Nagawa ni Jane na bumaba mula sa kotse tulad ng kanyang hiling. Subalit, siya ay binubuhat palabas.“Hindi ako sasama! Ibabaw mo ako! Bitaw!”Kalahari ng kanyang katawan ay nasa balikat ni Sean. Ang kanyang kamay ay nakakapit sa pintuan ng kotse sa nakakaawang pagpupumiglas habang ang kanyang binti ay sumisipa sa kanya ng malakas. Wala siya mata sa likod ng kanynag ulo, kaya hindi niya alam kung matagumpay niyang nasipa ang lalaki o hindi.“Heh, hindi ba gusto mong bumaba mula sa kotse ngayon?”Ginalaw ni Jane ang kanyang bibig, matapo na makabalik sa kanyang katinuan. “Ayaw mo naman ako gustong pakasalan bago ako makulong, tama?”“Mali ko iyon. Inaayos ko na ito ngayon.” Mayroong kinang sa gwapong mukha ng lalaki. Ang gilid ng kanyang mukha ay mukhang mas desidido sa ilalim ng ilaw.“Sean.” Ngumiti siya. “Inaayos ko din ang mga mali ko ngayon.”Silang dalawa ay mainit na naguusap. Ang mata ng lalaki ay nanlalamig habang hindi siya pinansin. Sinabi niya na para bang hindi niya n
Isang itim na Bently ay dumaan sa isang boulevard. Ang matangkad na puno sa magkabilang panig ay nakasandal paatras. Ang kotse ay dumaan lagpas sa bakal na gate at hardin, patungo sa pasukan.Ang kotse ay tumigil sa harapan nito. Si Sean ay lumabas ng kotse bago yumuko pababa para buhatin ang babae sa loob.Walang buhay ang mata ng babae. Hinayaan niya siya na buhatin siya ng walang sigaw o pagpupumiglas.Si Mr. Summers ay lumabas sa bahay. “Nakabalik ka na, Sir.” Ng sinabi niya iyon, ang kanyang tingin ay napunta sa magulong itsura ng babae sa kanyang yakap. Ng makita niya ang suit jacket ng lalaki na nakapatong sa katawan ni Jane, napatigil siya.Ginalaw niya ang kanyang tuyong labi at yumuko habang pilit na ngumiti.Ang taong nasa harap niya ay nilagpasan siya. Ang matandang butler ay sinilip ang mga ito ng patago. Sa isang tingin na iyon, ang kanyang matandang mata ay nanlaki. Nakatitig siya sa pulang booklet.“Sir, hayaan mong tulungan kita..” Ang matandang butler ay naglak
”Summers, sumama ka sa akin.”Si Mr. Summers ay isasara ang pintuan ng mansyon ng may isang malalim na boses ang nagsalita sa likuran niya. Ang kanyang kamay sa may doorframe ay nanginginig, ngunit bago pa siya tumalikod, ang anino sa likod niya ay lumampas sa kanya at sa pintuan, papunta sa labas ng bahay.Si Mr. Summers ay kaagad na sinundan siya ng walang salita, ang kanyang ulo ay nakayuko ng kaunti ng buong oras. Lagi niyang sinisigurado na mayroong layo na mas mababa ng isang metro mula sa matangkad at mapayat na katawan sa harapan niya.Ang master at tagapagsilbi ay naglakad sa mahabang pasilyo, sa paligid ng mansyon at papunta sa bakuran.Mas matagal silang naglakad, mas malayo ang kanilang pinuntahan.Mas malayo sila magpunta, mas madilim ang anino sa gabi dahil sa matangkad na mga puno sa magkabilang panig ng daanan.At saka, winter na ngayon.Tahimik ang lahat at ang mga puno ay wala ng mga dahon.Flutter~Ang mga galang ibon na hindi nila kilala ay ginagalaw ang ka
