. Ito ay sobrang nakakagulat na balita.“Bakit?” Tumingin siya kay Mr. Summers. “Bakit? Bakit mo ito ginawa? Hindi ka ba natatakot na makidlatan?”Hindi siya naghahanap ng hustisya para kay Rosaline. Naranasan niya ang buhay ng upper class at naramdaman ang buhay ng karangyaan bago mag 20 na taong gulang. Subalit,
Lumaki siya kasama ang kanyang lolo habang si Jason ay mas gustong manatili kasama ng kanyang magulang.Isang beses ang kanyang lolo ay nagbiro at sinabi, “Bibigyan ko kayo parehas ng misyon. Sinuman ang makakanakaw sa mahalagang panulat ni Uncle Tanner mula sa kanya, ang makakagawa nito ay ang mananalo. Ibibigay ko sa panalo ang jade Pixiu sa aking kwarto.”Sa huli, siya ang panalo. Ng makuha niya ang jade Pixiu, nasasabik siya. Marami siyang nakitang jade Pixius dahil lumaki siya sa pamilyang ganito. Subalit, ang jade Pixiu ng kanyang lolo ay kakaiba sa iba. Ang kulay nito ay sobrang translucent. Kapag itinaas mo ito paharap sa araw ito ay magmumukha na parang transparent. Lahat ng babae ay mahilig sa makinang na bagay at si Jane ay isa sa mga ito.Ng makita ito ni Jason, gusto niyang kuhanin ito mula kay Jane. Tumanggi si Jane at tinulak siya. Hindi siya gumamit ng pwersa, ngunit sapat na ito para itulak si si Jason sa lapag.Ang bantany ni Jason, si Mrs. Potter, ay nakita ang n
Ang mainit na dugo ay kayang tunawin ang malamig na puso.Tinignan niya ang kanyang palad na may tumutulong dugo. Tapos, nilipat niya ang kanyang tingin sa kanyang mukha. Nakita ni Jane si Sean na nagdalawang isip. Ang init sa kanyang puso ay nawala.Siya ay nagdadalawang isip pa din. Sa dulo ng araw, hindi niya pa din siya pinaniniwalaan.Tinikom ni Jane ang kanyang labi sa kapaitan.Sa sandaling ito, si Alora ay tinanggal ang tali sa paligid ng kamay ni Jane na may namumutlang mukha.Ng makita niya ang namumutlang labi ni Alora, tinulungan niya siyang tumayo at sinabi kay Sean, “Sumalo ng sipa si Alora sa akin. Nasaktan siya. Dalhin natin siya sa ospital. Ang iyong kamay ay nasugatan din.”Para kay Mr. Summers, wala siyang pakialam tungkol sa lalaking iyon.Hindi inasahan ni Sean na ang kanyang pagdadalawang isip ay tinulak ang sensitibong babae palayo na pinahirapan ng mundo. Nakita niya na ang mukha ni Alora ay nandilim. Hinahawakan niya ang kanyang tiyan. Narinig niya din s
Si Jane ay hawak pa din ang kanyang identification card habang nakanginit ay biglang natahimik.“Kalimutan mo na. Magpanggap ka na wala akong sinabing kahit na ano,” Sabi ni Alora habang biglang umiling.Tumingin siya kay Alora. “Hindi ko alam.” Si Alora ay nagulat. Anong ang ibig sabihin niya ng ‘hindi alam’?’Na para bang naintindihan ni Jane ang gulat ni Alora. Umiling muli ang ulo ni Jane. “Hindi ko talaga alam.” May kwenta pa ba ang tanong na ito pagkatapos ng sobrang daming panyayari? Kumurba ang kanyang labi. “Subalit, alam ko na ako ay laging nasasaktan kapag katabi ko siya. Kapag natutulog ako katabi niya, marami akong walang tulog na gabi.”Nakita ni Alora ang paglobo sa mata ni Jane.“Matapos makalaya sa kulungan, Gusto ko na makalabas sa siyudad na ito. Ng makita ko siya muli sa East Emperor, hindi na ako naglakas loob na mahalin pa ang taong ito. Ang tanging bagay na inisip ko ay ang bayaran ang aking utang.” Tumawa siya. Ayaw niyang sabihin kay Alora ang tungkol kay
