Ilang araw matapos ang insidente, si Jane at Sean ay pinag usapan ang tungkol sa pagbisita sa bahay ng mga Dunn.“Kailangan ko magpunta sa business trip ng ilang araw. Sasama ako sayo pagbalik ko?”“Tatanungin ko lang si Alora na sumama sa akin. Magkakasakit ako kung ako ay makukulong sa bahay. Wala akong ibang mapupuntahan. Simula ng si Mom at Dad… si Mr. at Madam Dunn ay gustong ayusin ito...” Niyuko niya ang kanyang ulo at tinulungan siya mag impake ng kanyang maleta para bukas. Mabagal niyang sinabi, “Kahit papaano, si Alora ay nandoon kasam ko. Pupunta lang ako doon para sa tanghalian.”Tutal sinabi niya ng ganyan, si Sean ay tumingin sa kanya at nanlambot ang kanyang tingin. “Sige, tatawagan ko si Alora para sumama sayo bukas.”…Ito ay walang tulugang gabi.Sa sumunod na araw, si Sean ay umalis. Sa oras na ito, siya ay lumilipad sa United Kingdom ng ilang araw. Bago siya umalis, nagutos siya sa ilang araw na alagaan ng mabuti si Jane.Tumayo si Jane sa may pintuan at kuma
Si Sean ay hindi nagpunta ng magisa sa business trip. Dinala niya din si Elior.Si Elior ay ang young master ng mga White. Para magensayo sa medisina, maraming beses siyang nakipagtalo sa kanyang ama. Si Elior ay madalas mukhang isang maamong tao, ngunit ng siya ay maging mabangis, ang kanyang ama ay magkakaroon din ng sakit ng ulo.Ang kanyang ama ay hindi manalo kay Elior, kaya siya ay nakipag kompromiso. Sinabi niya sa kanya na kapag kailangan ng mga White si Elior, kailangan niyang ituon ang kanyang sarili sa pamilya ng walang reklamo.Ito ang oras para kay Elior para ituon ang kanyang sarili sa kanyang pamilya. Ang mga Stewart at mga White ay may relasyon sa isa’t isa at nagkatrabaho ng magkasama ng maraming beses na. Ang byahe na ito papunta sa United Kingdom ay sobrang importante. Kung hindi ang mga pangunahing karakter sa Stewart Industries at White Enterprises, si Sean at si Elior, ay hindi mismo pupunta sa byaheng ito.“Sobrang demanding.” Matapos ang meeting sa kabilang
Paano nagawang hindi mapansin ni Sean ang bagay na kahit si Alora ay napansin?Ito ay wala lang kung hindi panloloko sa sarili. Kapag ang panloloko ay nasira tanging sa sandaling iyon lang siya makakaalis sa kanyang panaginip.“Kung lalampas ito, lalampas ito, Sean.” So Elior ay bihira na maging seryoso sa pakikipag usap niya kay Sean tungkol kay Jane. “Oras na para bitawan mo ito.”Mabigat ang paghinga ni Sean. Halata na siya ay malungkot at nahihirapan.“Alam mo, Elior?”Pinanuod ni Elior ang lalaki sa harap niya na tinaas ang kanyang baso ng cape ng may nanginginig na braso at uminom, hindi sigurado kung malalasahan niya ang diwa ng kape. Pagkita sa kanya ng ganun nalungkot si Elior ng sobra. Ng inantay niya ang mga salita ng suporta na dumating, ang lalaki sa harap niya ay binaba ang baso niya.“Umiinom siya ng birth control pills bawat beses na magtatalik kami. Sinasabi niya na ang mga ito ay vitamin tablets.” Wala siyang ideya na ang mga pill sa bote ay napalitan na para sa