Sa sumunod na umaga, umalis siya. Si Jane ay dapat na mabuhay ang kanyang pinaka magandang taon niya, ngunit namuhay siya na para bang siya ay isang matandang babae na pitumpu o walumpu na taong gulang.Habang winter, ng ito ay maaraw, kinuha niya ang kanyang upuan at ang kanyang kumot, pati na ang bote na may mainit na tubig para painitin ang kanyang kamay at paa. Hawak ang mga ito, umupo siya sa balkonahe at mababad sa araw.Nabuhay siya na parang mamatay na siya.Isang bagong butler ang dumating sa mansyon. Ang bagong butler ay madalas seryoso at walang ekspresyon, katulad kay Mr. Summers. Maaga pa, si Jane ay narinig ang matandang butler na pinapasa ang kanyang gawain sa kanyang tagapagmana.Silang pareho ay naging butler ng karamihan ng kanilang buhay, kaya ang kanilang trabaho ay walang pagkakamali. Sa ilalim ng kalmado niyang pang ibabaw, mayroong kompetisyon na mangyayari.Nakinig si Jane sa ilang piraso ng usapan ng mga butler.Wala silang masyadong sinabi, ngunit ang mg
Stewart Manor“Nakabalik ka na, sir.”“Oo.” Inabot ni Sean ang mabigat na coat kay Mr. Oakes. “Handa na ba ang tanghalian?”“Nakahanda na po kanina. Black chicken at cordyceps soup, stir-fried lily buds with celery at steamed egg with whitebait. Lahat gawa sa pinaka sariwang mga sangkap.”Tumango si Sean. “Ihanda niyo ang lahat at ilagay ito sa tray, tapos ibigay niyo ang pagkain sa akin.”Si Mr. Oakes ay handa na para sa lahat. “Nakahanda na ang mga ito at nakalagay na sa tray.”“Kung gayon ibigay mo ang tray sa akin.”Binuhat ni Sean ang tray sa second floor.Ng bumalik siya, ang tunog ng kanyang kotse ay nakuha ang atensyon ni Mr. Summers.Wala ng boses si Mr. Summers sa bahay na sa ngayon. Hinahayaan lang siya ni Sean na manatili dito para makapagpahinga siya hanggang sa opisyal siya makapagretiro ng marangal. Ito ang paraan ni Sean sa paggalang sa kanilang matagal na relasyon bilang master at tagapagsilbi.“Sweetheart, kain na.”Nilagay ni Sean ang tray sa drawer sa tab
”Ano ‘yang kinakain mo?” Si Sean ay biglang lumitaw sa pintuan.Nanginig ang kamay ni Jane sa hawak niyang bote at kinabahan siya ng isang segundo, ngunit kaagad bumalik sa kanyang katinuan. “Vitamins. Sinabihan ko si Alora na magdala noong isang araw.”Pagkasabi niya nito, si Sean ay naglakad papunta sa kanya at kinuha ang bote mula sa kanyang kamay. Ng makita niya ito, ang paghihinala niya ay nawala mula sa kanyang kilay. Inisip niya at naalala na si Alora nga ay talagang dumaan noong isang araw.Habang sila ay naguusap sa mga tablet, si Oakes ay kumatok sa pintuan.Si Sean at si Jane ay humarap sa kanya ng sabay. “Ano ang problema?” Nilapag ni Sean ang bote na hawak niya at lumingon kay Mr. Oakes, na nasa pintuan.“Isang couple ang dumating sa baba. Sinasabi nila na sila ay magulang ni madam.” Si Mr. Oakes ay tinanggap bilang butler ng Stewart Manor, kaya siya ang namamahala sa napakalaking lupaing ito at ang lahat ng nandito, hanggang sa pinakamaliit na detalye. Sa parehong sa
”Saksi”“Oo, saksi.”“Kung mayroong saksi na nandoo sa eksena, bakit hindi ko alam ang tungkol dito?”Matalas ang mga salita ni Jane. Ang kasong ito ay seryoso at maraming detalye ang magkakaugnay. Kailangan niyang malaman ang puno’t dulo nito.“Hay.” Huminga ng malalim si Madam Dunn at tinignan si Jane. “Kilala mo ang taong ito. Ang kanyang pamilya ay ayaw na ipaalam ng pamilya na siya ay nakasaksi ng panggagahasa. Ito ay sobrang dumi na krimen.”Naiintindihan ni Jane kung ano ang ibig sabihin ni Madam Dunn dito. Kung kilala niya ang taong ito at kung ang pamilya ng taong iyon ay ayaw na malaman ng ibang tao ang tungkol dito, kung gayon, mayroong malaking pagkakataon...“Kaninong anak na lalaki ito?”Tinanong niya si Madam Dunn. Mahirap magkaroon ng relasyon ng ina at anak dito matapos ang sobrang daming bagay.“Hindi ito anak na lalaki. Ito ay ang pangalawang anak na babae ng pamilya Tanner.”Si Jane ay nagkaroon ng sandali ng kaliwanagan sa isang iglap.Isa itong babae!H