Ngumiti si Michael. Mukhang inaasar niya ng harapan si Sean. Ito ay hindi unang beses na ginawa niya ito.“Brother? Ang aking ina ay nagsilang lang sa akin. Kailan pa ako nagkaroon ng kapatid?” Nanlalamig na tumawa si Sean. “Michael, ikaw ang nasa likod nito, tama ba?”Kung hindi, paano na lang dumating ang kanyang tao sa pintuan para pigilan silang makaalis ng sila ay paalis na?“Alam ko na ang matandang aso na iyon ay dinakip si Miss Dunn na nawalan na ng reputasyon. Subalit, hindi ibig sabihin nito na ako ang may kasalanan sa likod nito.”“Kung gayon, alam mo kung sino ang nasa likod nito?”“Gusto mo malaman?” Tumawa si Michael. “Sige, pagkatapos mo ako talunin.”Ang dalawang lalaki ay nagsimulang maglaban. Ang kanilang mga kamao ay nagsimulang magliparan. Silang pareho ay hindi pinagbibigyan ang isa’t isa. Para kay Sean, ang presensya ni Michael ay parang tinik sa kanyang daliri. Hindi ito papatay sa kanya, ngunit masakit ito kapag hinahawakan niya.Para naman kay Michael, s
Matapos dumating ni Sean sa ospital, nakita niya si Alora pero hindi si Jane. Ng makita niya si Alora sa ospital, siya ay natutulog sa pagod.Kumatok si Uno sa pintuan at si Alora ay nagising sa kanyang tulog inaantok pa.“Ikaw lang? Nasaan si Jane?”Si Alora ay hindi gaano nakokonsensya ng tumingin siya sa nandidilim na mukha ni Sean. “Sabi ni Jane nauuhaw siya, kaya bumili siya ng tubig. Hindi mo ba siya nakita ng umakyat ka?”Pwede niyang tulungan si Jane na makatakas, ngunit hindi niya pwedeng hayaan ang lalaking ito na malaman ang tungkol dito. Si Alora ay si Alora pa din. Pwede niyang isugal ang lahat para tulungan si Jane dahil sa pagkahumaling na nakatago ng malalim sa kanyang puso ng maraming taon na.Subalit, hindi nya pwedeng hayaan ang kanyang sarili na malagay sa panganib sa pagtulong ng isang tao.Hindi kailanman aamin si Alora kay Sean.Nakita niya na si Jane ay determinadong umalis. Syempre ang hangal na babaeng iyon ay may determinadong puso para umalis kahit na
Tumawag si Sean, “Uno.” Si Uno ay kaagad na naglabas ng bulto ng pera, halos limang libo lahat. “Heto, sir. Regalo ng aming boss. Nagmamadali kami kaya wala kami gaanong pera ngayon. Pagpasensyahan mo na.”Pagkasabi niya nito, hindi niya pinansin ang katotohanan na ang driver ng taxi ay talagang nakatunganga. Si Uno ay inilagay ang pera sa kamay ng driver ng taxi at sinundan siy Sean, pumasok sa kotse.“Tumawag ka at magtanong kung mayroon pang ibang flight papunta sa Xiamen ngayon. Alamin mo ang pinaka huli na hindi pa lumilipad.”“Yes, sir.”Matapos ang sandali, tumugon si Uno, “Boss, kakalipad lang nito. Ano ngayon?”“Kung tama ang pagkakaalala ko, si Mr. Charles mula sa Hangzhou ay may private jet, tama?” Kahit na sinabi niya ito, kaagad niyang tinawagan ang “Mr. Charles”, tinatanong kung pwede niyang hiramin ang kanyang jet.Isang manipis na pawis ang lumitaw sa noo ni Alora. Nanliit ang mata ni Sean. “Mainit ba masyado para sayo, Alora?”“Opo, kaunti. Hindi ako sobrang san