Sa airport.Ang eroplano ay lumapag na. Parehong pagod sa byahe ngunit sobrang gwapong lalaki ay nakatayo ng diretso at matangkad. Hindi sila mga artista, pero sila ay nakakakuha ng hindi mabilang na atensyon saan man sila magpunta.“Sabi ko sayo, Sean. Dapat kinuha nating yung espesyal na lane.”Walang magawa si Elior. Natanggal na nila ang espiya sa United Kingdom. Pareho ang Sean Industries at White Enterprises ay natupad ang kanilang layunin.Bago pa sila makahinga, ang bwisit na Stewart na ito ay nagmadaling nag book ng flight pabalik.Siya ay talagang tuyo.Tapos tumingin siya sa kabilang panig… Ang lalaki iyon ay puno ng enerhiya.Ang paghahambing ay nakakasuka.“Hoy, bumagal ka.”Si Elior ay pagod na pagod. Subalit, ang kanyang mahusay na pagpapalaki at mahabang pag aaral at pag uugali ay nakatulong sa kanya na panatilihin ang matikas niyang kilos at matatag na tao sa publiko kahit na siya ay sobrang pagod na.Ng ikumpara niya ang kanyang sarili kay Sean sa harapan niya
Minsan, ang katahimikan ng tao ay mas nakakatakot kapag siya ay maingay.“Bitaw, Se… Ah!” Ang kanyang hindi kumpletong pangungusap ay talagang nalunod sa kanyang lalamunan. Hindi kailangan na sabihin ito ng malakas.Tinapon niya siya sa kama na para bang nagwala siya. Para bang ang pagyakap sa kanya ng mahigpit ay ang tanging paraan na maramdaman niya ang temperatura ng babaeng ito at mula sa kanyang temperatura lang ay masasabi niya na ito ay nasa kanyang tabi. Sa paraan na iyon sigurado siya na hindi siya iniwan nito.Tumanggi siya na tumingin sa kanya. Mas makabubuti kung tumitig siya sa kisame at managinip ng gising kaysa tumingin sa kanya.Sa taas niya, ang lalaki ay kumilos. Tinaas niya ang kanyang braso at tumayo paalis sa kanya. Malinaw na ang bigat sa kanyang katawan ay umangat. Umalis siya sa kama. Ang lalaki na laging nakatuon sa kaayusan ay hindi pinansin ang kanyang sapatos. Naglakad siya sa lapag ng naka paa at nagpunta sa dressing table, binuksan ang drawer at kinuha
Mayroong tatlong bagay na sobrang importante!Ang una, ang katotohanan noon.Ang pangalawa, kailangan nila ng anak.Ang pangatlo, sa ligtas at protektado mansyon na ito, sino ang potensyal na mayroong motibo na maghanda ng isang buong bote ng ‘vitamin tablets’?Malinaw ang sagot.“Alis na.” Nakatayo si Sean sa harap ng disenteng matandang lalaki. Kumpara sa iba pang parehong edad na matanda, ang matandang lalaking ito ay mas kakaiba, simula sa kanyang pananamit hanggang sa kanyang pagsasalita at kilos.Natutunan niya ito isa isa, hindi kapansin pansing naimpluwensyahan ng kung ano ang kanyang madalas na nakikita at naririnig mula sa kanyang master sa malaking pamilyang ito.Kinunot ng matandang lalaki ang kanyang kilay, “Sir, ang mga Stewart ay hindi lang ang mga employer ng mga Summers ngunit ang suporta din ng aming pamilya sa mga henerasyon. Sa tingin ko masasabi mo na ang mga Stewart ay benefactor ng mga Summers.”“Bilang tagapagsilbi, hindi ako maglalakas loob na suwayin a
Si Old Master Stewart ay nawalan ng malay mula sa pagdudugo sa kanyang utak. May pagdududa ba ng unang marinig ni Sean ang tungkol dito?Natural lang, sa isang sandali, nagduda siya sa katotohanan ng mga balita.Subalit, iniisip ang medical history ng Old Master ang kanyang pagdudugo sa utak ay isang katotohanan.“Bilisan mo nga.”Ang lalaki sa likod na upuan ng kotse ay nagsimulang magsabi.Pawis ang nagsimulang tumulo sa noo ni Dos. Siya ay tuluyang nakatuon sa pagmamaneho.Ang tunog ng pagpreno ng kotse ay maririnig.“Andito na tayo, Boss.”Ang mga salita ni Dos ay lumabas sa kanyang labi ng ang lalaki sa likuran ay papalabas na sa kotse.Tinignan ni Sean ang mga mensaheng pinadala ng old butler ng Old Master Stewart. Kasing bilis ng hangin, humarap siya sa kabilang direksyon at nagmadali sa emergency room.“Nandito ka na sa wakas, Young Master.” Maraming tao sa labas na nagaantay sa emergency room.Mabilis na tumingin sa paligid at ang kanyang tingin ay napunta sa matand