Si Jane at Madam Dunn ay ‘inaalala ang tungkol sa nakaraan’ sa hardin. Si Joseph ay hindi pinalagpas ang pagkakataon na kausapin din si Sean.Ang Stewart Industries ay mayroong kakayahan at si Joseph ay kailangan ang mga ito kaagad.Nakinig si Sean sa mga nagpupuring salita ni Joseph. Alam niya eksakto kung ano ang gusto ni Joseph.Kung si Joseph ay hindi nagtanong sa mga bagay at nagmakaawa sa kanya na tulungan siya sa kung ano ng dumating siya, kung gayon mayroong mali. Kung ang matandang lalaki ay hindi dumating ng walang dahilan, kung gayon bakit siya nandito? Kung siya ay talagang walang layunin, kung gayon ito ay kakaiba. Kailangan niya na pag isipan ito ng sandali. Lumagok siya sa kanyang whiskey at tumingin sa labas ng bintana. Kahit na kailangan niyang ituon ang kanyang pansin kay Joseph, siya pa din ay tumitingin sa labas ng bintana paminsan minsan.Tumingin si Joseph kung saan siya lumilingon. Mukha siya ay may kung anong pinagiisipan. Maingat siyang nagtanong, “Nagaalal
Ang pangalan ko ay Luka Stewart. Ito ay kakaibang pangalan, ‘diba? Parang ‘Tignan mo! Sabaw.’Lolo ko ang nagbigay ng pangalan ko. Sa lahat ng maraming taon ng karanasan ko bilang bata ay nagsasabi na ang lolo ko ay hindi mabait na tao.Isang tabi na ang lahat, tignan mo na lang ang pangalan na binigay niya sa akin. Mayroon siyang mahusay na pangalan mismo, ngunit binigyan niya ako ng kakaibang pangalan.Subalit, bawat beses na mag protesta ako tungkol dito sa kanya, lagi niyang sinasabi na ito ay kasalanan ng aking ama. Kung si Dad ay naging babae, siya sana ang magkakaroon ng pangalan na iyon.Tignan mo, SI Grandpa ay ang siyang nagbigay sa akin ng ganito kasamang pangalan, ngunit sinisisi niya ang lahat sa aking ama.Ah, nakalimutan ko silang ipakilala ng ayos.Ang pangalan ng lolo ko ay Sean Stewart.Tila, siya ay medyo gwapo noong kanyang kabataan.Ang aking lolo ay nagngangalang Jane Dunn.Minsan, hindi ko maiwasang mapaisip kung paano sila nauwing magkasama. Sila talaga
Sa ospital, walang tunog na bumukas ang pinto ng ward. Sa oras na ‘to, hindi ipinahayag ni Dos ang pagdating ng mas maaga.Nang nagmamadaling dumating si Elior, mabilis niyang nakita ang babaeng iyon.Bago pa siya makapagsalita, hinila siya ni Alora papunta sa pasilyo. Nagbukas ang pinto at nagsara muli.Ang lalaki sa kama ay tumagilid, mahimbing ang tulog.Walang nakakaalam kung tungkol saan ang napapanaginipan ng lalaki, ngunit ang malalim na pagkakunot ng noo sa kanyang mukha ay nagpakitang hindi maganda ang mga panaginip niya.Ang kanyang kamay ay nagpapahinga sa panlatag, ang kanyang wedding ring ay suot niya pa rin sa kanyang daliri.Mabagal siyang nilapitan ng babae, sa wakas ay tumigil sa harap ng kanyang hospital bed.Ang mga mata nito’y maningning at maaliwalas, ang kanyang tingin ay lumapag sa singsing sa kamay ng lalaki.Wala ring nakakaalam kung ano ang iniisip ng babae.Tinitigan niya ang singsing ng mahabang, mahabang oras, hanggang mawalan siya ng ulirat.Mata