Binigyan niya ng tingin si Uno, na siyang nakaluhod sa kanyang harapan. “Bakit pinalitan mo ang mga dokumento? Kasama ka ba ng matandang g*gong Summers na iyon? Sabihin mo sa akin, nasaan siya?”Nasaan ba siya? Iyon ang talagang gusto niyang malaman!“H… Hindi ko alam kung nasaan ang madam. A… Ako ay bumigay sa sandali ng kahinaan.”“Tama na!” Sumigaw ang lalaki bago minasahe ang kanyang kilay. “May pakialam lang ako sa isang bagay. Nasaan siya?” Para kay Uno, walang pakialam si Sean tungkol sa kanya ngayon. “Ang iyong tungkulin dito ay tapos na. Tutal matagal ka na sa akin, umalis ka na lan.”“Boss!” Hindi naniniwala si Uno. “Parusahan mo ako, wala akong pakialam kung paano! Huwag mo lang akong itaboy!”“Dos, paalisin mo na siya.” Minasahe ni Sean ang kanyang kilay, mukhang sobrang pagod. Hindi pa siya halos nakakatulog nitong nakaraan mga araw at wala siyang enerhiya para sa kahit sinong hindi importante ngayon.“Bo…”“Uno. Huwag ka ng manggulo ngayon!” Lumapit si Dos sa kanya
Ang pangalan ko ay Luka Stewart. Ito ay kakaibang pangalan, ‘diba? Parang ‘Tignan mo! Sabaw.’Lolo ko ang nagbigay ng pangalan ko. Sa lahat ng maraming taon ng karanasan ko bilang bata ay nagsasabi na ang lolo ko ay hindi mabait na tao.Isang tabi na ang lahat, tignan mo na lang ang pangalan na binigay niya sa akin. Mayroon siyang mahusay na pangalan mismo, ngunit binigyan niya ako ng kakaibang pangalan.Subalit, bawat beses na mag protesta ako tungkol dito sa kanya, lagi niyang sinasabi na ito ay kasalanan ng aking ama. Kung si Dad ay naging babae, siya sana ang magkakaroon ng pangalan na iyon.Tignan mo, SI Grandpa ay ang siyang nagbigay sa akin ng ganito kasamang pangalan, ngunit sinisisi niya ang lahat sa aking ama.Ah, nakalimutan ko silang ipakilala ng ayos.Ang pangalan ng lolo ko ay Sean Stewart.Tila, siya ay medyo gwapo noong kanyang kabataan.Ang aking lolo ay nagngangalang Jane Dunn.Minsan, hindi ko maiwasang mapaisip kung paano sila nauwing magkasama. Sila talaga
Sa ospital, walang tunog na bumukas ang pinto ng ward. Sa oras na ‘to, hindi ipinahayag ni Dos ang pagdating ng mas maaga.Nang nagmamadaling dumating si Elior, mabilis niyang nakita ang babaeng iyon.Bago pa siya makapagsalita, hinila siya ni Alora papunta sa pasilyo. Nagbukas ang pinto at nagsara muli.Ang lalaki sa kama ay tumagilid, mahimbing ang tulog.Walang nakakaalam kung tungkol saan ang napapanaginipan ng lalaki, ngunit ang malalim na pagkakunot ng noo sa kanyang mukha ay nagpakitang hindi maganda ang mga panaginip niya.Ang kanyang kamay ay nagpapahinga sa panlatag, ang kanyang wedding ring ay suot niya pa rin sa kanyang daliri.Mabagal siyang nilapitan ng babae, sa wakas ay tumigil sa harap ng kanyang hospital bed.Ang mga mata nito’y maningning at maaliwalas, ang kanyang tingin ay lumapag sa singsing sa kamay ng lalaki.Wala ring nakakaalam kung ano ang iniisip ng babae.Tinitigan niya ang singsing ng mahabang, mahabang oras, hanggang mawalan siya ng ulirat.Mata