Ang kumaluskos na tunog ay hindi talaga malakas. Ang matandang lalaki ay walang pakialam dito at aksidenteng natabig ang isang krystal na dekorasyon sa lamesa. Ang kanyang puso ay halos tumalon habang pinulot ito ng maingat. Tanging pagkita na ito ay ay buo saka niya lang naalis ang bigat sa kanyang balikat.Tapos tumingin siya sa pintuan ng nakokonsensya bago mabagal na huminga ng maluwag.Sigurado siya na walang iba ang magpupunta sa oras na ito. Ang kilos ng matandang lalaki ay hindi nagmamadali o nabubulabog. Sa halip, binura niya ang bakas ng kanyang presensya sa kwartong ito sa maayos na paraan.Ang folder sa lamesa ay katulad ng kung paano ang kanyang hawak.Ang ganitong klaseng folder ay sobrang dali na bilhin at wala siyang espesyal na katangian kahit papaano. Ito ang pinaka normal na itsura.Subalit, kung ito man ang kaso, ang matandang lalaki ay binuksan pa din ang folder sa kanyang kamay ng hindi mapakali at hinugot ang mga files sa folder sa lamesa at pinagpalit ang
Ang pangalan ko ay Luka Stewart. Ito ay kakaibang pangalan, ‘diba? Parang ‘Tignan mo! Sabaw.’Lolo ko ang nagbigay ng pangalan ko. Sa lahat ng maraming taon ng karanasan ko bilang bata ay nagsasabi na ang lolo ko ay hindi mabait na tao.Isang tabi na ang lahat, tignan mo na lang ang pangalan na binigay niya sa akin. Mayroon siyang mahusay na pangalan mismo, ngunit binigyan niya ako ng kakaibang pangalan.Subalit, bawat beses na mag protesta ako tungkol dito sa kanya, lagi niyang sinasabi na ito ay kasalanan ng aking ama. Kung si Dad ay naging babae, siya sana ang magkakaroon ng pangalan na iyon.Tignan mo, SI Grandpa ay ang siyang nagbigay sa akin ng ganito kasamang pangalan, ngunit sinisisi niya ang lahat sa aking ama.Ah, nakalimutan ko silang ipakilala ng ayos.Ang pangalan ng lolo ko ay Sean Stewart.Tila, siya ay medyo gwapo noong kanyang kabataan.Ang aking lolo ay nagngangalang Jane Dunn.Minsan, hindi ko maiwasang mapaisip kung paano sila nauwing magkasama. Sila talaga
Sa ospital, walang tunog na bumukas ang pinto ng ward. Sa oras na ‘to, hindi ipinahayag ni Dos ang pagdating ng mas maaga.Nang nagmamadaling dumating si Elior, mabilis niyang nakita ang babaeng iyon.Bago pa siya makapagsalita, hinila siya ni Alora papunta sa pasilyo. Nagbukas ang pinto at nagsara muli.Ang lalaki sa kama ay tumagilid, mahimbing ang tulog.Walang nakakaalam kung tungkol saan ang napapanaginipan ng lalaki, ngunit ang malalim na pagkakunot ng noo sa kanyang mukha ay nagpakitang hindi maganda ang mga panaginip niya.Ang kanyang kamay ay nagpapahinga sa panlatag, ang kanyang wedding ring ay suot niya pa rin sa kanyang daliri.Mabagal siyang nilapitan ng babae, sa wakas ay tumigil sa harap ng kanyang hospital bed.Ang mga mata nito’y maningning at maaliwalas, ang kanyang tingin ay lumapag sa singsing sa kamay ng lalaki.Wala ring nakakaalam kung ano ang iniisip ng babae.Tinitigan niya ang singsing ng mahabang, mahabang oras, hanggang mawalan siya ng ulirat.Mata