"Jane, hindi paraiso ang Erhai. Ang tinatawag mong kapayapaan ay pagtakas lamang," taimtim na sinabi ni Alora.Hindi nga dapat niya ito sinasabi, pero may mga nakikita siyang bagay na hindi nakikita ng mga taong sangkot.Siguro ang sitwasyon ay laging mas malinaw mula sa labas. Siguro hindi.Kahit na, malinaw niyang nakikita na nag-aalinlangan si Jane.Tatlong taon na ang nakalipas, tinulungan niya si Jane tumakbo palayo dahil taos puso niyang gustong mamuhay si Jane ng payapang buhay mula noon.Marami na ang nagbago sa tatlong taon. Nagmature na rin siya.Ito ay dahil sa bago niyang nalamang maturity na hindi siya tumigil kakaisip tungkol doon.Tama ba siyang tulungan si Jane na makatakas tatlong taon na ang nakalipas? O ito ay isang pagkakamali?Malabo, nagsimula siyang mag-isip na mali siya.Ang babaeng ito ay lubusang natakot. Walang paraan na titigil siya at titingin sa kanyang paligid para makita ang mga tao at katotohanan.Sa loob ng tatlong taon, nakita rin ni Alora k
So pumunta ka nga rito para pag-usapan ang matandang lalaki?” Natawa ang lalaki sa kama, may malinaw na hindi makapaniwala sa kanyang mga mata. “Michael Luther, ang matandang lalaki ay hindi takot na mamatay ako. Mayroon siyang isa pang apo para magmana ng trono niya.Si Michael ay tumawa ironically.“Sa tingin mo talaga na babalik ako sa Stewarts? Ang maruming lugar na iyon.”“Ayaw mo sa Stewart Industries?” malamig na sinabi ni Sean. “Well, sa kasong ‘yan, mukhang mabibigo ka.“Stewart Industries, huh.” Pinadaan ni Michael ang kanyang tingin kay Sean at tumingin sa labas ng bintana. “Mukha maganda, so palagay ko gusto ko nga ito. Ibibigay mo ba ito sa akin?”“Kung hindi, hindi mo ba ‘to kukunin ng pwersahan?”“Kung ikaw ang may hawak, sigurado.” Hindi sinubukan ni Michael itago ang kanyang ambisyon. “Pero kung mamatay ka, hindi ko ito kukunin mula sa kanya.”Naningkit ang mga mata ni Sean. “Well, siguradong tapat ka sa nararamdaman mo para sa kanya. Dapat bang sabihan kitang a
Si Michael Luther ay pumasok sa Stewart Old Manor.“Ikaw ang nasa likod ‘nun, hindi ba?”Walang kahit anong babala o konteksto, sinigawan niya si Old Master Stewart, na simpleng umiinom ng tsaa.“Bigla kang lumabas kung saan… para lang magpakita ng kabastusan sa lolo mo? Ibinaba ni Old Master Stewart ang kanyang tasa, naninigas ang kanyang matandang mukha.“Ikaw ang naglagay kay butler Summers doon, ‘di ba?“Kung hindi man, ay hindi siya maglalakas ng loob, ‘di ba?”“Anong ibig mong sabihin? Anong nagawa ni Summers na dahil sa akin?”“Ikaw ang nasa likod ng aksidente ni Jane. ‘Yan ang gusto kong malaman. Ikaw ba, o hindi ikaw?!” Si Michael ay nasa tabi niya.Sa sandaling narinig ni Old Master Stewart ang pangalan ni Jane, ang kanyang ekspresyon ay mabilisang naging madilim. “Ano ito? Lalabanan mo ang sarili mong lolo para sa kanya?”“Ibig sabihin niyan… inaamin mo.”Tinikom ni Michael ang kanyang kamay sa isang kamao, ang kanyang buong katawan ay nanginginig sa galit. “Ano ba
Sa sumunod na tatlong araw, ang taong iyon ay hindi humakbang kahit isa papasok ng bahay.Tumayo si Tres at si Cuatro sa may pinto na tila isang pares ng walang ekspresyong guardian gods.Ang dating tahanan ng babae ay wasak na, kaya bumalik siya sa Stewart Manor. Sa pinakamalalim na bahagi ng manor, hindi niya marinig ang mga ibon o maamoy ang mga bulaklak. Ang butler ay ganap na ganap na professional din, at lahat ay naayos na para sa kanya.Bukod kay Tres at kay Cuatro, wala siyang ibang makausap.Wala, kahit si Tres at si Cuatro ay hindi siya kinausap.At para sa family butler, laging mabuti ang pagkilos nito at tunay na magalang sa kanya sa tuwing sila’y nagkikita.Ang kanyang tainga ngayon ay halos wala nang pakinabang, ang kanyang bibig ay dekorasyon na lamang.Ang mga naglilingkod sa paligid ng bahay ay pamilyar ang mga mukha, habang ang iba ay mukhang bago. Hindi ito mahalaga. Kahit sino pa ang makakita sa kanya, sila’y tumatango lamang bilang paggalang at maglalakad sa