"Jane, hindi paraiso ang Erhai. Ang tinatawag mong kapayapaan ay pagtakas lamang," taimtim na sinabi ni Alora.Hindi nga dapat niya ito sinasabi, pero may mga nakikita siyang bagay na hindi nakikita ng mga taong sangkot.Siguro ang sitwasyon ay laging mas malinaw mula sa labas. Siguro hindi.Kahit na, malinaw niyang nakikita na nag-aalinlangan si Jane.Tatlong taon na ang nakalipas, tinulungan niya si Jane tumakbo palayo dahil taos puso niyang gustong mamuhay si Jane ng payapang buhay mula noon.Marami na ang nagbago sa tatlong taon. Nagmature na rin siya.Ito ay dahil sa bago niyang nalamang maturity na hindi siya tumigil kakaisip tungkol doon.Tama ba siyang tulungan si Jane na makatakas tatlong taon na ang nakalipas? O ito ay isang pagkakamali?Malabo, nagsimula siyang mag-isip na mali siya.Ang babaeng ito ay lubusang natakot. Walang paraan na titigil siya at titingin sa kanyang paligid para makita ang mga tao at katotohanan.Sa loob ng tatlong taon, nakita rin ni Alora k
So pumunta ka nga rito para pag-usapan ang matandang lalaki?” Natawa ang lalaki sa kama, may malinaw na hindi makapaniwala sa kanyang mga mata. “Michael Luther, ang matandang lalaki ay hindi takot na mamatay ako. Mayroon siyang isa pang apo para magmana ng trono niya.Si Michael ay tumawa ironically.“Sa tingin mo talaga na babalik ako sa Stewarts? Ang maruming lugar na iyon.”“Ayaw mo sa Stewart Industries?” malamig na sinabi ni Sean. “Well, sa kasong ‘yan, mukhang mabibigo ka.“Stewart Industries, huh.” Pinadaan ni Michael ang kanyang tingin kay Sean at tumingin sa labas ng bintana. “Mukha maganda, so palagay ko gusto ko nga ito. Ibibigay mo ba ito sa akin?”“Kung hindi, hindi mo ba ‘to kukunin ng pwersahan?”“Kung ikaw ang may hawak, sigurado.” Hindi sinubukan ni Michael itago ang kanyang ambisyon. “Pero kung mamatay ka, hindi ko ito kukunin mula sa kanya.”Naningkit ang mga mata ni Sean. “Well, siguradong tapat ka sa nararamdaman mo para sa kanya. Dapat bang sabihan kitang a
Si Michael Luther ay pumasok sa Stewart Old Manor.“Ikaw ang nasa likod ‘nun, hindi ba?”Walang kahit anong babala o konteksto, sinigawan niya si Old Master Stewart, na simpleng umiinom ng tsaa.“Bigla kang lumabas kung saan… para lang magpakita ng kabastusan sa lolo mo? Ibinaba ni Old Master Stewart ang kanyang tasa, naninigas ang kanyang matandang mukha.“Ikaw ang naglagay kay butler Summers doon, ‘di ba?“Kung hindi man, ay hindi siya maglalakas ng loob, ‘di ba?”“Anong ibig mong sabihin? Anong nagawa ni Summers na dahil sa akin?”“Ikaw ang nasa likod ng aksidente ni Jane. ‘Yan ang gusto kong malaman. Ikaw ba, o hindi ikaw?!” Si Michael ay nasa tabi niya.Sa sandaling narinig ni Old Master Stewart ang pangalan ni Jane, ang kanyang ekspresyon ay mabilisang naging madilim. “Ano ito? Lalabanan mo ang sarili mong lolo para sa kanya?”“Ibig sabihin niyan… inaamin mo.”Tinikom ni Michael ang kanyang kamay sa isang kamao, ang kanyang buong katawan ay nanginginig sa galit. “Ano ba
Sa sumunod na tatlong araw, ang taong iyon ay hindi humakbang kahit isa papasok ng bahay.Tumayo si Tres at si Cuatro sa may pinto na tila isang pares ng walang ekspresyong guardian gods.Ang dating tahanan ng babae ay wasak na, kaya bumalik siya sa Stewart Manor. Sa pinakamalalim na bahagi ng manor, hindi niya marinig ang mga ibon o maamoy ang mga bulaklak. Ang butler ay ganap na ganap na professional din, at lahat ay naayos na para sa kanya.Bukod kay Tres at kay Cuatro, wala siyang ibang makausap.Wala, kahit si Tres at si Cuatro ay hindi siya kinausap.At para sa family butler, laging mabuti ang pagkilos nito at tunay na magalang sa kanya sa tuwing sila’y nagkikita.Ang kanyang tainga ngayon ay halos wala nang pakinabang, ang kanyang bibig ay dekorasyon na lamang.Ang mga naglilingkod sa paligid ng bahay ay pamilyar ang mga mukha, habang ang iba ay mukhang bago. Hindi ito mahalaga. Kahit sino pa ang makakita sa kanya, sila’y tumatango lamang bilang paggalang at maglalakad sa