"Jane, hindi paraiso ang Erhai. Ang tinatawag mong kapayapaan ay pagtakas lamang," taimtim na sinabi ni Alora.Hindi nga dapat niya ito sinasabi, pero may mga nakikita siyang bagay na hindi nakikita ng mga taong sangkot.Siguro ang sitwasyon ay laging mas malinaw mula sa labas. Siguro hindi.Kahit na, malinaw niyang nakikita na nag-aalinlangan si Jane.Tatlong taon na ang nakalipas, tinulungan niya si Jane tumakbo palayo dahil taos puso niyang gustong mamuhay si Jane ng payapang buhay mula noon.Marami na ang nagbago sa tatlong taon. Nagmature na rin siya.Ito ay dahil sa bago niyang nalamang maturity na hindi siya tumigil kakaisip tungkol doon.Tama ba siyang tulungan si Jane na makatakas tatlong taon na ang nakalipas? O ito ay isang pagkakamali?Malabo, nagsimula siyang mag-isip na mali siya.Ang babaeng ito ay lubusang natakot. Walang paraan na titigil siya at titingin sa kanyang paligid para makita ang mga tao at katotohanan.Sa loob ng tatlong taon, nakita rin ni Alora k
So pumunta ka nga rito para pag-usapan ang matandang lalaki?” Natawa ang lalaki sa kama, may malinaw na hindi makapaniwala sa kanyang mga mata. “Michael Luther, ang matandang lalaki ay hindi takot na mamatay ako. Mayroon siyang isa pang apo para magmana ng trono niya.Si Michael ay tumawa ironically.“Sa tingin mo talaga na babalik ako sa Stewarts? Ang maruming lugar na iyon.”“Ayaw mo sa Stewart Industries?” malamig na sinabi ni Sean. “Well, sa kasong ‘yan, mukhang mabibigo ka.“Stewart Industries, huh.” Pinadaan ni Michael ang kanyang tingin kay Sean at tumingin sa labas ng bintana. “Mukha maganda, so palagay ko gusto ko nga ito. Ibibigay mo ba ito sa akin?”“Kung hindi, hindi mo ba ‘to kukunin ng pwersahan?”“Kung ikaw ang may hawak, sigurado.” Hindi sinubukan ni Michael itago ang kanyang ambisyon. “Pero kung mamatay ka, hindi ko ito kukunin mula sa kanya.”Naningkit ang mga mata ni Sean. “Well, siguradong tapat ka sa nararamdaman mo para sa kanya. Dapat bang sabihan kitang a
Si Michael Luther ay pumasok sa Stewart Old Manor.“Ikaw ang nasa likod ‘nun, hindi ba?”Walang kahit anong babala o konteksto, sinigawan niya si Old Master Stewart, na simpleng umiinom ng tsaa.“Bigla kang lumabas kung saan… para lang magpakita ng kabastusan sa lolo mo? Ibinaba ni Old Master Stewart ang kanyang tasa, naninigas ang kanyang matandang mukha.“Ikaw ang naglagay kay butler Summers doon, ‘di ba?“Kung hindi man, ay hindi siya maglalakas ng loob, ‘di ba?”“Anong ibig mong sabihin? Anong nagawa ni Summers na dahil sa akin?”“Ikaw ang nasa likod ng aksidente ni Jane. ‘Yan ang gusto kong malaman. Ikaw ba, o hindi ikaw?!” Si Michael ay nasa tabi niya.Sa sandaling narinig ni Old Master Stewart ang pangalan ni Jane, ang kanyang ekspresyon ay mabilisang naging madilim. “Ano ito? Lalabanan mo ang sarili mong lolo para sa kanya?”“Ibig sabihin niyan… inaamin mo.”Tinikom ni Michael ang kanyang kamay sa isang kamao, ang kanyang buong katawan ay nanginginig sa galit. “Ano ba
Sa sumunod na tatlong araw, ang taong iyon ay hindi humakbang kahit isa papasok ng bahay.Tumayo si Tres at si Cuatro sa may pinto na tila isang pares ng walang ekspresyong guardian gods.Ang dating tahanan ng babae ay wasak na, kaya bumalik siya sa Stewart Manor. Sa pinakamalalim na bahagi ng manor, hindi niya marinig ang mga ibon o maamoy ang mga bulaklak. Ang butler ay ganap na ganap na professional din, at lahat ay naayos na para sa kanya.Bukod kay Tres at kay Cuatro, wala siyang ibang makausap.Wala, kahit si Tres at si Cuatro ay hindi siya kinausap.At para sa family butler, laging mabuti ang pagkilos nito at tunay na magalang sa kanya sa tuwing sila’y nagkikita.Ang kanyang tainga ngayon ay halos wala nang pakinabang, ang kanyang bibig ay dekorasyon na lamang.Ang mga naglilingkod sa paligid ng bahay ay pamilyar ang mga mukha, habang ang iba ay mukhang bago. Hindi ito mahalaga. Kahit sino pa ang makakita sa kanya, sila’y tumatango lamang bilang paggalang at maglalakad sa