Nalalapit na ang araw para sa bone marrow transplant ni Jason.Nagpalit na siya sa isang surgical gown. Si Madam Dunn ang kasama niya.“Huwag ka kabahan, Jason. Walang mangyayari na mali.” Inalo siya ni Madam Dunn. Kahit na, ang anak niya ay nanatiling tahimik.Habang tinitignan niya ang payat na pisngi ng anak niya, minura niya ulit si Jane sa puso niya.“Kung hindi dahil sa mabuting-puso na tao na kamatch mo, iyong malditang Jane na iyon ay muntik ka na mapatay.”Mukhang nasaktan si Jason.“Mama! Tumigil ka!”“Huh? Anong mayroon sa iyo?“Naaawa si mama para sayo. Bakit mo ako sinisigawan?”“Mama, huwag ka magsalita ng ganyang kay Jane.”“Bakit hindi ko pwede gawin iyon? Wala nga siya pake sa sariling miyembro ng pamilya niya.”Kinamumuhian ni Madam Dunn ang anak niyang babae mula sa kailaliman ng puso niya.Ngunit kahit na napatunayan niyang na talgang napagkamalan niya na hindi niya sariling anak si Jane, si Madam Dunn ay nanatiling kampi laban sa anak niya.Kung sabaga
Lumipas ang mga araw. Lulutuin ng lalaki lahat ng pagkain niya. Kapag pupunta siya sa trabaho, isasama niya ang babae sa tabi niya, pinapanatili siya sa paningin niya sa lahat ng oras. Mukha silang matamis at mapagmahal na mag-asawa.Mayroon itsura ng kainggitan sa mga mata ng ibang tao kapag nakikita nila si Jane.Sa oras, lahat ng tao mula sa bilog ay alam na.May nag buntong hininga, ‘si Jane Dunn mula sa pamilyang Dunn ay nakaraos na. Noong hinahabol niya pa lang si Sean dati, siya ay isang mapamillit na go-getter.’Ang iba ay may katulad na sentimyento rin. Nakuha na rin Jane kung ano ang gusto niya/Isang katapusan ng linggo.“Gusto ko siya makita.”“Sino?”“...Kuya ko.”May kumislap sa mga mata ng lalaki. Kahit na, pinanatili niya pa rin ang itsura niya.“Hindi mo kailangan mag-alala kay Jason.”Isang casual na ugali.Piniga ni Jane ang mga kamao niya. Pagkatapos ng ilang saglit...“Ang kondisyon niya ay hindi maganda. Gusto ko siya makita.”“Hindi ba maayos ang pa
‘Di kinalauna’y nagising din si Jane. Madilim ang kuwarto nang siya’y magising. Bumangon siya at naglakad-lakad sa sala. Hindi na niya ikinagulat ang lalaking nakaupo sa may sofa sa ilalim ng mainit na ilaw habang nanonood ng telebisyon.Mahina lamang ang tunog ng telebisyon sa sala dahil nag-aalala itong baka magising niya ang kanyang kasama kapag masyado itong malakas.Maririnig ang mga magaang yapak mula sa pasilyo. Napalingon ang lalaki.Nagtagpo ang kanilang mga mata.Ni wala ma lang pagbabago sa kanilang mga emosyon. Tila’y matagal na panahon na silang kasal at nagsasama. Tila ri’y mayroon silang kasunduang hindi na kailangang sabihin pa. Walang nagtangkang pigilan ang kakaibang kapayapaang kanilang nararamdaman.Mistulang… payapa sila sa isa’t isa.Tumayo ang lalaki, naglakad patungo sa gilid na lamesa, ininit ang mga pagkain, at ibinalik ito sa lamesa.Tahimik na tumungo rito ang babae, at umupo sila upang kumain.Mistulang wala silang away-bati na pagsasama, na wala si