Nalalapit na ang araw para sa bone marrow transplant ni Jason.Nagpalit na siya sa isang surgical gown. Si Madam Dunn ang kasama niya.“Huwag ka kabahan, Jason. Walang mangyayari na mali.” Inalo siya ni Madam Dunn. Kahit na, ang anak niya ay nanatiling tahimik.Habang tinitignan niya ang payat na pisngi ng anak niya, minura niya ulit si Jane sa puso niya.“Kung hindi dahil sa mabuting-puso na tao na kamatch mo, iyong malditang Jane na iyon ay muntik ka na mapatay.”Mukhang nasaktan si Jason.“Mama! Tumigil ka!”“Huh? Anong mayroon sa iyo?“Naaawa si mama para sayo. Bakit mo ako sinisigawan?”“Mama, huwag ka magsalita ng ganyang kay Jane.”“Bakit hindi ko pwede gawin iyon? Wala nga siya pake sa sariling miyembro ng pamilya niya.”Kinamumuhian ni Madam Dunn ang anak niyang babae mula sa kailaliman ng puso niya.Ngunit kahit na napatunayan niyang na talgang napagkamalan niya na hindi niya sariling anak si Jane, si Madam Dunn ay nanatiling kampi laban sa anak niya.Kung sabaga
Lumipas ang mga araw. Lulutuin ng lalaki lahat ng pagkain niya. Kapag pupunta siya sa trabaho, isasama niya ang babae sa tabi niya, pinapanatili siya sa paningin niya sa lahat ng oras. Mukha silang matamis at mapagmahal na mag-asawa.Mayroon itsura ng kainggitan sa mga mata ng ibang tao kapag nakikita nila si Jane.Sa oras, lahat ng tao mula sa bilog ay alam na.May nag buntong hininga, ‘si Jane Dunn mula sa pamilyang Dunn ay nakaraos na. Noong hinahabol niya pa lang si Sean dati, siya ay isang mapamillit na go-getter.’Ang iba ay may katulad na sentimyento rin. Nakuha na rin Jane kung ano ang gusto niya/Isang katapusan ng linggo.“Gusto ko siya makita.”“Sino?”“...Kuya ko.”May kumislap sa mga mata ng lalaki. Kahit na, pinanatili niya pa rin ang itsura niya.“Hindi mo kailangan mag-alala kay Jason.”Isang casual na ugali.Piniga ni Jane ang mga kamao niya. Pagkatapos ng ilang saglit...“Ang kondisyon niya ay hindi maganda. Gusto ko siya makita.”“Hindi ba maayos ang pa
‘Di kinalauna’y nagising din si Jane. Madilim ang kuwarto nang siya’y magising. Bumangon siya at naglakad-lakad sa sala. Hindi na niya ikinagulat ang lalaking nakaupo sa may sofa sa ilalim ng mainit na ilaw habang nanonood ng telebisyon.Mahina lamang ang tunog ng telebisyon sa sala dahil nag-aalala itong baka magising niya ang kanyang kasama kapag masyado itong malakas.Maririnig ang mga magaang yapak mula sa pasilyo. Napalingon ang lalaki.Nagtagpo ang kanilang mga mata.Ni wala ma lang pagbabago sa kanilang mga emosyon. Tila’y matagal na panahon na silang kasal at nagsasama. Tila ri’y mayroon silang kasunduang hindi na kailangang sabihin pa. Walang nagtangkang pigilan ang kakaibang kapayapaang kanilang nararamdaman.Mistulang… payapa sila sa isa’t isa.Tumayo ang lalaki, naglakad patungo sa gilid na lamesa, ininit ang mga pagkain, at ibinalik ito sa lamesa.Tahimik na tumungo rito ang babae, at umupo sila upang kumain.Mistulang wala silang away-bati na pagsasama, na wala si