Nalalapit na ang araw para sa bone marrow transplant ni Jason.Nagpalit na siya sa isang surgical gown. Si Madam Dunn ang kasama niya.“Huwag ka kabahan, Jason. Walang mangyayari na mali.” Inalo siya ni Madam Dunn. Kahit na, ang anak niya ay nanatiling tahimik.Habang tinitignan niya ang payat na pisngi ng anak niya, minura niya ulit si Jane sa puso niya.“Kung hindi dahil sa mabuting-puso na tao na kamatch mo, iyong malditang Jane na iyon ay muntik ka na mapatay.”Mukhang nasaktan si Jason.“Mama! Tumigil ka!”“Huh? Anong mayroon sa iyo?“Naaawa si mama para sayo. Bakit mo ako sinisigawan?”“Mama, huwag ka magsalita ng ganyang kay Jane.”“Bakit hindi ko pwede gawin iyon? Wala nga siya pake sa sariling miyembro ng pamilya niya.”Kinamumuhian ni Madam Dunn ang anak niyang babae mula sa kailaliman ng puso niya.Ngunit kahit na napatunayan niyang na talgang napagkamalan niya na hindi niya sariling anak si Jane, si Madam Dunn ay nanatiling kampi laban sa anak niya.Kung sabaga
Lumipas ang mga araw. Lulutuin ng lalaki lahat ng pagkain niya. Kapag pupunta siya sa trabaho, isasama niya ang babae sa tabi niya, pinapanatili siya sa paningin niya sa lahat ng oras. Mukha silang matamis at mapagmahal na mag-asawa.Mayroon itsura ng kainggitan sa mga mata ng ibang tao kapag nakikita nila si Jane.Sa oras, lahat ng tao mula sa bilog ay alam na.May nag buntong hininga, ‘si Jane Dunn mula sa pamilyang Dunn ay nakaraos na. Noong hinahabol niya pa lang si Sean dati, siya ay isang mapamillit na go-getter.’Ang iba ay may katulad na sentimyento rin. Nakuha na rin Jane kung ano ang gusto niya/Isang katapusan ng linggo.“Gusto ko siya makita.”“Sino?”“...Kuya ko.”May kumislap sa mga mata ng lalaki. Kahit na, pinanatili niya pa rin ang itsura niya.“Hindi mo kailangan mag-alala kay Jason.”Isang casual na ugali.Piniga ni Jane ang mga kamao niya. Pagkatapos ng ilang saglit...“Ang kondisyon niya ay hindi maganda. Gusto ko siya makita.”“Hindi ba maayos ang pa
‘Di kinalauna’y nagising din si Jane. Madilim ang kuwarto nang siya’y magising. Bumangon siya at naglakad-lakad sa sala. Hindi na niya ikinagulat ang lalaking nakaupo sa may sofa sa ilalim ng mainit na ilaw habang nanonood ng telebisyon.Mahina lamang ang tunog ng telebisyon sa sala dahil nag-aalala itong baka magising niya ang kanyang kasama kapag masyado itong malakas.Maririnig ang mga magaang yapak mula sa pasilyo. Napalingon ang lalaki.Nagtagpo ang kanilang mga mata.Ni wala ma lang pagbabago sa kanilang mga emosyon. Tila’y matagal na panahon na silang kasal at nagsasama. Tila ri’y mayroon silang kasunduang hindi na kailangang sabihin pa. Walang nagtangkang pigilan ang kakaibang kapayapaang kanilang nararamdaman.Mistulang… payapa sila sa isa’t isa.Tumayo ang lalaki, naglakad patungo sa gilid na lamesa, ininit ang mga pagkain, at ibinalik ito sa lamesa.Tahimik na tumungo rito ang babae, at umupo sila upang kumain.Mistulang wala silang away-bati na pagsasama, na wala si